Walter Kirn beroemde citaten

Ik geloof nog steeds in liefde. Dat zal ik altijd doen. Het is mijn zegen en mijn Last.

Alleen ademen kan soms zo ' n luxe zijn.

Kunst, kunst van welke aard dan ook, laat zien dat mensen het proberen.

Aan het begin van een roman heeft een schrijver vertrouwen nodig, maar daarna is volharding nodig. Deze eigenschappen klinken vergelijkbaar. Vertrouwen is wat politici, verleiders en valutaspeculanten hebben, maar volharding is een eigenschap die bij termieten wordt aangetroffen. Het is de blinde drive om te blijven werken die aanhoudt nadat het vertrouwen is ingestort.

Wat was meer vernederend, vroeg ik me af: moeten smeken om iemands koude kippenbotten of ze aangeboden krijgen?

Het leek precies het soort familie waar Amerikanen van dromen: dom en liefdevol.

Een schrijver is iemand die je één ding vertelt, zodat hij op een dag zijn lezers een ander ding kan vertellen: wat hij dacht maar weigerde te zeggen, of wat hij zou hebben gedacht als hij wijzer was geweest. Een schrijver verandert zijn leven in materiaal, en als jij in zijn leven bent, gebruikt hij het jouwe ook.

Je dacht dat je gevonden was, maar je beseft dat je verloren was, en op een dag zul je ontdekken dat je nu verloren bent.

Ik had liever dat mijn slechte dromen vaag waren.

Het vragen van toestemming van iemand om eerlijk te zijn is echt een manier om de andere persoon te beschuldigen van zo veeleisend of aanmatigend te zijn dat je niet altijd eerlijk kon zijn.

De devoties van andere mensen brachten me in verlegenheid, misschien omdat ze, net als de kussen van andere mensen, zelden echt leken als ze te goed bekeken werden.

De vreemde antropologische les van sociale media is dat mensen, als ze een keuze krijgen, vaak liever alleen socialiseren.

Stille sluwheid bested opschepperige brawn

Mij is verteld dat mijn oude stad een 'bloeiende kunstscene' bezit, wat dat ook is; persoonlijk denk ik dat kunstenaars zich moeten verbergen en zich aan hun werk moeten houden, niet door de parken moeten dansen.

Reden gezuurd met een beetje humor (indien mogelijk) is het echte alternatief voor haatzaaiende taal, wat betekent dat er geen betere tijd voor is.

Sommige vreemden worden belangrijker voor je dan familie, misschien omdat er niet van je wordt verwacht dat je van ze houdt. Je kunt ze achterlaten wanneer je wilt. Dat kunnen ze ook. Elk moment samen is een keuze.

Memo aan extreme partizanen: als je jezelf er niet toe kunt brengen je vijanden lief te hebben, kun je dan op zijn minst leren je vrienden te haten?

Soms, wanneer een persoon echt verloren is in deze wereld, verstikkend in haar privé-bubbel waar alles wat ze kan horen haar eigen dreunende hartslag is, kan een aanraking genoeg zijn.

De mooiste gezichten hebben lelijke gezichten.

Liefde is een krachtige pijnstiller.

De lijnen die we trekken die ons maken wie we zijn, zijn krachtig omdat ze niet onderhandelbaar zijn, en zelfs, op een bepaald niveau, onverdedigbaar.

Korte verhalen zijn de R & D-afdeling van fictie, en mislukte of minder dan overtuigende experimenten zijn niet alleen te verwachten, maar ook te hopen.

Hij weet, zoals alle slimste, dat geen mens zo interessant is dat hij zichzelf niet interessanter kan maken door zich met willekeurige tussenpozen achterlijk te gedragen.

Iedereen houdt van een heksenjacht, zolang er maar op iemand anders wordt gejaagd.

Als Loughner zelf spreekt en we ontdekken dat zijn echte invloeden Spiderman, 'Gnome Chomsky', Taylor Swift en Dr. Bronner zijn, wat dan?

Mijn advies voor aspirant-schrijvers is om naar New York te gaan. En als je niet naar New York kunt gaan, ga dan naar de plek die New York voor je vertegenwoordigt, waar de normen voor schrijven hoog zijn, er andere mensen zijn die je dromen delen, en waar je kunt praten, praten, praten over je interesses. Het schrijven van boeken begint met erover te praten, zoals de meeste menselijke projecten, en dicht bij degenen te zijn die al hebben gedaan wat je van plan bent te doen.

Om je te verontschuldigen voor je persoonlijke absoluten, voor wat Sandy Pinter je 'core Attachments' noemt,betekent je verontschuldigen voor je bestaan.

Geest was een bijproduct van activiteit, zoals de reflectie van een draaiende waaiermes, en onze ziel woonde uiteindelijk niet in ons, maar stroomde naar buiten uit onze bewegingen.

In het tijdperk van alles in een netwerk beweegt het leven zijwaarts en bedekt veel grond terwijl het nauwelijks de aarde raakt..

Gezien Loughner ' s obsessie met betekenisloosheid en taal, verdienen Foucault & Derrida misschien ook hier wat fout.

De beste criticus hoeft niet gelijk te hebben, gewoon interessant.

De markt is de enige criticus die telt.

De meeste schrijvers' kijk op het Nieuwe Westen is ofwel nep-geobsedeerd door dezelfde vermoeide mythologie-of het is geobsedeerd door anti-mythologie, ... Er is niet veel realistisch, Oplettend schrijven over het Westen op dit moment.

Een schrijver verandert zijn leven in materiaal, en als jij in zijn leven bent, gebruikt hij het jouwe ook.