Pat Conroy beroemde citaten

Zonder muziek is het leven een reis door een woestijn.

Ik kon de herinnering verdragen, maar ik kon de muziek niet verdragen die de herinnering zo ' n dodelijk ding maakte.

Ik heb nooit de goedkeuring van iemand gehad, dus ik heb geleerd om zonder te leven.

Boeken zijn levende wezens en hun taak ligt in hun geloften van stilte. Je raakt ze aan terwijl ze trillen met een goddelijk plezier. Je leest ze en ze vallen in slaap in gelukkige dromen voor de komende 10 jaar. Als je hen de gunst verleent om hen te begrijpen, om hun delen van verdriet en wijsheid in zich op te nemen, dan vestigen ze zich in een tevreden verblijfplaats in je hart.

Elke scheiding is de dood van een kleine beschaving.

De veilige plaatsen konden alleen bezocht worden; ze konden alleen een momentane intuïtie van Heiligdom verlenen. Het moment kwam altijd dat we terug moesten naar ons echte leven om de wonden en het verdriet van onze homr aan de rivier onder ogen te zien.

Dit is waar ik van hou: wanneer een geweldige schrijver me verandert in een Jood uit Chicago, een lesbienne uit South Carolina, of een zwarte vrouw die naar een metroingang in Harlem verhuist. Maak van mij iets anders, schrijvers van de wereld. Maak me Moslim, ketter, Hermafrodiet. Zet me in het harnas van een kruisvaarder, in het gewaad van een kardinaal. Laat me de hartslag van de pygmee voelen, de borst van de koningin, het plezier van de martelaar, de smaak van de Nijl, of de dorst van de nomade. Vertel me alles wat ik moet weten. Houd niets achter.

Een bibliotheek kan je alles laten zien als je weet waar je moet kijken.

Goed geschreven ... het gaat om de pijn om diep moeilijke gedachten in een heldere vorm te veranderen, en ze vervolgens in het strakke uniform van taal te dwingen, waardoor ze zichtbaar en duidelijk worden.

De meest krachtige woorden in het Engels zijn: 'Vertel me een verhaal.'

Red Hook Road maakte me gelukkig, en gelukkig om te leven. Het bracht me uit mijn huis aan de kust van South Carolina, plaatste me in de stad langs Red hook Road en veranderde me zoals goede boeken altijd doen.

Carolina beach music, " zei Dupree, die op de veranda kwam. "Het heiligste geluid op aarde.

Als je eenmaal hebt gereisd, eindigt de reis nooit, maar wordt steeds opnieuw gespeeld in de rustigste kamers. De geest kan nooit afbreken van de reis.

Goed schrijven is de moeilijkste vorm van denken.

Leer hen de stille woorden van vriendelijkheid, om boven zichzelf te leven. Dring er bij hen op aan tot uitmuntendheid, duw ze naar zachtheid, trek ze diep in jezelf, trek ze omhoog naar mannelijkheid, maar zacht als een engel die wolken rangschikt. Laat je geest er zachtjes doorheen bewegen.

Muziek kon pijn doen en pijn doen, die prachtige muziek was een plek waar een lijdende man zich kon verbergen.

Er is geen woord in de taal die ik meer vereer dan 'leraar'. Mijn hart zingt als een kind naar mij verwijst als zijn leraar, en dat is altijd zo geweest. Ik heb mezelf en de hele familie geëerd door leraar te worden.

Charleston heeft een landschap dat intimiteit en partijdigheid aanmoedigt. Ik heb gehoord dat een inenting voor de bezienswaardigheden en geuren van de Carolina lowcountry een bijna onomkeerbaar tegengif is voor de charmes van andere landschappen, andere buitenaardse geografieën. Je kunt diep worden bewogen door andere vergezichten, door andere oceanen, door stijgende bergketens, maar je kunt nooit worden verleid. Je kunt zelfs het laagland verlaten, het opgeven voor andere klimaten, maar je kunt nooit volledig ontsnappen aan de sensuele, semi-tropische aantrekkingskracht van Charleston en haar moerassen.

Dit zijn de kwikzilver momenten uit mijn jeugd die ik me niet helemaal kan herinneren. Onweerstaanbaar en emblematisch, ik kan ze alleen in fragmenten en rillingen van het hart herinneren.

Denk je dat Hemingway wist dat hij schrijver was op zijn twintigste? Nee, dat deed hij niet. Of Fitzgerald, of Wolfe. Dit is een moeilijk te begrijpen concept. Hemingway wist niet dat hij Ernest Hemingway was toen hij een jonge man was. Faulkner wist niet dat hij William Faulkner was. Maar ze moesten de eerste stap zetten. Ze moesten zichzelf schrijvers noemen. Dat is de eerste revolutionaire daad die een schrijver moet doen. Het vergt moed. Maar het is noodzakelijk

De wereld van de literatuur heeft alles in zich, en het weigert te vertrekken

De grote leraren vullen je met hoop en overladen je met duizend redenen om alle aspecten van het leven te omarmen.

Schrijven is de enige manier om mijn eigen leven aan mezelf uit te leggen.

Elke atleet leert door diefstal en nabootsing.

Verkrachting is een misdaad tegen slaap en geheugen; het nabeeld drukt zichzelf af als een onomkeerbaar negatief uit de Camera obscura van dromen.

Geen enkel verhaal is een rechte lijn. De geometrie van een menselijk leven is te onvolmaakt en complex, te vervormd door het gelach van de tijd en de verbijsterende ingewikkeldheden van het lot om de rechte lijn in zijn systeem van wetten toe te laten.

Er is geen leraar die meer discrimineert of transformeert dan verlies.

Amerikaanse mannen krijgen net zoveel tranen als Amerikaanse vrouwen. Maar omdat het ons verboden is om ze af te werpen, sterven we lang voordat vrouwen dat doen, met ons hart dat ontploft of onze bloeddruk stijgt of onze lever die door alcohol wordt weggevreten omdat dat meer van verdriet in ons geen uitlaat heeft. Wij, mannen, sterven omdat onze gezichten niet genoeg water kregen.

Ik bad hard en werd me pas geleidelijk bewust dat dit felle bidden een manier was om een proloog en ingang in mijn eigen schrijven te vinden. Dit kwam als zowel verbazing als opluchting. Toen ik dacht dat God me in de steek had gelaten, ontdekte ik dat hij me gewoon een andere stem had gegeven om de onuitputtelijke schoonheid van de geschapen wereld te prijzen.

toen brak een andere bruinvis het water en rolde naar ons toe. Een derde en vierde bruinvis naderen. Het bezoek was iets dat zo zeldzaam en perfect was dat we instinctief wisten niet te spreken-en toen zo snel als ze waren gekomen, verhuisden de bruinvissen van ons weg-ieder van ons zou zich dat gedurende ons hele leven herinneren. Het was het zuiverste moment van vrijheid en koppige opwinding dat ik ooit had gevoeld. Er werd een woordloos verbond gesloten, en ik ging terug in mijn verbeelding, en keerde terug naar waar geluk zo gemakkelijk aan te raken leek.

Goede coaching is goed onderwijs en niets anders.

Eer is de aanwezigheid van God in de mens.

Mijn wond is Geografie. Het is ook mijn Ankerplaats, mijn aanloophaven.

Mijn moeder, Southern to the bone, vertelde me ooit: "alle zuidelijke literatuur kan worden samengevat in deze woorden:" op de avond dat de varkens Willie aten, stierf Mama toen ze hoorde wat papa met zus deed.ze heeft me opgevoed tot een zuidelijke schrijver, maar het was niet gemakkelijk.

Elke vrouw die ik ooit had ontmoet die door de wereld liep, beoordeeld en geclassificeerd door een buitengewone lichamelijkheid, had ook de sleutels tot een ondraaglijke eenzaamheid ontvangen. Het was de coëfficiënt van hun schoonheid, de prijs die ze moesten betalen.

Er zijn geen ideeën in het zuiden, alleen barbecue.

Geluk is een toeval van de natuur, een mooie en onberispelijke afwijking.

Ik stond oog in oog met de maan en de oceaan en de toekomst die zich met al haar verbijsterende onmetelijkheid voor me uitstrekte.

South Carolina is geen staat, het is een sekte.