Robert Farrar Capon beroemde citaten

Genade kan niet zegevieren...totdat onze levenslange zekerheid dat iemand de score bijhoudt geen stoom meer heeft en is ingestort.

Genade is de viering van het leven, die meedogenloos alle niet-celebranten in de wereld achtervolgt. Het is een zwevend, kosmisch bash dat zich een weg baant door de straten van het universum, de zoetheid van zijn cassaties naar elk raam gooit, op elke deur bonst in een hilariteit die alle smaak en gebeuren te boven gaat, totdat de verloren kinderen eindelijk naar buiten komen en dansen, en de oudere broers eindelijk hun vingers uit hun oren halen.

De waarheid die ons vrij maakt tikt altijd weg als een tijdbom in de kelder van ieders kerk.

Hoezeer we de wet ook haten, we zijn banger voor genade

De wereld is geenszins afkerig van religie. Het is er zelfs met passie aan gewijd. Het zal elk recept voor redding kopen zolang die formule de verantwoordelijkheid voor het bereiden van redding stevig in menselijke handen laat. De wereld verdrinkt in religie. Maar het is doodsbang door elke vermelding van de genade die de wereld gratis mee naar huis neemt.

...wij zijn gered door Christus alleen, die ons uit de dood opwekt-uit de absolutie van onze dood. Wij komen voor hem bij het oordeel zonder handschrift tegen ons. Het is gewoon vals spelen om te zeggen dat je dat gelooft en er vervolgens afstand van doet door een lijst van extra verrotte misdaden te postuleren waarvoor Christus je naar de hel moet sturen. Hij, de universele Verlosser, is de enige rechter; wat hem betreft, is de enige verplichte straf tot leven en leven overvloedig.

Een goede tijd ontstaat juist wanneer we uit het oog verliezen hoe laat het is.

Het christendom is geen religie. Het christendom is de verkondiging van het einde van de religie, niet van een nieuwe religie, of zelfs van de beste van alle religies. Als het kruis het teken is van iets, is het het teken dat God uit de religieuze business is gegaan en alle problemen van de wereld heeft opgelost zonder dat een enkel menselijk wezen een enkel religieus ding hoeft te doen. Waar het kruis eigenlijk een teken van is, is het feit dat religie niets kan doen aan de problemen van de wereld - dat het nooit heeft gewerkt en het nooit zal werken.

Het christendom is geen religie; het is de verkondiging van het einde van de religie. Religie is een menselijke activiteit gewijd aan de taak van het verzoenen van God met de mensheid en de mensheid met zichzelf. Het Evangelie echter - het goede nieuws van onze Heer en Heiland, Jezus Christus, is de verbazingwekkende aankondiging dat God het hele werk van verzoening heeft gedaan zonder een greintje menselijke hulp. Het is de bizarre verkondiging dat religie voorbij is.

...daarom is er nu geen veroordeling om twee redenen: u bent nu dood; en God, als het Lam geslacht vanaf de grondlegging der wereld, is al die tijd dood geweest. De blame game was voorbij voordat het begon. Dat was het echt. Alles wat Jezus deed was die waarheid aankondigen en je vertellen dat het je vrij zou maken. Het was inderdaad gevaarlijk om te doen. Je bent een bedreiging. Of hij het deed; en daarom, bedreiging of niet, hier sta je: niet veroordeeld, voor altijd, nu. Wat ga je doen met je vrijheid?

Maar al die tijd was er één ding dat we het meest nodig hadden, zelfs vanaf het begin, en dat we vanaf nu zeker nodig zullen hebben in het Nieuwe Jeruzalem: het vermogen om onze vrijheid serieus te nemen en ernaar te handelen, om niet te leven in angst voor fouten, maar in de wetenschap dat geen enkele fout een kaars kan houden voor de liefde die ons naar huis trekt. Mijn berouw is dus niet zozeer vanwege mijn tekortkomingen, maar vanwege de tweeledige houding tegenover hen waardoor ik hen soeverein maakte dan genade. Genade - de noodzaak om de muziek te horen, niet alleen te luisteren naar fouten - maakt alle zwakheden tot gelegenheden van glorie.

We kregen begeerten, niet om de wereld te consumeren en te vergeten, maar om haar goedheid en honger te proeven om haar groot te maken.

We zijn niet gered door wat Jezus leerde, en we zijn zeker niet gered door wat we begrijpen dat Jezus heeft onderwezen. Wij zijn gered door Jezus zelf.

Jezus kwam om de doden op te wekken. Hij kwam niet om het te onderwijzen; hij kwam niet om het verbeterbare te verbeteren; hij kwam niet om het hervormbare te hervormen. Geen van die dingen werkt.

Een stille minnaar is iemand die zijn werk niet kent.

Verlossing is een gegeven geschenk,geen koopje.

De reden om niet naar buiten te gaan en te zondigen wat je wilt is dezelfde als de reden om niet naar buiten te gaan en je neus in een snijmachine te stoppen: het is dom, stom en geen plezier. Sommige individuele zonden kunnen nog steeds plezier hebben vanwege de resterende goedheid van de werkelijkheden die ze misbruiken: overspel kan inderdaad aangenaam zijn en iemand vastbinden kan amuseren. Maar verraad, jaloezie, koude liefde en de grijze dageraad van de volgende ochtend zijn niemands idee van een goede tijd.

Als God geen haast lijkt te hebben om het probleem van het kwaad weg te laten gaan, zouden wij dat misschien ook niet moeten zijn. Misschien is onze dwang om Gods handen voor hem te wassen een dienst die hij niet waardeert. Misschien - alle theodicies en bijna alle theologen van het tegendeel-is het kwaad waar we God ontmoeten. Misschien is hij niet de moeite genomen om vies te komen opdagen voor zijn dates met creation. Misschien-heel misschien-als we het probleem ooit hadden opgelost, hadden we onszelf uit een minnaar gepraat.

Ik hou van een kok die hardop glimlacht als hij zijn eigen werk proeft. Laat God zich zorgen maken over uw bescheidenheid; Ik wil uw enthousiasme zien.

Predikers zijn rentmeesters die de Heer heeft aangesteld over zijn huisknechten om hen te voorzien van voedsel op de juiste tijd.na al die jaren heeft de kerk geleden onder krachtige predikers en winnende redenaars, onder dwingende kanseliers en clericale bigmouths met ego ' s om te evenaren, hoe leuk om te horen dat Jezus verwacht dat predikers in hun gemeenten niets meer zijn dan trouwe huishoudelijke koks.

De hemel is volledig bevolkt door vergeven zondaars.

Wat goed is, is moeilijk en wat moeilijk is, is zeldzaam.

De mens is gemaakt om te leiden met zijn kin; hij is het alleen waard om te weten met zijn hoede naar beneden, zijn hoofd omhoog en zijn hart ongebreideld op zijn mouw.

Elk echt ding is een vreugde, als je maar ogen en oren hebt om ervan te genieten, een neus en tong om het te proeven.

Stel je je serieus voor dat St. Paul of Calvijn of Luther flessen Welch ' s druivensap opent in de sacristie voor de dienst? Luther zou zich in zijn graf omdraaien.

Alleen het wonder is duidelijk; het is in het gewone dat kreunt met het gewicht van de heerlijkheid.

Waarom trouwen we, waarom nemen we vrienden en geliefden? Waarom geven we ons aan muziek, schilderen, chemie of koken? Uit eenvoudige vreugde in de inwonende goedheid van de schepping, natuurlijk; maar ook uit meer dan dat. De schoonheid van de halve aarde ligt verborgen in de stad die het wil worden.

Ondanks al haar diepgewortelde lieflijkheid heeft de wereld hier geen stad meer; het is een vreemde plaats, een vreemd thuis, een sessie in via naar een betere versie van zichzelf-en het is onze glorie om het zo te zien en te Dorsten totdat Jeruzalem eindelijk thuiskomt. We kregen begeerten, niet om de wereld te consumeren en te vergeten, maar om haar goedheid en honger te proeven om haar groot te maken.

Het brood en het gebak, de kazen en wijn, en de suiker gaan in het Avondmaal van het Lam, omdat wij dat doen. Het is onze liefde die de stad naar huis brengt. Ik geef je een onvoorzichtige en extravagante hoop. Maar alleen Bizarre hoop kan zich thuis maken.

God maakt de wereld niet uit noodzaak maar door een goddelijke gril, en de wereld die hij maakt is een grillige romantische plaats. We zijn allemaal gek op elkaar omdat we gemaakt zijn naar het beeld van iemand die gek op ons is geweest.

Heer, geef ons alstublieft de troost van verdienste en tekortkoming. Laat zien dat we tenminste iets kunnen doen. Vertel ons dat er aan het eind van de dag tenminste één inwisselkaart van ons zal zijn. Heer, als het niet te veel gevraagd is, stuur ons dan naar bed met een paar stukjes zelfrespect waarmee we onszelf kunnen feliciteren. Maar wat je ook doet, predik geen genade. Geef ons iets te doen, wat dan ook; maar bespaar ons de vernedering van deze willekeurige aanvaarding.

Bij Jezus wordt het apparaat van parabolische uitspraken echter niet gebruikt om dingen tot tevredenheid van mensen uit te leggen, maar om de aandacht te vestigen op de onbevredigendheid van al hun eerdere verklaringen en inzichten.

Het leven van genade is geen inspanning van onze kant om een doel te bereiken dat we onszelf hebben gesteld. Het is een voortdurend hernieuwde poging om gewoon te geloven dat iemand anders al het bereiken heeft gedaan dat nodig is en om in relatie met die persoon te leven, of we het nu bereiken of niet. Als dat niet veel voor je lijkt, heb je gelijk: dat is het niet. en in feite is het leven van genade zelfs minder dan dat. Het is niet eens ons leven helemaal niet, maar het leven van die ander die oprijst als een vloed in de ruïnes van onze dood.

Wat ga je doen met je vrijheid?

Misschien zie je daarom waarom ik denk dat smaak boven voeding moet komen? Onze verliefdheid op het quasi-wetenschappelijke heeft ons gemakkelijke sporen nagelaten voor oplichters en tin fiddle fabrikanten.

... het goddelijke weten-wat de Vader weet, en wat het woord zegt in antwoord op dat weten, en waar de Geest over broedt onder het spreken van het woord - al die eeuwige intellectuele activiteit is niet alleen dagdromen. Het is de oorzaak van alles wat is. God kent de schepping niet, hij kent haar. Zijn kennis heeft haar. Het is een effectieve daad. Wat hij weet, is. Wat hij denkt, door het feit van zijn denken, springt van niets in ding. Hij dacht nooit aan iets dat niet was.

... de juiste zelfkennis en eigenliefde van elk geschapen ding is ipso facto een deelname aan de kennis en liefde van God. Het hele universum beweegt zich door verlangen naar het hoogste goed, simpelweg omdat elk deel ervan liefheeft wat God liefheeft - namelijk zijn eigen wezen.

Als je al je maaltijden serieus neemt, krijgt geen van hen een kans om ertoe te doen.

Een verloren schaap is voor alle praktische doeleinden een dood schaap. Het is de erkenning dat we dood zijn in onze zonden-dat we geen macht van onszelf hebben om onszelf te redden of om iemand anders ervan te overtuigen dat we het redden waard zijn. Het is de erkenning dat ons hele leven uit onze handen is en dat als we ooit weer leven, ons leven volledig het geschenk van een of andere genadige herder zal zijn. God vindt ons de woestijn van de dood (niet in de tuin van verbetering) en in de kracht van Jezus' opstanding legt hij ons op zijn schouders met vreugde en brengt ons naar huis.

Geef ons vandaag onze dagelijkse smaak. Herstel ons soepen waar lepels niet in zinken en sauzen die nooit twee keer hetzelfde zijn. Laat onder ons stoofschotels groeien met meer jus dan we brood hebben om het mee te smeren... Geef ons pasta met honderd vullingen.

Het is juist omdat niemand soep, vis, vlees, salade, kaas en dessert bij één maaltijd nodig heeft dat we zo hard nodig hebben om af en toe bij hen te zitten. Het was vrijgevigheid die ons allen heeft gemaakt; Wij zijn niet geschapen om eeuwig te vasten... Ga daarom hier binnen als een soevereine remedie voor de bekrompenheid van onze geest en de gierigheid van onze ziel.

Hij komt tot ons in de gebrokenheid van onze gezondheid, in de Schipbreuk van ons gezinsleven, in het verlies van alle mogelijke gemoedsrust, zelfs in het diepste van onze zonden. Hij redt ons in onze Rampen, niet van hen. Hij belooft nadrukkelijk niet alleen de oneven winnaar van de zelfverbeteringsloterij te ontmoeten. Hij ontmoet ons allemaal in ons eindeloze en onontkoombare verlies.

Je stoofpot, zo lang uitgesteld, staat eindelijk extra causas. Groet het als je medeschepsel. Het is net zo heerlijk onnodig als jij.

Het christendom is geen religie; het is de aankondiging van het einde van de religie.

Redding is niet een of andere gelukkige staat waartoe we ons door onze eigen bootstraps kunnen verheffen na de overweging van voldoende goede voorbeelden. Het is een volkomen nieuwe schepping waarin we worden gebracht door onze dood in Jezus' dood en onze opstanding in de zijne. Het komt niet voort uit onze eigen beste inspanningen, hoe goed geïnspireerd of met succes nagestreefd, maar uit het schipbreuk van alle menselijke inspanningen.

Je kunt je spiritueel, moreel of intellectueel opvouwen en toch veilig zijn. Want in het ergste geval is alles wat je kunt zijn dood-en voor hem die de opstanding en het leven is, maakt dat je gewoon zijn kopje thee.

De christelijke religie gaat niet over de ziel; het gaat over de mens, het lichaam en alles, en over de wereld van dingen waarmee hij is geschapen en waarin hij is verlost. Niet kloppen materialiteit. God heeft het uitgevonden.

We zijn zo onder de indruk van wetenschappelijke clank dat we het gevoel hebben dat we niet moeten zeggen dat de zonnebloem draait omdat hij weet waar de zon is. Het is bijna een tweede natuur voor ons om uitleg te verkiezen . . . met een grote woordenschat. We voelen ons veel comfortabeler als we er zeker van zijn dat de zonnebloem draait omdat hij heliotroop is. Het probleem met dat soort praatjes is dat het ons verleidt te denken dat we weten wat de zonnebloem van plan is. Maar dat doen we niet. de zonnebloem is een mysterie, net zoals elk ding in het universum dat is.

Oudere vrouwen zijn als ouder wordende strudels - de korst is misschien niet zo mooi, maar de vulling is eindelijk tot zijn recht gekomen.

Tot op de dag van vandaag is grace moeilijk te slikken. Religiositeit en moralisme gaan gemakkelijker naar beneden dan vrije vergeving.