Leslie Fiedler beroemde citaten

Ik verlang naar de verheven stem, het gehuil van woede of liefde.

Er zijn dingen in de Amerikaanse cultuur die het klassenverschil willen wegvagen. Spijkerbroek. Kant-en-klare kleding. Coca-Cola.

Critici? Hoe gebeuren ze? Ik weet hoe het mij is overkomen. Ik zou een gedicht of verhaal naar een tijdschrift sturen en ze zouden zeggen dat dit niet precies aan onze behoeften voldoet, maar aan de andere kant klinkt u interessant. Heb je interesse om een review te doen?

Gertrude Stein vond Hemingway echt zwak. Hij trouwde bijna met Stein.

Foucault was de enige persoon die ik in Frankrijk ontmoette waar ik mee kon praten. Hij was een mensch. Je weet of je het met hem eens bent of niet, omdat je weet wat hij zegt.

Hemingway lijkt zich in een grappige positie te bevinden. Mensen kunnen zich tegenwoordig niet nauw met hem identificeren als een lid van hun eigen generatie, en hij is nog niet historisch.

Ik bewonder Ginsberg als dichter, ondanks het feit dat hij niet lijkt te weten wanneer hij goed is en wanneer hij slecht is. Maar hij zal blijven bestaan, of tenminste die gedichten zullen blijven bestaan.

Ik heb, ik geef toe, een lage tolerantie voor losstaande kroniek en koele analyse.

Een Amerikaan zijn (in tegenstelling tot Engels of Frans of wat dan ook) is juist een lot voorstellen in plaats van er een te erven; aangezien we altijd, voor zover we Amerikanen zijn, eerder inwoners van mythen dan van geschiedenis zijn geweest.

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zegt: Ik wil criticus worden. Mensen willen brandweerman, dichter, romanschrijver worden.

Er is een plaats in het leven van de mens waar beelden in feite bloeden, geesten gebrabbelen en schreeuwen, Maagden rennen voor altijd door mysterieuze landschappen van naamloze vijanden; die plaats is natuurlijk de wereld van dromen en van de onderdrukte schuld en angsten die hen motiveren [d.w.z. het onbewuste]. Deze wereld had het dogmatische optimisme en de oppervlakkige psychologie van het tijdperk van de rede ontkend; en toch is deze wereld Het Laatste, misschien wel het essentiële doel van de gotische roman om te beweren.

Faulkner bleek een geweldige leraar te zijn. Wanneer een student een vraag onhandig stelde, beantwoordde hij de vraag met wat de student echt wilde weten.

DeLillo lijkt me nooit toegewijd aan wat hij schrijft. Mooie oppervlakken, maar hij heeft er niets onder.

Alle goede kritiek moet beoordeeld worden zoals kunst is. Je moet het niet lezen zoals je geschiedenis of wetenschap leest.

Faulkner zat in onze woonkamer en Las uit het licht in Augustus. Dat was ongelooflijk.

Henry Miller schreef romans, maar hij noemt zijn hoofdpersoon Henry, vaak Henry Miller, en zijn boeken bevinden zich in dit grijze gebied tussen memoires en Roman.

Ik vind het leuk dat mensen die geen experts zijn, niet alleen mijn werk kunnen begrijpen, maar zich ook kunnen engageren. Ik vind het leuk dat Joe Paterno me kan lezen. Bill Bradley.

Ik denk dat het patroon van mijn essays is, iets grappigs gebeurde me op mijn weg door Finnegans Wake.

Ik heb geschreven over James Fenimore Cooper. Hij was geen schrijver. Hier was een man die 30 jaar oud was en nooit meer dan zijn handtekening op papier had gezet.

Jane Austen is aan het einde van de regel die begint met Samuel Richardson, die verwondering en magie uit de roman haalt, behandelt niet het verleden maar het heden.

Iedereen die in de volgende eeuwen wil weten hoe het was om een dichter te zijn in het midden van de 20e eeuw, moet Kaddish lezen.

Cooper schreef een roman die absoluut niet te onderscheiden is van Austen, volledig vanuit een vrouwelijk oogpunt, volledig Engels, geen idee dat hij een Amerikaan was.

Ik vond Camille Paglia leuk. Ik vond haar nog leuker toen ik haar hoorde praten.

Ik denk dat Henry Miller een enorme invloed heeft gehad, niet omdat hij over seks schreef, maar omdat de memoires of de non-fictie roman zo ' n monumentale kracht is geworden in de Amerikaanse uitgeverij, zo niet in de literatuur.

Als er iets is dat ik niet kan uitstaan, is het dat iemand iets doet omdat ik ze in die richting duwde.

Mijn opdracht is wat de opdracht van elke schrijver is: vertel de waarheid van zijn eigen tijd.

Een andere recente romanschrijver is Cormac McCarthy. Ik vind hem leuk.

Saul Bellow heeft nooit mijn advies opgevolgd toen hij mijn vriend was.

Toen ik 12 was, nam iemand me mee naar Martha Graham. Het was niet zoals wat ik dacht dat serieus dansen was en zelfs toen wist ik dat ik een geweldige ervaring had. Het was alsof iemand zich door de ruimte bewoog zoals niemand dat ooit deed.

Ik heb het moeilijk gehad met Pynchon. Ik vond hem erg leuk toen ik hem voor het eerst las. Ik vond hem met elk boek minder leuk. Hij werd dichter en complexer op een manier die niet echt loont.

De reden dat Saul Bellow niet meer met me praat is omdat hij weet dat zijn nieuwe romans niet de moeite waard zijn om te lezen.

Als iemand me vraagt wat ik doe, denk ik niet dat ik criticus zou zeggen. Ik zeg schrijver.

Ik ben gestopt met het schrijven van blurbs omdat je één vriend en 200 vijanden maakt.

De tekst is slechts een van de contexten van een stuk literatuur, de lexische of verbale, niet meer of minder belangrijk dan de sociologische, psychologische, historische, antropologische of generieke.

Tenzij de kritiek weigert zichzelf zo serieus te nemen of op zijn minst haar lezers dit niet toe te staan, zal zij onvermijdelijk de kieskeurige canons van de edele traditie en de deprimerende vroomheden van de Cultuurreligie van het modernisme blijven weerspiegelen.

Als we allemaal vergeten zijn, zullen mensen nog steeds Stephen King herinneren.

Van de vrouwelijke zwarte auteurs, ik hou echt Van Morrison ' s vroege boeken. Maar ze is echt een kloon van Faulkner geworden. Hij deed het beter.

Het is grappig om criticus te zijn.

Raymond Carver doet het goed. Ik denk dat hij meer en meer gewaardeerd zal worden. Hij is een makkelijke schrijver om te imiteren.

Het is zo verkeerd als ik een nieuwe editie van Huckleberry Finn oppak en ik kijk naar de laatste pagina en er staat niet, ondergetekende, op het einde.

Kafka wordt nog steeds niet herkend. Hij dacht dat hij een stripschrijver was.

De roman is altijd pop art, en de roman is altijd stervende. Dat is de enige manier waarop het in leven blijft. Het gaat echt dood. Daar heb ik veel over nagedacht.

De zwarte situatie is veranderd. Ze beseften eindelijk dat ze Amerikanen waren.

De roman komt pas tot stand als er bepaalde methoden zijn om fictie te reproduceren.

Vroeger was ik dol op Indiase armworstelen.