Georg Brandes beroemde citaten

Arm is de kracht van het lood dat kogels wordt vergeleken met de kracht van het hete metaal dat types wordt.

Ik wist niet wat het was om een hele dag gelukkig te zijn, nauwelijks een uur.

De oorlog doordrong mijn tinnen soldaten met een nieuwe interesse. Het was onmogelijk om genoeg dozen te hebben.

De historicus wordt als objectief beschouwd wanneer hij het verleden meet door de populaire meningen van zijn eigen tijd, als subjectief wanneer hij deze meningen niet als modellen neemt. Die man is het best geschikt om een periode uit het verleden af te beelden, die niet in het minst door die periode wordt beïnvloed. Maar alleen hij die een aandeel heeft in het opbouwen van de toekomst kan begrijpen wat het verleden is geweest, en alleen wanneer het in een kunstwerk is veranderd, kan de geschiedenis instincten opwekken of zelfs ondersteunen.

De geschiedenis behoort volgens Nietzsche toe aan hem die een grote strijd voert en die voorbeelden, leraren en troosters nodig heeft, maar ze niet onder zijn tijdgenoten kan vinden. Zonder geschiedenis zou de bergketen van de grote momenten van grote mannen, die duizenden jaren doorloopt, niet duidelijk en levendig voor mij kunnen staan.

Vergeetachtigheid, het onhistorische, wel ... de sfeer, waarin alleen het leven kan ontstaan. Om het te begrijpen, stellen we ons een jongeman voor die wordt gegrepen door een passie voor een vrouw, of een man die wordt beïnvloed door een passie voor zijn werk. In beide gevallen is wat achter hen ligt opgehouden te bestaan en toch is deze toestand (de meest onhistorische die men zich kan voorstellen) die waarin elke handeling, elke grote daad wordt bedacht en volbracht.

Het lijkt [Nietzsche] dat de moderne tijd drie soorten mensen heeft voortgebracht om na te bootsen ... Eerst Rousseau ' s Man, De Titan die zichzelf opvoedt ... en in zijn nood roept hij de Heilige natuur aan. Goethe ' s man ... een toeschouwer van de wereld ... Schopenhauers man ... neemt vrijwillig de pijn van het vertellen van de waarheid op zich.

De opvoeder zal de jongeren helpen zichzelf te onderwijzen in tegenstelling tot de leeftijd.

De grote man is niet het kind van zijn leeftijd, maar zijn stiefkind.

We hoeven alleen maar te denken aan het aantal getalenteerde mannen die vroeg of laat hun verontschuldigingen en concessies doen aan het filistinisme, om te mogen bestaan.

De maatschappij van de Cultuurfilistijnen maakt het leven tot een last voor uitzonderlijke mensen.

Nietzsche zegt dat zodra hij een bladzijde van Schopenhauer had gelezen, hij wist dat hij elke bladzijde van hem zou lezen en acht zou slaan op elk woord, zelfs op de fouten die hij zou kunnen vinden. Elke intellectuele aspirant zal in staat zijn om mensen te noemen die hij op deze manier heeft gelezen.

Wat is de publieke opinie? Het is privé-indolentie.

[Nietzsche] schrijft zichzelf een uiterst levendig en gevoelig instinct van reinheid toe. Bij het eerste contact wordt het vuil dat aan de basis van de aard van een ander ligt, aan hem onthuld. De onreine zijn daarom slecht op hun gemak hi zijn aanwezigheid

Grootheid heeft niets te maken met resultaten of met succes.

Waarom je bestaat, zegt Nietzsche met SÃren Kierkegaard, niemand in de wereld kan je van tevoren vertellen; maar omdat je bestaat, probeer je bestaan een betekenis te geven door voor jezelf een zo verheven en nobel mogelijk doel te stellen.

De massa ' s moeten slechts als een van drie dingen worden beschouwd: hetzij als kopieën van grote persoonlijkheden, slechte kopieën, onhandig geproduceerd in een arm materiaal, hetzij als folies voor de grote, of tenslotte als hun werktuigen.

De Deense glee: de nationale versie van vrolijkheid.

Zes uur per dag leefde ik onder schooldiscipline in actieve omgang met mensen die niemand thuis kende, en de andere uren van de vierentwintig die ik thuis doorbracht, of met familieleden van de mensen thuis, die niemand op school kende.

Over het algemeen was de wereld vriendelijk. Het hing er vooral van af of iemand goed was of niet.

Ik was toen thuis in de wereld van cijfers, maar niet in die van waarden.

De afkeer van de mensheid is een kracht die iemand verrast en overweldigt, gevoed door honderden bronnen die zijn onderbewustzijn verborgen houden. Men ontdekt zijn aanwezigheid pas nadat men hem lang onbewust heeft vermaakt.

Onder de heerschappij van de priesters werd onze aarde de ascetische planeet; een smerig hol dat door de ruimte liep, bevolkt door ontevreden en arrogante wezens, die walgden van het leven, hun bol verafschuwden als een tranendal, en die in hun afgunst en haat voor schoonheid en vreugde zichzelf zoveel mogelijk kwaad deden.

Wat hier is gebeurd, is dat het instinct van wreedheid, dat naar binnen is gekeerd, zelfkwelling is geworden en dat alle dierlijke instincten van de mens opnieuw zijn geïnterpreteerd als schuld jegens God. Ieder Nee-mens spreekt tot zijn natuur, tot zijn werkelijke wezen, Hij werpt uit als een ja, een bevestiging van de werkelijkheid toegepast op Gods heiligheid

Die [christenen] hadden verlaten om lief te hebben op aarde waren toen: broeders en zusters in haat, die zij toen noemden: broeders en zusters in liefde.

Wat Nietzsche slavenmoraal noemt, is voor hem zuiver wrok-moraliteit; en deze wrok-moraliteit gaf nieuwe namen aan alle idealen. Zo werd machteloosheid, die geen vergelding biedt, goedheid; lafhartigheid werd nederigheid; onderwerping aan hem die werd gevreesd werd gehoorzaamheid; onvermogen om zichzelf te doen gelden werd terughoudendheid om zichzelf te doen gelden, werd vergeving, liefde voor iemands vijanden. Ellende werd een onderscheid

Aangezien er altijd nieuwe voorbeelden en bewijzen konden worden gevonden van de vermeende relatie tussen schuld en straf: als je je zo en zo gedraagt, zal het slecht met je gaan. Nu, zoals het over het algemeen slecht gaat, werd de bewering voortdurend bevestigd; en zo kreeg de populaire moraal, een pseudo - wetenschap op een niveau met de populaire geneeskunde, voortdurend terrein.

In plaats van te proberen het menselijk ras op te voeden, zouden ze de pedagogen van de zeventiende en achttiende eeuw moeten imiteren, die hun inspanningen concentreerden op de opvoeding van één persoon.

Maar hoe zit het met de stem en het oordeel van het geweten? De moeilijkheid is dat we een geweten achter ons geweten hebben, een intellectueel achter het morele. ... We kunnen heel goed zien dat onze meningen over Wat nobel en goed is, onze morele waarderingen, krachtige hefbomen zijn waar het actie betreft; maar we moeten beginnen met het verfijnen van deze meningen en onafhankelijk nieuwe waardetabellen voor onszelf creëren.

[Nietzsche] tegen elke vorm van Historisch optimisme; maar hij verwerpt energiek het gewone pessimisme, dat het gevolg is van gedegenereerde of verzwakt instincten van decadentie. Hij predikt met jeugdig enthousiasme de triomf van een tragische cultuur, geïntroduceerd door een onverschrokken opkomende generatie, waarin de geest van het oude Griekenland opnieuw geboren zou kunnen worden. Hij verwerpt het pessimisme van Schopenhauer, want hij verafschuwt al elke verzaking; maar hij zoekt een pessimisme van gezondheid, een die voortkomt uit kracht, uit uitbundige macht, en hij gelooft dat hij het bij de Grieken heeft gevonden.

De menigte zal een leider volgen die twintig passen voor hen loopt, maar als hij duizend passen voor hen is, zullen ze hem niet zien en niet volgen.

Mijn vader kon veel sneller rennen. Het was onmogelijk om met hem te concurreren op het gras. Maar het was verbazingwekkend hoe traag oude mensen waren. Sommigen van hen konden niet een heuvel op rennen en noemden het proberen om trappen te beklimmen.

Langzamerhand drong het tot me door dat er niemand was die moeilijker te behagen was dan mijn moeder.

De geboorte was iets dat heel onverwacht kwam, en daarna was er nog een kind in huis.

Een liefde voor de mensheid kwam over mij, en bewaterde en bevruchtte de velden van mijn innerlijke wereld die braak lagen, en deze liefde voor de mensheid ventileerde zich in een enorm mededogen.

De persoon op wie de aandacht van de schooljongens was gericht, was natuurlijk het schoolhoofd.

Rond deze tijd, toen ik in mijn verbeelding zo ' n grote krijger was, had ik in het echte leven goed gebruik van meer kracht, omdat ik niet langer door de verpleegster naar school werd gebracht, maar in plaats daarvan mijn broer, twee jaar jonger dan ik, moest beschermen.

School is een voorproefje van het leven.

Toen ik een kleine jongen was, maakte ik me natuurlijk niet veel zorgen over mijn uiterlijk.

Mijn eerste ervaringen van academische vriendschap deden me glimlachen na jaren toen ik er op terugkeek. Maar mijn kennissenkring was langzamerhand zo groot geworden dat het niet meer dan normaal was dat er nieuwe vriendschappen uit zouden groeien.

De stroom van de tijd veegt fouten weg en laat de waarheid achter voor de erfenis van de mensheid....

Ik kwam twee maanden te vroeg ter wereld, Ik had zo ' n haast.

Dostojevski predikt de moraliteit van de paria, de moraliteit van de slaaf.

Het heeft geen zin legers te sturen tegen ideeën in.

Het afschuwelijke van oorlog is dat het alle liefde voor de waarheid doodt.

Onder de geneugten van de zomer waren picknicks in het bos.

Elk gevoel dat ik mijn geest verrijkte van de mensen om me heen was helaas zeldzaam bij mij.

Maar ik vond geen positieve inspiratie in mijn studie tot ik mijn negentiende jaar naderde.

Ik was niet geneigd om het leven in een rooskleurig licht te bekijken.

Ik hoorde altijd dat ik bleek en dun en klein was.