David LaChapelle beroemde citaten

Ik schiet Fantasie. Als je de realiteit wilt, ga dan met de bus.

Prostituees gaan naar de hemel. Het zijn hun klanten die naar de hel gaan.

Als je de realiteit wilt, neem dan de bus.

Ik heb het idee dat je glamour kunt gebruiken en het nog steeds iets kunt laten vertegenwoordigen dat ertoe doet.

Mensen zeggen dat foto ' s niet liegen, de mijne wel.

Mijn idee was dat als ik een foto van iemand nam en jaren later, of wanneer dan ook, ze zouden sterven en als iemand wilde weten wie deze persoon was, ze een van deze foto ' s konden nemen en het zou vertellen wie de persoon was.

Mijn werk gaat over het maken van snoep voor de ogen. Het gaat erom je aandacht te trekken. Hoewel mijn werk in tijdschriften verschijnt, probeer ik een groot beeld te maken. Ik wil dat mijn foto ' s lezen als een poster.

Mijn grootste advies zou zijn om de foto ' s te nemen die je wilt maken. Denk niet aan de markt, wat verkoopt of wat een redacteur zou kunnen zeggen. En denk niet aan stijl. Het is allemaal onzin en oppervlakkige dingen. Stijl gebeurt.

Mijn foto ' s zijn om zo ver mogelijk van de realiteit af te komen. Dromen moeten deel uitmaken van ons dagelijks leven.

Mijn droom sinds ik een kind was om te tonen in een galerie.

Er is niets dat verlies of verdriet meer symboliseert dan een moeder die een kind verliest.

Met manie, is het gevaarlijk om dat euforische gevoel te rijden. Je voelt je erg geanimeerd en creatief; ik vulde dagboeken met tekeningen. Het voelt goed en je wilt dat het lang meegaat, maar het kan leiden tot waanideeën. De waanideeën kunnen net zo echt zijn als je denkt dat je kunt vliegen.

Mensen worden gedevalueerd in Hollywood als ze ouder worden, ondanks al hun inspanningen om relevant en mooi en jong te blijven. Ze kunnen geen werk meer krijgen.

Je werkt met mensen die obsessief zijn over winkelen, obsessief over het bezitten van dingen en het kopen van dingen, zoals deze aankoop hen gelukkig zal maken. En je wilt tegen ze zeggen, weet je, geen enkele hoeveelheid onroerend goed zal die leegte vullen.

Ik vind de Eiffeltoren in Las Vegas leuker dan de echte.

De tools die ik heb geleerd om Beroemdheden te fotograferen, nu wil ik ze gebruiken om ideeën te verkopen.

In de modewereld was ik altijd een buitenstaander, maar ik liet mensen er goed uitzien, dus had ik een carrière.

Ik zag geen verschil tussen fotograaf of kunstenaar zijn. Ik heb die grenzen niet gemaakt. Als iemand wil denken dat het kunst is, is dat geweldig, maar ik laat de geschiedenis beslissen.

Ik wilde dat het een ontsnappingsroute bood, ik wilde foto ' s maken die fantastisch waren en je meenamen naar een andere wereld, een die helderder was. Ik begon met dit idee.

Ik wil nooit dat mensen worden afgestoten met mijn foto ' s; Ik wil altijd mensen aantrekken.

Voor mij is het makkelijker om meer dingen leuk te vinden dan ze niet leuk te vinden; Ik ben in die zin geen criticus. Ik vind het makkelijker om meer leuk te vinden, om meer open te zijn en van meer dingen te genieten, wat me meer kansen heeft gegeven.

Ik was altijd aan het schilderen toen ik een kind was. Maar toen ik een camera hanteerde toen ik 17 was, was dat het voor mij. Ik hield van fotografie. Ik zou 4 of 5 uur per dag werken. Het was als een roeping.

Succes is voor mij een goed mens zijn, mensen goed behandelen.

Ik ging naar de kunstacademie en dacht dat ik schilder zou worden. Helaas heb ik de middelbare school niet afgemaakt, maar dat is altijd een deel van mijn werk geweest.

Ik ben fotograaf, punt. Ik hou van fotografie, de directheid ervan. Ik hou van het vak, het idee om te zeggen 'Ik ben een fotograaf.'

Net zoals Renaissance kunstenaars verhalen gaven voor het tijdperk waarin ze leefden, zo doe ik dat ook.ik kijk altijd verder dan de oppervlakte. Dat doe ik al sinds ik voor het eerst een camera pakte.

Het is veel moeilijker om voor jezelf te werken, alleen, dan om werk te maken voor een galerie, omdat er geen grenzen zijn en je kunt doen wat je wilt. Het is altijd makkelijker als je een parameter hebt, als je een limiet hebt. Je kunt binnen de limiet werken en het duwen en de lijn lopen, maar als je absoluut geen grenzen krijgt, is het moeilijker. Je moet echt nadenken. Het is uitdagender.

Ik geloof in een beeldtaal die net zo sterk moet zijn als het geschreven woord.

Ik wilde nooit beroemd worden. Ik heb altijd al beroemde foto ' s willen maken.

Je doet gewoon wat je leuk vindt, en dan gebeurt er later een stijl.

Ik werkte in een zeer bombastische stijl. Ik wist niet echt van stijl. Ik dacht er niet aan: ik deed waar ik in geïnteresseerd was, waar ik me toe aangetrokken voelde, waar ik me toe aangetrokken voelde. Ik werd aangetrokken door kleur, en ik werd aangetrokken door humor, en ik werd aangetrokken door seksualiteit en spontaniteit. Het was allemaal heel intuïtief. Ik heb nooit echt gedacht, â € œWell dit is de stijl€¦

Ik vind het leuk om na te denken over de kwetsbaarheid van het menselijk vlees en ons lichaam - ons verval en uiteindelijke dood.

Ik heb nooit deel willen uitmaken van een inner circle van een scene. Ik ben altijd een buitenstaander geweest die vragen wilde stellen en wilde ondermijnen.

De versiering van het lichaam is een menselijke behoefte. Ik zie er niets oppervlakkigs aan, tenzij je leven erg materialistisch wordt.

Ik hou van mode, schoonheid, glamour. Het is het teken van beschaving,

Ik hou van de consistentie van het hebben van mensen in mijn leven voor een lange tijd.

De versiering van het lichaam is een menselijke behoefte.

Toen kreeg ik het idee in mijn hoofd dat tijdschriften als een galerie waren en als je je tijdschriftpagina eruit scheurde en iemand het op hun koelkast stak, dan was dat een museum-iemands privémuseum.

De sleutel is om je obsessies te fotograferen, of dat nu de handen van oude mensen zijn of wolkenkrabbers. Denk aan een leeg canvas, want dat is wat je hebt, en denk dan na over wat je wilt zien. Niemand anders.

Mensen zullen snel moe worden van overdreven geretoucheerde afbeeldingen en ze zullen iets anders willen. Als mensen te veel realiteit hebben, willen ze Fantasie. Het belangrijkste is wat het beeld communiceert. Ik herinner me de eerste filmrol die ik op de middelbare school opnam, het contactblad ging van deze echt waardige beelden van scheuren in de muur en eindigde met al mijn dansvrienden naakt in Renaissance poses.