Anselm Kiefer beroemde citaten

Ik ben geïnteresseerd in het reconstrueren van symbolen. Het gaat over het verbinden met een oudere kennis en proberen continuïteit te ontdekken in waarom we naar de hemel zoeken,

Wat doet de kunstenaar? Hij trekt verbindingen. Hij verbindt de onzichtbare draden tussen de dingen. Hij duikt in de geschiedenis, of het nu de geschiedenis van de mensheid is, de geologische geschiedenis van de aarde of het begin en het einde van de gemanifesteerde kosmos.

Ik geloof in lege ruimtes, ze zijn het mooiste.

Kunst is verlangen. Je komt nooit aan, maar je blijft doorgaan in de hoop dat je dat wilt.

Het leven is een illusie. Ik word samengehouden in het niets door kunst.

Kunst is moeilijk. Het is geen entertainment. Er zijn maar een paar mensen die iets over kunst kunnen zeggen - het is zeer beperkt. Als ik een nieuwe kunstenaar zie, geef ik mezelf veel tijd om na te denken en te beslissen of het kunst is of niet. Kunst kopen is geen kunst begrijpen.

Wanneer kennis rigide wordt, stopt het met leven.

Door mijn calvinistische opvoeding ben ik getraind om te denken dat wat je doet een doel moet hebben.

Het boek, het idee van een boek of het beeld van een boek, is een symbool van leren, van het overbrengen van kennis.. Ik maak mijn eigen boeken om mijn weg te vinden door de oude verhalen.

Ik ben opgegroeid in een bos. Het is net een kamer. Het is beschermd. Als een kathedraal... het is een plaats tussen hemel en aarde.

Als ik iets doe dat deprimerend is, is dat niet omdat ik depressief ben, maar omdat het politieke leven en de geschiedenis deprimerend zijn.

Niet de inhoud, maar de weg die de kunstenaar neemt, is het interessante deel.

Als ik een nieuwe kunstenaar zie, geef ik mezelf veel tijd om na te denken en te beslissen of het kunst is of niet.

Kunst is echt iets heel moeilijks. Het is moeilijk te maken en het is soms moeilijk voor de kijker om het te begrijpen. Het is moeilijk om uit te zoeken wat kunst is en wat geen kunst is.

Ik was al vanaf zeer jonge leeftijd geïnteresseerd in transcendentie. Ik was geïnteresseerd in wat daar was, wat er achter het leven zat. Dus toen ik mijn eerste communie had, was ik erg teleurgesteld. Ik had iets verbazingwekkends en verrassends en spiritueels verwacht. Het enige wat ik kreeg was een fiets. Daar was ik helemaal niet op uit.

Ik zie nooit een bos dat geen merkteken of een teken van geschiedenis draagt.

Als kind had ik geen speelgoed; ons huis werd gebombardeerd, maar er waren veel stenen. Ruïnes zijn prachtig omdat ze het begin zijn van iets nieuws, je kunt er iets mee doen.

Ik geloof dat kunst verantwoordelijkheid moet nemen, maar het mag niet opgeven om kunst te zijn.

Ik ben tegen het idee van het einde, dat alles culmineert in het paradijs of oordeel.

Ruïnes zijn voor mij het begin. Met het puin kun je nieuwe ideeën opbouwen. Het zijn symbolen van een begin.

Als kunstenaar moet je iets vinden dat je diep interesseert. Het is niet genoeg om kunst te maken die over kunst gaat, om naar Matisse en Picasso te kijken en te zeggen: hoe kan ik schilderen zoals zij? Je moet geobsedeerd zijn door iets dat niet op een andere manier naar buiten kan komen, dan zullen de andere dingen - de vaardigheid en techniek - volgen.

Toen ik eind jaren zestig geïnteresseerd raakte in het Nazi-tijdperk, was het een taboe in Duitsland. Niemand sprak er meer over, niet meer in mijn huis dan ergens anders.

Kunst is moeilijk. Het is geen entertainment.

Ik ben misschien geboren in een heel letterlijk gevoel van chaos, maar in feite geldt die toestand voor ons allemaal.

De geschiedenis wordt gevormd door de mensen, zij die macht hebben en zij die geen macht hebben. Ieder van ons schrijft geschiedenis.

Kunst kopen is geen kunst begrijpen.

De geschiedenis spreekt kunstenaars aan. Het verandert het denken van de kunstenaar en verandert het voortdurend in andere en onverwachte beelden.

Maar ik geloof vooral dat ik het paleis van mijn herinnering wilde bouwen, omdat mijn herinnering mijn enige thuisland is.