Stevie Smith beroemde citaten

Het huwelijk voor vrouwen Is volgens mij het beste van opiaten. Het doodt de gedachten die over de gedachten denken, Het is het beste van opiaten. Dat zegt Maria. Maar te lang in eenzaamheid had ze gewoond, en te lang hadden haar gedachten hun kracht gevoeld. Toen de man dichterbij kwam, dook haar gedachten eruit en bedekte hem met angst. Arme Maria! Beter dat ze haar gedachten aan een ketting had gehouden, want nu is ze weer alleen en heeft ze allemaal pijn; ze zucht naar de man die ging en de gedachten die blijven om haar dromen ' s nachts en haar dromen overdag te storen.

Ik leef vandaag, dus ik ben net zo goed een deel van onze tijd als iedereen. De tijden zullen zich alleen maar moeten uitbreiden om plaats te maken voor mij, nietwaar, en voor iedereen.

Onpopulair, eenzaam en liefdevol, Elinor heeft geen moeite nodig, want als ze niet zo liefdevol was, zou ze niet zo ellendig zijn.

Veertienjarige, Waarom moet je giechelen en dollen, veertienjarige, Waarom ben je zo ' n geit? Ik ben veertien jaar oud, dat is de reden, ik giechelen en dol in het seizoen.

Ik hou van eten, Ik hou ervan om groenten van hun huid te ontdoen, ik hou ervan om een slanke jonge pastinaak onder mijn mes te hebben.

De bloem en de vrucht van de liefde zijn van mij de mier, de veldmuis en de Mol

Wie is deze die in grootsheid komt, afkomstig uit het brandende Oosten? Dit is hij waar we niet aan gedacht hadden, dit is hij de luchtige Christus.

Ik heb de mens gemaakt met te veel fouten. Toch hou ik van hem. En als hij wil, heb ik een huis boven voor hem.

De religie van het christendom is vermengd van zoetheid en wreedheid verwerp deze zoetheid, want ze draagt een rokerige jurk uit hellevuur.

Oh, nee nee nee, het was altijd te koud (nog steeds de dode lag te kreunen) ik was mijn hele leven veel te ver weg en zwaaide niet maar verdronk.

Ik zal je hart hebben, zo niet door cadeau zal mijn mes het uithouwen. Ik zal je hart, je leven hebben.

Het enige wat poëzie hoeft te doen is een sterke communicatie te maken. De dichter hoeft alleen maar te luisteren. De dichter is geen belangrijke kerel. Er zal ook een andere dichter zijn.

Deze Engelse vrouw is zo verfijnd, ze heeft geen boezem en geen achterwerk.

Ik hou van de dood omdat hij het menselijke patroon breekt en ons bevrijdt van te langdurige genoegens en van de pijn van deze wereld. Het is ook aangenaam te bedenken dat de dood in onze handen ligt; hij moet komen als wij Hem roepen. ... Ik denk dat als er geen dood was, het leven meer zou zijn dan vlees en bloed zou kunnen verdragen ...

Dit is de eenvoudigste van alle gedachten, dat de dood moet komen wanneer we roepen, hoewel hij een god is.

Waarheid is ver en plat, en fantasie is vurig; en waarheid is koud, en mensen voelen de kou, en ze kunnen zich ertegen wikkelen in fantasieën die vurig zijn, maar ze moeten ze geen feiten noemen; en in het algemeen doen dichters dat niet; ze zijn slim, ze voelen ook de kou, maar ze kennen een havik van een handzaag, een feit van een fantasie, zoals niemand beter Weet.

Ik ben hongerig om voor altijd en altijd onderbroken te worden Amen O persoon van Porlock kom snel en breng mijn gedachten tot een einde.

De natuur is altijd onzorgvuldig en onverschillig Wie ziet, wie stapt, betekent niets en dit is mooi.

Huil mooi, mooi, mooi en je zult heel snel niet eens mooi kunnen huilen en dus volledig van de mensheid worden bevrijd Dit is het mooiste van alles, het is heel mooi.

Coleridge kreeg de persoon van Porlock en noemde hem daarna een vloek, waarom haastte hij zich dan om hem binnen te laten? Hij had zich in het huis kunnen verstoppen.

Het leven kan verraderlijk zijn, maar je kunt altijd afhankelijk zijn van de dood.

Ik hou van mensen, maar ik hou net zo veel van de gedachte en herinnering aan hen.

Jeugd is een rekenkundige verklaring van voorbijgaande interesse, elk uur eet het op.

Het menselijk wezen is alleen in zijn schild. Poëzie is een sterke uitweg.

Je moet wat geld hebben als je gewoon gaat leven. Het hoeft niet veel te zijn, maar je moet wel wat hebben.

niets is weemoediger dan de geur van lila, noch robuuster dan zijn houtachtige stengel, want we moeten niet vergeten dat het zowel een boom als een bloem is, we moeten proberen dit niet te vergeten ...

Ik denk niet dat Auden mijn poëzie erg leuk vond, hij is erg Anglicaans.

Het spijt me te moeten zeggen dat mijn lieve vrouw een dromer is, en als ze droomt wordt ze Bleeker en slanker. Ga dan naar je droom, met zijn fly-away hoed, blijf ik bij de meisjes die gelukkig en dik zijn.

Maar men wil het idee van de dood, Weet je, als iets groots en onkenbaar, iets dat een persoon in staat stelt zich uit te strekken. Vooral als je moe bent. Of misschien is wat men wil gewoon een bevrijding van sensatie, van alle bewustzijn voor altijd....

Er zijn momenten van wanhoop die soms komen, wanneer de nacht ondergaat en een witte mist tegen de ramen drukt. Dan verandert ons huis van vorm, groeit op en wordt een plaats van wanhoop. Dan lopen angst en woede gewoon door-en de gedachte aan de dood als een vriend. Dit is de eenvoudigste gedachte, dat de dood moet komen wanneer we roepen, hoewel hij een god is.

De wereld is over mij gekomen, vroeger hield ik het ver weg, maar nu ben ik overreden en ben ik in handen van het ziekenhuispersoneel.

Als ik op mijn bed lig, moet ik hier zijn, maar als ik in mijn graf lig, Kan ik ergens anders zijn.

Als er geen dood was, zou je niet verder kunnen.

De dood is geen scheiding of verandering of scheiding; het is gewoon een deur met één handvat.

Waarom spreekt mijn muze alleen als ze vrolijk is? Dat doet ze niet, Ik luister alleen als ik ongelukkig ben.

Deze gedachten zijn deprimerend, ik weet het. Ze zijn deprimerend, ik wou dat ik vrolijker was, het is aangenamer, Het is ook een plicht, we moeten glimlachen en ons onderwerpen aan het doel van iemand hierboven die experimenteert met verschillende mengsels van menselijk karakter die het beste gaat, alles is interessant voor hem het is spannend, maar niet voor ons. Daar ga ik weer. Glimlach, glimlach, en krijg wat werk te doen dan zul je praktisch bewusteloos zijn zonder positief te hoeven gaan.

Het is het voorrecht van de rijken om de tijd van de armen te verspillen door in het geheim met tranen water te geven aan een boom die in het geheim groeit die in het geheim vruchten draagt die in het geheim rijp is en in het geheim op de grond valt en de ouderboom bemest o de goddeloze boom van haat en het geheim het sap stijgt en de tranen vallen.

O Leeuw in een eigenaardige gedaante, scherpe Romeinse weg naar het paradijs, kom mij opeten, Ik zal uw tol betalen met al mijn vlees, en mijn ziel bewaren.

Ik ben niet zo bang voor de donkere nacht als de vrienden die ik niet ken, ik ben niet zo bang voor de nacht boven als ik bang ben voor de vrienden beneden.

Mijn vriendschappen, ze zijn een heel sterk deel van mijn leven, ze zijn zo licht als gossamer maar ook zo sterk als staal. En ik kan ze niet afwerpen, noch helemaal doen met hen of zonder hen. En ik hou van hen op het punt waar ze zeggen: het is leuk om je weer te zien. En ik hou ook van hen op het moment dat ze zeggen: tot ziens, kom snel weer. Het ritme van vriendschap is een heel goed ritme.

Mijn muze zit verlaten ze wenste dat ze niet geboren was ze zit in de kou geen woord dat ze zegt wordt ooit verteld.

Mijn hart was vol verzachtende buien, ik zwaaide urenlang zo, Ik gaf niet om oorlog of dood, Ik was blij om mijn adem te halen.

Niet zwaaien maar verdrinken niemand hoorde hem, de dode man, maar toch lag hij te kreunen: ik was veel verder weg dan je dacht en niet zwaaien maar verdrinken. Arme kerel, hij hield altijd van Larken en nu hij dood is, moet het te koud voor hem zijn geweest.zijn hart gaf toe, zeiden ze. Oh, nee nee nee, het was altijd te koud (nog steeds de dode lag te kreunen) ik was mijn hele leven veel te ver weg en zwaaide niet maar verdronk.

Liefde is geen liefde die gewond bloedt en langzaam bloedt. Kom de dood in mijn handen en Ik zal naar mijn liefde gaan.

Ik vroeg mijn vrienden alleen om vriendelijk en beleefd te zijn, Ik vond ze onverschillig en censuurlijk; de ene liet ik zwijgen, de andere om te verwijten: God zend mij over al die vrienden zegevierend.

Het leven in de voorstad van Londen is rijker op de lagere niveaus. Op deze niveaus zijn de mensen helemaal niet zelfbewust, ze zijn vrij om zo excentriek te zijn als ze willen, ze weten niet dat ze excentriek zijn.

Het christendom in de voorstad is vrolijk. De kerk is een centrum van sociale activiteit en wie naar de kerk gaat hoeft nooit eenzaam te zijn.

O gelukkige honden van Engeland, blaf goed bij boodschappenjongens, als je ergens anders woonde, zou je niet zo ' n helse herrie mogen maken.

Als een dame naar je toe komt en je vertelt dat je lieve mama flauw ligt op het trottoir om de hoek, geloof haar dan niet, heb niets met haar te maken, ga niet met haar de taxi in. Het is de blanke slavenhandel.

Ik kan stinken en ik kan oud zijn, ruw in mijn kiezels, riet in mijn zwembaden, maar waar mijn vissen langs drijven, zegen Ik hun zwemmen, en ik hou ervan dat de mensen in mij baden, vooral vrouwen.