Nicholson Baker beroemde citaten

Ik werd wakker met een zeer aangename gedachte. Er is nog veel te lezen in de wereld.

Boeken: een prachtig doorzoekbare uitvinding die geen elektriciteit nodig heeft en in een leesbare vorm bestaat, wat er ook gebeurt.

Ik zou de fabriek willen bezoeken die treinhoorns maakt, en hen vragen hoe ze in staat zijn om tot dat Akkoord van eeuwige rouw te komen. Is het opzettelijk triest? Zeggen de hoorns: wees voorzichtig, blijf uit de buurt van deze trein of het zal je overrijden en dan zullen mensen rouwen, en hun verdriet zal zijn als het ontroostbare gejammer van deze hoorn door de nacht? De out-of-tuneness van de triade is een deel van zijn schoonheid.

Gedrukte boeken overleven meestal boekhandels en de uitgevers die ze hebben uitgegeven. Ze zitten al tientallen jaren niets te eisen. Dat is een van hun mooiste kwaliteiten - hun brute volharding.

Heb je je geen zorgen gemaakt over de stoel in je woonkamer waar niemand in zit?

Schoenen zijn de eerste volwassen machines die we onder de knie krijgen.

Maar je leven concentreren op de dood is als het kijken naar een hele film en alleen denken aan de credits die gaan rollen aan het einde. Het is een fout van nadruk.

Wikipedia is een ongelooflijk iets. Het is een feit-omcirkelend groot, en het is eigenzinnig, voorzichtig, rommelig, Grappig, schokkend en vol kookende controverse - en het is gratis, en het is snel.

Ik had geen muziek gespeeld sinds het eerste jaar van de Universiteit, meer dan dertig jaar geleden, dus ik moest Alles opnieuw leren. Ik begon liedjes te schrijven. Sommige waren dans - en trance-liedjes (Ik luister er veel naar terwijl ik schrijf), en sommige waren liefdesliedjes, want dat is tenslotte waar muziek over gaat-dansen en trancen en liefde en de tegenslagen van de liefde.

Ik hou van planken vol boeken in een bibliotheek, maar als alle boeken elektronisch worden, blijft de taak van grote onderzoeksbibliotheken hetzelfde - Houd wat gepubliceerd is in de vorm waarin het verscheen.

Ik bloos gemakkelijk. Ik heb moeite met het oog van mensen te ontmoeten, moeite met spreken in het Openbaar, de normale kwalen van de verlegen, maar niet in een verlammende mate.

Van mijn muziekopleiding wist ik dat, enkele Spaanse ritmes uit elkaar, 5/4 een tijdssignaat is dat alleen in de moderne tijd wordt gebruikt. Holst ' s Mars vanaf de planeten is 5/4. Maar als je gedichten in dat patroon spreekt, raak je gewoon de off-beats. Pas als je een rust - een zesde beat - toevoegt, klinkt het zoals het zeker zou moeten klinken.

De essays van E. B. White zijn de beste dingen die ik over Maine heb gelezen - vooral die waarin hij niet zeker weet of hij nog meer in zijn sloep kan zeilen.

U kunt op verschillende manieren een politiek bezwaar maken.

Wikipedia bloeide deels omdat het een heiligdom was voor altruïsme.

Terwijl ik aan het schrijven was, nam ik aan dat het onder een pseudoniem zou worden gepubliceerd, en dat bevrijdde me: wat ik schreef was precies wat ik wilde lezen.

Als ik echt wil worden gerustgesteld en herinnerd aan waarom mensen de moeite nemen om met zinnen te spelen, lees ik vaak poëzie.

Veel goede dichters zijn eigenlijk essayisten die zeer korte essays schrijven.

Ik heb een Kindle 2 besteld bij Amazon. Hoe kon ik dat niet? Er waren banner advertenties voor het overal op het Web. Telkens als ik naar de Amazon-website ging, werd ik aangespoord er een te kopen.

Ik heb echt hard geoefend en een bepaald niveau van technische vaardigheid bereikt. Ik heb een aantal van mijn beperkingen overwonnen. Ik was een hardwerkende, toegewijde fagottist, maar ik moet zeggen dat ik geen natuurlijke muzikant ben.

Ik denk dat ik voorlopig klaar ben met Wikipedia. Maar ik heb een geheime hoop. Iemand stelde onlangs een Wikimorgue voor - een bak met gebroken dromen waar alle afwijzingen nog steeds gelezen konden worden, zolang ze niet lasterlijk of anderszins illegaal waren.

Wanneer de buitensporig verlegen zichzelf dwingen om vooruit te zijn, zijn ze vaak verrassend subtiel en overdreven en zelfs onbeleefd: ze zijn een extreem gebied binnengekomen dat hun normale persoonlijkheid overstijgt, een gebied van sociale misdaad waar gradaties niet tellen; niet beschikbaar voor hen zijn de instincten en taboes waarop boomende extraverten, die het gebied van zelfontwikkeling veel beter kennen, kunnen vertrouwen.

Updike was de eerste die het Penis sensorium onder de vleugel van uitgebreid metaforisch proza nam.

De meeste goede schrijvers zijn vrouwen of homoseksuelen. De roman is de triomfantelijke geëvolueerde schepping, men moet steeds meer denken aan deze twee groepen, die op dit gebied nauwer hebben samengewerkt dan op enig ander gebied.

De meeste schrijvers zijn stiekem bang dat ze niet echt schrijvers zijn. Dat het allemaal toeval was, iets kwam willekeurig samen, de letters kwamen samen, en ze zullen nooit meer samensmelten.

De functie van een grote bibliotheek is om obscure boeken op te slaan.

De naam van het product was niet zo geweldig. Kindle? Het was schattig en sinister tegelijk - erger dan Edsel, of Probe, of Microsoft ' s Bob. Maar men vergeeft een slechte naam. Men komt zelfs dol op een slechte naam, als het product zelf is heerlijk.

Er is een tijd en plaats voor de Kindle, en ik heb er nu een en heb er boeken over die ik anders niet heb. Maar ik merk niet dat mijn hand er naar reikt zoals bij een paperback, of (midden in de nacht) bij de iPod Touch.

Het leuke van een protestlied is dat het de klacht, het gedoe, het wijzen met de vinger neemt en het een extra component van sociale harmonie geeft.

Het mooie aan romans is dat je zo onbezonnen kunt zijn als je wilt. Ik ben heel beleefd in persoon. Ik wil niet praten over verrassende of verontrustende dingen met mensen.

Iemands hoofd is eindig. Je giet er steeds meer dingen in-achternamen, chronologieën, affiliaties - en het verpakt ze in zijn tunnels, en uiteindelijk merk je dat je een boek hebt over iets dat je publiceert.

Misschien was de Kindle de Bowflex van boekenachtigheid: iets duurs dat, wanneer je je eraan committeert, je dwingt om meer te doen van wat je denkt dat je meer zou moeten doen.

Ik ben nooit een snelle lezer geweest. Ik ben wispelturig; ik maak geen boeken af die ik begin; ik leg een boek vijf, tien jaar opzij en neem het dan weer op.

Ik word vaak obsessief genoemd, maar ik denk niet dat ik meer ben dan wie dan ook.

Ik doe het niet zo goed in de schrijverswereld. Ik ben gelukkiger om buiten de flow te zijn.

Er is geen goed woord voor maag, net zoals er geen goed woord is voor vriendin. Maag is voor vriendin zoals buik is voor minnaar, en als buik is voor consort, en als midden is voor petite amie.

Toen ik voor het eerst schrijver wilde worden, leerde ik proza schrijven door poëzie te lezen.

Schep de saus over het ijs. Het zal verharden. Dit is waar je voor gewerkt hebt.

Poëzie is proza in slow motion.

Je hebt kunst nodig om van het leven te houden.

Soms besteed ik een uur aan het schrijven van een kleine e-mail. Ik werk eraan totdat ik de illusie heb gecreëerd dat ik het in drie minuten heb afgebroken. Als ik een typefout maak, laat ik het staan. Soms corrigeer ik de typefout zonder na te denken, en dan maak ik een back-up en typ ik de typefout opnieuw zodat het er meer casual uitziet. Ik weet niet waarom.

Dus wat rijmende gedichten doen is dat ze al deze nabijgelegen geluidskrommen nemen en je eraan herinneren dat ze voor het eerst op die manier in je hersenen bestonden. Voordat ze iets specifieks bedoelden, hadden ze een vorm en een manier om gezegd te worden. En nu, ja, somberheid en bezem zweven vijftig mijl van elkaar af in je gedachten omdat ze verwijzen naar verschillende begrippen, maar ze zijn wang-voor-kaak voor zover het je tong betreft. En dat is wat een gedicht doet. Gedichten komen overeen met geluiden zoals je ze paste toen je een klein kind was, met behulp van dat afneembare voorste fonem.

Je kunt zien dat het een gedicht is omdat het zwemt in een klein gelpakket met witte ruimte. Dat laat zien dat het een gedicht is.

Perforatie! Schreeuw het uit! De opzettelijke onderbroken verzwakking van papier en karton, zodat het langs een beoogd pad scheurt, waardoor een Rij fijnharige pillen of tuftlets achterblijft op elke nieuwe rand! Het is een verbluffende conceptie, die een leeftijdsveranderend gevoel toont voor de unieke eigenschappen van gepulpte houtvezels.

Een bij stond op uit een met zon gevulde papieren beker, om sloppenwijkhoning te maken van wat dieetwortelbier dat ze erin had gevonden.

Het is waar dat ik niet zoveel herschik in de fictie, maar ik heb het gevoel dat als je zelfs maar één naam of de volgorde van één gebeurtenis verandert, je het fictie moet noemen of je krijgt alle credits van non-fictie zonder de prijs te betalen.

In mijn geval was volwassenheid zelf geen vooruitgang, hoewel het een nuttige wegwijzer was.

Ik heb mezelf altijd als verlegen beschouwd,

Je gelooft bijna dat je nooit aan het einde van een rol tape zult komen; en als je dat doet, is er een gevoel, bijna, hoewel heel kort, van schok en verdriet.

Ten eerste, als je van de Kindle houdt en het werkt voor jou, is het geen probleem, en je moet al mijn kritiek negeren en lezen zoals je wilt lezen.