Thomas McGuane beroemde citaten

Vissen is extreem tijdrovend. Dat is het hele punt.

Ik zou blij zijn als mijn biografie de verhalen van mijn honden zou zijn. Voor mij zou leven zonder honden betekenen dat je een vorm van blindheid accepteert.

Het beroepsrisico van het maken van een spektakel van jezelf, op de lange termijn, is dat je op een gegeven moment ook een kaartje koopt.

Over vissen kun je niet genoeg zeggen. Hoewel de sport van koningen, het is precies wat de deadbeat besteld.

Amerika is als een van die ouderwetse zescilinder vrachtwagenmotoren die twee bougies kunnen missen en een gebroken vliegwiel hebben en een krukas hebben die 5000 millimeter niet goed past, en twee slechte kogellagers, en nog steeds loopt. We zitten in zo ' n situatie. We kunnen aanzienlijke delen van de bevolking zelfmoord laten plegen, en toch rennen en er redelijk goed uitzien.

Voor mij heeft geen enkele schilder ooit het licht, de afstanden, de aboriginal ghostliness van het Amerikaanse Westen zo goed begrepen als Maynard Dixon. De grote stemming van zijn werk is eenzaamheid, het effect van land en ruimte op mensen. Hoewel zijn werk perfect staat op zijn aanspraken op schoonheid, biedt het een spirituele kijk op het Westen die onmisbaar is voor iedereen die het zou begrijpen.

Freaks een pas geven is de oudste traditie in Montana.

Vissen moet een ceremonie zijn die onze plaats in de natuurlijke wereld bevestigt en ons helpt om verdere vervreemding van onze oorsprong te weerstaan.

We hebben de tijd bereikt in het leven van de planeet, en de vraag van de mensheid ernaar, dat elke visser een rivierbewaarder moet zijn, een beheerder van ondiepe wateren, een wachter op volle zee. We hoeven niet terug te zetten wat we eruit hebben gehaald. We moeten meer terugzetten dan we eruit halen.

Ik had net oma op haar klapstoel gezet en onze lunchbox geopend toen het lijk voorbij zweefde.

Het is grappig, maar... je bent een soort bewegend doelwit voor fortuin, en je weet nooit wanneer het je zal overkomen.

In de toekomst wil ik een goede entomoloog worden. Ik ga ermee beginnen als ik veel te oud ben om een van de tweeduizend dingen te doen die ik kan bedenken die leuker zijn dan insecten in koud stromend water te screenen

Jonge vissers houden van nieuwe rivieren zoals ze de rest van hun leven houden. Tijd lijkt niet van de essentie te zijn en ergens in het systeem is wat ze zoeken.

Na vijftig jaar leven, komt het bij me op dat het belangrijkste wat mensen doen is naar hun werk gaan, of het nu is om aan hun roman te gaan werken of in de assemblagefabriek of om iemands tanden te repareren.

Er was iets misgegaan met de mannen en de zwakken waren gevaarlijk.

De bergen liepen parallel aan de vallei en de besneeuwde toppen strekten zich uit met de val naar de valleibodem.

Ik heb gewoon het gevoel dat de grens van de visserij niet langer ethisch of geografisch is. De Bijbel zegt dat we moeten kijken en luisteren. Iets als dit suggereert waar vissen over zou moeten gaan: het gebruik van de ceremonie van onze sport en passie om grotere weergalmingen in onszelf op te wekken.

Mijn leven was de beste omelet die je met een kettingzaag kon maken

Het probleem is dat je iets waar je niet in gelooft niet goed kunt presenteren.

Over het algemeen zijn we verenigd in de overtuiging dat alle staafontwerp progressief is geweest en dat de ideeën over vliegstaven in het verleden zo slecht waren dat het verbazingwekkend was dat mensen überhaupt konden vissen.

Al vroeg besloot ik dat vissen mijn manier zou zijn om naar de wereld te kijken. Eerst leerde ik naar rivieren te kijken. De laatste tijd heeft het me geleerd om naar mensen te kijken, inclusief mezelf.

Ik hou van jonge meisjes. Hun verhalen zijn korter.

Een ongestoorde rivier is zo perfect als we ooit zullen weten, elke brekende glijbaan van koud water een glimp van de eeuwigheid.

Tegen het einde van de dertig is de grond hard begonnen te groeien. Het wordt moeilijker en moeilijker tot de dag dat het je binnenlaat.

We hielden allebei van kinderen, we wilden er zelf geen. Er waren overal kinderen en we zagen geen reden om ons eigen merk te beginnen. Jonge koppels duiken in het ouderschap en ongeveer de helft van de tijd eindigen ze met een afschuwelijk probleem op hun handen. We dachten dat we dat aan anderen zouden overlaten.

Literatuur is de greppel waarin ik ga sterven. Het is nog steeds het ding waar ik het meest om geef.

Het doet je niet om niemand iets te vertellen.

Misschien ben ik de verkeerde persoon voor mijn leven.