Edith Sitwell beroemde citaten

Je ziel: pure glucose afgezet met hints van voorzichtige en half bevuilde tinten

Ik ben geduldig met domheid, maar niet met degenen die er trots op zijn.

Mijn hobby ' s zijn lezen, luisteren naar muziek en stilte.

De Winter is de tijd voor comfort, voor goed eten en warmte, voor de aanraking van een vriendelijke hand en voor een gesprek naast het vuur: het is de tijd voor thuis.

Ik ben niet excentriek. Het is gewoon dat ik meer leef dan de meeste mensen. Ik ben een impopulaire elektrische paling in een vijver met meerval.

Vulgariteit is in werkelijkheid niets anders dan een moderne, chique, pert afstammeling van de godin saaiheid.

Er is geen waarheid. Alleen standpunten.

Het doel van vleierij is om ons te kalmeren en aan te moedigen door ons te verzekeren van de waarheid van een mening die we al over onszelf hebben gevormd.

De Winter is de tijd voor comfort - Het is de tijd voor thuis.

De dichter spreekt tot alle mensen over dat andere leven van hen dat ze hebben verstikt en vergeten.

Veel mensen die nu lezen en schrijven, zouden beter konijnen kunnen houden.

Ritme is een van de belangrijkste vertalers tussen droom en werkelijkheid.

Goede smaak is de slechtste ondeugd die ooit is uitgevonden.

De Winter is de tijd voor comfort, voor goed eten en warmte, voor de aanraking van een vriendelijke hand en voor een gesprek naast het vuur: het is de tijd voor thuis. Het is geen tijd om de wereld rond te dwalen alsof de wind doelloos door de straten waait zonder een plek om te rusten, zonder voedsel en zonder tijd die iets voor iemand betekent, net zoals tijd niets betekent voor de wind.

Ik heb vaak gewenst dat ik tijd had om bescheidenheid te cultiveren... maar ik heb het te druk met aan mezelf denken.

Ik wou dat de overheid een belasting op piano ' s voor de incompetenten zou opleggen.

Poëzie is de vergoddelijking van de werkelijkheid.

Het publiek zal alles geloven, zolang het niet op waarheid is gebaseerd.

De reden waarom Matthew Arnold, naar mijn gevoel, helemaal faalt als dichter (hoewel zijn ideeën ongetwijfeld goed waren - tenminste, mij is verteld dat ze dat waren) is dat hij geen enkele tastzin had. Niets maakte indruk op zijn huid. Hij kon noch de vorm noch de textuur van een gedicht met zijn handen voelen.

Hoe de verslaggevers zijn! Ze zijn gek van opwinding bij de gedachte aan mijn naderende dood. Lieve zuster Farquhar, mijn verpleegster, besteedt veel van haar tijd aan het naar beneden gooien van ze. Maar een van hen kwam laatst binnen en vroeg me of ik het erg vond dat ik moest sterven.

Met 'geluk' bedoel ik niet werelds succes of goedkeuring van buitenaf, hoewel het priggish zou zijn om te ontkennen dat beide dingen zeer aangenaam zijn. Ik bedoel het innerlijke bewustzijn, de innerlijke overtuiging dat men goed doet wat men van nature het beste kan doen.

Virginia Woolf, ik vond het leuk om met haar te praten, maar dacht niets van haar schrijven. Ik vond haar een mooie kleine breier.

Kunst is magie, geen logica. Deze rage voor de logische geest in irrationele vorm maakt deel uit van de huidige schadelijke manie voor uniformiteit ...

de Kunsten zijn het leven versneld en geconcentreerd.

Alle grote kunst bevat een element van het irrationele.

Ik heb nog nooit, in mijn hele leven, zo verachtelijk geweest om mezelf te beschouwen als 'superieur' aan enig levend wezen, mens of dier. Ik liep gewoon alleen, zoals ik altijd alleen heb gelopen.

Ik ben bang dat ik een vreselijke Last ben.

Ik zou niet dromen van het volgen van een mode... Hoe kan iemand elke drie maanden een ander persoon zijn?

Mensen worden meestal Dames gemaakt voor deugden die ik niet bezit.

Tegen de tijd dat ik elf jaar oud was, had ik geleerd dat de natuur, verre van een vacuüm te verafschuwen, het positief aanbidt.

de grote zonden en vuren breken uit mij als de verschrikkelijke bladeren van de tak in de gewelddadige lente. Ik ben een lopend vuur, Ik ben allemaal bladeren ...

Wat is het bijzondere voorrecht van de jeugd? Het is, denk ik, de kracht om vooruit te kijken, het vaste geloof dat de toekomst iets bevat dat de moeite waard is om te bezitten, en dat men daarom het huidige moment zonder spijt en zonder angst van iemand kan laten vallen.

Het kind en de grote kunstenaar-alleen zij ontvangen de sensatie zoals die was aan het begin van de wereld.

... alle lelijkheid gaat voorbij en schoonheid blijft bestaan, behalve de huid.

Mijn humeur is niet verpest. Ik ben absoluut niet moordzuchtig. Ook val ik nooit aan, tenzij ik eerst ben aangevallen, en dan heb de hemel medelijden met de aanvaller, want dat doe ik niet! Ik scherp mijn verstand op een houten kop zoals een kat zijn klauwen scherpt op de houten poten van een tafel.

De eigen omgeving betekent zoveel voor iemand, wanneer men zich ellendig voelt.

In het Augustustijdperk ... poëzie was ... de zus van de architectuur; met de romantici en hun verhoogde klinkerzin, resulterend in verschillende melodische lijnen, werd ze de zus van de muziek; in de huidige tijd verschijnt ze als de zus van de tuinbouw, elk gedicht groeit volgens de wet van zijn eigen aard ...

Nog een drankje zou ons geen kwaad doen.

Alle grote poëzie is gedompeld in de kleurstoffen van het hart ...

het is net zo onbeschoft om te vragen wat het nut van poëzie is als het zou zijn om te vragen wat het nut van religie is.

Als bepaalde critici en dichters hun zin hadden, zouden 'gewone vroomheid' en haar kind, saaiheid, de meesters van de poëzie zijn.

De dichter is de volledige liefhebber van de mensheid.

Is het niet vreemd dat men slechts een gedichtenboek hoeft te openen om onmiddellijk te beseffen dat het geschreven is door een zeer fijne dichter, of anders dat het geschreven is door iemand die helemaal geen dichter is. In het geval van de eerste springen de lijnen, de beelden, hoewel ze inherent zijn aan elkaar, op en geven iemand deze schok van vreugde. In het geval van de laatste liggen ze plat op de bladzijde, zonder ooit geleefd te hebben.

De levende blinden en de ziende doden liggen samen alsof ze verliefd zijn . . . Er was toen geen haat meer en geen liefde meer; het hart van de mens is verdwenen.

Onze harten leken veilig in onze borsten en zongen voor het licht het merg in het bot waarvan we droomden dat het veilig was. . . het bloed in de aderen, het sap in de boom waren bronnen van de Godheid.

Mijn gedichten zijn lofzangen voor de glorie van het leven.

Ritme is een van de belangrijkste vertalers tussen droom en werkelijkheid. Ritme kan worden omschreven als, voor de wereld van het geluid, wat licht is voor de wereld van het zicht. Het geeft vorm en geeft een nieuwe betekenis. Schopenhauer beschreef het ritme als een melodie die van zijn toonhoogte werd beroofd.

Poëzie veredelt het hart en de ogen, en onthult de Betekenis van alle dingen waar het hart en de ogen bij wonen. Het ontdekt de geheime stralen van het universum en geeft ons vergeten paradijzen terug.

Het probleem met de meeste Engelse vrouwen is dat ze zich zullen kleden alsof ze een muis waren geweest in een vorige incarnatie.ze willen geen aandacht trekken.

Het is tegenwoordig nauwelijks respectabel om goed te zijn.