Edwidge Danticat beroemde citaten

Liefde is als regen. Het komt soms in een motregen. Dan begint het te gieten en als je niet voorzichtig bent, zal het je verdrinken.

Het leven was niet iets dat je verdedigde door je te verbergen of kalm over te geven op de voorwaarden van andere mensen, maar iets dat je dapper leefde, in het openbaar, en dat als je het moest verliezen, je het op je eigen voorwaarden moest verliezen.

Mensen zijn gewoon te hoopvol, en soms is hoop het grootste wapen van allemaal om tegen ons te gebruiken. Mensen zullen alles geloven.

Het meisje dat ze zei, Ik heb je dit niet verteld omdat het een klein ding was, maar kleine meisjes, ze laten hun hart thuis als ze buiten lopen. Harten zijn zo kostbaar. Ze willen ze niet verliezen.

Het is niet gemakkelijk om opnieuw te beginnen op een nieuwe plek", zei hij. "Ballingschap is niet voor iedereen weggelegd. Iemand moet achterblijven om de brieven te ontvangen en familieleden te begroeten als ze terugkomen.

Als je schrijft, is het alsof je je haar vlecht. Het nemen van een handvol Grove onhandelbare strengen en proberen dan eenheid te brengen.

Maak gevaarlijk, voor mensen die gevaarlijk lezen. ... Schrijven, deels wetende dat hoe triviaal je woorden ook lijken, op een dag, ergens, iemand zijn of haar leven kan riskeren om ze te lezen.

Dit waren onze verhalen voor het slapengaan. Verhalen die onze ouders achtervolgden en hen tegelijkertijd aan het lachen maakten. Wij begrepen hen niet totdat wij volgroeid waren en zij onze enige erfenis werden.

Voor de meeste mensen is het een moeilijke plek om te wonen. Dat is een realiteit die we niet kunnen negeren. Maar er zit ook grote schoonheid in.

Ik weet ook dat er tijdloze wateren zijn, eindeloze zeeën, en veel mensen in deze wereld wiens namen niemand anders uitmaken dan zichzelf. Ik kijk naar de hemel en zie je daar.

Ik denk dat Haïti een plaats is die zoveel lijdt onder verwaarlozing dat mensen er alleen over willen horen als het extreem is. En dat is wat ze uiteindelijk weten.

Je hebt op school geleerd dat je alleen potloden en papier hebt omdat de bomen zichzelf onvoorwaardelijk opofferden.

Om te beginnen is dit jaar, 2004, de tweehonderdste verjaardag van de onafhankelijkheid van Haïti.

Je hebt al deze mensen in de stad en alles is gecentraliseerd. Als je buiten de stad woont en je hebt een geboorteakte of een officieel papier van de overheid nodig, moet je naar de stad reizen.

Schrijf wat je achtervolgt. Wat je ' s nachts wakker houdt. Wat je niet uit je hoofd kunt krijgen. Soms zijn het de moeilijkste dingen om te schrijven, maar dat zijn vaak de dingen die de moeite waard zijn om specifiek door jou te onderzoeken. . .

Als een vrouw het waard is om te onthouden,' zei mijn grootmoeder, 'is het niet nodig om haar naam in letters te laten graveren.

Doe alsof dit een tijd van wonderen is en wij geloven in hen.

We hebben literatuur nodig omdat we onszelf niet volledig zouden kennen zonder literatuur. We hebben goede literatuur nodig om volledig menselijk te zijn.

Niemand zal meer van je houden dan jij van je pijn houdt.

Er is ook een frustratie, dat op momenten dat er geen staatsgreep is, wanneer er geen mensen op straat zijn, dat het land uit het bewustzijn van de mensen verdwijnt.

Als je schrijft, is het alsof je je haar vlecht. Het nemen van een handvol Grove onhandelbare strengen en proberen ze eenheid te brengen. Je vingers hebben de taak nog steeds niet geperfectioneerd. Sommige vlechten zijn lang, andere kort. Sommige zijn dik, andere zijn dun. Sommige zijn zwaar. Anderen zijn licht. Zoals de verschillende vrouwen van je familie. Degenen wiens fabels en metaforen, wiens vergelijkingen en monologen, wiens dictie en je ne sais quoi dagelijks in je overlevingssoep glijden, via hun vingers.

Ze zeggen dat er achter de bergen meer bergen zijn.

Hun Maker, zei ze, geeft hen de hemel om te dragen omdat ze sterk zijn. Deze mensen weten niet wie ze zijn, maar als je veel problemen in je leven ziet, is dat omdat je gekozen bent om een deel van de hemel op je hoofd te dragen. - pg. 25

Vrouwen zoals jij schrijven niet. Ze snijden uienbeelden en aardappelbeelden. Ze zitten in donkere hoeken en vlechten hun haar in nieuwe vormen en wendingen om de stijfheid, de onbeschaamdheid, de opstandigheid te beheersen.

Op sommige niveaus kun je ook het gevoel hebben dat we op de een of andere manier worden bedrogen. En dat de wereld in het spel is voor iets dat je meer zou begrijpen als het pure ideologie was. Het is een zeer vreemde tijd en ook fundamentele dingen worden weggenomen.

Woede is een verspilde emotie.

Er is altijd een plek waar je, als je 's nachts goed luistert, een moeder een verhaal hoort vertellen en aan het einde van het verhaal zal ze je deze vraag stellen:' Ou libéré?'Ben je vrij, mijn dochter?"Mijn oma drukte snel haar vingers over mijn lippen. "Nu," zei ze, " je zult weten hoe je moet antwoorden.

...vrouwen, dapper als sterren bij dageraad

Ellende raakt je niet zachtaardig. Het laat altijd zijn duimafdrukken op je achter; soms laat het ze achter voor anderen om te zien, soms voor niemand anders dan jij om van te weten.

Maar hier is niets. Helemaal niets. De hemel lijkt leeg, zelfs als ik naar de maan en de sterren kijk.

Het zijn de kalme en stille wateren die je verdrinken.

Alles wat iedereen kan hopen is slechts een klein beetje liefde, zoals een druppel in een beker als je het kunt krijgen, of een waterval, een overstroming, als je dat ook kunt krijgen.

Napoleon had dit leger van slaven en vrije mensen in Haïti bestreden en het had zijn troepen uitgeput. En na de Revolutie, toen de Fransen werden verdreven, stopten ze en verkochten dit grote stuk Noord-Amerika aan de Amerikanen voor heel weinig geld.

Mensen zijn zich niet echt bewust van wat er op andere plaatsen gebeurt.

Mensen denken dat er een land is waar deze mensen alleen zijn als ze op CNN zijn. Ik denk niet dat dat beperkt is tot Haïti.

Mensen die alternatieve informatie willen, moeten zo hard proberen om het te vinden.

Iemand heeft gezegd dat Naties belangen hebben, ze hebben geen vrienden, en dat zie je keer op keer in het Amerikaanse beleid.

Dat is welk nieuwsonderwerp, welk politiek proces een land ook doormaakt-wanneer ze in het nieuws zijn, dat is wanneer ze bestaan. Als je ze niet ziet, bestaan ze niet.

In termen van het idee van langdurige bezetting-ik heb wat meer gelezen over deze periode - en je kunt in die bezetting zien dat er veel lessen zijn voor de huidige bezetting van Irak. Dus we hebben verbindingen die ver terug gaan waar mensen zich niet van bewust zijn.

Het creëren van deze rotzooi die van administratie naar administratie gaat en dan duik je in en ruim je ze op - met die heldhaftige Delta force - mensen die zich niet realiseren dat ze er altijd waren, maar andere dingen doen dan wat we ze op dit moment zien doen.

Ik kom uit een plaats waar adem, ogen en herinnering één zijn, een plaats van waaruit je je verleden draagt als een haar op je hoofd. Waar vrouwen terugkeren naar hun kinderen als vlinders of als tranen in de ogen van de beelden die hun dochters bidden

Er zijn veel mogelijke interpretaties van wat het betekent om gevaarlijk te creëren, en Albert Camus, net als de dichter Osip Mandelstam, suggereert dat het creëert als een opstand tegen stilte, creëert wanneer zowel de creatie als de ontvangst, het schrijven en het lezen, gevaarlijke ondernemingen zijn, ongehoorzaamheid aan een richtlijn.

Jefta riep de mannen van Gilead bijeen en vocht tegen Efraïm. De Gileaditen veroverden de Forden van de Jordaan die naar Efraïm leidden, en wanneer een overlevende van Efraïm zei:' Laat me oversteken, 'vroegen de mannen van Gilead hem:' Bent u een Efraïmiet? Als hij antwoordde: 'nee', zeiden ze: 'goed, zeg Shibboleth. Als hij zei: Sibboleth, omdat hij het woord niet correct kon uitspreken, grepen en doodden ze hem bij de veertjes van de Jordaan. Er zijn toen 40.000 doden gevallen.

Steeds meer mensen hebben toegang tot informatie - godzijdank hebben we Internet en als je geïnteresseerd bent kun je dingen vinden. Dat is anders dan 20 jaar geleden.

Ik deed deze mensen noch mezelf een plezier door te verschijnen als mijn hart er niet in zat. Er was niet het krijgen van de echte ik, de hele ik, de ware ik.

Of zelfs de staat Florida, waar ze bereid zijn om kinderen te executeren. Umm, nou, je hoopt dat er tenminste iets te claimen valt.

En het feit dat Haïti 19 jaar lang bezet was door de Verenigde Staten, van 1915 tot 1934.

In Haïti had je de Duvaliers al 29 jaar en ze werden zeer goed gesteund door de Verenigde Staten.

Vooral momenten waarop dingen heel moeilijk en ingewikkeld voor mij zijn en ik nog steeds probeer te begrijpen wat er gebeurt en ik nog steeds probeer te begrijpen en familie thuis te bereiken.