Yasunari Kawabata beroemde citaten

Kosmische tijd is voor iedereen hetzelfde, maar menselijke tijd verschilt per persoon. Tijd stroomt op dezelfde manier voor alle mensen; ieder mens stroomt op een andere manier door de tijd.

De ware vreugde van een maanverlichte nacht is iets wat we niet meer begrijpen. Alleen de oude mannen, toen er geen lichten waren, konden de ware vreugde van een maanverlichte nacht begrijpen.

De Arbeid waarin een hart zijn hele liefde heeft gestort-waar zal het zijn stem hebben, om op te wekken en te inspireren, en wanneer?

In de diepte van de spiegel bewoog het avondlandschap, de spiegel en de weerspiegelde figuren als films overlappen elkaar. De figuren en de achtergrond waren niet met elkaar verbonden, en toch smolten de figuren, doorzichtig en ontastbaar, en de achtergrond, verduisterd in de verzamelende duisternis, tot een soort symbolische wereld die niet van deze wereld was. Vooral toen een licht in de bergen in het midden van het gezicht van het meisje scheen, voelde Shimamura zijn borst opkomen bij de onuitsprekelijke schoonheid ervan.

De weg was bevroren. Het dorp lag rustig onder de koude lucht. Komako trok de rok van haar kimono aan en stopte hem in haar obi. De maan scheen als een mes bevroren in blauw ijs.

De vrouw was stil, haar ogen op de grond. Shimamura was op een punt gekomen dat hij wist dat hij alleen maar zijn mannelijke schaamteloosheid paradeerde, en toch leek het waarschijnlijk genoeg dat de vrouw bekend was met het falen en er niet door geschokt hoefde te worden. Hij keek haar aan. Misschien waren het de rijke wimpers van de terneergeslagen ogen die haar gezicht warm en sensueel lieten lijken. Ze schudde haar hoofd heel licht, en weer een zwakke blos verspreid over haar gezicht.

Leg je ziel in de palm van mijn hand voor mij om naar te kijken, als een kristallen juweel. Ik zal het in woorden schetsen...

Het waren woorden die uit het niets kwamen, maar ze leken hem op de een of andere manier belangrijk. Hij mompelde ze opnieuw.

Ik vraag me af wat de pensioenleeftijd is in de romanwereld. De dag dat je sterft.

Van de weg van gaan was de schoonheid van Japan en het Oosten gevlucht. Alles was wetenschap en regelgeving geworden.

Zelfs als je de humor hebt om alleen in een struik weg te kijken van de andere kinderen, zijn er niet veel klokkenkrekels in de wereld. Waarschijnlijk vind je een meisje als een sprinkhaan waarvan je denkt dat het een krekel is.En tot slot, voor je vertroebelde, gewonde hart, zal zelfs een echte bell krekel lijken op een sprinkhaan. Mocht die dag komen, wanneer het u lijkt dat de wereld alleen vol sprinkhanen is, dan zal ik het jammer vinden dat u geen manier hebt om het lichtspel van vanavond te herinneren, toen uw naam in het groen werd geschreven door uw prachtige lantaarn op de borst van een meisje.

Mensen zijn van elkaar gescheiden met muren van beton die de wegen naar verbinding en liefde blokkeerden. en de natuur is verslagen in naam van de ontwikkeling.

Maar een haiku van Buson kwam in zijn gedachten: 'Ik probeer deze seniele liefde te vergeten; een kille herfstdouche. De somberheid werd alleen maar dichter.

En ik mag niet klagen. Immers, alleen woemn zijn in staat om echt lief te hebben

Langs de kust brult de zee, en in het binnenland brullen de bergen-het brullen in het midden, als een verre donder.

Gekken hebben geen leeftijd. Als we gek waren, jij en ik, zouden we veel jonger zijn.

Omdat je hem niet kunt zien, is God overal.

Maar toen hij zich op dat moment tot haar aangetrokken voelde, voelde hij een stilte als de stem van de regen die over hem stroomde. Hij wist goed genoeg dat het voor haar in feite geen verspilling van moeite was, maar op de een of andere manier had de uiteindelijke vastberadenheid dat het het effect van het destilleren en zuiveren van het bestaan van de vrouw.

Een dichteres die jong aan kanker was gestorven, had in een van haar gedichten gezegd dat Voor haar, op slapeloze nachten, 'de nacht padden en zwarte honden en lijken van verdronken mensen aanbiedt.

Misschien is vaagheid goed voor me geweest. Het woord betekent twee verschillende dingen in Tokio en Osaka, Weet je. In Tokio betekent het domheid, maar in Osaka praten ze over vaagheid in een schilderij en in een spelletje Go.

De wintermaan wordt een metgezel, het hart van de priester, verzonken in meditatie over religie en filosofie, is daar in de berghal betrokken bij een delicate wisselwerking en uitwisseling met de maan; en het is dit waarover de dichter zingt.

De trein kwam uit de lange tunnel in het sneeuwland.

Een kind liep voorbij, rolde een metalen hoepel die een geluid van de herfst maakte.

Gaat pijn weg en laat dan geen spoor achter?soms voel je je er zelfs sentimenteel voor.

Het is opmerkelijk hoe we jaar na jaar doorgaan, dezelfde oude dingen doen. We worden moe en verveeld en vragen wanneer ze ons komen halen.

Ik veronderstel dat zelfs de haat van een vrouw een soort liefde is.

Nu, nog meer dan de avond tevoren, kon hij niemand bedenken met wie hij haar kon vergelijken. Ze was absoluut geworden, niet te vergelijken. Ze was besluit en lot geworden.

De sneeuw op de verre bergen was zacht en romig, alsof gehuld in een zwakke rook.

Onze taal is in de eerste plaats bedoeld om menselijke goedheid en schoonheid uit te drukken.

Het geluid van het bevriezen van sneeuw over het land leek diep in de aarde te brullen. Er was geen maan. De sterren, bijna te veel om waar te zijn, kwamen zo helder naar voren dat het was alsof ze met de snelheid van de leegte vielen. Toen de sterren dichterbij kwamen, trok de hemel zich steeds dieper terug in de nachtkleur. De lagen van de Border Range, niet van elkaar te onderscheiden, werpen hun zwaarte op de rok van de sterrenhemel in een zwart graf en somber genoeg om hun massa te communiceren. De hele nachtscène kwam samen in een heldere, rustige harmonie.

Een geheim, als het bewaard wordt, kan zoet en troostend zijn, maar als het eenmaal uitlekt, kan het je met wraak aanvallen.

Als hij de maan ziet, wordt hij de maan, de maan die hij ziet wordt hem. Hij zinkt in de natuur, wordt één met de natuur. Het licht van het" heldere hart " van de priester, gezeten in de meditatiezaal in de duisternis voor de Dageraad, wordt voor de ochtendmaan zijn eigen licht.