Pauline Kael beroemde citaten

Films zijn zo zelden grote kunst dat als we grote prullenbak niet kunnen waarderen, we heel weinig reden hebben om erin geïnteresseerd te zijn.

Het eerste voorrecht van een kunstenaar in elk medium is om zichzelf voor gek te zetten.

Wat deze generatie op de knieën van de televisie kreeg, was geen wijsheid, maar cynisme.

De kritieke taak is noodzakelijkerwijs vergelijkend en jongere mensen weten niet echt wat nieuw is

Waar een wil is, is een weg. Als er een kans van een miljoen is dat je iets kunt doen, wat dan ook, om te voorkomen dat wat je wilt eindigt, Doe het dan. Wrik de deur open of, indien nodig, wig je voet in die deur en houd het open.

Onverantwoordelijkheid is een deel van het plezier van alle kunst; het is het deel dat de scholen niet kunnen erkennen.

Kunst komt niet in afgemeten hoeveelheden: het moet te veel zijn of het is niet genoeg.

In San Francisco worden vulgariteit," slechte smaak", opschepperij beschouwd als een soort buitenaardse plaag, een invasie of inbreuk van buitenaf. In Los Angeles is er zoveel geld en macht verbonden met opschepperij dat niet langer belachelijk is: het vereist een soort respect. Want als de machtigen zich zo gedragen, dan betekent stille goede smaak dat je je de opvallende uitgaven niet kunt veroorloven, en je wordt een beetje beschaamd over je bescheidenheid en fatsoen.

Het is een deprimerend feit dat Amerikanen de neiging hebben om moraliteit en kunst te verwarren (ten koste van beide) en dat, onder de opgeleide, moraliteit de neiging heeft om sociaal bewustzijn te betekenen.

Een van de zekerste tekenen van de Filistijn is zijn eerbied voor de superieure smaak van degenen die hem neerzetten.

We bereiken misschien het einde van het tijdperk waarin individuele films iets voor mensen betekenden. In het nieuwe tijdperk kunnen Films gewoon een spervuur van beelden betekenen.

Goede films zorgen ervoor dat je weer in mogelijkheden gelooft.

Als er iets te leren valt van de geschiedenis van films, is het dat corruptie leidt tot verdere corruptie, niet tot onschuld.

Het voelde alsof ik de begrafenis bijwoonde van iemand die ik niet kende.

Goede films zijn zelden perfecte films.

We zullen nooit weten hoeveel schade Films ons aanrichten, maar filmkunst, zo lijkt het, gedijt op morele chaos. Als het land verlamd is, kan de populaire cultuur ons vertellen waarom. Na onschuld worden winnaars verliezers. Films lokken ons waarschijnlijk in voor corruptie; de uitverkoop is de held-overlevende voor onze tijd.

Films zijn een combinatie van kunst en massamedium, maar televisie is zo uniek in zijn doel-verkopen-dat het werkt zonder die pijnlijke, aangrijpende mix van aspiratie en inspanning en compromis.

Oude films kijken is als een avond doorbrengen met die mensen naast de deur. Ze vervelen ons en we wilden niet uit onze weg gaan om hen te zien; we komen bij hen langs omdat ze zo dichtbij zijn. Als het enige moeite kostte om oude films te zien, zouden we misschien proberen uit te vinden welke de goede waren, en als mensen alleen de goede zagen, zouden ze misschien nog steeds oude films respecteren. Zoals het is, zitten mensen en kijken films die het publiek dertig jaar geleden verliet. Net als de vrouw van Lot, zijn we geneigd om nog een keer te kijken, niet aangetrokken door het kwaad, maar door iets dat veel beschamender lijkt-onze eigen onschuld.

Films, veel meer dan de traditionele kunsten, zijn gebonden aan groot geld. Zonder een paar onafhankelijke critici is er niets tussen het publiek en de adverteerders.

De werkelijkheid heeft, net als God en de geschiedenis, de neiging om mensen te leiden naar waar ze maar willen.

Ik geloof dat we het meest en het beste reageren op het werken in elke kunstvorm (en ook op andere ervaringen) als we pluralistisch, flexibel, relatief zijn in onze oordelen, als we kieskeurig zijn.

Er is iets vals aan de term 'een film gemaakt voor TV', omdat wat je voor TV maakt een TV-programma is.

Televisie zoals we het hebben het is geen kunstvorm-het is een meubelstuk dat goed is voor een paar dingen.

Als we uitzonderingen toestaan, is er nog steeds één fundamenteel verschil tussen de traditionele kunsten en de massamedia: in de traditionele kunsten groeit de kunstenaar; in een massamedium vervalt de kunstenaar winstgevend.

Mcluhanisme en de media hebben de achterkant van de boekenindustrie gebroken; ze hebben mensen bevrijd van de schaamte van het niet lezen. Ze hebben gerationaliseerd om dom te worden en televisie te kijken.

Trash heeft ons een honger naar kunst gegeven.

Kevin Costner heeft veren in zijn haar en veren in zijn hoofd. De Indianen hadden hem 'Plays with Camera' moeten noemen.

In de Kunsten is de criticus de enige onafhankelijke bron van informatie. De rest is reclame.

Een fout in het oordeel is niet fataal, maar te veel angst voor oordeel wel.

Citizen Kane is misschien wel de enige Amerikaanse sprekende film die nu net zo vers lijkt als de dag dat het opende. Het lijkt misschien nog frisser.

Het maken van films wordt nu zo door mannen gedomineerd dat ze denken dat ze pro-vrouwelijk zijn als ze vrouwen hebben die elkaar slaan.

Het is soms ontmoedigend om alle films van een regisseur te zien, omdat er zoveel herhaling is. De auteurs zagen dit als een teken van de kunstenaarschap van een regisseur, dat je zijn films kon herkennen. Maar het kan ook een teken zijn dat hij een hack is.

Het probleem met een populaire kunstvorm is dat degenen die iets meer willen in een hopeloze minderheid zijn in vergelijking met de miljoenen die het altijd voor de eerste keer zien, of voor de geruststelling en voldoening om de conventies opnieuw vervuld te zien.

Echt, het zijn niet mensen die ons niet begrijpen die ons gek maken-het is wanneer degenen die dat niet zouden moeten doen.

Wat is ouder worden als je niet meer manieren leert waarop je kwetsbaar bent?

Haar enige flair zit in haar neusgaten.

Het ergste aan het maken van films is dat het net als het leven is: niemand kan teruggaan om de fouten te corrigeren.

Het lijkt waarschijnlijk dat veel van de jongeren die niet wachten tot anderen hen kunstenaars noemen, maar gewoon aankondigen dat ze dat zijn, niet het geduld hebben om kunst te maken.

Ik kan niet geloven dat Nixon won. Ik ken niemand die op hem heeft gestemd.

De woorden "Kiss Kiss Bang Bang" die ik op een Italiaanse filmposter zag, zijn misschien wel de kortst denkbare verklaring van de fundamentele aantrekkingskracht van films

Seks is de grote leveler, smaak de grote verdeler.

Ik krijg vaak de vraag waarom ik mijn memoires niet schrijf. Ik denk van wel.

De romantiek van films is niet alleen in die verhalen en die mensen op het scherm, maar in de adolescente droom van het ontmoeten van anderen die voelen zoals je doet over wat je hebt gezien.

Goede films zorgen ervoor dat je weer in mogelijkheden gelooft. Als ergens in de Hollywood-entertainmentwereld iemand erin geslaagd is door te breken met iets dat tot je spreekt, dan is het niet allemaal corruptie. De film hoeft niet geweldig te zijn; het kan dom en leeg zijn en je kunt nog steeds de vreugde van een goede voorstelling hebben, of de vreugde in gewoon een goede lijn. De frons van een acteur, een klein subversief gebaar, een vuile opmerking die iemand met een nep-onschuldig gezicht weggooit, en de wereld is een beetje logisch.

Een boek kan geschreven worden over het onrecht van de rechtvaardige.

We lezen critici voor de percepties, voor wat ze ons vertellen dat we niet volledig begrepen toen we het werk zagen. De oordelen die we meestal voor onszelf kunnen maken.

De Tovenaar van Oz voorstellen zonder Judy Garland is een beetje als dansen op nat cement: je kunt het, maar waarom zou je dat willen?

Vulgariteit is niet zo destructief voor een kunstenaar als snobisme.

Een goede film kan je uit je saaie funk en de hopeloosheid halen die zo vaak gepaard gaat met het uitglijden in een theater; een goede film kan je weer levend laten voelen, in contact, niet alleen verloren in een andere stad. Goede films zorgen ervoor dat je weer in mogelijkheden gelooft.

Televisie vertegenwoordigt wat er met een medium gebeurt als de kunstenaars geen macht hebben en de zakenmensen de volledige, onbetwiste controle hebben.