Lionel Shriver beroemde citaten

Veel mensen raken zo opgehangen aan wat ze niet kunnen hebben dat ze geen seconde nadenken over de vraag of ze het echt willen.

In een land dat geen onderscheid maakt tussen roem en schande, presenteert de laatste zich als duidelijk meer haalbaar.

Het is veel minder belangrijk voor mij om geliefd te zijn deze dagen dan begrepen te worden.

Het is niet leuk om toe te geven, maar huiselijk geweld heeft zijn nut. Zo rauw en ontketend, het scheurt de sluier van beschaving weg die tussen ons komt zoveel als het het leven mogelijk maakt. Een slechte vervanging voor het soort passie dat we misschien graag prijzen, maar echte liefde heeft meer gemeen met haat en woede dan met genialiteit of beleefdheid.

De tijd zelf maakte alles zeldzaam.

Het heeft niets met proberen te maken. Je vindt iemand leuk, of je vindt het niet leuk. als je 'probeert', doe je het niet.

Het Web, de grote tijdmoordenaar die opvallend passieve televisie had vervangen door zijn verleidelijke illusie van productiviteit.

het is altijd moeilijk om de onwetenden te imponeren.

Ik heb het moederschap voor het eerst voorzegd toen ik ongeveer acht jaar oud was. ... [Kinderen] waren vervelend. We waren luidruchtig en stiekem en braken dingen. Als achtjarige was ik misschien gewoon vernederd door het vooruitzicht om met mezelf opgezadeld te worden.

De geschiedenis is gemaakt van rijken, en de Verenigde Staten was verreweg het grootste, rijkste en eerlijkste rijk dat de aarde had gedomineerd. Onvermijdelijk zou het vallen. Dat hebben rijken altijd gedaan. Maar we hadden geluk, zei je. We mochten deelnemen aan het meest fascinerende sociale experiment ooit geprobeerd.

Dat is het soort zusje dat ik kan graven!"zei Edison. "Ja, we zijn allemaal hetzelfde," zei ik. "We dekken voor je, we liegen voor je, we nemen de hitte voor je. We ruimen je rotzooi op en kalmeren onze ouders voor je. We komen nooit voorbij met onsterfelijke aanbidding, of je het nu verdient of niet, en we kunnen ons leven niet zo serieus nemen als het jouwe. We snuffelen de kruimels van je tafel op de zeldzame momenten dat je merkt dat we leven.

Misschien is de grootste gunst die een echtgenoot kan bieden, om over het hoofd te zien wat je niet kunt.

Zoveel verhalen worden bepaald voordat ze beginnen.

De Holocaust verbaast me niet. Verkrachtingen en kinderslavernij verbazen me niet. En Franklin, ik weet dat je er anders over denkt, maar Kevin verbaast me niet. Ik ben verbaasd als ik een handschoen op straat laat vallen en een tiener twee blokken rent om hem terug te brengen. Ik ben verbaasd als een kassameisje me een brede glimlach laat zien met mijn wisselgeld, hoewel mijn eigen gezicht een masker van doelmatigheid was geweest. Verloren portemonnees geplaatst aan hun eigenaren, vreemden die nauwgezette aanwijzingen geven, buren die elkaars kamerplanten water geven - deze dingen verbazen me.

Ik heb je nooit voor lief genomen. We ontmoetten elkaar te laat daarvoor; Ik was toen bijna drieëndertig, en mijn verleden zonder jou was te grimmig en aandringend voor mij om het wonder van gezelschap gewoon te vinden.

Hoewel het misschien romantischer is om de nabestaanden als mager voor te stellen, stel ik me voor dat je net zo efficiënt kunt rouwen met chocolade als met kraanwater.

We waren ervan verzekerd dat het niet pijnlijk zou zijn, hoewel ze 'ongemak' zou kunnen ervaren, een term die geliefd is bij de medische beroepsgroep en die een synoniem lijkt te zijn voor pijn die niet van jou is.

Ik gaf nergens om. En er is een vrijheid in apathie, een wilde, duizelingwekkende bevrijding waarop je bijna dronken kunt worden. Je kunt alles doen. Vraag Het Kevin.

Trouwens, het denken van jezelf als uitzonderlijk is waarschijnlijk meer de regel dan niet.

Trouwens, ik had te veel Karen Carpenter verhalen gehoord op Gladstone PTA vergaderingen, en ze namen vaak de vorm aan van opschepperij. De prestigieuze diagnose van anorexia leek niet alleen door de studenten maar ook door hun moeders, die zouden concurreren over wiens dochter minder at, zeer begeerd. Geen wonder dat de arme meisjes een puinhoop waren.

Geheimen binden en scheiden in strikte overeenstemming met wie erin zit .

In het bijzonder woont de tawdry. In het conceptuele woont het grootse, het transcendente, het eeuwigdurende. Aardse landen en alleenstaande kwaadaardige jongens kunnen naar de hel gaan; het idee van landen en het idee van zonen triomferen voor de eeuwigheid.

Leestijd is kostbaar. Verspil het niet. Het lezen van slechte boeken, of boeken die een bepaalde tijd in je leven verkeerd zijn, kan je gevaarlijk de activiteit helemaal uitschakelen.

Nu kinderen je velden niet bewerken of je opnemen als je incontinent bent, is er geen verstandige reden om ze te hebben, en het is verbazingwekkend dat met de komst van effectieve anticonceptie iedereen ervoor kiest om zich te reproduceren.

Het is nooit overtuigend om te beweren dat je niet het soort persoon bent die doet wat je eigenlijk doet.

Ik ben elke dag op de vlucht voor mijn verhaal en het achtervolgt me als een trouwe zwerver.

De kinderarts moet me hebben beschouwd als een van die neurotische moeders die naar onderscheid verlangden voor haar kind, maar die in de recente degeneratie van onze beschaving alleen het uitzonderlijke kon bevatten in termen van tekortkoming of kwelling.

Hoe knagen een tekort, verzadiging is erger... We zijn voorbestemd om honger te hebben.

Voor de levenden is de dood diefstal.

Misschien heb ik te veel nadruk gelegd op de waarde van bezig blijven.... Ik vond het leuk om me voor te stellen dat ik zelf niet in staat was om ' s middags niets te doen, maar misschien was wat me stoorde dat ik het wel kon. Ik vreesde dat dit een gave was die men vrij gemakkelijk onder de knie kon krijgen, en het lag daarom nu in mijn huis op de loer te wachten tot ik het als een wintergriep zou oppakken.

Erger nog, de dodelijke nauwkeurigheid van Filial faultfinding wordt vergemakkelijkt door Toegang, door vertrouwen, door bereidwillige openbaarmaking, en vormt dus een dubbel verraad.

Grootte is relatief. Als iedereen dik is, is niemand dik

De meest weelderige ervaring van inname is ertussen: het herinneren van de laatste hap en uitkijken naar de volgende.

Wat is er zo mooi aan perfectionistisch zijn?... Je doet al dit werk, en dan maakt de dingen die je hebt gemaakt je kwaad.

Het feit dat mijn kleding visueel beschikbaar is voor andere mensen vind ik niet verontrustend. Het lichaam is een andere zaak. Het is van mij; Ik heb het nuttig gevonden; maar het is een avatar.

Een half oor opgetrokken, iets in mij, de hele nacht, elke nacht, wacht op je om thuis te komen.

...Je kunt alleen mensen aan angst onderwerpen die een geweten hebben. Je kunt alleen mensen straffen die hopen te frustreren of gehechtheid te verbreken; die zich zorgen maken over wat je van hen denkt. Je kunt eigenlijk alleen mensen straffen die al een beetje goed zijn.

Maar als er geen reden is om zonder een kind te leven, Hoe kan dat dan met een kind? Om een leven te beantwoorden met een opeenvolgend leven is gewoon om de verantwoordelijkheid van het doel over te dragen aan de volgende generatie; de verplaatsingen komen neer op een laffe en potentieel oneindige vertraging. Het antwoord van uw kinderen zal vermoedelijk zijn om zich ook voort te planten, en daarmee zichzelf af te leiden, hun eigen doelloosheid op te dringen aan hun nakomelingen.

Geen elfjarige heeft een echt begrip van de dood. Hij heeft geen echt concept van andere mensen-dat ze pijn voelen, zelfs dat ze bestaan. En zijn eigen volwassen toekomst is ook niet echt voor hem. Dat maakt het veel makkelijker om weg te gooien.

Het is altijd de schuld van de moeder, nietwaar?"zei ze zachtjes, terwijl ze haar jas verzamelde. "Die jongen wordt slecht omdat zijn moeder een dronkaard is, of zij een junkie. Ze laat hem de vrije loop, ze leert hem niet goed van kwaad. Ze is nooit thuis als hij terug is van school. Niemand zegt ooit dat zijn vader een dronkaard is,of dat zijn vader niet thuis is na school. En niemand zegt ooit dat sommige kinderen gewoon verdomd gemeen hebben. ...

Leraren werden beiden de schuld gegeven voor alles wat fout ging met kinderen en wendden zich tot voor hun redding. Deze dubbele rol van zondebok en redder was ronduit Messiaans, maar zelfs Jezus werd waarschijnlijk beter betaald.

Alles wat mensen doen dat niet werkt, moet de schuld zijn van iemand anders. De volgende keer dat je het Weet, zullen geezers de overheid aanklagen omdat ze oud worden en kinderen zullen hun moeders voor de rechter brengen omdat ze er lelijk uit kwamen.

Kevin was een schelpspel waarin alle drie de bekers leeg waren.

Alleen een land dat zich onkwetsbaar voelt, kan zich politieke onrust veroorloven als entertainment.

Ik herinner me zelfs toen ik heel jong was dat toen je van iemand hield, je hem ook haatte omdat je van hem hield, omdat het zo ongelooflijk vernederend is om van iemand te houden.

Ik dacht toen dat ik niet meer geschokt of gewond kon zijn. Ik veronderstel dat dat een algemene verwaandheid is, dat je al zo beschadigd bent dat schade zelf, in zijn totaliteit, je veilig maakt.

Geliefden communiceren niet binnen zinnen, maar tussen hen. Passie schuilt in interstice. Het is grouting in plaats van bakstenen.

Maar geheimen bewaren is een discipline. Ik heb mezelf nooit als een goede leugenaar beschouwd, maar na enige oefening had ik het credo van de prevaricator overgenomen dat men niet zozeer een leugen verzint als ermee trouwt. Een succesvolle leugen kan niet in deze wereld worden gebracht en grillig worden verlaten; zoals elke toegewijde relatie moet ze worden gehandhaafd, en met veel meer toewijding dan de waarheid, die zonder enige hulp onzorgvuldig waar blijft. Mijn leugen daarentegen had mij net zo hard nodig als ik het nodig had, en eiste dus de standvastigheid van het huwelijk: tot de dood ons scheidt.

Niet dat geluk saai is. Alleen dat het niet goed vertelt. En van onze verterende afleidingen als we ouder worden is om, niet alleen aan anderen maar aan onszelf, ons eigen verhaal te reciteren.

Je was ambitieus-voor je leven, hoe het was toen je ' s ochtends wakker werd, en niet voor wat bereiken. Zoals de meeste mensen die vanaf jonge leeftijd geen antwoord gaven op een bepaalde roeping, plaatste je werk naast jezelf; elke bezigheid zou je dag vullen, maar niet je hart. Dat vond ik leuk aan jou. Ik vond het enorm leuk.