Mary McCarthy beroemde citaten

We leven allemaal van dag tot dag in spanning; met andere woorden, Jij bent de held van je eigen verhaal.

Bureaucratie, de heerschappij van niemand, is de moderne vorm van despotisme geworden.

Wij zijn de held van ons eigen verhaal.

Het idee van Macbeth als een gewetensvolle man is een platitude die net zo vals is als Macbeth zelf. Macbeth heeft geen geweten. Zijn belangrijkste zorg in het stuk is dat meest egoïstische van alle zorgen: om een goede nachtrust te krijgen.

Elk tijdperk heeft een sleutelgat waaraan zijn oog is geplakt.

Wat ik echt doe is echte pruimen nemen en ze in een denkbeeldige taart doen.

In geweld vergeten we wie we zijn

Als iemand je vertelt dat hij een 'realistische beslissing' gaat nemen, begrijp je meteen dat hij heeft besloten iets slechts te doen.

In de wetenschap genieten alle feiten, hoe triviaal of banaal ook, democratische gelijkheid.

Er zijn geen nieuwe waarheden, maar alleen waarheden die niet zijn herkend door degenen die ze hebben waargenomen zonder het op te merken.

Ik zou mezelf tegen elke prijs herkennen. Als ik geen roem kon winnen door goedheid, was ik bereid om het te doen door slechtheid.

De consument is vandaag het slachtoffer van de fabrikant die op hem een regiment van producten lanceert waarvoor hij ruimte moet maken in zijn ziel.

toen we daar zaten te lunchen, kwam het me op dat antisemitisme voor extreem domme mensen een vorm van intellectualiteit was, de enige vorm van intellectualiteit waartoe ze in staat waren. Het vertegenwoordigde, op een rudimentaire manier, het vermogen om categorieën te maken, te generaliseren.

Toch is vriendschap, geloof ik, essentieel voor intellectuelen. Het is waarschijnlijk het groeihormoon dat de geest nodig heeft als het begint met zijn activiteit van het produceren en uitwisselen van ideeën. Je kunt het evoluerende leven van een geest dateren, zoals de leeftijd van een boom, door de ringen van vriendschap gevormd door de uitdijende centrale stam. In de loop van mijn geschiedenis heeft liefde of huwelijk niet zozeer als vriendschap groei bevorderd.

Het is een feit dat tuinieren, meer dan de meeste van onze andere activiteiten behalve soms vrijen, ons confronteert met het onverklaarbare.

De meubels en versieringen in het appartement zijn allemaal in een staat van flux - hier vandaag, weg morgen. Niets is verankerd op zijn plaats, zelfs niet de koffiepot, die wegdrijft en terugkeert, op het tij van de mariene natuur van de signora.

Dit is de geest van de betovering waaronder Venetië ligt, parelrood en roze, zoals de Doornroosje, onveranderlijk door de eeuwen heen, gearresteerd, terwijl het betonnen bos van de moderne wereld om haar heen groeit.

Venetië, als stad, was een vondeling, drijvend op het water zoals Mozes in zijn mand tussen de bulrushes.

De afbraak van onze taal, die duidelijk blijkt uit het misbruik, d.w.z. het verkeerd begrijpen van zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, is zeer ernstig, hoewel misschien niet zo opvallend, in de behandeling van voorzetsels, die bescheiden kleine verbindingswoorden die de delen van een zin of een zin bij elkaar houden. Ze zijn de gewrichten van elke taal, wat het letterlijk articuleren.

Onze taal, die eens huiselijk en omgangstaal was, probeert onze gemeenste activiteiten te vergroten met meerlettergrepen of het trekt zich terug van openhartigheid in een stotterende spraakzaamheid.

Wanneer je een handeling hebt begaan die je niet kunt verdragen om over na te denken, die ervoor zorgt dat je achteraf kronkelt, probeer dan niet de herinnering te ontwijken: laat jezelf het herbeleven, confronteer het herhaaldelijk keer op keer, totdat je uiteindelijk zult ontdekken dat het door pure herhaling zijn kracht verliest om je pijn te doen. Het werkt, Ik garandeer je, deze zekere schuld-uitroeier, als een homeopathisch medicijn-zoals in kleine doses toegepast op like. Het werkt, maar ik weet niet of het een goede zaak is.

Europeanen zeiden altijd dat Amerikanen puriteins waren. Toen ontdekten ze dat we geen puriteinen waren. Nu zeggen ze dat we geobsedeerd zijn door seks.

Als een Amerikaanse erfgename een man wil kopen, steekt ze meteen de Atlantische Oceaan over. De enige echt materialistische mensen die ik ooit heb ontmoet, zijn Europeanen.

De spanning van een roman zit niet alleen in de lezer, maar in de romanschrijver, die intens nieuwsgierig is naar wat er met de held zal gebeuren.

Het [socialisme] was een soort politiek hockey gespeeld door grote, magere, dyspeptische meisjes in broeken.

In momenten van wanhoop zien we onszelf leidend als objecten; we zien onszelf, ons leven, zoals iemand anders het zou kunnen zien en kunnen zelfs worden gedreven om onszelf te doden als de scheiding, de 'kennis', voldoende definitief lijkt.

De rationalistische geest heeft altijd zijn twijfels gehad over Venetië. De waterrijke stad krijgt een droge inspectie, alsof het een mythe is voor de goedgelovige dichters en huwelijksreizigers.

Dit grof geadverteerde wonder [Venetië], dit gouden afgod met kleivoeten, dit trompe-l ' oeil, dit geschilderde bedrog, dit cliché-welke intelligente beeldenstormer zou er niet in slagen een destructieve impuls in haar aanwezigheid te ervaren?

Venetië is het onbewuste van de wereld: een gierige glinsterende schat, bewaakt door een beest wiens ogen zijn gemaakt van witte agaat, en door een heilige die eigenlijk een prins is die net een draak heeft gedood.

Arbeid is werk dat geen spoor achterlaat wanneer het is voltooid, of als het dat doet, zoals in het geval van het bewerkte veld, vereist dit product van menselijke activiteit nog meer arbeid, onophoudelijke, onvermoeibare arbeid, om zijn identiteit als 'werk' van de mens te behouden.

Begrip is vaak een voorbode van vergeving, maar ze zijn niet hetzelfde, en we vergeven vaak wat we niet kunnen begrijpen (zien niets anders te doen) en begrijpen wat we niet kunnen vergeven.

Iemand een monster noemen maakt hem niet schuldiger; het maakt hem minder schuldig door hem te classificeren met beesten en duivels.

Ik begon ooit een detectiveverhaal om geld te verdienen-maar ik kon de moord niet laten plaatsvinden! Aan het einde van drie hoofdstukken beschreef ik nog steeds de personages en het milieu, dus ik dacht, dit gaat niet werken. Geen lijk!

Wat ik echt doe is echte pruimen nemen en ze in een denkbeeldige taart doen. Als je geïnteresseerd bent in de taart, word je nogal geïrriteerd door mensen die zeggen welke soort de echte pruim was.

Je weet wat mijn favoriete citaat is?...It van Chaucer... Criseyde zegt: "Ik ben myne owene woman, wel at ese.

Lachen is het grote tegengif voor zelfmedelijden, misschien een specifiek voor de ziekte, maar waarschijnlijk heeft het de neiging om iemands gevoelens een beetje uit te drogen, alsof het hen blootstelt aan een krachtige wind ...

Als onderwerpen leven we allemaal in spanning, van dag tot dag, van uur tot uur; met andere woorden, we zijn de held van ons eigen verhaal. We kunnen niet geloven dat het volbracht is, dat we 'volbracht' zijn, ook al zeggen we het misschien; we verwachten morgen of volgende week nog een hoofdstuk, een nieuwe aflevering.

Vrijen, we lijken allemaal meer op elkaar dan wanneer we praten of handelen.

Scratch een socialist en je vindt een snob.

Er is echt een held voor nodig om een spiritueel leven te leiden zonder religieus geloof.

Alle dramatisch realisme is enigszins sadistisch; een publiek wordt overgehaald om iets te kijken dat het ongemakkelijk maakt en waarvan geen verlichting wordt aangeboden - geen gelach, geen tranen, geen zuivering.

De dictator is ook de zondebok; door absolute autoriteit aan te nemen, neemt hij absolute schuld op zich; en de onderdrukte massa ' s, kreunend Onder het juk, weten dat ze onschuldig zijn als lammeren, terwijl ze huichelachtig bidden om bevrijding.

Zodra je schrijver wordt, verlies je het contact met de gewone ervaring of heb je de neiging om dat te doen. ... het ergste lot van een schrijver is om schrijver te worden.

Het sterkste argument voor het on-materialistische karakter van het Amerikaanse leven is dat we omstandigheden tolereren die, vanuit een materialistisch oogpunt, ondraaglijk zijn.

Wie houden de reclamemannen voor de gek, behalve de Europese toerist? Tussen de vermoeide, droevige, zachte gezichten van de metrorijders en de grijnzende Heilige Families van de Ad-mis, bestaat er zelfs geen mogelijkheid van een wenselijke identificatie.

We zijn een natie van 20 miljoen badkamers, met een humanist in elk bad.

... De gemiddelde Katholiek ziet geen verband tussen religie en moraal, tenzij het een kwestie is van de moraal van iemand anders.

Strijdlust was, denk ik, de dominante eigenschap in de aard van mijn grootmoeder. Ze was een agressieve kerkganger en had geen christelijk gevoel; de barmhartigheid van de Heer Jezus was nooit in haar hart gekomen. Haar vroomheid was een oorlogsdaad tegen de Protestantse overheersing. ...De leer van de kerk interesseerde haar niet, behalve omdat ze een berisping voor anderen waren ...

... het was de religie die mij redde. Onze lelijke kerk en parochieschool verschafte mij mijn enige esthetische uitlaatklep, in de woorden van de mis en de litanieën en de oude Latijnse hymnen, in de Paaslelies rond het altaar, rozenkransen, versierde gebedenboeken, gelofte lampen, Heilige kaarten gestempeld in goud en versierd met bloemenkransen en een heilige afbeelding.

Zodra de staat wordt beschouwd als de bron van rechten, in plaats van hun gebonden beschermer, wordt Vrijheid afhankelijk van het plezier van de staat.