Mary Pipher beroemde citaten

Adolescentie is wanneer meisjes sociale druk ervaren om hun authentieke zelf opzij te zetten en slechts een klein deel van hun gaven te tonen.

Anorexia is een metafoor. Het is de verklaring van een jonge vrouw dat ze zal worden wat de cultuur van haar vrouwen vraagt, namelijk dat ze dun en niet bedreigend zijn. Anorexia betekent dat een jonge vrouw zo delicaat is dat ze, net als de vrouwen van China met hun kleine gebroken voeten, een man nodig heeft om haar te beschermen tegen een wereld die ze niet aankan. Anorexische vrouwen signaleren met hun lichaam " Ik neem maar een kleine hoeveelheid ruimte in. Ik zal niet in de weg staan. Ze geven aan dat ik niet intimiderend of bedreigend zal zijn.(Wie is bang voor een VOLWASSENE van zeventig Pond?)

Verhalen vertellen levert nooit iets goeds op in het universum.

Mensen komen hier zonder geld, maar niet zonder cultuur. Ze brengen ons geschenken. We kunnen het beste van onze tradities samenvoegen met het beste van hen. We kunnen van elkaar leren en leren om een beter Amerika te produceren...

Ik ben een perfect goede wortel die iedereen probeert om te zetten in een roos. Als wortel heb ik een goede kleur en een mooie bladvormige top. Als ik in een roos gekerfd word, word ik bruin en verwelk ik.

Met meditatie vond ik een richel boven de waterval van mijn gedachten.

We leven in een wereld vol taal. Taal geeft identiteit, betekenis en perspectief aan onze menselijke gemeenschap.Schrijvers zijn vervuilers of onderdeel van het opruimteam. Net zoals de taal van macht en hebzucht het potentieel heeft om ons te vernietigen, heeft de taal van rede en empathie de kracht om ons te redden. Schrijvers kunnen een vriendelijker, eerlijker, mooiere wereld inspireren of egoïsme, stereotypering en geweld uitnodigen. Schrijvers kunnen mensen verenigen of verdelen.

Meisjes worden in de jaren negentig in Amerika geconfronteerd met twee belangrijke seksuele problemen: de ene is een oude kwestie van het accepteren van hun eigen seksualiteit, het definiëren van een seksueel zelf, het maken van seksuele keuzes en het leren genieten van seks. Het andere probleem betreft de gevaren waarmee meisjes worden geconfronteerd als ze seksueel worden aangerand. Tegen de late adolescentie zijn de meeste meisjes vandaag getraumatiseerd of kennen ze meisjes die dat wel hebben gedaan. Ze zijn bang voor mannen, zelfs als ze proberen intieme relaties met hen te ontwikkelen.

Tienermeisjes zijn extremisten die de wereld in zwart-wit termen zien, waarbij grijstinten ontbreken. Het leven is ofwel prachtig of niet verder leven. School is ofwel pure kwelling of gaat fantastisch. Andere mensen zijn groot of verschrikkelijk, en ze zijn zelf prachtige of zielige mislukkingen. Op een dag zal een meisje zichzelf "de godin van het sociale leven" noemen en de volgende dag zal ze spijt hebben dat ze de "ultieme nerdositeit" is.

Adolescentie is een tijd waarin kinderen verondersteld worden weg te gaan van ouders die stevig en beschermend achter hen staan. Wanneer de ouders de verbinding verbreken, hebben de kinderen Geen basis om weg te gaan of terug te keren. Ze zijn niet klaar om de wereld alleen aan te gaan. Bij echtscheiding voelen adolescenten zich verlaten en zijn ze verontwaardigd over die verlatenheid. Ze zijn boos op beide ouders omdat ze hen in de steek hebben gelaten. Vaak hebben ze het gevoel dat hun ouders de regels hebben overtreden en dat kunnen ze nu ook.

Het is belangrijk voor ouders om op problemen te letten en hun dochters te vertellen dat ze, als het komt, sterk genoeg zijn om ermee om te gaan. Ouders die hun dochters de boodschap sturen dat ze overweldigd zullen worden door problemen, zullen waarschijnlijk niet horen wat er echt gebeurt.

Adolescentie is een grens tussen kindertijd en volwassenheid. Zoals alle grenzen, wemelt het van energie en vol gevaar.

Volwassenheid houdt in dat je eerlijk en trouw bent aan jezelf, beslissingen neemt op basis van een bewust intern proces, verantwoordelijkheid neemt voor je beslissingen, gezonde relaties hebt met anderen en je eigen ware gaven ontwikkelt. Het gaat erom na te denken over iemands omgeving en te beslissen wat men wel en niet zal accepteren.

Traditioneel hebben ouders zich afgevraagd wat hun tieners aan het doen waren, maar nu doen Tieners veel meer dingen die hen kunnen doden.

De meeste ouders van tienermeisjes hebben als doel hun dochters veilig te houden terwijl ze opgroeien en de wereld verkennen. De taak van de ouders is om te beschermen, de taak van de dochter is om te verkennen.

Adolescenten zijn reizigers, ver van huis zonder geboorteland, noch kinderen noch volwassenen. Het zijn jet-setters die met verbazingwekkende snelheid van het ene land naar het andere vliegen. Soms zijn ze vier jaar oud, een uur later zijn ze vijfentwintig. Ze passen nergens echt. Er is een verlangen naar plaats, een zoektocht naar vaste grond.

Meisjes zijn al lang geëvalueerd op basis van uiterlijk en gevangen in talloze dubbele bindingen: bereik, maar niet te veel, wees beleefd,maar wees jezelf, wees vrouwelijk en volwassen; wees je bewust van ons culturele erfgoed, maar geef geen commentaar op het seksisme. . . . Meisjes worden getraind om minder te zijn dan ze werkelijk zijn. Ze zijn getraind om te zijn wat de cultuur van haar jonge vrouwen wil, niet wat ze zelf willen worden.

Het onvolwassen denken van adolescenten maakt het moeilijk voor hen om de scheiding te verwerken. Ze hebben de neiging om dingen in zwart-wit termen te zien en hebben moeite om gebeurtenissen in perspectief te plaatsen. Ze zijn absoluut in hun oordelen en verwachten perfectie in ouders. Ze zijn waarschijnlijk zelfbewust over de mislukkingen van hun ouders en kritisch over hun elke beweging. Ze hebben de verwachting dat ouders hen veilig en gelukkig zullen houden en zijn geschokt door het gebroken verbond. Adolescenten zijn onverzoenlijk.

Alle genieën geboren vrouwen zijn verloren voor het algemeen welzijn.

Geschiedenis is onlosmakelijk verbonden met identiteit. Als je je geschiedenis niet kent, als je je familie niet kent, wie ben je dan?

Goede therapie, zacht maar stevig, haalt mensen uit ontkenning en compartimentering. Het helpt cliënten om een rijker innerlijk leven en meer zelfkennis te ontwikkelen. Het leert cliënten om harmonieus met anderen te leven en het verbetert het existentiële bewustzijn en stelt mensen in staat om verantwoordelijkheid te nemen voor hun effecten op de wereld in het algemeen. Voor mij gaat geluk over waarderen wat iemand heeft. In de praktijk betekent dit het verlagen van de verwachtingen over wat eerlijk, mogelijk en waarschijnlijk is. Het betekent,plezier vinden in het gewone.

In al die jaren dat ik therapeut ben geweest, heb ik nog geen meisje ontmoet dat van haar lichaam houdt.

Echte vrienden vereisen eerlijkheid, openheid en zelfs kwetsbaarheid. Ze vereisen ook aandacht en eenvoudige daden van vriendelijkheid.

we zijn een kleine, onderling verbonden wereld; dat we allemaal veilig zijn of dat niemand van ons dat is; dat we allemaal goed worden verzorgd of allemaal in gevaar zijn.

We hebben de neiging om militaire helden en Schwarzenegger-types te waarderen die fysiek moedig zijn. De heldendaden om elke dag het juiste te doen, zelfs als het saai en ongemakkelijk is, worden ondergewaardeerd.

Moed is geworden Raiders van de verloren Ark, of rijden in ruimteschepen, het doden van mensen, het nemen van enorme fysieke risico ' s. Voor mij is het soort moed dat echt interessant is iemand wiens echtgenoot Alzheimer heeft en toch erin slaagt om elke ochtend wakker te worden en vrolijk te zijn met die persoon en respectvol voor die persoon en dingen te vinden om van te genieten, hoewel hun dag heel, heel moeilijk is. Dat soort moed wordt echt ondergewaardeerd in onze cultuur.

Uit de trance van ontkenning komen is pijnlijk. Maar crises bieden ons kansen om ons leven te heroverwegen. Het beste aan wanhoop is dat het ons wakker maakt. We kunnen de wereld duidelijker zien en openstaan voor nieuwe mogelijkheden...En we kunnen nieuwe vreugde vinden in het gewone.

Ouders gaan er ten onrechte van uit dat hun dochters in een wereld leven die vergelijkbaar is met die van adolescenten. Ze hebben het helemaal mis. Hun dochters leven in een door media doordrenkte wereld vol met junkwaarden. Als meisjes zich van hun ouders afkeren, wenden ze zich tot deze wereld voor begeleiding over hoe ze een volwassene kunnen zijn.

Meisjes die trouw blijven aan zichzelf slagen erin om een manier te vinden om de delen van zichzelf te respecteren die spiritueel zijn. Ze werken voor de verbetering van de wereld. Meisjes die handelen vanuit hun valse zelf zijn vaak cynisch over het maken van de wereld een betere plek. Ze hebben de hoop opgegeven. Alleen wanneer ze zich opnieuw verbinden met de delen van zichzelf die levend en waar zijn, zullen ze weer de energie hebben om de cultuur aan te pakken en te vechten om de planeet te redden.

Taal geeft identiteit, betekenis en perspectief aan onze menselijke conditie. Schrijvers zijn vervuilers of maken deel uit van de opruiming.

De volheid van het leven komt voort uit een identiteit die is gebouwd op geven en op vreugde.

Intelligent verzet houdt het ware zelf in leven

Veel jonge vrouwen zijn minder heel en androgyn dan op tienjarige leeftijd. Ze zijn meer uiterlijk-en geslachtsbewust. Ze zijn stiller, banger om sterke meningen te hebben, voorzichtiger wat ze zeggen en minder eerlijk. Ze zijn meer geneigd om zichzelf te twijfelen en zelfkritisch te zijn. Ze zijn groter worriers en meer effectieve mensen pleasers. Ze zijn minder geneigd om te sporten, houden van wiskunde en wetenschap en zijn van plan president te worden. Ze verbergen hun intelligentie. Velen moeten jarenlang vechten om al het grondgebied dat ze verloren hebben terug te winnen.

Therapie is geen Radio.We hoeven de lucht niet constant te vullen met geluiden. Soms, als het heel erg is, gebeuren er verrassende dingen.

Een belangrijke reden om kalm te blijven is dat rustige ouders meer horen. Low-key, accepterende ouders zijn degenen wiens kinderen blijven praten.

Echte vrijheid heeft meer te maken met het volgen van de Poolster dan met welke kant de wind ook waait.Soms lijkt het alsof vrijheid waait met de wind van de dag, maar dat soort vrijheid is echt een illusie.Het draait je boot in cirkels.Vrijheid is zeilen naar je dromen.

Er gebeurt iets dramatisch met meisjes in de vroege adolescentie. Net zoals vliegtuigen en schepen op mysterieuze wijze verdwijnen in de Bermuda Driehoek, zo gaan de zelven van meisjes in drommen ten onder.

Gebed is veel beter dan zorgen maken. Met zorg zijn we hulpeloos; met gebed zijn we voorbede. Als ik triest nieuws hoor, probeer ik een gebed te zeggen voor de slachtoffers. Als ik verontrust ben, zal ik een gebed zeggen dat om verlichting vraagt voor mezelf en voor al degenen die lijden zoals ik. Als ik me zorgen maak over mijn familieleden of vrienden, zeg ik een kort gebed tot mezelf: "mogen zij gelukkig zijn en vrij van lijden."

Toen de Europeanen op dit continent aankwamen, verknalden ze het met de Indianen. Ze ploegden over hen, namen zoveel mogelijk van hun land en waardevolle spullen, en respecteerden bijna niets over de inheemse culturen. Ze verloren de wijsheid van de inheemse volkeren-wijsheid over het land en verbondenheid met het grote web van het leven-We hebben nog een kans met al deze vluchtelingen. Mensen komen hier zonder geld, maar niet zonder cultuur. Ze brengen ons geschenken. We kunnen het beste van onze tradities samenvoegen met het beste van hen. We kunnen leren en leren van elkaar om een betere Amerika te produceren.

Meisjes ontwikkelden eetstoornissen toen onze cultuur een standaard van schoonheid ontwikkelde die ze niet konden krijgen door gezond te zijn. Toen onnatuurlijke dunheid aantrekkelijk werd, deden meisjes onnatuurlijke dingen om dun te zijn.

Ik wil schrijven. Ik heb altijd al willen schrijven. Het kan me niet schelen, Ik ben er niet goed in. Ik wil het gewoon proberen.

Wanneer een van ons de waarheid vertelt, maakt hij het voor ons allemaal gemakkelijker om ons hart te openen voor onze pijn en die van anderen.