Karen Thompson Walker beroemde citaten

Hoeveel zoeter zou het leven zijn als het allemaal omgekeerd zou gebeuren, als je na tientallen jaren van teleurstellingen eindelijk op een leeftijd zou komen waarop je niets had toegegeven, toen alles mogelijk was.

Een redacteur is als een professionele lezer, en naarmate ik een betere lezer werd, werd ik ook een betere schrijver.

Ik begon fictie te schrijven op de universiteit omdat ik me aangetrokken voelde tot mooie zinnen. Ik las ze graag. Ik wilde ze schrijven.

Het is echt moeilijk om een boek gepubliceerd te krijgen, zelfs een goed boek, Maar hoe beter het boek is, hoe groter de kans dat het uiteindelijk iemands aandacht trekt.

Net als alle grote verhalen richten onze angsten onze aandacht op een vraag die net zo belangrijk is in het leven als in de literatuur: wat zal er daarna gebeuren?

Met een beetje overreding kan elk bekend ding abnormaal worden in de geest. Hier is een gedachte-experiment. Beschouw dit Brutale stukje magie. Een mens groeit een tweede mens in een ruimte in haar buik; ze groeit een tweede hart en een tweede brein, tweede ogen en tweede ledematen, een complete set van tweede lichaamsdelen als voor gebruik als reserve, en dan, na bijna een jaar, verdrijft ze dat tweede schreeuwende wezen uit haar buik en in de wereld, levend. Bizar, hè?

Ik werd verliefd op Virginia Woolf op de universiteit. Ik bewonder vooral hoe goed ze schrijft over het dagelijks leven, hoe ze zoveel betekenis en consequentie vastlegt in de kleinste details van een dag.

Een goed verhaal, net als een goede zin, doet meer dan één werk tegelijk. Dat is wat literatuur is: een verhaal dat meer doet dan een verhaal vertellen, een verhaal dat erin slaagt om op de een of andere manier de meerlagige textuur van het leven zelf weer te geven.

Het voelen van aardbevingen maakte deel uit van het opgroeien, en ook van de voorbereiding daarop: het doen van aardbevingsoefeningen of het hebben van aardbevingsbenodigdheden. Het dreigende gevoel was een deel van mijn leven. Mijn ervaring met aardbevingen is altijd meer de angst voor hen geweest, of de mogelijkheid.

Verhalen over het einde van de wereld klinken meestal waar. Ik heb me altijd tot hen aangetrokken gevoeld, maar toen ik mijn eigen schreef, vond ik verrassend plezier in het creëren van een wereld die zo radicaal is veranderd, maar waar er zoveel betekenis en waarde is in elk klein en gewoon ding dat we hebben, en als vanzelfsprekend beschouwen: warme douches, genoeg eten, vrienden, routines.

Als redacteur las ik Charlotte Rogans geweldige debuutroman, 'The Lifeboat', toen het nog in manuscript was. Ik las het in één nacht, en ik wilde echt dat mijn bedrijf het publiceerde, maar we verloren het aan een ander huis. Het is zo ' n prachtige combinatie van mooi schrijven en spannende verhalen vertellen.

Over het algemeen denk ik dat ik me snel zorgen maak over allerlei soorten rampen.

Het kostte me jaren om te leren dat zinnen in fictie veel meer moeten doen dan er mooi uitzien.

Zinnen of oplossingen komen bij me op in de douche, of tijdens het lopen op de loopband, of rijden in de metro.

Ik verliet mijn baan in de herfst, en nu kan ik mijn leven opzetten rond schrijven in plaats van schrijven in mijn dag te persen; het is geweldig om die tijd te hebben, en ik voel me erg gelukkig.

Ik vind het leuk om mijn zinnen te bewerken terwijl ik ze schrijf. Ik herschik een zin vele malen voordat ik doorga naar de volgende. Voor mij voelt dat bewerkingsproces als een vorm van spel, als een puzzel die moet worden opgelost, en het is een van de meest bevredigende delen van het schrijven.

We waren een ander soort Christen, de Stille, redelijke soort, een ras dat zich schaamde voor de vermelding van wonderen.

Het vereist een zekere moed, denk ik, om de status quo te kiezen. Er is een zekere durf om niets te doen.

Ik ben negen jaar redacteur geweest. Ik ben bekend met de tegenovergestelde ervaring, mezelf voorbereiden op de kans dat niemand mijn boek zou willen publiceren.

Soms denk ik dat Ik 'The Age of Miracles' niet had geschreven als ik niet in Californië was opgegroeid, als ik niet was blootgesteld aan de zeer bijzondere mix van schoonheid en ramp, van gevaar en ontkenning.

Kort na de aardbeving in Indonesië in 2004 las ik dat de aardbeving de rotatie van de aarde had beïnvloed, waardoor de lengte van onze 24-uurs dag werd verkort. Hoewel de verandering extreem gering was-slechts een paar microseconden-vond ik het idee ongelooflijk spookachtig.

Ik sta elke dag vrij vroeg op, om acht uur. Zondag is een lichtere Schrijfdag dan de weekdagen, maar ik word nog steeds wakker en schrijf ongeveer een uur, beginnend rond 8 uur. Ik drink eerst koffie en dan begin ik te schrijven. Ik denk dat het moeilijk is om de juiste concentratie te krijgen zonder koffie.

Ik heb de neiging om meestal de dag vrij te nemen van werken op zondag, maar ik besteed wel wat tijd aan lezen. Het meeste wat ik oppik is wat er in de winkels ligt. Ik lees graag Fictie van het afgelopen jaar of twee.

Ik hou van apocalyptische films. In films ben ik graag bij de president of de wetenschapper die het probleem probeert op te lossen, maar dat is niet het soort fictie dat ik graag lees.

Het is een genot om herinnerd te worden aan de waarde van het gewone leven.

Sommigen zeggen dat liefde het liefste gevoel is, de zuiverste vorm van vreugde, maar dat klopt niet. Het is geen liefde,het is opluchting.

Tot op zekere hoogte leven we allemaal met onzekerheid. We hebben geen controle over de toekomst. Toch gaan we door, We volharden, omdat, denk ik, het is de manier waarop we gemaakt zijn.

Als ik een eng verhaal in de krant lees, word ik erdoor achtervolgd.

Onze angsten zijn een geweldig geschenk van de verbeelding ... een manier om een glimp op te vangen van wat de toekomst zou kunnen zijn als er nog tijd is om te beïnvloeden hoe die toekomst zal verlopen.

Angst wel ... een soort onbedoelde verhalen die we allemaal geboren zijn en weten hoe te doen.

Soms nemen de droevigste verhalen de minste woorden.

Zelfs schoonheid, in overvloed, wordt griezelig.

Wie weet hoe snel een tweede gok kan reizen? Wie heeft ooit de exacte snelheid van spijt gemeten?

Maar het verleden is lang en de toekomst is kort.

Ik ben een verzamelaar geworden van verhalen over onwaarschijnlijke terugkeer: de plotselinge terugkeer van de lang verloren zoon, de Vader gevonden, de geliefden herenigd na veertig jaar. Af en toe valt een brief achter een postkantoor en ligt daar jarenlang voordat hij eindelijk wordt ontdekt en op het juiste adres wordt afgeleverd. De ogenschijnlijk hersendood worden soms wakker en beginnen te praten. Ik ben altijd op zoek naar bewijs dat wat gedaan is soms ongedaan kan worden gemaakt.

Soms is de dood een bewijs van leven. Soms wijst verval op een bepaalde verve.

Ik hield me stil, maar de kennis vergaarde zich als een storm. Ik zag de toekomst: mijn vader kwam niet terug. En dit ene feit leek te wijzen op andere feiten en nog andere: liefde rafelt en mensen falen, tijd verstrijkt, tijdperken eindigen.

Ik denk dat het nooit is waar je je zorgen over maakt dat uiteindelijk gebeurt. De echte catastrofes zijn altijd verschillend-onvoorstelbaar, onvoorbereid, onbekend.

Dit was de middelbare school, het tijdperk van wonderen, de tijd dat kinderen drie centimeter omhoog schoten in de zomer, toen borsten uit het niets bloeiden, toen stemmen dompelden en duikten. Onze eerste fouten kwamen naar voren, maar ze werden gecorrigeerd. Wazig zicht kan onzichtbaar worden hersteld met de magie van de contactlens. Scheve tanden werden recht getrokken met beugels. Vlekkerige huid kan chemisch worden verwijderd. Sommige meisjes werden mooi. Een paar jongens werden groot.

Ik kan de hele ochtend schrijven, als mijn geest helder is en er geen afleiding is.

Ik heb zin om een boek te schrijven Er is altijd een versie in je hoofd die een geweldige versie is, maar dan schrijf je de versie die je kunt schrijven.

Ik ben enig kind en ik denk dat een van de leuke dingen is dat mijn ouders echt geïnteresseerd zijn in elk aspect van mijn leven.

Er is niets met me gebeurd buiten de kast dat zo gevaarlijk was als opgesloten zijn.