Tillie Olsen beroemde citaten

De literaire geschiedenis en het heden zijn donker van stiltes . . . Ik heb een speciale behoefte gehad om alles te leren wat ik kon van dit door de jaren heen, mezelf zo bijna stil blijven en te laten schrijven sterven over en weer in mij. Dit zijn geen natuurlijke stiltes-wat Keats agonie ennuyeuse (de vervelende pijn) noemde - die noodzakelijke tijd voor vernieuwing, braak liggen, zwangerschap, in de natuurlijke cyclus van de schepping. De stiltes waar ik het hier over heb zijn onnatuurlijk: het onnatuurlijk dwarsbomen van wat worstelt om tot stand te komen, maar niet kan.

Geen publiek is een soort dood.

Vrouwen hebben het recht te zeggen: Dit is oppervlakkig, dit vervalst de werkelijkheid, dit degradeert.

Niet iedereen voelt religie op dezelfde manier. Sommigen is het in hun mond, maar sommigen is het als een hoop in hun bloed, hun botten.

Ik kon niet van literatuur leven, al was het maar om te beginnen, vanwege de langzame rijping van mijn werk en het bijzondere karakter ervan.

Beter mens geboren zonder monden en magen dan altijd zorgen te maken over geld om te kopen, te winkelen, te repareren, te koken, te wassen, schoon te maken.

Het is afleiding, niet meditatie, die een gewoonte wordt; onderbreking, geen continuïteit; krampachtig, niet constant zwoegen.

Literatuur is een plaats voor vrijgevigheid en genegenheid en honger naar gelijken - geen prijsgevecht ring. We worden verhoogd, bevestigd in ons medium, opgewekt om ons best te doen, door elke goede schrijver, elke mooie prestatie. Willen we een goede schrijver of een goed boek minder? Het gevoel dat schrijvers tegen elkaar worden opgezet, wordt voornamelijk gevoed door de werking van de commerciële markt en door critici die de ene schrijver ten koste van de andere prijzen, terwijl ze het bestaan van bijna iedereen negeren.

Dat is wat ik wil zijn als ik groot ben, gewoon een vredig wrak dat handen vasthoudt aan andere vredige wrakken ...

De gewoonten van een leven waarin al het andere moest komen voor het schrijven, worden niet gemakkelijk verbroken, zelfs als de omstandigheden het nu vaak mogelijk maken dat schrijven de eerste is; gewoonten van jaren - reacties op anderen, afleidbaarheid, verantwoordelijkheid voor dagelijkse zaken - blijven bij je, markeer je, word jezelf. De kosten van discontinuïteit (dat patroon dat nog steeds aan vrouwen wordt opgelegd) zijn zo ' n gewicht van dingen die niet worden gezegd, een opeenhoping van materiaal zo groot, dat alles iets anders in mij op gang brengt; wat weken zou moeten duren, kost me soms maanden om te schrijven; wat maanden zou moeten duren, kost jaren.

Schrijvers in een winstgevende economie zijn een exploiteerbaar goed waarvan de werken producten zijn die op de markt worden gebracht en zo worden beoordeeld en behandeld.

Vergeleken met mannelijke schrijvers van gelijke onderscheiding en levensjaren, hebben weinig vrouwelijke schrijvers een leven van ononderbroken productiviteit gehad of een 'lichaam van werk' achtergelaten. Vroege begin, dan stilte; of verstopte late (voorgrond stiltes); lange periodes tussen boeken (verborgen stiltes); karakteriseren de meesten van ons.

De toegekende tijd valt niet noodzakelijkerwijs samen met de tijd die het meest volledig kan worden benut.

Het is een lange doop in de zeeën van de mensheid, mijn dochter. Betere onderdompeling dan onaangeroerd te leven.

De klok sprak luid. Ik gooide het weg, het maakte me bang wat het sprak.

Meer dan in welke andere menselijke relatie dan ook, overweldigend meer, betekent Moederschap onmiddellijk onderbreekbaar, responsief en verantwoordelijk zijn

Verlichting slaat af en toe toe en af en toe is het resultaat geen lijk.

Er zijn ergere woorden dan vloekwoorden, er zijn woorden die pijn doen.

Ik weet dat ik niet genoeg krachten heb om mezelf te verdelen in iemand die verdient en iemand die creëert.

Betere onderdompeling dan onaangeroerd te leven.

Ze zou haar eenzaamheid niet ruilen voor iets. Nooit meer gedwongen worden om te bewegen naar het ritme van anderen.

Elke vrouw die schrijft is een overlevende.

En wanneer is er tijd om te onthouden, te ziften, te wegen, te schatten, tot het totaal?