Annie Leibovitz beroemde citaten

Ik wilde vrouwen niet teleurstellen. Een van de stereotypen die ik zie breken is het idee van ouder worden en oudere vrouwen niet mooi zijn.

Er is een idee dat het moeilijk is om een vrouwelijke kunstenaar te zijn. Mensen gaan ervan uit dat vrouwen minder kansen hebben, minder macht. Maar het is niet moeilijker om een vrouwelijke kunstenaar te zijn dan een mannelijke kunstenaar. We nemen allemaal wat we krijgen en gebruiken de delen van onszelf die het werk voeden. We gaan onze weg. Vooral fotografen, mannen en vrouwen, hebben geluk. Fotografie laat je jezelf vinden. Het is een paspoort naar mensen en plaatsen en naar mogelijkheden.

Wat je op mijn foto ' s ziet, is dat ik niet bang was om verliefd te worden op deze mensen.

De natuur is zo krachtig, zo sterk. Het vastleggen van de essentie is niet eenvoudig - je werk wordt een dans met licht en het weer. Het brengt je naar een plek in jezelf.

De camera laat je vergeten dat je er bent. Het is niet alsof je je verstopt, maar je vergeet, je kijkt gewoon zo veel.

Je hoeft de realiteit niet te verbeteren. Er is niets vreemders dan de waarheid.

Als ik zeg dat ik iemand wil fotograferen, betekent dat eigenlijk dat ik ze graag wil leren kennen. Iedereen die ik ken fotografeer ik.

Mijn favoriete lens was altijd de 35 mm. Het was meer milieu. Je kunt niet dichterbij komen met de 35 mm.

Er moet een reden zijn waarom fotografen niet erg goed zijn in verbale communicatie. Ik denk dat we lui worden.

Wat ik van Lennon leerde was iets dat me mijn hele carrière bijbleef, wat heel eenvoudig is. Ik hou ervan om te praten over het maken van foto ' s, en ik denk dat dat iedereen helpt.

Je stopt niet met zien. Je stopt niet met framen. Het gaat niet uit en aan. Het staat de hele tijd aan.

Iedereen blijft je om foto ' s vragen, en na een tijdje word je daar moe van. Ik zeg altijd, ze zijn in de archieven.

Ik heb ongeveer een miljoen keer gezegd dat het beste wat een jonge fotograaf kan doen is dicht bij huis te blijven. Begin met je vrienden en familie, de mensen die je zullen verdragen. Ontdek wat het betekent om dicht bij je werk te zijn, om intiem te zijn met een onderwerp. Meet het verschil tussen DAT en werken met iemand waar je niet zoveel over Weet. Natuurlijk zijn er veel goede foto 's die niets te maken hebben met dicht bij huis blijven, en ik denk dat wat ik echt zeg is dat je foto' s moet maken van iets dat betekenis voor je heeft

Een foto is slechts een klein stukje van een onderwerp. Een stukje van hen in een moment. Het lijkt aanmatigend om te denken dat je meer dan dat kunt krijgen.

Als ik een foto maak, neem ik 10 procent van wat ik zie.

Ik zou graag denken dat de acties die we vandaag ondernemen, anderen in de toekomst in staat zullen stellen de wonderen van landschappen te ontdekken die we hebben geholpen te beschermen, maar nooit de kans hebben gehad om van onszelf te genieten.

Ik voel me verantwoordelijk voor mijn achtertuin. Ik wil dat het wordt verzorgd en beschermd.

Ik ben meer geïnteresseerd in goed zijn dan beroemd zijn.

Ik heb de camera nog steeds nodig, want dat is de enige reden waarom iemand tegen me praat.

In een portret heb je ruimte om een standpunt in te nemen. Het beeld is misschien niet letterlijk wat er aan de hand is, maar het is representatief.

Mijn hoop is dat we de plaatsen waar we van houden blijven koesteren, maar dat we ook buiten onze directe werelden kijken.

Ik wou dat alle pracht van de natuur, de emotie van het land, de levende energie van de plaats kon worden gefotografeerd.

Ik ben onder de indruk van wat er gebeurt als iemand op dezelfde plaats blijft en je steeds dezelfde foto neemt en het zou anders zijn, elk frame.

Een heel subtiel verschil kan het beeld maken of niet.

Computerfotografie is geen Fotografie zoals wij die kennen. Fotografie zal altijd chemisch blijven.

Je hebt vertrouwen in wat je denkt. Als je jezelf splintert en iedereen probeert te behagen, kun je dat niet. het is belangrijk om op koers te blijven. Ik denk niet dat ik het zo lang had volgehouden als ik naar iemand had geluisterd. Je moet een beetje luisteren en dat dan opzij zetten en weten dat wat je doet ertoe doet.

Dingen gebeuren voor je neus. Dat is misschien wel het mooiste en meest mysterieuze aspect van fotografie.

Je hebt vertrouwen in wat je denkt. Als je jezelf splintert en iedereen probeert te behagen, kan dat niet.

Als het je aan het huilen maakt, gaat het in de show.

Ik was daar met de persdienst van het Witte Huis, en nadat zijn helikopter was opgestegen, rolde het tapijt op...Dit was geen foto die anderen namen, maar ik bleef foto ' s maken.

Er is veel te vertellen over wat er tussen de hoofdmomenten gebeurt.

Mijn vroege jeugd heeft me echt goed uitgerust voor mijn portretwerk: de snelle ontmoeting, waarbij je het onderwerp niet lang zult kennen. Tegenwoordig voel ik me veel comfortabeler met de vijftien minuten durende relatie, dan met een levenslange relatie.

Ik hou ervan om te praten over het maken van foto ' s, en ik denk dat dat iedereen helpt.

De foto ' s van mijn familie waren ontworpen om op een familie muur te staan, ze zouden samen moeten zijn. Het moest de muur van mijn moeder in haar huis kopiëren.

Ik probeer niet overintellectua lize mijn concepten van mensen. In feite, de ideeën die ik heb, als je erover praat, ze lijken extreem banaal en het is alleen in hun uitvoering dat mensen kunnen genieten them...It het is iets dat ik heb geleerd te vertrouwen: Hoe dommer het is, hoe beter het eruit ziet.

Ik vecht elke keer om een goede foto te maken.

Ik heb altijd meer om het maken van foto ' s gegeven dan om de kunstmarkt.

Soms vind ik het oppervlak interessant. Om te zeggen dat het kenmerk van een goed portret is of je ze krijgt of de ziel - Ik denk niet dat dit altijd mogelijk is.

Niemand dacht ooit dat Clint Eastwood grappig was, maar dat was hij wel.

De natuur is zo krachtig, zo sterk. Het brengt je naar een plek in jezelf.

Een foto is maar een klein stukje van het leven. Ik heb het gevoel dat ik zoveel meer zie dan wat ik eigenlijk kan krijgen.

Mensen kopen ideeën, ze kopen geen foto ' s.

Ik ben gewend dat mensen het niet leuk vinden om op de foto te gaan. Ik bedoel, als je graag op de foto wilt, maak ik me zorgen om je.

Het is moeilijk om iets te zien gebeuren en tegelijkertijd te praten.

Alle dansers zijn over het algemeen de droom van een fotograaf. Ze communiceren met hun lichaam en ze zijn getraind om volledig te reageren op een samenwerkingssituatie.

Als ik naar mijn werk wordt gevraagd, probeer ik uit te leggen dat er geen mysterie bij betrokken is. Het is werk. Maar er gebeuren altijd dingen die onverwacht, ongecontroleerd, onverklaarbaar, zelfs magisch zijn. Het werk bereidt je voor op dat moment. Plotseling rollen de wolken binnen en verschijnt het zachte licht waar je naar verlangde.

In deze tijd van dingen die zo, zo snel gaan, verlangen we nog steeds naar dingen om te stoppen, en wij als samenleving houden van het stilstaande beeld. Elke keer als er een verschrikkelijk of geweldig moment is, herinneren we ons de stills.

Fotografie is niet iets waar je je van terugtrekt.

Zelfportretten vind ik erg moeilijk. Ik heb de mijne altijd gezien als rechttoe rechtaan, erg uitgekleed, haar naar achteren getrokken. Geen shirt. Wat voor licht er ook beschikbaar was. Ik wil dat het heel grafisch is-over duisternis en licht. Niemand anders zou er moeten zijn, maar ik ben bang om het alleen te doen. Ik heb er lang over nagedacht. Het hele idee van een zelfportret is vreemd. Ik ben zo sterk verbonden met hoe ik door de camera kijk dat het moeilijk zou zijn om naar de andere kant te komen. Alsof ik in het donker een foto maak.

Als je jonger bent, is de camera als een vriend en kun je naar plaatsen gaan en het gevoel hebben dat je met iemand bent, alsof je een metgezel hebt.