Edward Weston beroemde citaten

Iets meer dan 500 meter van de auto is gewoon niet fotogeniek.

Als ik een 'boodschap' heb die het waard is om aan een beginner te geven, is het dat er geen kortere wegen zijn in fotografie.

Feit is dat relatief weinig fotografen ooit hun medium beheersen. In plaats daarvan laten ze het medium ze beheersen en gaan ze op een eindeloze eekhoornkooi achtervolging van nieuwe lens naar nieuw papier naar nieuwe Ontwikkelaar naar nieuwe gadget, nooit blijven met een stuk van de apparatuur lang genoeg om zijn volledige capaciteiten te leren, verdwalen in een doolhof van technische informatie die van weinig of geen nut is omdat ze niet weten wat ze ermee moeten doen.

Fotografie is voor de amateur recreatie, voor de professional is het werk, en ook hard werken, hoe plezierig het ook is.

Ik zou tegen elke kunstenaar zeggen: laat je niet onderdrukken in je werk, durf te experimenteren, overweeg elke drang, al is het maar in een nieuwe richting des te beter.

Alles wat me om welke reden dan ook opwindt, zal ik fotograferen; niet op zoek naar ongewone onderwerpen, maar het alledaagse ongewoon maken.

Nu, om de regels van de compositie te raadplegen voordat je een foto maakt, is een beetje als het raadplegen van de wet van de zwaartekracht voordat je gaat wandelen.

Uiteindelijk hangt het succes of falen van het fotograferen van mensen af van het vermogen van de fotograaf om zijn medemens te begrijpen.

Het vooroordeel dat veel fotografen hebben tegen kleurenfotografie komt voort uit het niet denken aan kleur als vorm. Je kunt dingen zeggen met kleur die niet in zwart-wit gezegd kunnen worden... Degenen die zeggen dat kleur uiteindelijk Zwart en wit zal vervangen, praten onzin. De twee concurreren niet met elkaar. Het zijn verschillende middelen met verschillende doeleinden.

De camera moet worden gebruikt voor een opname van het leven, voor het weergeven van de substantie en de quintessentie van het ding zelf, of het nu gepolijst staal is of kloppend vlees.

Ik wil de grimmige schoonheid die een lens zo precies kan weergeven, gepresenteerd zonder interferentie van artistiek effect.

De foto isoleert en bestendigt een moment van tijd: een belangrijk en onthullend moment, of een onbelangrijk en betekenisloos moment, afhankelijk van het begrip van de fotograaf van zijn onderwerp en de beheersing van zijn proces.

Dit dan: om een rots te fotograferen, laat het eruit zien als een rots, maar wees meer dan een rots.

De belangrijkste en eveneens moeilijkste taak van de fotograaf is niet het leren beheren van zijn camera, ontwikkelen of afdrukken. Het is leren om fotografisch te zien - dat wil zeggen, leren om zijn onderwerp te zien in termen van de capaciteiten van zijn gereedschappen en processen, zodat hij onmiddellijk de elementen en waarden in een scène voor hem kan vertalen in de foto die hij wil maken.

De camera ziet meer dan het oog, dus waarom zou je er geen gebruik van maken?

Een onderwerp goed samenstellen betekent niet meer dan het op de sterkst mogelijke manier zien en presenteren.

Ik zie geen reden om het voor de hand liggende op te nemen.

Aangezien het opnameproces onmiddellijk is en de aard van het beeld zodanig is dat het geen corrigerende handwerk kan overleven, is het duidelijk dat de afgewerkte afdruk volledig moet worden gemaakt voordat de film wordt blootgesteld.

Mijn eigen ogen zijn niet meer dan verkenners op een voorlopige zoektocht, of het oog van de camera kan mijn idee volledig veranderen.

Fotografie past bij het humeur van deze tijd - van actieve lichamen en geesten. Het is een perfect medium voor iemand wiens geest wemelt van ideeën, beelden, voor een productieve werker die vertraagd zou worden door schilderen of beeldhouwen, voor iemand die snel ziet en beslissend, nauwkeurig handelt.

Ik begin zonder een vooropgezet idee-ontdekking prikkelt me om te focussen - dan herontdekken door de lens-de uiteindelijke vorm van presentatie gezien op gemalen glas, de afgewerkte afdruk volledig voorgeprogrammeerd in elk detail van textuur, beweging, verhouding, voor belichting - de ontspanknop automatisch en eindelijk fixeert mijn conceptie, waardoor er geen manipulatie na mogelijk is - het uiteindelijke einde, de afdruk, is slechts een duplicatie van alles wat ik zag en voelde door mijn camera.

Wanneer het onderwerp gedwongen wordt om in vooropgezette patronen te passen, kan er geen frisheid van het zicht zijn. Het volgen van de regels van de compositie kan alleen maar leiden tot een vervelende herhaling van picturale clichés.

Mijn ware programma is samengevat in één woord: het leven. Ik verwacht alles te fotograferen wat door dat woord wordt gesuggereerd dat mij aanspreekt.

Heel vaak zeggen mensen die naar mijn foto 's kijken:' Je moet lang hebben moeten wachten om die wolk precies goed te krijgen (of die schaduw, of het licht). In feite wacht ik bijna nooit, dat wil zeggen, tenzij ik kan zien dat het goed zal zijn in een paar minuten. Maar als ik een uur moet wachten tot de schaduw beweegt, of het licht verandert, of de koe in de andere richting graast, dan zet ik mijn camera op en ga verder, wetende dat ik waarschijnlijk drie onderwerpen net zo goed in hetzelfde uur zal vinden.

Er gaat niets boven een bachfuga om me uit een discordant moment te halen... alleen Bach houdt fris en sterk stand na herhaald spelen. Ik kan altijd terug naar Bach als de andere platen me vermoeien.

"Alleen met inspanning kan de camera worden gedwongen te liegen: in feite is het een eerlijk medium: dus de fotograaf is veel meer geneigd om de natuur te benaderen in een geest van onderzoek, van gemeenschap, in plaats van met de brutale opschepperigheid van zelfbenoemde 'kunstenaars'."

De... argumenten tegen Fotografie ooit beschouwd als een schone kunst zijn: het element van het toeval dat binnenkomt, het vinden van dingen klaargemaakt voor een machine om op te nemen, en natuurlijk de mechanica van het medium. ...Ik zeg dat het toeval alle takken van de kunst binnendringt: een toevallig woord of zin begint een nieuwe gedachtegang bij een schrijver, een toevallig geluid kan een nieuwe melodie brengen voor een muzikant, een toevallige combinatie van lijnen, een nieuwe compositie voor een schilder. ...Toeval - wat in werkelijkheid geen toeval is - maar klaar zijn, afgestemd op je omgeving-en mijn kans grijpen....

De grote wetenschapper durft te verschillen van geaccepteerde 'feiten' - denk irrationeel - laat de kunstenaar hetzelfde doen.

Durf irrationeel te zijn! - houd vrij van formules, open voor elke frisse impuls, vloeistof.

Als ik geïnteresseerd ben, verbaasd, gestimuleerd om te werken, is dat voldoende reden om de goden te bedanken, en ga je gang!

Het beperken van te Persoonlijke en daarom bevooroordeelde interpretatie leidt tot revolutie - de fusie van een innerlijke en uiterlijke werkelijkheid afgeleid van de heelheid van het leven - het sublimeren van dingen die gezien worden in dingen die bekend zijn.

De schilders hebben geen auteursrecht op moderne kunst!... Ik geloof in, en verontschuldig me niet voor, fotografie: het is het belangrijkste grafische medium van onze tijd. Het hoeft niet te zijn, kan zelfs niet - vergeleken met schilderen - het heeft andere middelen en doelen.

Moderne kunst wordt gebruikt om me te indexeren. Het was zeker een bron maar fotografen hebben de moderne kunst net zo diep beïnvloed als ze zijn beïnvloed, misschien meer. Hoe dan ook, schilders hebben geen auteursrecht op M. A. We zijn allemaal in dezelfde omwenteling geboren.

om de voor de hand liggende reden dat de natuur - onvervalst en onverbeterd door de mens - gewoon chaos is. In feite bewijst de camera dat de natuur grof is en niet in orde is...

Fotografie, niet zacht, gutless schilderen, is het best uitgerust om te dragen in de geest van vandaag.

Mijn eigen ogen zijn niet meer dan verkenners op een voorlopige zoektocht, want het oog van de camera kan mijn idee volledig veranderen, zelfs me overschakelen naar een ander onderwerp. Dus ik begin met mijn geest zo vrij van beeld als de zilveren film waarop ik moet opnemen, en ik hoop zo gevoelig.

Ik beperk me niet tot theorieën, dus ik twijfel nooit aan de juistheid van mijn benadering.

Ik merk dat ik zo nu en dan naar mijn gemalen glas kijk alsof het niet opgenomen beeld me zou kunnen ontgaan!

...door dit fotografische oog kun je uitkijken op een nieuwe lichtwereld, een wereld die grotendeels onbekend en onontgonnen is, een wereld die wacht om ontdekt en onthuld te worden.

Ik heb ons toilet gefotografeerd, dat glanzende geëmailleerde vat van buitengewone schoonheid. Hier was elke sensuele curve van de menselijke figuur goddelijk, maar minus de onvolkomenheden. Nooit bereikten de Grieken een belangrijkere voltooiing van hun cultuur, en het herinnerde me op de een of andere manier, in de glorie van zijn kuise stuiptrekkingen en in zijn zwellende, vegen, vooruitgaande beweging van fijn voortschrijdende contouren, aan de overwinning van Samothrace.

Ik zie mijn afgewerkte platinaprint (in de zoeker) in al zijn gewenste kwaliteiten, vóór mijn belichting.

Is liefde als kunst - iets dat altijd in het verschiet ligt, nooit helemaal bereikt.

...de peper begint tekenen van spanning te vertonen, en vanavond moet een salade sieren. Er is gesuggereerd dat ik een kannibaal ben om mijn modellen op te eten.

Waarom zou je jezelf beperken tot wat je ogen zien als je de kans hebt om je visie uit te breiden?

Wanneer er geld binnenkomt - dan word ik tegen een prijs een leugenaar-en een goede kan ik zijn, of het nu met potlood of subtiele verlichting of gezichtspunt is. Ik haat het allemaal, maar ik steun niet alleen mijn familie, maar ook mijn eigen werk.

Een goede compositie is slechts de sterkste manier van kijken.

Het maakt me niet uit of je een afdruk op een badmat maakt, zolang het maar een goede afdruk is.

Wolken, torso 's, schelpen, paprika' s, bomen, rotsen, rookstapels, zijn slechts onderling afhankelijke, onderling verbonden delen van een geheel, dat het leven is.

Net als andere kunstenaars wil de fotograaf dat zijn voltooide afdruk aan anderen zijn eigen reactie op zijn onderwerp overbrengt. Bij de verwezenlijking van dit doel is zijn grootste troef de directheid van het proces dat hij gebruikt. Maar dit voordeel kan alleen behouden worden als hij zijn uitrusting en techniek vereenvoudigt tot het noodzakelijke minimum, en zijn benadering weghoudt van alle Formule, kunstdogma, regels en taboes. Alleen dan kan hij vrij zijn om zijn fotografische blik te gebruiken om de aard van de wereld waarin hij leeft te ontdekken en te onthullen.

Men denkt niet tijdens creatief werk, net zomin als men denkt bij het besturen van een auto. Maar men heeft een achtergrond van jaren - leren, afleren, succes, falen, dromen, denken, ervaren, dit alles - dan het moment van creatie, de focus van alles op het moment. Zo kan ik zonder nadenken vijftien weloverwogen negatieven maken, één om de vijftien minuten, gegeven materiaal met evenveel mogelijkheden. Maar er is alles wat de ogen in dit leven hebben gezien om mij te beïnvloeden.