Stephen Dunn beroemde citaten

En de woorden die we vinden zijn altijd onvoldoende, zoals liefde, hoewel ze vaak mooi zijn en alles wat we hebben.

Ik heb het gehad met alle gierige klootzakken. Een hart moet worden uitgegeven.

Misschien hebben basketbal en poëzie maar een paar dingen gemeen, maar het belangrijkste is de mogelijkheid van transcendentie. Het tegenovergestelde is arbeid. Schriftelijk Weet elke schrijver wanneer hij of zij werkt om een effect te bereiken. Je wilt van hier naar daar komen, maar vind dat je het wilt, het dwingt. Het equivalent in basketbal is het richten van je schot, een soort gespannen en meestal ineffectieve doelgerichtheid. Wat je wilt is in een soort stroom zijn, elk volgend moment een ontdekking.

Ik denk dat omdat mijn ouders stierven in hun vroege jaren 50, midden jaren 50, ik altijd dacht dat ik jong zou sterven. En dat is nuttig geweest en ik vermoed iets dat me een beetje achtervolgt.

Abstracties zijn gewoon abstract totdat ze pijn in zich hebben.

Is er geen merkwaardige elegantie in hoe het ene moment overgaat in het andere?

overdreven zonsondergangen / bespat met regen, vreemde botsingen / van wortels, dieren, zaden. Ik vond niets leuk wat ik zag, zoveel moeite om vreemd te zijn.

Het is beter om woedend te zijn over één ding, stralend te worden met een doel. Beter van links en ritmes houden dan van allesomvattende antwoorden.

Alles wat ik niet kan zien / is minstens zo echt als wat ik kan.

Er zijn altijd de eenvoudige gebeurtenissen in je leven die je zou kunnen proberen om te zetten in een legende.

Hoe gevoel voelt na verloop van tijd. Een poging om te verknallen hoe gevoel voelt na verloop van tijd. Hartzeer en een hoge C.... De vaak welkome melodische leugen.... Het lied van de ziel. De orkestratie van willekeur, een flirt met de grenzen van stilte en ruimte.... een herinnering dat het zelf wil verdwijnen, van zichzelf weggenomen en teruggegeven worden.

Connubial omdat ze met alarmerende nauwkeurigheid patronen had geïdentificeerd waarvan ik me niet bewust was-deze tic, die neiging, zoals de manier waarop ik de taal van intimiteit beheerste om te verbergen hoe ik me voelde-ik wist dat ik het gevaar liep vreselijk begrepen te worden.

Ik zal altijd ontkennen dat ik haar heb gekust. Ik fluisterde gewoon in haar mond.

Hoewel ik weet dat het oneerlijk is, onthul ik mezelf één masker per keer.

Ik zal proberen je beter teleur te stellen dan wie dan ook.

Ik hou van wat er overblijft nadat de liefde is getest.

Als ik niet meer word, maak ik me zorgen.

Altruïsme is voor degenen die hun verlangens niet kunnen verdragen. Er is een wereld zo dubbelzinnig als een kreun, een plezier kreun onze oprechte buren zou kunnen denken dat een misdaad. Daar kunnen we wonen. Ik zal zeggen dat ik van je hou, wat natuurlijk tot teleurstelling zal leiden, maar die onuitgesproken woorden vergiftigen elk volgend moment. Ik zal proberen je beter teleur te stellen dan wie dan ook. -- Mon Semblable

Originaliteit is natuurlijk wat er gebeurt als er iets nieuws ontstaat uit wat al is gedaan.

Alle goede gedichten zijn overwinningen over iets.

Breng me, zei het, voortdurend bewijs / je hebt geleefd.

Ik heb geprobeerd om iemand anders te worden voor een tijdje, alleen om te ontdekken dat hij, ook, was ik.

Ik maak mezelf op van alles wat ik ben, of zou kunnen zijn. Jarenlang was ik meer verlangen dan feit. Als ik niet meer word, dan maak ik me zorgen.

Af en toe voel ik de verbazing om zo te leven, in dit lichaam.