Elizabeth Hardwick beroemde citaten

Het grootste geschenk is een passie voor lezen. Het is goedkoop, het troost, het leidt af, het prikkelt, het geeft je kennis van de wereld en ervaring van een brede soort. Het is een morele verlichting.

Het grootste geschenk is een passie voor lezen.

Tegenspoed is een grote leraar, maar deze leraar laat ons duur betalen voor zijn instructie; en vaak is de winst die we halen de prijs die we hebben betaald niet waard.

Boeken geven geen wijsheid waar er voorheen geen was. Maar waar sommigen zijn, daar maakt lezen het meer.

Veel mensen geloven dat brieven de meest persoonlijke en onthullende vorm van communicatie zijn. In hen verwachten we de Charmeur in zijn dutje te vinden, in slaap gevallen, met een open mond, diep zichzelf zonder na te denken over verschijningen. Toch is dit niet helemaal waar. Brieven zijn vooral nuttig als middel om het ideale zelf uit te drukken; en geen andere communicatiemethode is zo goed voor dit doel. In gesprekken zijn die ongemakkelijke ogen op je gericht, die lippen klaar met een correctie voordat je bent begonnen te spreken, een krachtige afschrikking voor onwerkelijkheid, zelfs voor Hoop.

Het is een van de dingen die studenten die schrijven niet begrijpen. Ze schrijven een eerste concept en zijn behoorlijk teleurgesteld, of zouden vaak teleurgesteld moeten zijn. Ze begrijpen niet dat ze pas begonnen zijn en dat ze zelfs in het tweede of derde ontwerp nog maar begonnen kunnen zijn.

Ik ben alleen hier in New York, niet langer een wij.

Gertrude Stein, vol moed en wil, is een soldaat van het minimalisme. Haar werk, in tegenstelling tot de resonerende stiltes in de kunst van Samuel Beckett, belichaamt in zijn spraakzaamheid en veelzegging de merkwaardige paradox van de minimalistische vorm. Deze kunst van de nuance in herhaling en plaatsing deelt ze met de orkestcomposities van Philip Glass.

Het privé en serieuze drama van schuld is tegenwoordig niet vaak nuttig voor fictie en het verdwijnen ervan, misschien na het verdwijnen uit het leven, verschijnt als een natuurlijke, bijna onopgemerkt opluchting, zoals sommige van de uitdagende ziekten die zijn weggevaagd door medicijnen en vaccins.

Seks, zonder de samenleving als landschap, is nooit van veel belang geweest voor fictie.

Schrijven is niet "het vestigen van een professionele reputatie" alsof men een arts of advocaat was; het is niet goed in de zin met het creëren van een gezin en de aankoop van een huis.

Biografen, de quick in pursuit of the dead, onderzoeken, organiseren, vullen in, tegenspreken en maken op deze manier een soort voltooide beeldpuzzel met alle scramble veranderd in een blauw oog en de delen van het rechterbeen bij elkaar.

Het lachen van volwassenen was altijd heel anders dan het lachen van kinderen. De eerste gaf een herkenning van het vertrouwde aan, maar bij kinderen kwam het door de schok van het nieuwe.

Kunst is een beroep, geen heiligdom.

Geschiedenis ... met zijn lange, ontspannen, gentlemanlijke arbeid, de boeken die per post aankomen, de kaarten die moeten worden bewaard en opgeslagen, de secties die moeten worden gekopieerd, de documenten die moeten worden gecontroleerd, is het ideale streven voor de geest van New England.

Huizen van kwade gelijkenis verschenen als rijen gedisciplineerde, vernederde weeskinderen.

Een brief is geen dialoog of zelfs geen alwetende uitleg. Het is een weefsel van oppervlakken, een masker, een vorm die zowel geschikt is voor affecties als voor affecties. De brief is, door zijn natuurlijke vorm, zelfrechtvaardigend; het is iemands eigen bewijs, afzetting, een zelfzuchtige getuigenis. In een brief houdt de schrijver alle kaarten vast, controleert hij alles over zichzelf en over de beweringen die hij wil maken over gebeurtenissen of de waarde van anderen. Voor volledig egocentrische personages is de lettervorm een complexe en lonende activiteit.

Biologie is het lot alleen voor meisjes.

Als je op reis bent, is je eerste ontdekking dat je niet bestaat.

Soms heeft men het gevoel van een bijna bovennatuurlijk karakter aan de verschuivingen en veranderingen in onze nationale stemming. Ze verschijnen voorbij het proza van oorzaak en gevolg ...

Ik ben tot de overtuiging gekomen dat er niet alleen een toevallige relatie is tussen slecht schrijven en routinematig sociologisch onderzoek, maar een wonderbaarlijk zuivere, integrale relatie; de ongemakkelijkheid is noodzakelijk en onvermijdelijk.

[Over gezelligheid in Italië:] Je kunt een kluizenaar of een herbergier zijn.

Moeders die op relief zijn geboren, hebben hun baby ' s op relief. Niets lijkt echt de toestand van deze New Yorkse mensen te zijn. Het zijn nomaden die van het ene Pension naar het andere gaan, op zoek naar een toilet dat functioneert.

Seks kan niet langer de kiem zijn, het zaad van fictie. Seks is een episode, het meest goed overgebracht op een episodische manier, snel, vaak ironisch. Het is een uitbarsting van slechts één van de cellen in het lichaam van het almachtige ik, degene die hoopt door concentratie van toon en stem het geluid van de werkelijkheid te uiten.

Hier in de stad is het ergste wat een natie kan overkomen gebeurd: we zijn een volk dat bang is voor zijn jeugd.

Hoe bepaalde mensen kunstwerken kunnen maken is een mysterie, en waarom ze dat zouden willen doen, meestal tegen een hoge prijs voor zichzelf, is een ander mysterie. Werken worden niet gecreëerd door iemands leven; elk leven is rijk aan materiaal.

Zinnen waarin ik een bepaalde lichte toon heb geprobeerd-veel van die hebben te maken met gebeurtenissen, omwentelingen, verwoestingen die ervoor zorgden dat ik huilde als een kind.

Terwijl je leeft, is een deel van je weggelopen naar het kerkhof.

Nu begint mijn roman. Nee, Nu begin ik aan mijn roman-en toch kan ik niet beslissen of ik mezelf ik of zij noem.

Het is Juni. Dat is wat ik nu met mijn leven wil doen. Ik zal dit werk doen en dit leven leiden, het leven dat ik vandaag leid. Elke ochtend de blauwe klok en de gehaakte sprei, de tafel met de telefoon, de boeken en tijdschriften, de tijden aan de deur.

Canadezen, niet overgeven op mij!

Brieven zijn vooral nuttig als middel om het ideale zelf uit te drukken; en geen andere communicatiemethode is zo goed voor dit doel. In brieven kunnen we hervormen zonder oefening, bedelen zonder Vernedering, knip en vorm gênante ervaringen naar de maat van onze eigen verlangens...

Ze hadden zichzelf samen geschapen en ze zagen zichzelf, hun jeugd, hun liefde, hun verloren jeugd en verloren liefde, hun mislukkingen en herinneringen, altijd als een soort levende fictie.

De kost verdienen is niets; de grote moeilijkheid is een punt maken, een verschil maken-met woorden.

De taal van de jongere generatie heeft de brutaliteit van de stad en een bewering van dreigende macht bij de hand, niet te komen. Het is militair, theatraal en in zijn meest samenhangende vorm waarschijnlijk een blijvende afwijzing van lege beleefdheid en bureaucratisch eufemisme.

Zelfliefde is een afgoderij. Zelfhaat is een tragedie.

Aangezien films en televisie al het denkbare hebben opgevoerd voordat het gebeurt, doet een echte gebeurtenis, die plaatsvindt in de echte wereld, denken aan het landschap van films.

De beroemdheden dragen een groot gewicht aan patriarchale bagage met zich mee-de voetnoten van hun leven.

De toekomst kan een vijand zijn. Tijd kan gelukkige dagen en nachten in niets veranderen.

Vleierij is een uitdaging. Het juist afkeren ervan, het ondermijnen, het verminderen zonder aanstoot of heftigheid, is een sociale genade zoeter zelfs dan de snelle vastberadenheid om voorop te blijven lopen in de race van gastvrijheid.

Op de lange termijn moeten vrouwen worden betaald in een eigenaardige munt-rekening houden met hun gevoelens. Het blijkt meestal dat dit een enorme, ondenkbare inflatie is die weinig mannen zullen opgeven, of als ze dat willen, alleen met een gevoel van overbelasting.

De jaren vijftig-ze lijken plaats te hebben gevonden op een zonnige middag die niets van je vroeg behalve een drijvend geloof in het moment en zijn vermogen om te bevredigen.

Geheugen-de huid van het leven.

Boston-gerimpeld, spindelbenig, uitgeput van bijna al haar spirituele en huidoliën, provinciaal, zelfbewust-heeft tien jaar na tien jaar haar opgeblazen rekeningen van pure reputatie uitgegeven en uitgegeven.

Harvard (aan de overkant van de rivier in Cambridge) en Boston zijn twee uiteinden van één snor. ... Zonder de Faculteit, de bezoekers, de gebeurtenissen die Harvard hier tot leven brengt, zou Boston ondraaglijk zijn voor iedereen behalve genealogen, antiekhandelaren en degenen die repletie vinden in een gesloten lokale samenleving.