E. F. Schumacher beroemde citaten

Het systeem van de natuur, waarvan de mens deel uitmaakt, heeft de neiging om zichzelf in evenwicht te brengen, zichzelf aan te passen, zichzelf te reinigen. Niet zo met technologie.

Wijsheid vereist een nieuwe oriëntatie van wetenschap en technologie naar het organische, het zachte, het elegante en mooie.

Er is een ongelooflijke vrijgevigheid in de mogelijkheden van de natuur. We hoeven alleen maar te ontdekken hoe we ze kunnen gebruiken.

Elke intelligente dwaas kan verdere complicaties verzinnen, maar er is een genie voor nodig om eenvoud te behouden of terug te krijgen.

Ontwikkeling begint niet met goederen; het begint met mensen en hun opleiding, Organisatie en discipline. Zonder deze drie blijven alle middelen latent, onbenut potentieel.

Oneindige groei van materiële consumptie in een eindige wereld is een onmogelijkheid.

Als ik me beperk tot kennis die ik zonder twijfel als waar beschouw, minimaliseer ik het risico op fouten, maar maximaliseer ik tegelijkertijd het risico om de subtielste, belangrijkste en meest lonende dingen in het leven te missen.

Adelaars zijn er in alle soorten en maten, maar je zult ze vooral herkennen aan hun houding.

Een manier van leven die steeds sneller de kracht van de aarde om haar te onderhouden uitput en steeds meer onoplosbare problemen opstapelt voor elke volgende generatie, kan alleen gewelddadig worden genoemd.

Ons geloof geeft ons kennis van iets beters.

Misschien kunnen we de wind niet laten waaien. Maar ieder van ons kan het zeil omhoog zetten, zodat wanneer de wind komt, we het kunnen vangen.

De moderne mens spreekt van een strijd met de natuur en vergeet dat hij, als hij de strijd zou winnen, zich aan de verliezende kant zou bevinden

Veel mensen houden van zichzelf wat ze haten in anderen

Ik ben helemaal niet minachtend van comfort, maar ze hebben hun plaats en het is niet de eerste.

De beste hulp om te geven is intellectuele hulp, een geschenk van nuttige kennis. Een gave van kennis is oneindig te verkiezen boven een gave van materiële dingen.

Men zou kunnen zeggen dat het ideaal van de werkgever is om productie te hebben zonder werknemers en het ideaal van de werknemer is om inkomen te hebben zonder werk.

Onze gewone geest probeert ons altijd te overtuigen dat we niets anders zijn dan eikels en dat ons grootste geluk zal zijn om grotere, dikkere, glanzender eikels te worden; maar dat is alleen van belang voor varkens. Ons geloof geeft ons kennis van iets beters: dat we eikenbomen kunnen worden.

Een levenshouding die vervulling zoekt in het doelgericht streven naar rijkdom-kortom, materialisme-past niet in deze wereld, omdat het in zichzelf geen beperkend principe bevat, terwijl de omgeving waarin het wordt geplaatst strikt beperkt is.

Alles wat we kunnen vernietigen maar niet kunnen maken is in zekere zin heilig, en al onze 'verklaringen' ervan verklaren niet echt iets.

Een dier beschrijven als een fysisch-chemisch systeem van extreme complexiteit is ongetwijfeld volkomen juist, behalve dat het de dierlijkheid van het dier mist.

Ik twijfel er niet aan dat het mogelijk is de technologische ontwikkeling een nieuwe richting te geven, een richting die haar terug zal leiden naar de werkelijke behoeften van de mens, en dat betekent ook: naar de werkelijke grootte van de mens. De mens is klein en daarom is klein mooi.

Door middel van bomen zou het wild kunnen worden behouden, de vervuiling kunnen worden verminderd en de schoonheid van onze Landschappen kunnen worden verbeterd. Dit is de weg, of op zijn minst een van de wegen, naar geestelijke, morele en culturele regeneratie.

De sleutelwoorden van gewelddadige economie zijn verstedelijking, industrialisatie, centralisatie, efficiëntie, kwantiteit, snelheid. . . . Het probleem van het ontwikkelen van een geweldloze manier van economisch leven [in het Westen] en dat van het ontwikkelen van de onderontwikkelde landen kan heel goed grotendeels identiek blijken te zijn.

De behoeften van de mens zijn oneindig, en oneindigheid kan alleen in het spirituele rijk worden bereikt, nooit in het materiële.

Waarom willen we het grondbezit veranderen? Het antwoord lijkt mij heel duidelijk: landspeculatie afremmen, de particuliere exploitatie van de schaarste-waarde van land afremmen, zoals we zouden kunnen zeggen het in bochten nemen van land afremmen.

Laat een uitvinder nooit een bedrijf leiden. Je kunt hem nooit laten stoppen met knutselen en iets op de markt brengen

Je kunt iets vele malen lezen om er zeker van te zijn dat je het allemaal hebt, of anders kun je je doel definiëren en technieken gebruiken die ervoor zorgen dat je het hebt voldaan en hebt gekregen wat je nodig hebt

We moeten nog leren hoe we vreedzaam kunnen leven, niet alleen met onze medemensen, maar ook met de natuur...

Onze intenties hebben de neiging veel werkelijker voor ons te zijn dan onze acties, en dit kan leiden tot veel misverstanden met andere mensen, voor wie onze acties de neiging hebben veel werkelijker te zijn dan onze intenties.

Op dit moment kan er weinig twijfel over bestaan dat de hele mensheid in levensgevaar verkeert, niet omdat we een tekort hebben aan wetenschappelijke en technologische knowhow, maar omdat we de neiging hebben deze destructief te gebruiken, zonder wijsheid. Meer onderwijs kan ons alleen helpen als het meer wijsheid oplevert.

Weinigen kunnen zonder een gevoel van opwinding de schitterende prestaties van praktische energie en technische vaardigheid overdenken, die vanaf het laatste deel van de zeventiende eeuw het gezicht van de materiële beschaving veranderden en waarvan Engeland de gedurfde, zo niet al te nauwgezette pionier was.

Ware kunst is de tussenpersoon tussen de gewone natuur van de mens en zijn hogere mogelijkheden.

Voor de mensheid als geheel is er immers geen export. We zijn niet begonnen met het ontwikkelen door het verkrijgen van vreemde valuta van Mars of de maan. De mensheid is een gesloten samenleving.

Het is verbazingwekkend hoeveel Theorie we zonder kunnen als het werk daadwerkelijk begint.

Ik denk dat ik niet ver verkeerd zou moeten gaan als ik beweerde dat de hoeveelheid echte vrije tijd die in een samenleving beschikbaar is, over het algemeen omgekeerd evenredig is aan de hoeveelheid arbeidsbesparende machines die zij gebruikt.

Er is geen economisch probleem en dat is er in zekere zin nooit geweest.

Wetenschappelijke en technologische "oplossingen" die het milieu vergiftigen of de sociale structuur en de mens zelf aantasten, hebben geen nut, hoe briljant ze ook zijn bedacht of hoe groot hun oppervlakkige aantrekkingskracht ook is.

Bestudeer hoe een samenleving haar land gebruikt, en je kunt tot vrij betrouwbare conclusies komen over wat haar toekomst zal zijn.

Omdat de ziekte is veroorzaakt door slimheid de wijsheid te laten verdringen, zal geen enkele hoeveelheid slim onderzoek waarschijnlijk een remedie opleveren.

Als economische ambities echter goede dienaren zijn, zijn ze slechte meesters

De manier waarop we de wereld ervaren en interpreteren hangt natuurlijk heel erg af van het soort ideeën dat onze geest vult. Als ze voornamelijk klein, zwak, oppervlakkig en incoherent zijn, zal het leven smakeloos, oninteressant, kleinzielig en chaotisch lijken. Het is moeilijk om het resulterende gevoel van leegte te verdragen, en het vacuüm van onze geest kan maar al te gemakkelijk worden gevuld door een groot, fantastisch idee - politiek of anderszins - dat plotseling alles schijnt te verlichten en betekenis en doel aan ons bestaan te geven. Het behoeft geen nadruk dat hierin een van de grote gevaren van onze tijd ligt.

Velen hebben geen verlangen om er deel van uit te maken, omdat hun werk hen niet interesseert, hen geen uitdaging of voldoening biedt en in hun ogen geen andere verdienste heeft dan dat het leidt tot een loonpakket aan het einde van de week.

Een ounce van de praktijk is over het algemeen meer waard dan een ton van de theorie.

De kern van de zaak, zoals ik het zie, is het grimmige feit dat de armoede in de wereld in de eerste plaats een probleem is van twee miljoen dorpen, en dus een probleem van tweeduizend miljoen dorpelingen.

De echte problemen van onze planeet zijn niet economisch of technisch, ze zijn filosofisch. De filosofie van het ongebreidelde materialisme wordt uitgedaagd door gebeurtenissen.

Er is een geheel nieuw denksysteem nodig, een systeem gebaseerd op aandacht voor mensen, en niet in de eerste plaats aandacht voor goederen. . . .

Economische ontwikkeling is iets veel breder en dieper dan economie, laat staan Econometrie. De wortels ervan liggen buiten de economische sfeer, in onderwijs, organisatie, discipline en, daarbuiten, in politieke onafhankelijkheid en een nationaal bewustzijn van zelfstandigheid.

Economisch beleid absorbeert bijna de volledige aandacht van de overheid en wordt tegelijkertijd steeds machtelozer. De eenvoudigste dingen, die men slechts vijftig jaar geleden zonder problemen kon doen, kunnen niet meer worden gedaan. Hoe rijker een samenleving, hoe onmogelijker het wordt om waardevolle dingen te doen zonder onmiddellijke beloning.

Moderne economische thinking...is vreemd genoeg niet in staat om de lange termijn te overwegen en de afhankelijkheid van de mens van de natuurlijke wereld te waarderen.

We moeten doen wat we denken dat het juiste is, en ons hoofd niet lastig vallen of onze ziel belasten met de vraag of we succesvol zullen zijn. Want als we niet het juiste doen, zullen we het verkeerde doen, en we zullen gewoon deel uitmaken van de ziekte, en geen deel van de genezing.