Melissa Bank beroemde citaten

Tijdens de chemo ben je moeder dan je ooit bent geweest. Het is als een wolk die over de zon gaat en plotseling ben je buiten. Maar je merkt ook dat je sterker bent dan je ooit bent geweest. Je bent veilig. Je sterfelijkheid is op optimale afstand, niet zo dichtbij dat het al het andere verdoezelt, maar dichtbij genoeg om je diepteperceptie te geven. Voorheen duurde het weken, maanden of jaren voordat je de Betekenis van een ervaring ontdekte. Nu is het onmiddellijk.

Wanneer mensen zeggen dat ze de hoofdpersoon van een boek niet leuk vonden, bedoelen ze dat ze het boek niet leuk vonden. Moet de hoofdpersoon een vriend zijn? Dat snap ik niet.

Ik haat bruiloften", zegt ze. 'Ik voel me zo ongehuwd. Zelfs als ik mijn tanden poets, voel ik me ongehuwd.

Leuk, ' zeg ik, pas achteraf realiserend dat ik haar heb nagebootst, een slechte gewoonte van mij; Ik ben als een van die dieren die zijn roofdieren nabootst om te overleven.

De enige relaties die ik niet meteen kapot heb gemaakt, waren de relaties die me later kapot hebben gemaakt.

Het maakt me bang hoe snel ik van een hekel aan hem Ga naar Hem liefhebben, en ik vraag me af of het voor iedereen zo is.

Hij vertelt me dat de beste man die ik ooit zal vinden zich aangetrokken zal voelen tot andere vrouwen. Ik hoor dit als een ander feit dat ik te oud ben om niet te weten. Meer bewijs van hoe onvoorbereid ik ben om van iemand te houden.

Ik denk dat liefde de echte opschorting van ongeloof is.

Je moet jezelf krimpen om in dit kleine leven met hem te passen.

Maar dan hoor je dat hij je niet kan horen, je ziet dat hij je niet kan zien. Je bent hier niet-en je bent nog niet eens gestorven. Je ziet jezelf door zijn ogen, als de generieke vrouw, het geribbelde symbool op de deur van het damestoilet.

Tot op dat moment was ik in het vroegste stadium van liefde, wanneer je voelt dat het je zal veranderen in de betere persoon die je wilt zijn. Nu bracht zijn zachte stem en wijze raad me naar een later stadium: Ik voelde dat ik moest doen alsof ik een beter persoon was dan ik was, zodat hij van me zou blijven houden. Dit was moeilijk omdat ik hem haatte.

Overal waar je komt, zie je vrouwen die mooier zijn dan jezelf. Je stelt je voor dat hij zich tot hen aangetrokken voelt. Je drinkt benzine om warm te blijven.

Je neemt afscheid om de juiste redenen. Je bent het zat om te wachten op zijn apocalyps. Je hebt je eigen strijd in handen, en hoewel het niet groter of edeler is dan de zijne, zal het al je energie vereisen. Jij bent het die de aarde moet vasthouden. Je moet je greep aanscherpen, wat betekent dat je hem loslaat.

Tot slot vroeg ik hoe je een jongen zover kreeg dat hij je weer leuk vond. Ze zei: 'Wees gewoon jezelf', alsof ik enig idee had wie dat zou kunnen zijn.

Olive Kitteridge ' is een meesterwerk: het schrijven is zo perfect dat je het niet eens merkt; het verhaal is zo levendig dat het minder lijkt op het lezen van een verhaal dan het uit de eerste hand ervaren.

Je kunt voelen dat hij je wil bezitten-niet als een object, maar als een goede droom die hij wil blijven hebben. Hij laat je weten dat je hem al bezit.

Je voelt dat hij gevaarlijk is, maar weet nu niet waarom - en vraag je af of het komt omdat hij je veiliger laat voelen dan je ooit hebt gevoeld.

Ze zei dat de dood van haar vader het moeilijkste in haar leven was geweest. "We zijn allemaal kinderen tot onze vaders sterven.

Tijd. Er lijken enorme hoeveelheden van het spul om me heen te spoelen in alle richtingen, overal waar ik kijk. Dagen en uren. Weken en minuten. Jarenlang. Het moeilijke deel, ontdekte ik, is het vullen.

Je hebt geen reden nodig om te vergeven... Als je met iemand verder wilt, is dat wat je doet.

Ik had het gevoel dat ik niets anders kon verliezen, maar net toen besefte ik dat ik dat al had: ik had de hoop verloren dat ik ooit weer op die manier bemind zou worden.

We zijn allemaal kinderen tot onze vaders sterven.

Hij probeerde te glimlachen, maar het was gewoon een vorm die zijn mond maakte.

In de taxi naar het station vertelde hij me dat hij, toen hij opgroeide, een plezierige blik over het gezicht van zijn moeder zag komen en vroeg wat ze dacht: ze zei: Ik dacht net aan je vader. "Zo wil ik dat we zijn", zei Archie. Ik lachte. "Wat? Ik zei: "Ik dacht net aan je vader.

Je deed het beste wat je kon", en ze leek te geloven dat ik dat had gedaan. Ik zei: "Ik heb net de bewegingen doorlopen", met behulp van de uitdrukking die mijn vader had nadat hij mijn eerste tennisles had gezien. "Liefje," zei ze, " dat is wat veel van het leven is.

Ze lijkt een beetje verdwaald. Ik dacht, hoe verloren? Hoe ben ik verdwaald? Plotseling voelde ik me verloren.

Het maakt me bang. Maar dan krijg ik een groot gevoel, eenvoudig maar verheven: hij is zoals ik, alleen met andere details.

Met zoveel lucht en zoveel rivier, kon je niet anders dan het grote plaatje zien. Het was wat je al wist, maar in de metro of naar een film, je zag het maar voor een seconde, en close-up. Nu heb ik goed lang gekeken. Ik had altijd gehoord dat je geen sterren kon zien in Manhattan vanwege alle lichten. Maar hier waren ze allemaal. Hier was mijn nacht in glanzend harnas.

Hij geeft me een kus die nauwelijks mijn lippen raakt - het betekent niets of alles. Nadat hij weg is, denk ik, gelukkige verjaardag voor mij. Jack zegt: "was dat de man?dat was hij.Jake schudt zijn hoofd. - wat?hij is niet voor jou, zegt hij. Ik zeg: hoe weet je dat?maar wat ik bedoel is, hoe weet je dat? hij is zoals Ashley Wilkes, zegt hij. elk van deze jongens is Rhett-ier dan hij is."nogmaals, ik vraag mijn welwillend gebogen," Hoe weet je dat?hoe Weet ik dat?hij zegt dat hij me aanpakt in een beerknuffel. hoe Weet ik dat? Ik weet het, dat is hoe ik het Weet.

Soms ben je geliefd vanwege je zwakheden. Wat je niet kunt doen is soms overtuigender dan wat je kunt.

ik realiseer me dat ik nooit meer van dena zal horen, en Ik zal haar nooit meer bellen. het geeft me een koude rillingen. het is vreemd om een vriendschap te beëindigen, zelfs als je weet dat het is wat je wilt. het is als een dood; plotseling wordt je ervaring van een persoon eindig.

Het schrijven is schoon. Ik zou echt geen woord veranderd hebben. Het meeste is ook waar, behalve dat de held stopt met drinken en het meisje opgroeit. Op de laatste pagina trouwt het stel, wat een leuke manier is om een liefdesverhaal te beëindigen.

Hij zei: "mensen wachten hun hele leven op het soort geluk dat we hebben.

Voor de universiteit had ik niet vrijwillig iets gelezen dat literatuur zou kunnen worden genoemd; Ik dacht niet dat ik het zou begrijpen; Ik leek nooit de interpretaties van mijn leraar Engels te begrijpen van wat we lezen.

Eigenlijk hoeft iedereen me alleen maar om leuke details te vragen of me te vertellen creatief te zijn, en mijn geest verandert in modder. Ik ben meteen de meest saaie persoon die je ooit hebt ontmoet.

Ik heb het gevoel dat ik een moeilijk leven heb gehad. En het maakt me het soort schrijver dat ik ben, in wat ik waardeer, wat ik respecteer, wat me dierbaar is.

Ik probeerde Mimi te vermijden. Haar aanwezigheid leek elke afwijzing op te roepen die ik ooit had meegemaakt-de leraren die naar me hadden gekeken alsof ik geen belofte had, de jongens die me niet leuk vonden. Om haar heen werd ik weer veertien.

Het klinkt misschien gewoon voor een vrouw om erachter te komen dat haar man haar bedriegt, maar niet als jij de vrouw bent en het je man is.

Ik heb geen echte doelen, behalve om de ene goede zin te volgen met de andere... Ik ben niet het soort schrijver die een kaart heeft.

I live beroemd gemaakt door Edith Whartons regel om zich te ontdoen van alles wat niet nuttig of mooi is. Ik heb de TV op straat gezet.

Het is volkomen normaal om te twijfelen aan je oordeel over het twijfelen aan je oordeel.