Dorothea Lange beroemde citaten

laatste update : 5 september 2024

Fotografie neemt een moment uit de tijd en verandert het leven door het stil te houden.
Het leven begint voor mensen aan de randen af te brokkelen; ze beseffen het niet.
De camera is een instrument dat mensen leert zien zonder camera.
Je moet de camera echt gebruiken alsof je morgen blind wordt.
Zekerheden zijn dodelijk voor de menselijke geest.
Als je van tevoren weet waar je naar op zoek bent, fotografeer je dan alleen je eigen vooroordelen, wat erg beperkend is en vaak onjuist.

Het is geen toeval dat de fotograaf fotograaf wordt, net zo min als de leeuwentamer een leeuwentamer wordt.
Je moet de camera echt gebruiken alsof je morgen blind wordt. Een visueel leven leiden is een enorme onderneming, praktisch onbereikbaar. Ik heb het alleen maar aangeraakt, gewoon aangeraakt.
Fotografen stoppen te snel met het fotograferen van een onderwerp voordat ze de mogelijkheden hebben uitgeput.
Voor mij verschijnt schoonheid wanneer men diep voelt, en kunst is een daad van totale aandacht,
Kies een thema en werk het tot uitputting... het onderwerp moet iets zijn waar je echt van houdt of echt haat.
Zien is meer dan een fysiologisch fenomeen... We zien niet alleen met onze ogen, maar met alles wat we zijn en alles wat onze cultuur is. De kunstenaar is een professionele see-er.
Je weet dat er momenten zoals deze zijn wanneer de tijd stilstaat en alles wat je doet is je adem inhouden en hopen dat het op je zal wachten.

Geen enkel land heeft zichzelf ooit visueel nauwkeurig onderzocht.
Ik geloof in leven met de camera,en niet met de camera.
Ik moest mijn camera halen om dingen te registreren die belangrijker waren dan hoe arm ze waren-hun trots, hun kracht, hun geest.
Terwijl er misschien een provincie is waarin de foto ons niets meer kan vertellen dan wat we met onze eigen ogen zien, is er een andere waarin het ons bewijst hoe weinig onze ogen ons toestaan te zien.
Ik realiseer me steeds meer wat er nodig is om een goede fotograaf te zijn. Je gaat er boven je hoofd in, niet alleen tot aan je nek.
Invalide zijn gaf me een enorm voordeel. Mensen zijn vriendelijker voor je. Het brengt je op een ander niveau dan wanneer je in een hele en veilige situatie terechtkomt.
De fotografie van vandaag lijkt in een staat van vlucht te zijn... Het vertrouwde wordt vreemd gemaakt, het onbekende groteske. De amateur dwingt zijn zondagen in een reeks onnatuurlijke houdingen.

Je gaat een kamer binnen en je weet waar je welkom bent; je weet waar je niet welkom bent.Soms blijf je in een vijandige situatie hangen omdat vijandigheid zelf belangrijk is.De mensen die garrulous zijn en hun hart op hun mouw dragen en je alles vertellen, dat is een soort persoon, maar de kerel die zich verstopt achter een boom en hoopt dat je hem niet ziet, is de kerel die je beter kunt uitzoeken waarom.
De woorden die rechtstreeks van de mensen komen, zijn de grootste.Als je er een vervangt uit je eigen vocabulaire, verdwijnt het voor je ogen.
Het is niet genoeg om het duidelijk pittoreske te fotograferen.
Ik heb vaak moed ontmoet, echte moed. Onmiskenbare moed. Ik heb gehoord dat het de hoogste kwaliteit van het menselijk dier was. Ik ben dat vaak tegengekomen, op onverwachte plaatsen. En ik heb geleerd het te herkennen als ik het zie.
Je legt je camera om je nek en trekt je schoenen aan, en daar is het, een aanhangsel van het lichaam dat je leven met je deelt. De camera is een instrument dat mensen leert zien zonder camera.
Die gemoedstoestand die je nodig hebt om mooie foto ' s te maken van een heel prachtig onderwerp, kun je niet doen door zelf niet verloren te zijn.
Kunstenaars worden beheerst door het leven dat in hen klopt, zoals de oceaan op de kust klopt.

Breng de kijker aan je zijde, betrek hem in je gedachten. Hij is geen omstander. Je hebt de macht om zijn percepties en opvattingen te vergroten.
... het kwam bij me op dat ik foto ' s moest maken en me moest concentreren op mensen, alleen mensen, allerlei soorten mensen, mensen die me betaalden en mensen die dat niet deden.
We weten inmiddels hoe we arme mensen moeten fotograferen. Wat we niet weten is hoe we welvaart moeten fotograferen - waarvan het andere gezicht armoede is.
ga er over je hoofd in, niet alleen tot aan je nek.
De onze is een tijd van de machine, en de onze is een behoefte om te weten dat de machine kan worden ingezet voor creatieve menselijke inspanning. Zo niet, dan kan de machine ons vernietigen.
De beste manier om naar een onbekend gebied te gaan is om onwetend, onwetend mogelijk, met je geest wijd open, zo wijd open mogelijk en niet te hoeven voldoen aan de eisen van iemand anders dan die van jezelf.
De goede foto is niet het object, de gevolgen van de foto zijn de objecten. Zodat niemand zou zeggen: hoe heb je het gedaan, waar heb je het gevonden, maar ze zouden zeggen dat zulke dingen kunnen zijn.