Emma Donoghue beroemde citaten

Het is pijnlijk om iets anders te overwegen dan schrijven.

Het mooie van een kort verhaal is dat het niet door iemands hele leven hoeft te lopen; het kan van de zijkant naar binnen komen.

Er zijn sommige verhalen die niet te vertellen zijn, of ze nu te lang zijn, te kostbaar, te lachwekkend, te pijnlijk, te gemakkelijk te vertellen of te moeilijk uit te leggen. Immers, na jaren en reizen zijn mijn geheimen alles wat ik nog heb om ' s nachts op te kauwen.

Boeken zijn de lucht die ik inadem, dus ik merk de seizoenen niet op.

Verhalen zijn een ander soort waarheid.

Als ik van cake was gemaakt, zou ik mezelf opeten voordat iemand anders dat kon.

Toen ik een klein kind was dacht ik als een klein kind, maar nu ik vijf ben Weet ik alles

In de wereld merk ik dat mensen bijna altijd gestrest zijn en geen tijd hebben...Ik weet niet hoe mensen met werk het werk doen en alle levenden ook...Ik denk dat de tijd erg dun wordt verspreid als boter over de hele wereld, de wegen en huizen en speeltuinen en winkels, dus er is maar een beetje tijd op elke plaats, dan moet iedereen zich haasten naar het volgende stukje.

...zinnen ingeslikt en terug gezongen en helemaal opnieuw ingeslikt. Ze was helemaal uit woorden gemaakt.

...echte eenzaamheid is niemand hebben om te missen. Denk dat je geluk hebt dat je iets weet dat het waard is om te missen.

Een heks kussen is een gevaarlijke zaak. Iedereen weet dat het tien keer zo gevaarlijk is als haar je hand laten aanraken, of je haar laten knippen, of je schoenen laten stelen. Wat is er eenvoudiger dan een kus om kracht een weg in je hart te geven?

Verhalen schrijven is mijn manier om die jeuk te krabben: mijn ontsnapping aan de claustrofobie van individualiteit. Het laat me, tenminste voor een tijdje, meer dan één leven leiden, meer dan één pad bewandelen. Lezen kan natuurlijk hetzelfde doen.

Waar ik naar kinderen kijk, lijken volwassenen ze meestal niet leuk te vinden, zelfs de ouders niet. Ze noemen de kinderen prachtig en zo schattig, ze laten de kinderen het ding opnieuw doen zodat ze een foto kunnen maken, maar ze willen niet echt met hen spelen, ze drinken liever koffie met andere volwassenen. Soms huilt er een klein kind en de moeder hoort het niet eens.

Ik herinner me manieren, dat is wanneer mensen bang zijn om andere mensen boos te maken.

Aan de deur was er een van die momenten waarop twee mensen beseften dat ze elkaar meer leuk vonden dan dat ze elkaar kenden. Dit is mooier dan de tegenovergestelde situatie, maar ongemakkelijker. Je probeert het protocol voor aanraken te onthouden. Je haat het om te spatten, of te veel te veronderstellen, maar je bent niet bereid om het moment voorbij te laten gaan zonder een of ander gebaar.

Dat ouder zijn statistisch gezien normaal is, is psychologisch niet normaal. Het produceert enkele van de meest extreme emoties die je ooit zult hebben.

Ik lees drie boeken per week.

Een memoires is altijd het meest authentieke verhaal van een situatie, maar een roman komt op verschillende plaatsen.

Ik kreeg de gewoonte om een boek weg te geven zodra ik het uit had, omdat ik in een woningcoöperatie in Cambridge woonde en geen ruimte had om boeken bij te houden.

Sommige schrijvers kunnen prachtige plots maken zonder het te plannen, maar ik kan het niet. In het bijzonder moet ik de structuur van een roman kennen: wat er in elk hoofdstuk en elke scène gaat gebeuren.

Bang is wat je voelt. Dapper is wat je doet.

Ik denk aan oude Nick die me in de truck draagt, ik ben duizelig alsof ik ga vallen. "Bang is wat je voelt", zegt Ma, " maar dapper is wat je doet."Huh?"Scaredybrave."Scave."Woord sandwiches maken haar altijd aan het lachen, maar ik was niet grappig.

Tot Ziens, Kamer."Ik zwaai naar Skylight. "Zeg gedag," zeg ik tegen Ma. Tot Ziens, Kamer."Ma zegt het maar op mute. Ik kijk nog een keer terug. Het is als een krater, een gat waar iets gebeurde. Dan gaan we de deur uit.

Ik ben altijd religieus geweest, maar het komt niet in de meeste van mijn boeken voor.

Ik denk dat het een schande zou zijn voor een schrijver om hun uitgevers op welke manier dan ook hen in één genre te laten vangen.

Verander voor jezelf, als het moet, niet voor wat je denkt dat een ander van je zal vragen.

Dit is een slecht verhaal.- sorry. Het spijt me echt. Ik had het je niet moeten vertellen."nee, dat zou je moeten", zeg ik. maar ik wil niet dat er slechte verhalen zijn en ik weet ze niet.

En naarmate de jaren verstreken, vertelden sommige dorpelingen reizigers over een beest en een schoonheid die in het kasteel woonden en op de vestingwerken konden worden gezien, en anderen vertelden over twee schoonheden, en anderen over twee beesten.

Er is niets mis met je, je hebt gelijk de hele weg door.

Hij [Ma ' s tand] was een minuut geleden een deel van haar, maar nu is hij dat niet meer. Gewoon een ding.

Het heet mind over matter. Als we het niet erg vinden, doet het er niet toe."als een beetje van mij pijn doet, vind ik het altijd erg.

Ik ben onhandig, een late en nerveuze chauffeur, en veracht alle sporten behalve een beetje zacht dansen of yoga.

...Soms vermoed ik dat wat er echt gebeurd was, was dat we meer berustend werden, cynischer, onze pijndrempels verhoogden terwijl we onze verwachtingen verlaagden. Al met al, genoegen genomen met minder.

Vroeger noemden we het haar Assepoestercomplex, omdat ze vaak, als ze ' s avonds had afgesproken om uit te gaan, in paniek raakte en aankondigde dat ze niets te dragen had.

Ma knikt nog steeds. "Maar jij bent degene die telt. Alleen jij."Ik schud mijn hoofd tot het wiebelt, want er is niet alleen ik.

Ik kijk nog een keer terug. Het is als een krater, een gat waar iets gebeurde.

De wereld verandert altijd helderheid en warmte en degelijkheid, ik weet nooit hoe het de volgende minuut zal zijn.

Ondanks alle boeken die hij in zijn bezit had, slaagde hij er nog steeds niet in de verhalen te lezen die als dag in de gezichten van de mensen om hem heen waren geschreven.

Misschien ben ik een mens, maar ik ben ook Een Ik-en-Ma.

Weet je van wie je bent? - Ja. Jezelf. - Hij heeft het mis. ik ben van Ma. 261 Kamer van E Donoghue

Het geluid van de bladzijden die omslaan was het geluid van magie. Het droge vloeibare gevoel van papier onder de vingertoppen was hoe magie voelde.

Het is allemaal echt buiten, alles wat er is, want ik zag een vliegtuig in het blauw tussen de wolken. Ma en ik kunnen daar niet heen omdat we de geheime code niet kennen, maar het is toch echt. Voordat ik niet wist dat ik boos moest zijn dat we de deur niet konden openen, was mijn hoofd te klein om er buiten in te hebben.

Mensen worden op allerlei manieren opgesloten.

Ik en Ma hebben een deal, we gaan alles één keer proberen zodat we weten wat we leuk vinden.

Als ik haar vertel wat ik denk en zij vertelt me wat zij denkt, springen onze ideeën in het hoofd van de ander, zoals blauw kleurpotlood bovenop geel dat groen maakt.

Iedereen heeft een ander verhaal.

Mensen willen niet altijd bij mensen zijn. Het wordt vermoeiend.

Mensen bewegen zo veel in de wereld, dat dingen verloren gaan.

Iedereen is door iets beschadigd.

Vitaminen zijn medicijnen om niet ziek te worden en nog terug te gaan naar de hemel.