Wally Lamb beroemde citaten

Ik huilde omdat ik geen schoenen had. Toen ontmoette ik een man die geen voeten had.

Liefde is als ademen, je neemt het in en laat het eruit.

Ik ben geen slimme man, maar op een dag, eindelijk, struikelde ik uit de donkere bossen van mijn eigen, en mijn familie, en het verleden van mijn land, met in mijn handen deze waarheden: dat liefde groeit uit de rijke leem van vergeving; dat bastaarden goede honden maken; dat het bewijs van God bestaat in de rondheid van de dingen. Dit heb ik tenminste ontdekt. Ik weet dat dit waar is.

Als het boek Waar is, zal het een publiek vinden dat bedoeld is om het te lezen.

Alle dode bouten, getrokken schaduwen en verborgen messen in de wereld konden je niet beschermen tegen de waarheid.

Als je wilt dat je gebeden verhoord worden, sta dan op van je knieën en doe er iets aan.

Een vrouw die haar vrijheid opgeeft hoeft haar waardigheid niet op te geven.

Macht, verkeerd gebruikt, verslaat zowel de onderdrukker als de onderdrukten.

Kijk, staar niet alleen naar de pagina 's," vertelde ik mijn studenten. "Worden de personages. Leef in het boek.

Hoe ver fictie schrijvers ook afwijken van hun eigen leven en ervaringen - en ik dwaal vrij ver af van de mijne - ik denk uiteindelijk dat we misschien op de een of andere manier schrijven wat we moeten schrijven, zij het onbewust.

Het vinden van een baan maakte haar bang, maar ze was vastbesloten om risico ' s niet te vermijden. Dat is waar het leven om draait. Klimmen op de vleugel van het vliegtuig en springen.

De zoeker begint aan een reis om te vinden wat hij wil en ontdekt onderweg wat hij nodig heeft.

Eerst lachte ik me een weg door Elinor Lipman ' s boek met politieke tweets. Toen legde ik mijn oor op de grond en luisterde naar Molly Ivins die vanuit het graf schreeuwde. Lipman is een pittige poëtische rockster!

Mijn ziel was een last, gekneusd en bloedend. Het was moe van de man die het droeg, maar ik vond geen plaats om het neer te leggen om te rusten. Noch de charme van het platteland, noch de zoete geuren van een tuin konden het kalmeren. Het vond geen vrede in zang of gelach, geen in het gezelschap van vrienden aan tafel of in de genoegens van de liefde, zelfs niet in boeken of poëzie.... Waar kan mijn hart zijn toevlucht vinden voor zichzelf? Waar Kan ik heen, maar mezelf achterlaten?

Alleen zijn er twee kanten aan elk verhaal, Weet je. Onthoud dat maar.

Liefdesverhalen zijn waarschijnlijk alles wat ik ooit heb kunnen schrijven of willen schrijven.

Het is de meest adembenemend ironische dingen over het leven: het feit dat we allemaal-identieke tweelingen inbegrepen-alleen zijn. Enkelvoud. En toch is wat we zoeken - wat ons redt-onze verbinding met anderen.

Zoals mijn vroege tekeningen me waarschuwden, waar mensen gaan, volgen leeuwen en vloedgolven.

Ik word graag verrast. Het beste schrijven is wanneer het me trotseert, wanneer het een andere kant op gaat dan ik had gepland.

Ik schrijf graag in de eerste persoon omdat ik graag het personage word dat ik schrijf.

Ik denk dat ik fictie schrijf om de grenzen van mijn eigen leven te overschrijden.

Toen ik een kind was... Ik moest erbij horen.

Mensen verspillen hun geluk-dat maakt me verdrietig. Iedereen is zo bang om gelukkig te zijn.

Verander wat je kunt, accepteer wat je niet kunt en wees slim genoeg om het verschil te kennen

Wat als ik niet van avontuur hou? En maak er een smaakje van. Neem een kans. Dat is hoe je groeit.

Als je liefde riskeerde, bracht het je overal waar je wilde gaan. Als je het onderdrukte, eindigde je ongelukkig.

Maar ik denk dit: welke prijzen ik ook heb betaald, welke zorgen ik ook draag, ik heb ook zegeningen. Niet alleen mijn familie nu, maar de anderen-degenen die zijn gestorven...Ze zijn nog steeds bij mij. Ze zijn hier...

Religie is gewoon een goed geoliede winstgedreven ontkenning van de willekeur van dit alles.

Met vernietiging komt vernieuwing.

Laat me je iets vertellen, mijn vrouw is afgelopen dinsdag overleden. Kanker van de dikke darm. We waren eenenveertig jaar getrouwd. Nu stop je met medelijden met jezelf en verlies je wat van dat varkensvlees van je. Mooi meisje zoals jij - je wilt dit niet zelf doen.

Maar wat zijn onze verhalen anders dan de spiegels die we vasthouden aan onze angsten?

Denk ik... het geheim is om gewoon genoegen te nemen met de vorm van je leven...In plaats van je weet, altijd wachten en wensen voor wat je gelukkig zou kunnen maken.

Toen ik een kind was, was ik omringd door meisjes: oudere zussen, oudere meisjes neven en nichten verderop in de straat... behalve een oudere jongen genaamd Vito die stenen gooide. Elk jaar wens ik een broertje. Het is nooit gebeurd.

De rondheid van het ontwerp van het leven kan een teken zijn dat er een aanwezigheid buiten onszelf is.

Menselijk gedrag te midden van ontberingen trok al heel vroeg mijn aandacht, en mijn eerste verhalen waren allemaal foto ' s, geen woorden.

Ik liep erheen en keek van dichterbij naar het standbeeld van de godin. Ze droeg een hoofdtooi met een schedel en een cobra en een halve maan. Misschien is dit waar gemoedsrust over ging: een giftige slang op je hoofd hebben en toch glimlachen.

Geen idee. Misschien zijn we allemaal chaostheoretici. Liefhebbers van patroon en voorspelbaarheid, we zijn bang voor explosieve verandering. Maar we zijn er ook gefascineerd door. Aangetrokken tot het. Reizigers tikken op hun remmen om de verminking en het verminkte metaal aan de kant van de snelweg te bekijken, en het verkeer gaat kilometers achteruit. Gekaapte vliegtuigen storten neer in wolkenkrabbers, doorbroken dijken verdrinken een stad, en CNN en de netwerken haasten zich naar de scène zodat we allemaal voor onze tv ' s kunnen zitten en zich kunnen vermaken met de beelden. Staren, verbijsterd, naar het pandemonium - de duivels losgelaten uit hun kooien.

Het punt is dit: dat de stroom van herinnering je naar de rivier van begrip kan leiden. En begrip kan op zijn beurt een zijrivier zijn van de rivier van vergeving.

Ik leer meestal meer van de situaties die ik haat dan van de situaties waar ik van hou.

Het grootste verdriet is stil.

Liefde groeit uit het rijke schuim van vergeving, bastaarden maken goede honden, en het bewijs van God bestaat in de rondheid van de dingen.

Ik dacht na over hoe liefde altijd het ding was dat dat deed ... in je geslagen, je rauw achtergelaten. Hoe dieper je liefhad, hoe dieper het pijn deed.

Ik hou het meest van studenten met moeilijke levens.

Liefde komt in veel meer vormen en maten dan wat de familie-waarden menigte goedkeurt, natuurlijk.

Het leven is een whoopee kussen, een stoel weggetrokken net als je ging zitten.

Er zijn zoveel slechte dingen met hen gebeurd dat ze de goede dingen niet kunnen vertrouwen. Ze moeten ze weg duwen voordat iemand het terug kan krijgen.

Ik wilde een modern verhaal verbinden met een mythe die ik had gelezen.