Nick Hornby beroemde citaten

Ik had plotseling een kleine openbaring: alle boeken die we bezitten, zowel gelezen als ongelezen, zijn de volste uitdrukking van onszelf die we tot onze beschikking hebben.

Alle boeken die we bezitten, zowel gelezen als ongelezen, zijn de volste uitdrukking van onszelf die we tot onze beschikking hebben. ... Maar met elk jaar dat voorbijgaat, en met elke grillige aankoop, worden onze bibliotheken steeds beter in staat om te verwoorden wie we zijn, of we de boeken Nu lezen of niet.

Platenwinkels kunnen je leven niet redden. Maar ze kunnen je een betere geven.

Wat kwam er eerst-de muziek of de ellende? Heb ik naar de muziek geluisterd omdat ik me ellendig voelde? Of was ik ongelukkig omdat ik naar de muziek luisterde? Maken al die platen je tot een melancholisch persoon?

De eenvoudige staat van mens zijn is dramatisch genoeg voor iedereen; je hoeft geen verslaafde of een performance dichter te zijn om extremiteit te ervaren. Je moet gewoon van iemand houden.

De meeste mensen hebben een touw dat hen aan iemand bindt, en dat touw kan kort of lang zijn. (Wees lang. Behoort. Snap je het? Je weet niet hoe lang. Het is niet jouw keuze.

Het is briljant, depressief zijn; je kunt je zo slecht gedragen als je wilt.

Een goede compilatie tape, zoals het uit elkaar gaan, is moeilijk te doen en duurt eeuwen langer dan het lijkt. Je moet beginnen met een moordenaar, om de aandacht te trekken. Dan moet je het een inkeping nemen, of het afkoelen van een inkepingâ € / oh, er zijn veel regels.

Het is een mysterie van de menselijke chemie en ik begrijp het niet, sommige mensen, wat hun zintuigen betreft, voelen zich gewoon thuis.

Hard is proberen om jezelf te herbouwen, stuk voor stuk, zonder instructie boek, en geen idee waar alle belangrijke stukjes moeten gaan.

Iedereen weet hoe hij moet praten en niemand weet wat hij moet zeggen.

Zelfs slechte tijden hebben goede dingen in zich om je levend te laten voelen.

Mensen maken zich zorgen over kinderen die met wapens Spelen en tieners die gewelddadige video ' s bekijken; we zijn bang dat een soort cultuur van geweld hen zal overnemen. Niemand maakt zich zorgen over kinderen die naar duizenden - letterlijk duizenden - liedjes luisteren over gebroken harten en afwijzing en pijn en ellende en verlies.

Boeken zijn, laten we eerlijk zijn, beter dan al het andere.

We besteden allemaal zoveel tijd aan het niet zeggen wat we willen, omdat we weten dat we het niet kunnen hebben. En omdat het ondankbaar klinkt, of ondankbaar, of ontrouw, of kinderachtig, of banaal. Of omdat we zo wanhopig zijn om te doen alsof alles in orde is, echt, dat onszelf bekennen dat ze dat niet zijn, een slechte zet lijkt. Zeg maar wat je wilt. ... Wat het ook is, zeg het tegen jezelf. De waarheid zal je bevrijden. Dat of je krijgt een klap in je neus. Overleven in welk leven je ook leeft, betekent liegen, en liegen corrodeert de ziel, dus neem een pauze van de leugens voor slechts één minuut.

Ik verloor de plot voor een tijdje. En ik verloor de subplot, het script, de soundtrack, de pauze, mijn popcorn, de credits, en het uitgangsbord.

Voor alarmerend grote brokken van een gemiddelde dag, ben ik een idioot.

Een lezer zijn is een beetje als president zijn, behalve dat lezen meestal minder staatsdiners met zich meebrengt. Je hebt deze agenda waar je doorheen wilt komen, maar je wordt afgeleid door levensgebeurtenissen, bijvoorbeeld boeken die in de post aankomen/Wereldoorlog III, en je wordt tijdelijk afgeleid van je gekozen pad.

Ik kon het niet verdragen om na te denken over de juiste toekomst, dus ik probeerde de dingen de komende twintig minuten of zo steeds weer beter te maken.

Ik hou van de details over de werking van het menselijk hart en de geest die alleen fictie kan bieden - film kan niet dichtbij genoeg komen.

Radiovoetbal is voetbal gereduceerd tot zijn kleinste gemene deler. Ontdaan van de esthetische genoegens van het spel, of het comfort van een menigte die hetzelfde voelt als jij, of het gevoel van veiligheid dat je krijgt als je ziet dat je verdedigers en keeper min of meer zijn waar ze zouden moeten zijn, is alles wat overblijft naakte angst.

Waarom maakt lezen mensen zo bang? Natuurlijk kon ik behoorlijk antisociaal zijn toen we onderweg waren, maar als ik uur na uur een Gameboy speelde, zou niemand op mijn zaak zijn. In mijn sociale kring is het opblazen van ruimtemonsters sociaal aanvaardbaar op een manier die American Pastoral niet is.

...Ik heb het gevoel dat ik een gezicht heb gemaakt en de wind is veranderd, en nu moet ik door het leven gaan met grimassen op deze vreselijke manier.

Geen mens is een eiland...

Is het verkeerd om thuis te willen zijn met je platencollectie? Het is niet alsof het verzamelen van records is als het verzamelen van postzegels, of biermatten, of antieke vingerhoedjes. Er is hier een hele wereld, een mooiere, smeriger, gewelddadiger, vrediger, kleurrijker, smeriger, gevaarlijker, liefdevoller wereld dan de wereld waarin ik leef; er is geschiedenis, en aardrijkskunde, en poëzie, en talloze andere dingen die ik op school had moeten studeren, inclusief muziek.

Heb je een ziel?"vraagt een vrouw de volgende middag. Dat hangt ervan af, heb ik zin om te zeggen; sommige dagen Ja, sommige dagen Nee. Een paar dagen geleden was ik er meteen uit; nu heb ik veel, te veel, meer dan ik aankan. Ik wou dat ik het wat gelijkmatiger kon verspreiden, Ik wil het haar vertellen, een betere balans krijgen, maar ik kan het niet oplossen. Ik zie dat ze niet geïnteresseerd zou zijn in mijn interne voorraadbeheerproblemen, dus ik wijs gewoon aan waar ik de ziel bewaar die ik heb, vlak bij de uitgang, net naast de blues.

Er is niet zoveel om bang voor te zijn, daarbuiten. Ik kan me herinneren dat ik dacht dat het grappig was om dat te ontdekken, op de laatste avond van mijn leven; Ik had de rest van het doorgebracht met bang zijn voor alles.

Ik wil niet dat iemand die schrijft erop wijst dat ik te veel geld uitgeef aan boeken, waarvan ik er veel nooit zal lezen. Dat Weet ik al. Ik ben van plan ze allemaal te lezen, min of meer. Mijn bedoelingen zijn goed. Hoe dan ook, het is mijn geld. En ik wed dat jij het ook doet.

Je zou niet geloven dat er zoveel kan veranderen alleen maar omdat een relatie eindigde.

Er waren ongeveer negenenzeventig miljoen mensen in de wereld, en als je heel veel geluk had, zou je uiteindelijk geliefd worden door vijftien of twintig van hen.

Omdat muziek, net als kleur of een wolk, noch intelligent noch onintelligent is - dat is het gewoon. Het Akkoord, de eenvoudigste bouwsteen voor zelfs het tritest, domste hitnummer, is een mooi, perfect, mysterieus ding, en wanneer een slecht gelezen, ongeletterde, onbeschaafde, emotioneel analfabeet boor er een paar bij elkaar brengt, heeft hij alle kans om iets geweldigs en krachtigs te creëren. Het enige wat ik van muziek vraag is dat het goed klinkt.

Je vraagt mensen met messen in hun maag niet wat hen gelukkig zou maken; geluk is niet langer het punt. Het draait allemaal om overleven; het gaat erom of je het mes eruit trekt en doodbloedt of het Erin houdt...

Je zou kunnen stellen dat de meeste problemen in de wereld worden veroorzaakt door introspectie.

Ik heb me tot niets verbonden...en dat is gewoon suicide...by kleine, kleine stappen.

We kunnen niet zo goed zijn als we zouden willen, dus de vraag wordt dan, hoe gaan we om met onze eigen slechtheid?

Ik hou van de relatie die iedereen heeft met muziek ... omdat er iets in ons is dat buiten het bereik van woorden ligt, iets dat ontgaat en onze beste pogingen om het uit te spuwen tart. ... Het is waarschijnlijk het beste deel van ons ...

Het heeft geen zin om te doen alsof een relatie een toekomst heeft als je platencollecties het hevig oneens zijn of als je favoriete films niet eens met elkaar zouden praten als ze elkaar op een feestje zouden ontmoeten.

Liefde, zo blijkt, is net zo ondemocratisch als geld, dus verzamelt het zich rond mensen die er al genoeg van hebben: de gezonde, De Gezonde, de beminnelijke.

Een man die wil sterven voelt zich boos en vol leven en wanhopig en verveeld en uitgeput, allemaal tegelijkertijd; hij wil tegen iedereen vechten, en hij wil zich opkrullen in een bal en zich ergens in een kast verbergen. Hij wil sorry zeggen tegen iedereen, en hij wil dat iedereen weet hoe erg ze hem allemaal teleurgesteld hebben.

Het probleem met de geschiedenis is dat er te veel mensen bij betrokken zijn.

Ik dacht altijd-en gezien de manier waarop we eindigden, misschien doe ik dat nog steeds-dat alle relaties het soort gewelddadige duw nodig hebben dat een verliefdheid met zich meebrengt, gewoon om je op weg te helpen en je over de bulten te duwen. En dan, wanneer de energie van die duw verdwenen is en je tot iets komt dat bijna tot stilstand komt, moet je om je heen kijken en zien wat je hebt. Het kan iets heel anders zijn, het kan ongeveer hetzelfde zijn, maar zachter en rustiger, of het kan helemaal niets zijn.

Sarcasme en mededogen zijn twee van de kwaliteiten die het leven op aarde draaglijk maken.

Als je ouder wordt, voelt het alsof gelukkige herinneringen en droevige herinneringen vrijwel hetzelfde zijn. Uiteindelijk is het allemaal emotie. En alles kan je laten huilen.

Dat is het ding met de jongeren deze dagen, is het niet? Ze kijken te veel happy endings. Alles moet worden ingepakt, met een glimlach en een traan en een golf. Iedereen heeft geleerd, liefde gevonden, de dwaling van zijn wegen gezien, de vreugden van monogamie ontdekt, of vaderschap, of kinderlijke plicht, of het leven zelf. In mijn tijd werden mensen neergeschoten aan het einde van films, nadat ze alleen hadden geleerd dat het leven hol, somber, bruut en kort is.

mijn vrienden lijken helemaal geen vrienden te zijn, maar mensen wiens telefoonnummers ik niet kwijt ben.

Cynisme is onze gemeenschappelijke taal, het Esperanto dat eigenlijk aansloeg, en hoewel ik het niet vloeiend spreek - ik hou van te veel dingen, en ik ben niet jaloers op genoeg mensen - Weet ik genoeg om rond te komen.

Eén ding over grote kunst: het maakte dat je meer van mensen hield, vergeef hen hun kleine overtredingen. Het werkte op de manier waarop religie hoort te werken, als je erover nadenkt.

Het punt is dat je doorgaat. Dat wil je wel. Dus alle dingen die je willen zijn het punt.

Elke keer dat mensen zichzelf dwingen om door te gaan met een boek dat ze niet leuk vinden, versterken ze het idee dat lezen een plicht is.

Er is een kind voor nodig om het onzegbare te zeggen.