James Wolcott beroemde citaten

Wijsheid is voor standbeelden. Humor maakt onze remmingen los, ontketent onze Energie, verzegelt vriendschappen, patches doet pijn. Lachen is waarschijnlijk het meest levend dat je kunt zijn.

Naarmate muziek naar onze iPods migreert, hebben CD-collecties steeds minder ruimte nodig, die zich in ons hoofd bevindt in plaats van van de muren te weerklinken. De langdurige arbeid van het verzamelen van een persoonlijke muziekbibliotheek heeft zijn detective ijver verloren.

Het ontwerp van de boekomslag kan een verloren kunst worden, zoals het ontwerp van de albumomslag, zonder welke de iconografie van het einde van de 20e eeuw zou zijn verarmd.

Iedereen heeft recht op zijn eigen nostalgie.

De leugens die de overheid en de media vertellen zijn versterkingen van de leugens die we onszelf vertellen. Om te stoppen met bedrogen te worden, stop met jezelf te bedriegen.

Black Swan is de eerste balletfilm voor highbrow horrorfans voor wie ballet zelf weinig tot niets betekent. Degenen onder ons die ballet kennen en liefhebben, kunnen het alleen maar met een ander soort horror bekijken.

De dagen dat de woorden Hollywood-acteur Ronald Reagan als konijnenvingers als een ID-tag en een impliciete belediging inlijsten, lijken veraf en schilderachtig: bijna iedereen in de politiek - kandidaat, consultant, expert en Tea Party - publiek extra-is nu een acteur, een schaamteloze ham in een opgezette reality-serie die nooit stopt.

De ongelukkige ironie is dat, terwijl 'Glee' de hoogten bereikt, de financiering van schoolkunsten in het hele land wordt verlaagd vanwege de steile recessie en dalende belastinginkomsten.

De komst van DVD/Blu-ray heruitgaven van klassieke Hollywood-en buitenlandse films is een zegen geweest voor filmliefhebbers, die nu hun favorieten kunnen bestuderen in al hun glinsterende details en gerestaureerde paletten.

In het Voyeurisme van Reality-TV wordt de passiviteit van de kijker intact gehouden, verwend en gemasseerd en geforceerd gevoed met Chicken McNuggets van zorgvuldig bewerkte fragmenten die hem of haar in staat stellen om gemakkelijk te oordelen en zich superieur te voelen in het kijken naar bekende vreemden die zichzelf belachelijk maken. Reality TV kijkt maar in één richting: naar beneden.

Omdat ik een fan ben van verzamelingen en bloemlezingen, geloof dat het beste schrijven vaak schittert in scherven en galopperende stukken, vind ik mezelf nooit lobbyen voor een schrijver die ik graag regelmatig Lees om zich vier of vijf jaar in Heideggers hut te verstoppen om een berg voort te brengen.

Net als Andy Warhol en in tegenstelling tot God Almighty, neemt Larry King niet aan om te oordelen; alle beroemdheden zijn gelijk in zijn ogen, heiligen en zondaars delen dezelfde 'Liefdesboot'-reis naar het donkere daarbuiten, een voormalige sitcomster die vroom afscheid verdient als Prinses Diana.

Paris Hilton en Kim Kardashian zouden weinig meer dan lippenstiftvlekken hebben achtergelaten als de seksvideo ' s hen niet in de reality-TV-bekendheid hadden gebracht. Zodra bekendheid is opgewarmd tot vertrouwdheid, wordt beroemdheid zelf een grote 'Brady Bunch' reünie, of een therapie sessie met Dr.Drew.

Het is niet dat NPR matriarchaal is, maar dat het zich heeft gewijd aan het niet patriarchaal zijn in zijn visie en presentatie, en vanaf het begin heeft bepaald dat zijn kopstemmen niet over de vruchtvlakten zouden weerklinken van grote mannelijke luchtzakken die van de berg Olympus werden verzonden.

Net als' Twin Peaks',' 24',' Mad Men 'en' The Sopranos 'daarvoor, verrijkt' Downton Abbey ' de iconografie en collectieve kennis van de popcultuur. Het vult de stroom aan.

Mitt Romney - hij had een Rock Hudson ding gaande, schoenzwart haar en een goed opgehangen CV, maar zelfs voor een schaamteloze, positieveranderende nep leek hij een beetje onoprecht.

Op 28 augustus 2010 organiseerde Fox News messiah Glenn Beck een' Restoring Honor ' revival-bijeenkomst met sexy gastster Sarah Palin, net zoals Bob Hope Raquel Welch in witte go-go-laarzen zou uitrollen op zijn uso-tours om onze vechtende mannen een moreel lift te geven in hun khakis.

Wat me in de herfst van 1972 naar New York had gebracht, was een aanbevelingsbrief geschreven door Norman Mailer, de auteur van 'The Naked and The Dead' en de belangrijkste zwaargewicht-kandidaat van de Amerikaanse literatuur, aan dan Wolf, de Delphic-redacteur van 'The Village Voice'.'

Wat een ommekeer in sentiment 'Glee' illustreert. Het was nog maar een paar jaar geleden dat het nastreven van de droom van een Broadway carrière of cabaret sterrendom een aantal arme verlangen dope verbannen naar een lavendel Getto van verliezers, zelfbedrog, en sociale afwijzingen.

Vroeger vereerden conservatieven de gemiddelde Amerikaan, dat Norman Rockwell olieverfschilderij van diner eten, nederig geloof, eerlijke arbeid en Capraesque deugd.

[Richard Crossley 's] vorige vogelgids, for ID' ING Eastern birds, is de meest fantasierijke, originele poging om de vogelgids opnieuw voor te stellen en zijn aanpak te onderscheiden van die van Sibley, Kaufman, Peterson, Nat ' l Geo en de andere Bijbels in het veld.

Katholiek opgevoed zijn in een snelkookpanhuishouden belegerd door alcohol-en rekeningverzamelaars, versterkte en versterkte een gevoel van wachtplicht in mij, de oudste van vijf kinderen en degene die het meest verantwoordelijk was om alles te voorkomen dat het kapseisde. Wilde verwennerij was voor andere mensen, de niet-bezorgers.

Robert Pattinson is rebel cool geïncarneerd - de James Dean van de ondoden.

Het is de hedendaagse vrouw waar Films niet mee weten wat ze moeten doen, behalve haar in een bruidsgloed baden in romantische komedies waar zowel de romantiek als de komedie kunstmatige zoetstoffen zijn.

Ik hou van orkanen. Wanneer ik, met dank aan The Weather Channel, er een zie ontstaan in de oceaan voor de kust van Afrika, merk ik dat ik ernaar verlang dat het groot en sterk wordt-de vuist van woede van Moeder Natuur, Gaia ' s strenge berisping. Gezien de verwoesting die de mensheid aan de natuur heeft aangericht met ontbossing, ontbossing en de vernietiging van het leefgebied van dieren, lijkt het alleen maar eerlijk dat de natuur iets van zichzelf terugkrijgt en ons leert dat er krachten zijn die groter zijn dan de onze.

Ik heb nooit geaccepteerd waarom er een onzichtbare, golvende grenslijn zou zijn die grote fictie scheidt van fosforescerende schoonheden en poppenhuis miniaturen, romans die een hele wereld in een sneeuwbol bevatten.

Met 'Black Swan' draait de ballerina saga zijn tiara om en gaat op een hallucinerende bender, een enge zuurreis waar Transfiguratie en misvorming elkaar ontmoeten.

Als ik een stuk van een Adam Sandler komedie op kabel zie, ziet het er net zo slecht uit als een Jerry Lewis gag reel toen hij de late downslide raakte met 'Hardly Working' en 'Cracking Up'.'

Wat er gebeurt met filmcritici is niet anders dan wat is uitgedeeld aan boek -, Dans -, theater - en kunstrecensenten en verslaggevers in de culturele ontbossing die vluchtelingen in het diffuse geklap van Internet en Twitter heeft gedreven, waar sommigen zich aanpassen en gedijen-zoals Roger Ebert-terwijl anderen verdwijnen zonder een twinkeling.

In de eerste weken van de Obama-regering was ' bipartisanship 'het heersende modewoord, en wanneer de Beltway' bipartisan 'denkt, beeldt het President Reagan en de Democratische voorzitter van het huis Tip O' Neill uit die hun verschillen opzij zetten en een wetgevend partnerschap smeden, een roodharig paar geniale patriarchen die zich verbinden over de Blarney Stone.

'Hairspray 'was een Broadway-musical die Hollywood-remake werd, en dat is de' Lion King ' circle of life zoals we die kennen op Times Square, de creatieve lus die naar de sterren zwaait en soms in het bovendek stort.

Tegenwoordig is een seksvideo van beroemdheden geen stigma dat boetedoening en smarmverwijdering vereist; het is een merkapparaat, een platformversterker, een Showreel.

Mensen willen speciaal zijn. Ik denk dat ambitie een heel pakket dingen kan bevatten, macht of seksuele opwinding.

Het is één ding om te vechten voor waar je in gelooft, een ander ding om te vechten voor waar anderen in geloven.

Zelfs het meest zielige leven is van gedenkwaardige consequentie voor zijn eigenaar.

Bij 'The Village Voice' waren er al die koorts in de kantoren, die uitbrak in een grootschalig gerommel tussen schrijvers.

Een nieuwe politiek-entertainment klasse is verhuisd naar de lawaaierige leegte ooit bezet door de wijze pausen van weleer, een klasse net zo gepolariseerd als onze partijdige kloof: de ene kant houdt een fun-house spiegel voor dwaasheid, de andere kant geniet van zijn eigen verwrongen reflectie.

Een verloren verkiezing kan de schok van een druppel door de galgdeur hebben, wat leidt tot een donkere nacht van de ziel waarin de toekomst naar beneden drukt als een wolk die nooit zal opheffen.

Mijn middelbare school papers, mijn college-aanvraag essays, lezen als Norman Mailer verpakt in een knapperige pindakaas sandwich.

Ik begrijp dat een van de doelen van tweepartijen is om iets moeilijks en noodzakelijks in de sloppenwijken van het Amerikaanse volk te proppen waarvoor geen van beide partijen de moed heeft om de volledige verantwoordelijkheid op zich te nemen. Het is een manier om een mogelijke loopplank in een wankel te veranderen.

Hoge verwachtingen werden toen niet in mijn nek van nergens gevoed - kinderen werden niet van jongs af aan als 'begaafd' en voorbereid op een prijswinnende toekomst; zelfrespect werd beschouwd als iets dat je zelf uit de tuin moest kiezen.

Schrijvers vertellen hun mond te houden is een zekere manier om ze aan het praten te houden.

Wat sterren doen in hun vrije tijd is een nooit eindigende bron van nieuwsgierigheid naar de tabloid gevoeligheid.

Wie heeft Larry King America ' s grief counselor gekozen? Wij, het publiek, deden dat door zijn kijkcijfers te verhogen wanneer iemand beroemd passeert.

Feature-length film komedie is moeilijker te trekken uit dan de episodische sitcom - het heeft niet dezelfde fabriek machines up and running, teams van schrijvers zetten bekende personages door middel van permutaties - maar dat verklaart niet de groeiende kwaliteit kloof die film humor maakt kijken als een genetische defecte.

Broadway puristen kunnen de toestroom van film-spin-off musicals in de afgelopen jaren betreuren, en wensen dat iemand de popcornmachine zou uitschakelen en meer fantasierijke brainstorms door zou laten waaien.

Terwijl we ons ontdoen van eens bekende fysieke objecten - digitaliseren en dematerialiseren - naderen we een 'Star Trek' - toekomst waarin alles vanuit de vierde dimensie kan worden benaderd met een paar klikken of beknopte hoorbare geluiden.

En wat zou een warmer ticket kunnen zijn dan de onwaarschijnlijke triomf van 'The Book of Mormon', de musical-komedie moon shot van het seizoen? De makers, Matt Stone en Trey Parker, van Comedy Central 's' South Park', zijn het meest onwaarschijnlijke Rodgers en Hammerstein team ooit om een donderende staking te bowlen.

Na een decennium van deze somberheid, verdienden we een shot van 'Glee', een show die ons geloof in de kracht van lied, de schoonheid van dans en de magie van 'spirit fingers' herstelde om onze zorgen en ellende in de achtertuin van iemand anders te jagen.

Een typische 'Larry King Live' is een pastiche waarvan het absurdisme de parodie trotseert. Met zijn kenmerkende bretels en paarse shirts ziet hij eruit alsof hij aan de stoel is vastgebonden met verticale veiligheidsgordels, niet in staat om uit te springen.