Walker Evans beroemde citaten

Of hij nu een kunstenaar is of niet, de fotograaf is een vreugdevolle sensualist, om de eenvoudige reden dat het oog handelt in gevoelens, niet in gedachten.

Staren, wrikken, luisteren, afluisteren. Sterven terwijl je iets Weet. Je bent hier niet lang.

Overigens moet een deel van het geschenk van een fotograaf bij mensen zijn. Je kunt geweldig werk doen als je weet hoe je mensen kunt laten begrijpen wat je doet en je er goed bij voelt, en je kunt verschrikkelijk werk doen als je ze op de verdediging zet, wat ze allemaal aan het begin zijn. Je moet ze uit hun defensieve houding halen en ze laten deelnemen.

De Betekenis van kwaliteit in de beste foto ' s van fotografie ligt in de taal van het gezichtsvermogen. Die taal wordt geleerd door toeval, niet door het systeem.

Met de camera is het alles of niets. Je krijgt wat je zoekt in één keer, of wat je doet moet waardeloos zijn. Ik denk niet dat de essentie van fotografie er zo veel in zit. De essentie wordt heel rustig gedaan met een flits van de geest, en met een machine. Ik denk ook dat fotografie bewerken is, Bewerken na het nemen. Nadat je weet wat je moet nemen, moet je de bewerking doen.

Het is de manier om je oog op te voeden en meer. Staren, wrikken, luisteren, afluisteren.

Afgezien van de mysteries en de Ongelijkheden van menselijk talent, hersenen, smaak en reputatie, kan de kwestie van kunst in de fotografie hierop neerkomen: het is het vastleggen en projecteren van de geneugten van het zien; het is het definiëren van volledige en gevoelde waarneming.

Om betekenis in ons leven terug te brengen, moeten we illusies herkennen voor wat ze zijn, en we moeten ons uitstrekken en het weefsel van de werkelijkheid aanraken.

Het oog handelt in gevoelens, niet in gedachten.

Ik denk dat er een periode van esthetische ontdekking is die een man overkomt en hij kan allerlei dingen doen bij witte hitte.

Onthechting, gebrek aan sentimentaliteit, originaliteit, veel dingen die nogal leeg klinken. Ik weet wat ze bedoelen. Laten we zeggen dat "visuele impact" voor niemand veel betekent. Ik kan er wel op wijzen. Het is een kwaliteit die iets wel of niet heeft. Samenhang. Sommige dingen zijn zwak, sommige dingen zijn sterk...

Het geheim van fotografie is dat de camera het karakter en de persoonlijkheid van de handler aanneemt.

Toen ik voor het eerst foto ' s maakte, waren ze te eenvoudig om als kunst te worden beschouwd en ik werd niet als een kunstenaar beschouwd. Ik kreeg helemaal geen aandacht. De mensen die naar mijn werk keken dachten, nou, dat is gewoon een momentopname van de achtertuin. Privé wist ik het tegendeel en door koppigheid bleef ik erbij...

Ik werk nogal blindelings. Ik heb een theorie die lijkt te werken met mij dat sommige van de beste dingen die je ooit doet soort van komen door je heen. Je weet niet waar je de impuls en reactie krijgt op wat er voor je ogen is.

Ik merk wel op dat fotografie, een veracht medium om in te werken, vol lege nepmensen en waardeloze commerciële mensen zit. Dat is een hele uitdaging voor de man die er plezier in kan hebben om in een zeer moeilijk, veracht medium te zijn.

Ik zeg half gekscherend dat fotografie de moeilijkste van de Kunsten is. Het vereist een zekere arrogantie om te zien en te kiezen. Ik voel mezelf op een touw lopen in plaats van op de grond.

... natuurfoto ' s vervelen me om de een of andere reden. Ik denk: 'o, ja. Kijk naar die zandduin. Wat is er mee?'

Privilege, als je erg streng bent, is een immoreel en onrechtvaardig iets om te hebben, maar als je het hebt, heb je er niet voor gekozen om het te krijgen en je kunt het net zo goed gebruiken. Je bent bevoorrecht om op Yale te zijn, maar je weet dat je verplicht bent om terug te betalen wat er in je is gestopt.

Ik heb het nooit op me genomen om de wereld te veranderen. En die tijdgenoten van mij die rondgingen voor het idee dat ze de regering van de Verenigde Staten ten val zouden brengen en een nieuwe wereld zouden maken, waren gewoon ***** voor mij.

Het is te aanmatigend en naïef om te denken dat je de samenleving kunt veranderen door een foto of iets anders... Ik vergelijk dat met propaganda; ik denk dat dat een lagere rang van doel is.

De foto ' s zijn niet illustratief. Zij en de tekst zijn gelijkwaardig, onderling onafhankelijk en volledig samenwerkend. Door hun zwakheid, en door het belang van het oog van de lezer, zal dit verkeerd worden begrepen door de meeste van die minderheid die het niet volledig negeert. In het belang van de geschiedenis en de toekomst van de fotografie lijkt dat risico echter irrelevant, en deze platte verklaring noodzakelijk.

Documentaire: dat is een verfijnd en misleidend woord. En niet echt duidelijk-de term zou documentaire stijl moeten zijn-zie je, een document heeft nut, terwijl kunst echt nutteloos is.

Weten we hoe we eruit zien? Niet echt.

Het is gemakkelijk om licht te fotograferen dat weerkaatst van een oppervlak, het echt moeilijke deel is het vastleggen van het licht in de lucht.

Ergens in onze zoektocht naar de werkelijkheid zijn we iets voorbijgegaan, iets belangrijks dat we niet meer vinden te midden van de stukjes gedemonteerde materie-iets vitaals dat we niet uit deze delen kunnen bouwen. Er is zeker iets anders, een stukje goddelijkheid in ons, iets dat vóór de elementen was, en dat geen eerbetoon aan de zon te danken heeft.

Ik wilde zoveel schrijven dat ik geen woord kon schrijven.

Dat is mijn idee van wat een portret zou moeten zijn, anoniem en documentair en een rechttoe rechtaan beeld van de mensheid.

Niemand mag een Polaroid [camera] aanraken totdat hij ouder is dan zestig

Wat ik echt goed vind in de zogenaamde documentaire benadering van fotografie is de toevoeging van lyrisme.[deze kwaliteit] wordt meestal onbewust en zelfs onbedoeld en per ongeluk door de cameraman geproduceerd.

De wetenschap heeft veel ontdekt. De techniek is prachtig, epicycles en zo. En toch, als we kijken naar deze enorme, uitgebreide structuur gebouwd op laag en laag van complexe bestanddelen, kunnen we helpen, maar worden herinnerd aan het Land van Oz. Hebben we de Smaragdstad gevonden? Is dit wat we zochten? Is dit het ultieme weefsel van de werkelijkheid? Is dit alles wat er is?

Ik probeerde altijd precies te achterhalen wat ik zag, totdat ik ontdekte dat ik dat niet hoefde te doen. Als het ding daar is, waarom, daar is het.

De wetenschap heeft haar oorlogswagens over de verpletterde mythen van zoveel religieuze overtuigingen gerold. Het heeft zijn mechanica verzameld om de bewegingen van de zon, maan en sterren te verklaren. Het heeft de hemel in kaart gebracht, waardoor er geen plaats is voor goden om te leven.

Fotografie is geen schattige katten, noch naakten, Moederschap of arrangementen van gefabriceerde producten. In geen geval is het iets ooit ergens in de buurt van een strand.

Ik word soms een 'documentaire fotograaf' genoemd... een man die onder die definitie opereert, kan een sluw plezier hebben in de vermomming. Heel vaak doe ik het ene, terwijl men denkt dat ik het andere doe.

Het is gemakkelijk om fantasie voor te stellen als fysiek en mythe als echt. Dat doen we bijna elk moment. We doen dit zoals we dromen, zoals we denken en als we omgaan met de wereld om ons heen. Maar deze fantasiewerelden die we vormen tot de vaste dingen om ons heen zijn de bron van onze ontevredenheid. Ze inspireren onze zoektocht om onszelf te vinden.

Goede fotografie is pretentieloos.

Ik begon me af te vragen - Ik wist dat ik een kunstenaar was of wilde er een zijn - maar ik vroeg me af of ik echt een kunstenaar was. Ik deed zulke gewone dingen dat ik het verschil kon voelen. De meeste mensen zouden naar die dingen kijken en zeggen: 'Nou, dat is niets. Waarom deed je dat? Dat is gewoon een wrak van een auto of een wrak van een man. Dat is niets. Dat is geen kunst. Dat zeggen ze niet meer.