Jean Rhys beroemde citaten

Natuurlijk had ze een aantal zielige illusies over zichzelf of ze zou niet in staat zijn om verder te leven.

Ik zou nooit ergens deel van uitmaken. Ik zou nooit echt ergens thuishoren, en ik wist het, en mijn hele leven zou hetzelfde zijn, proberen erbij te horen, en falen. Er zou altijd iets misgaan. Ik ben een vreemde en dat zal ik altijd zijn, en ik heb er tenslotte niet echt om gegeven.

Mijn leven, dat zo eenvoudig en eentonig lijkt, is echt een gecompliceerde zaak van cafés waar ze me leuk vinden en cafés waar ze dat niet doen, straten die vriendelijk zijn, straten die dat niet zijn, kamers waar ik misschien gelukkig ben, kamers waar ik nooit zal zijn, bril waar ik er goed in zie, bril waar ik niet in kijk, jurken die geluk zullen hebben, jurken die dat niet zullen zijn, enzovoort.

Het gevoel van zondag is overal hetzelfde, zwaar, melancholisch, stilstaand.

Een kamer is tenslotte een plek waar je je verstopt voor de wolven. Dat is alles wat elke kamer is.

Ik haatte de bergen en de heuvels, de rivieren en de regen. Ik haatte de zonsondergangen van welke kleur dan ook, ik haatte haar schoonheid en haar magie en het geheim dat ik nooit zou weten. Ik haatte zijn onverschilligheid en de wreedheid die deel uitmaakte van zijn lieflijkheid. Ik haatte haar vooral. Want zij behoorde tot de magie en de lieflijkheid. Ze had me dorstig achtergelaten en mijn hele leven zou dorst zijn en verlangen naar wat ik had verloren voordat ik het vond.

Al het schrijven is een enorm meer. Er zijn grote rivieren die het meer voeden, zoals Tolstoj of Dostojevski. En dan zijn er nog maar druppeltjes, zoals Jean Rhys. Het enige wat telt is het voeden van het meer. Ik doe er niet toe. Het meer doet ertoe. Je moet het meer blijven voeden.

Vandaag moet ik heel voorzichtig zijn, vandaag heb ik mijn harnas thuis gelaten.

Je kunt lang doen alsof, maar op een dag valt alles weg en ben je alleen. We zijn alleen op de mooiste plek ter wereld...

Ik ben de enige echte waarheid die ik ken.

Alleen de magie en de droom zijn waar-al de rest is een leugen.

Geen verleden om ons sentimenteel te maken, geen toekomst om ons in verlegenheid te brengen...een moeilijk moment als je uit de praktijk bent - een moment dat je koud, koud en op je hoede maakt.

Wat je als hyprocrisie beschouwt, is soms een zekere voorzichtigheid, soms oprecht, maar zwaar, kinderachtig, soms een mengeling van beide.

Maar ze duren nooit, de gouden dagen. En het kan triest zijn, de zon in de middag, nietwaar? Ja, het kan triest zijn, de middagzon, verdrietig en beangstigend.

Maar waarom wil je met me praten? Hij zal zeggen: 'omdat je er zo vriendelijk uitziet', of 'omdat je er zo mooi en vriendelijk uitziet', of, subtiel, 'omdat je eruit ziet alsof je het zult begrijpen.... Hij zegt: 'Omdat ik denk dat je me niet zult verraden. Ik wilde deze gemene man met me laten praten en me er alles over vertellen, en dan zo verwoestend Engels zijn dat ik hem misschien een beetje pijn zou kunnen doen in ruil voor al die keren dat ik gekwetst ben.... Omdat ik denk dat je me niet zult verraden, omdat ik denk dat je me niet zult verraden.... Nu zal het niet zo makkelijk zijn.

Ze had me dorstig achtergelaten en mijn hele leven zou dorst zijn en verlangen naar wat ik had verloren voordat ik het vond.

Ik ben hier al vijf dagen. Ik heb besloten om een plek om te eten in de middag, een plek om te eten in ' s nachts, een plek om mijn drankje in na het diner. Ik heb mijn kleine leven geregeld.

Ik ben voor niemand nuttig, ' zeg ik. 'Ik ben een cà © rà © brale, zie je dat niet?'Denkend hoe grappig een boek zou zijn, genaamd' Just A Cérà © brale or You Can 't Stop Me From Dreaming'. Alleen, natuurlijk, om als authentiek te worden aanvaard, om enige overtuiging te dragen, zou het door een man moeten worden geschreven. Wat jammer, wat jammer!

Ja, ik ben verdrietig, verdrietig als een circusleeuwin, verdrietig als een adelaar zonder vleugels, verdrietig als een viool met slechts één snaar en die gebroken, verdrietig als een vrouw die oud wordt. Triest, triest, triest...

Sommigen moeten huilen zodat anderen des te meer kunnen lachen. Offers zijn noodzakelijk...

Elk woord dat ik zeg heeft kettingen om zijn enkels; elke gedachte die ik denk is gewogen met zware gewichten. Sinds ik geboren ben, is niet elk woord dat ik heb gezegd, elke gedachte die ik heb gedacht, alles wat ik heb gedaan, vastgebonden, gewogen, geketend? En let wel, ik weet dat ik met dit alles niet kan slagen. Of ik slaag in flitsen maar al te verdomd goed. ...Maar bedenk hoe hard ik het probeer en hoe zelden ik durf. Denk na - en heb een beetje medelijden. Dat wil zeggen, als je ooit denkt, jullie apen, wat ik betwijfel.

Het is vreemd hoe triest het kan zijn - zonlicht in de middag, vind je niet?

Ik trok de rode jurk naar beneden en zette hem tegen mezelf aan. 'Maakt het me onmatig en onkuis?'Zei ik.

Nu Weet ik eindelijk waarom ik hier ben gebracht en wat ik moet doen.

We kunnen niet allemaal gelukkig zijn, we kunnen niet allemaal rijk zijn, we kunnen niet allemaal geluk hebben - en het zou zoveel minder leuk zijn als we dat waren... Er moet een donkere achtergrond zijn om de felle kleuren te laten zien.

Je stelt je voor dat het zorgvuldig gesnoeide, gevormde ding dat aan jou wordt gepresenteerd waarheid is. Dat is gewoon wat het niet is. de waarheid is onwaarschijnlijk, de waarheid is fantastisch; het is in wat je denkt dat een vervormende spiegel is dat je de waarheid ziet.

Ze zeggen dat als de problemen dichtbij komen, de blanken dat ook deden.

Net als vroeger, ' zegt de kamer.

Ik wist het niet, ik wist het niet, ik wist het niet.

Het gerommel van het leven buiten was als het geluid van de zee die geleidelijk om haar heen opstijgt.

Als alle goede, respectabele mensen één gezicht hadden, zou ik erin spuwen.

Wil je een whisky?'Zeg ik. Ik heb er een paar.(Dat is origineel. Ik wed dat niemand ooit aan die manier heeft gedacht om de kloof te overbruggen.)

En wat weet iemand over verraders, of waarom Judas deed wat hij deed?

...Ik weet nu alles over mezelf, Ik weet het. Dat heb je me al zo vaak verteld. Je hebt me geen enkele illusie nagelaten om me in te kleden.

Nu wil ik niet meer geliefd, mooi, gelukkig of succesvol zijn. Ik wil maar één ding: met rust gelaten worden.

Als ik gebonden was aan de hel, laat het dan de hel zijn. Geen valse hemel meer. Geen verdomde magie meer.

Ik zit bij mijn raam en de woorden vliegen langs me heen als vogels-met Gods hulp vang ik er een paar.

Ik had hier niet op gerekend. Ik had niet gedacht dat het zo zou zijn - sjofele kleren, versleten schoenen, cirkels onder je ogen, je haar wordt recht en slungelig, de manier waarop mensen naar je kijken. ... Ik had niet gedacht dat het zo zou zijn

Alles teder en melancholisch - zoals het leven soms is, maar voor één moment.

Zelfs het ene moment dat je dacht dat je eeuwigheid was, vervaagt en wordt vergeten en sterft.

Ik wil meer van dit gevoel - vuur en vleugels.

Ik ben verdrietig, verdrietig als een circusleeuwin...

Leeftijd komt zelden soepel of snel. Het is vaker een opeenvolging van eikels.

Hebben alle mooie dingen een droevig lot?

Volgende week, of volgende maand, of volgend jaar zal ik zelfmoord plegen. Maar ik kan net zo goed mijn maand huur, die is betaald uit ...

Alles wat een schrijver telt, staat in het boek of de boeken. Het is idioot om nieuwsgierig te zijn naar de persoon.

De eeuwige honger om mooi te zijn en die dorst om bemind te worden die de echte vloek van Eva is.

Zoals het was in het begin,... is nu, en zal altijd zijn, wereld zonder einde.

Koud als waarheid, koud als leven. Niets kan zo koud zijn als het leven.

Ik verlang ernaar ... Net Als Andere Mensen! De buitengewone, onbereikbare, vreemd wrede andere mensen, met hun manier van moedwillig pijn doen en je vervolgens beschuldigen van dunne huid, sulky, wraakzuchtig of belachelijk zijn.