M. L. Stedman beroemde citaten

Niemand heeft ooit hetzelfde pad op aarde afgelegd of zal dat ooit doen...

Er zijn tijden dat de oceaan niet de oceaan is - niet Blauw, zelfs niet water, maar een gewelddadige explosie van energie en gevaar: wreedheid op een schaal die alleen goden kunnen oproepen. Hij gooit zich op het eiland, stuurt spray over de top van de vuurtoren, en bijt stukjes van de klif. En het geluid is een gebrul van een beest wiens woede geen grenzen kent. Dat zijn de nachten waar het licht het meest nodig is.

Je hoeft maar één keer te vergeven. Om boos te worden, moet je het de hele dag doen, elke dag.

Oh, maar mijn schat, Het is zo veel minder vermoeiend. Je hoeft maar één keer te vergeven. Om boos te worden, moet je het de hele dag doen, elke dag. Je moet je alle slechte dingen blijven herinneren.

Littekens zijn gewoon een ander soort herinnering.

Er zijn tijden dat de oceaan niet de oceaan is - niet Blauw, zelfs niet water, maar een gewelddadige explosie van energie en gevaar: woede op een schaal die alleen goden kunnen oproepen.

Om een toekomst te hebben, moet je de hoop opgeven om ooit je verleden te veranderen.

Zo ' n mysterieuze zaak, Moederschap. Hoe dapper moet een vrouw zijn om het te doen.

De natuur stond alleen de fitte en de gelukkige toe om dit paradijs in wording te delen.

Zo gaat het leven verder - beschermd door de stilte die schaamte verdoven.

Je denkt niet vooruit in jaren of maanden: je denkt aan dit uur, en misschien het volgende. Al het andere is speculatie.

Mensen trekken zich terug naar hun huizen en geven de nacht over aan de wezens die het bezitten: de krekels, de uilen, de slangen. Een wereld die honderdduizenden jaren niet is veranderd, wordt wakker en gaat door alsof het daglicht en de mensen en de veranderingen in het landschap allemaal een illusie zijn geweest.

Jaren verbleken het gevoel van dingen tot er alleen nog een botwit verleden overblijft, ontdaan van gevoel en betekenis.

Als hij soms wakker wordt uit donkere dromen van gebroken wiegen en kompassen zonder lagers, duwt hij het ongemak naar beneden, laat het daglicht het tegenspreken. En isolatie wiegt hem met de muziek van de leugen.

Soms wordt het leven moeilijk, Isabel. Soms bijt het gewoon dwars door je heen. En soms, net als je denkt dat het zijn ergste gedaan heeft, komt het terug en neemt nog een stuk.

Zodra een kind in je hart komt, is er geen goed of fout aan.

Goed en fout kunnen als bloederige slangen zijn: zo verward dat je niet kunt zeggen welke welke is totdat je ze allebei hebt neergeschoten, en dan is het te laat.

Soms is het goed om het verleden in het verleden te laten.

Als het gaat om hun kinderen, zijn ouders allemaal instinct en hoop. En angst. Regels en wetten vliegen recht uit het raam.

Het is een luxe om iets te doen dat geen praktisch doel dient: de luxe van de beschaving.

De isolatie spint zijn mysterieuze cocon, waarbij de geest op één plaats, één tijd, één ritme wordt gericht-het draaien van het licht. Het eiland kent geen andere menselijke stemmen, geen andere voetafdrukken. Op de offshore Lights kun je elk verhaal beleven dat je jezelf wilt vertellen, en niemand zal zeggen dat je het mis hebt: niet de meeuwen, niet de prisma ' s, niet de wind.

Geschiedenis is datgene waarover met wederzijdse instemming overeenstemming is bereikt.

Elk einde is het begin van iets anders.

We leven met de beslissingen die we maken, dat is wat moed is. Blijf bij de gevolgen van je fouten.

De wet is de wet, maar mensen zijn mensen.