James Agee beroemde citaten

Want in de onmiddellijke wereld moet alles worden onderscheiden, voor hem die het kan onderscheiden, en Centraal en eenvoudig, zonder ontleding in wetenschap of vertering in kunst, maar met het hele bewustzijn, dat het probeert waar te nemen zoals het staat: zodat het aspect van een straat in het zonlicht in het hart van zichzelf kan brullen als een symfonie, misschien zoals geen symfonie dat kan: en het hele bewustzijn wordt verschoven van het ingebeelde, het revisieve, naar de poging om eenvoudig de wrede straling van wat is waar te nemen.

En enigszins als in de blinde nacht, op een milde zee, kan een Zeeman zich bewust worden gemaakt van een ijsberg, getand en sterfelijk, onzichtbaar dichtbij dragend, door de onopgeloste charme van zijn adem, het niets dat zich nu openbaart: die permanente nacht waarop de sterren in hun vergankelijke generaties minder zijn dan de schittering van muggen, en nevels, trivialer dan de winterademing; die duisternis waarin de eeuwigheid gebogen en bleek ligt, een dode slang in een kruik, en de oneindigheid het sprankelen is van een wren die in zee is geblazen; die onvoorstelbare kloof van onkwetsbaarheid stilte waarin cataclysmen van sterrenstelsels rave stom als amber.

In ieder kind dat geboren wordt, ongeacht de omstandigheden en van welke ouders, wordt de potentie van het menselijk ras opnieuw geboren: en ook in hem, en van ieder van ons, onze geweldige verantwoordelijkheid voor het menselijk leven; naar het uiterste idee van goedheid, van de verschrikking van verschrikking en van God.

Is niet ieder mens zowel een wetenschapper als een kunstenaar; en bij het schrijven van de menselijke ervaring, is er niet veel te zeggen voor het erkennen van dat feit en voor het gebruik van beide methoden?

De loutere poging om mijn eigen verwarring te onderzoeken zou volumes verbruiken.

Je moet in harmonie zijn met de tijd en bereid zijn om te breken met traditie.

Kinderen, onderwezen ofwel jaren onder hun intelligentie of mijlen breed van relevantie voor het, of beide: hun intelligentie wordt hopeloos verbijsterd, getrokken uit zijn centra, verveeld, of atrofied.

Een moeder beseft nooit dat haar kinderen geen kinderen meer zijn.

Het doel is hetzelfde: het leven zelf; en de prijs is hetzelfde; het leven zelf.

Hoe ver we allemaal komen. Hoe ver we allemaal van onszelf af zijn. Tot nu toe, zoveel tussen, kun je nooit meer naar huis gaan. Je kunt naar huis gaan, het is goed om naar huis te gaan, maar je komt nooit meer helemaal naar huis in je leven. ... wat het ook was en hoe goed het ook was, het was niet wat je ooit was geweest, en had verloren, en nooit meer had kunnen hebben, en af en toe, eens in een lange tijd, herinnerde je je, en wist je hoe ver je weg was, en het raakte je hard genoeg, die korte tijd dat het duurde, om je hart te breken.

Je moet er rekening mee houden dat niemand die ooit heeft geleefd bijzonder bevoorrecht is; de bijl kan op elk moment vallen, op elke nek, zonder enige waarschuwing of enige eerbied voor gerechtigheid. Je moet je gedachten afhouden van medelijden met je eigen rot geluk en het opzetten van een soort van gehuil over het. Je moet onthouden dat dingen zo slecht als dit en een hel van een veel erger zijn gebeurd met miljoenen mensen voor en dat ze zijn gekomen door het en dat u ook.

Ik ben erg bang om niet te vervallen in archaïsme of 'literaire' dictie. Ik wil dat mijn woordenschat een zeer groot bereik heeft, maar de woorden moeten levend zijn.

Begrip en handelen dat voortkomt uit begrip en erdoor wordt geleid, is één wapen tegen het bombardement van de wereld, het ene medicijn, het enige instrument waardoor vrijheid, gezondheid en vreugde kunnen worden gevormd . . . in het individu en in de race.

Ik weet dat ik de meest gevaarlijke keuze maak voor een kunstenaar in het waarderen van het leven boven kunst,

Het is een eigenaardig onderdeel van het avontuur van de goede fotograaf om te weten waar geluk het meest waarschijnlijk in de stroom ligt, om het te haken en het binnen te brengen zonder oneerlijk spel en zonder het te veel te onderwerpen.

Als hij van een agent wegliep, ging hij van een versnelde loop naar een makkelijke jogtrot naar een snelle galop naar een koplange galop naar een geseling-zuiger sprint . . . waren zo duidelijk en zo sober in volgorde als een automatische versnellingsbak.

Dit continent, een open palm spreidde zich open voor de hemel.

We hebben het nu over zomeravonden in Knoxville, Tennessee, in de tijd dat ik daar zo succesvol leefde vermomd voor mezelf als een kind.

...maar u bent te veel voor hen: de zwakken in moed zijn sterk in sluwheid; en één voor één hebt u geabsorbeerd en gevangen genomen en onteerd, en hebt u van uw verlossers het meest verderfelijke van alle vergif gedistilleerd; mensen horen Beethoven in concertzalen, of over een brugspel, of om te ontspannen; Cézannes worden opgehangen aan muren, gereproduceerd, in natuurlijke houten frames; Van Gogh is de man die zijn oor afhakte en wiens geel onlangs populair werd in raamdecoratie.

En wat er ook gebeurt, er is niet één ding in deze wereld of het volgende dat we kunnen doen of hopen Of raden of wensen of bidden dat het kan veranderen of helpen. Want wat is, is. Dat is alles. En alles wat er nu is, is er klaar voor te zijn, sterk genoeg voor, wat het ook mag zijn. Dat is alles. Dat is het enige wat telt. Het is alles wat telt, want het is alles wat mogelijk is.

Sommige mensen krijgen waar ze hopen te komen in deze wereld. De meesten van ons niet.

En een mens wiens leven wordt gevoed in een voordeel dat is voortgekomen uit het nadeel van andere mensen, en die er de voorkeur aan geeft dat dit blijft zoals het is, is per definitie slechts een mens, die veel meer gemeen heeft met de bedwant, de lintworm, de kanker en de aasvreters van de diepe zee.

Ik weet dat het belangrijkste vermogen om te ontwikkelen er een is voor hard, continu en gevarieerd werk en leven; maar het verschil tussen dit weten en er iets consistent aan doen is vaak verschrikkelijk.

Het brein van een meisje is mysterieus, maar alleen op een oppervlakkige manier-een manier die me erg irriteert.

Een ding dat ik voel is dit: dat veel poëzie het product is van de adolescentie-of van een emotioneel adolescente gemoedstoestand: en dat als deze gemoedstoestand verandert, poëzie waarschijnlijk zal opdrogen.

Het is de middelste en zuivere hoogte en de hele zomer en een zomernacht, de ingehouden adem, van het jaar van een planeet; hoog ondersteund slaapt het getij met de kam: welke dag van de maand Weet ik niet, welke dag van de week Weet ik niet zeker, laat staan welk uur van de nacht.

Ik geloof dat ieder mens potentieel in staat is binnen zijn 'grenzen' zijn mogelijkheden volledig te 'realiseren'; dat dit, zijn bedrogen en verstikt worden, oneindig de meest gruwelijke, meest voorkomende en meest inclusieve van alle misdaden is waarvan de menselijke wereld zich kan verzekeren.

Je moet er rekening mee houden dat niemand die ooit heeft geleefd bijzonder bevoorrecht is; de bijl kan op elk moment vallen, op elke nek, zonder enige waarschuwing of enige eerbied voor gerechtigheid.

Alleen moed zal niet genoeg zijn; je moet lef hebben.

Ik geef de voorkeur aan een beetje vrijheid van meningsuiting boven helemaal geen vrijheid van meningsuiting; maar hoeveel hebben de Vrijheid van meningsuiting of de kans of de geest ervoor; en is de Vrijheid van meningsuiting hier niet, zoals elders, vastgehouden in verhouding tot zijn vrijheid en gevaar?

Van degenen die worden weggetrokken, wordt elk elders naar een ander getrokken: opnieuw worden een man en een vrouw, in een eenzaamheid die ze op dat moment niet hoeven op te merken, samen op een bed gespannen: en een ander gezin is begonnen.

Lijkt ongegrond ... om te zeggen dat er geen God is als Om te zeggen dat er wel is.

Het is een soort test, Mary, en het is de enige soort die op iets neerkomt. Als er iets rotts als dit gebeurt, dan heb je je keuze. Je begint echt te leven, of je begint te sterven. Dat is alles.

Als geheel onderdeel van" psychologische opvoeding "moet men bedenken dat een neurose waardevol kan zijn; ook dat" aanpassing "aan een zieke en krankzinnige omgeving op zichzelf geen" gezondheid " is, maar ziekte en krankzinnigheid.

Ik doe wat ik kan schriftelijk. Alleen zal het heel weinig zijn. Ik ben er niet toe in staat; en als ik dat wel was, zou je er helemaal niet in de buurt komen. Want als je dat deed, zou je het nauwelijks verdragen om te leven

Het hele bewustzijn is verschoven van het ingebeelde, het revisieve, naar de inspanning om eenvoudig de wrede uitstraling van Wat is waar te nemen.

Bij toeval zijn ze hier, allemaal op deze aarde; en wie zal ooit het verdriet vertellen om op deze aarde te zijn, liggend, op dekbedden, op het gras in een zomeravond, tussen de geluiden van de nacht. Moge God mijn volk zegenen, mijn oom, mijn tante, mijn moeder, mijn Goede Vader, O, gedenk hen vriendelijk in hun tijd van benauwdheid en in het uur van hun wegnemen.

De waarheid ligt in een klein en zeker kompas, maar de dwaling is immens.

God gelooft niet in de gemakkelijke weg.

Hij gebruikte dit grote, trieste, onbeweeglijke gezicht om verschillende gerelateerde dingen te suggereren: een een-track geest nabij het einde van het spoor van pure waanzin; mulish onverstoorbaarheid onder de wildste omstandigheden; hoe dood een mens kan worden en nog steeds in leven is . . .