Jason Reitman beroemde citaten

Mensen willen weten of ik een moreel standpunt heb dat ze moeten oppakken, en de waarheid is dat ik dat niet wil. Ik wil niet dat mensen denken dat ik hen probeer te vertellen dat ze zich op een bepaalde manier moeten voelen. Dat is goedkoop filmmaken.

De meeste mensen zien een documentaire over de vleesindustrie en worden dan een week vegetariër.

Filmmaken is het vinden van een stuk graniet en je begint weg te hakken en dan heb je de vorm van een hoofd, de vorm van de arm, je kunt de vorm van het gezicht zien en het gezicht begint karakter te verzamelen. Je moet het vinden.

Ik denk dat het een vergissing is voor jonge filmmakers om gewoon digitale apparatuur te kopen en een film te filmen. Maak eerst korte films, maak je fouten en leer ervan.

Komedie en horror zijn neven; ze zijn verwant. Ze komen allebei van verhalenvertellers die specifiek het publiek willen beïnvloeden en specifieke reacties willen oproepen tijdens de film.

In tegenstelling tot elke andere kunstvorm, hebben filmmakers dit unieke web van festivals. Er zijn er honderden. Het is een democratisch systeem waarin je films indient, en als ze goed genoeg zijn, spelen ze. De enige drempel voor toegang is de inschrijvingskosten.

Nou, Toronto, ik beschouw het als de geboorteplaats van mijn films. Ik heb drie films gemaakt en dit is de derde die hier in dezelfde bioscoop op dezelfde dag op hetzelfde tijdstip in première gaat.ze zijn mijn publiek. Het zijn de mensen waar ik aan denk terwijl ik schrijf, regisseer en redigeer. Ik maak speciaal films voor hen.

Als ik aan 'Nightmare on Elm Street' denk, was er een warmte voor die tieners met wie ik verwant was. Ze wisten niet dat ze midden in een horrorfilm zaten, en ik hield echt van die personages en ik voelde me in hen in.

Als het om casting gaat, heb ik zoveel geluk gehad. Ik heb met ongelooflijke acteurs gewerkt die me er beter laten uitzien dan ik ben en het geschreven woord nemen en het eerlijk maken.

Als je jong bent, wil je allerlei soorten films maken: musicals, Westerns, horror. Langzaam begin je je eigen stem te horen. Ik hoop dat mensen wat ik doe ontvangen als kleine, persoonlijke films die enigszins tegenstrijdig zijn over hun hoofdpersonages.

Rian Johnson ' s 'Looper' is inventief, vermakelijk en tot nadenken stemmend op elke manier die een film kan zijn. Het is in feite het soort film dat ons eraan herinnert waarom we ze bekijken en maken, een prachtig verteld verhaal dat het verdient om niet alleen herinnerd te worden, maar ook erkend te worden voor het schrijven ervan.

Dingen als Facebook hebben je het gevoel gegeven dat je met iedereen verbonden bent. Je hebt duizend vrienden op Facebook,maar je praat met niemand. Je bent met niemand close.

'Juno' veranderde echt dingen voor mij en ik krijg nu veel scenario ' s binnen, maar ik vind het leuk om zelf te genereren en ik vind het leuk om mijn eigen ideeën na te streven. En ik denk dat hoe persoonlijker hoe beter.

Het is gemakkelijk om in een moment verstrikt te raken en te denken: 'Oh, ik heb een gigantische studiofilm of een superheldenfranchise aangeboden gekregen of een acteur wil me ontmoeten over een project dat ze willen doen. En het is gemakkelijk om in een moment gevangen te raken omdat het vleiend is. Maar je kunt geen film maken omdat het vleiend is.

Ik heb heel, heel veel geluk gehad in mijn carrière, in mijn leven - vanaf dag één. Als aspirant-regisseurs zeggen: 'Wat is je advies? eerst zeg ik: 'word geboren als zoon van een beroemde regisseur. Het is van onschatbare waarde.'

Ik ben heel specifiek in de manier waarop ik schiet. Ik heb altijd een goed gevoel gehad van wat ik nodig heb in de bewerkingsruimte. Ik fotografeerde op een manier die meer aandacht trok naar de camera en ik heb geprobeerd, in elke film, steeds minder aandacht te trekken naar de camera. Ik denk dat als je aandacht besteedt aan de opnames, je je bewust bent van het feit dat er een regisseur is.

Ik ben Michael Moore niet. Ik denk dat Michael Moore je wil vertellen hoe je moet denken. Hij wil je antwoorden geven. Ik maak films om mijn eigen persoonlijke vragen te stellen en niet om antwoorden te geven.

Ik had tafellezen gedaan voor mijn eigen scenario ' s, en ik vond ze altijd zo leuk. Waarom konden we dit niet doen voor andere klassieke scenario ' s en ze tot leven brengen? Je kunt live theater ervaren, waar je toneelstukken kunt zien die zijn geproduceerd door verschillende regisseurs en verschillende casts, maar er is echt niets zoals dat Voor filmscripts.

Ik denk dat romantiek een hulpmiddel is, komedie een hulpmiddel en drama een hulpmiddel. Ik wil gewoon verhalen vertellen die de kijker uitdagen, mensen ontroeren, je aan het lachen maken, misschien een idee geven om open-minded te zijn, maar nooit genoegen nemen met een genre of een mening. Ik haat genre. Ik hou van films die origineel zijn in hun aanpak.

Ja, ik ben geboren in Montreal en ik ga vaak terug naar Vancouver en Toronto, dus ik heb het gevoel Canadees te zijn, en ik ben opgevoed door twee Canadezen, en mijn vrouw is Canadees, dus ja, ik voel het.

Ik had vroeger een groep genaamd Bad-Movie Saturday. Elke zaterdag gingen zes van ons naar de slechtste film die elk weekend uitkwam. Het zou middag zijn in Burbank. Het was gewoon een lopend commentaar. Alle leidinggevenden-we praatten door de film en maakten grappen.

Het regisseren van' The Office 'is als iemand die zegt:' Wil je mijn Lamborghini rijden? En ik dacht: 'Ja, Ik wil graag met je Lamborghini rijden. Dat klinkt leuk.'

En ik vind het zeker leuk om in een vliegtuig te zitten, naast een vreemde, gesprekken te hebben die je anders nooit zou hebben. Je bent losgekoppeld, je telefoon werkt niet, je bent niet online.

Ik probeer mezelf uit te zoeken via Mijn films. Of het nu grote dingen zijn zoals wat we hier doen, of kleine dingen zoals, 'Waarom ben ik niet gelukkiger?"Bij elke film heb ik het gevoel dat ik me ergens voor verontschuldig. Ik heb het gevoel dat ik het meest succesvol ben als ik op zoek ben naar iets dat me in verlegenheid brengt over mijn personage dat ik wil blootleggen.

De eerste set die ik me herinner was Ghostbusters. Het was een scène waarin de straat uitbarstte. Ik herinner me dat ik op zevenjarige leeftijd dacht: 'Wow, als je een film regisseert, kun je de straten van New York doorbreken.'

Ik ga geen perfecte carrière hebben. Het is beter om Billy Wilder te zijn en veel films te maken en vijf of zes geweldige films te hebben dan zo weinig films te maken dat wanneer je een slechte maakt, het je verplettert.

Wanneer personages op het scherm veranderen, voel je je beter over jezelf. Je denkt: 'Oh, ik verander ook, ik word voortdurend een beter persoon.'

Wat ik wel voel is dat 'Up In The Air' de meest indicatieve film van 2009 is. Het is het portret van 2009.

Ik geloof niet in director ' s cuts waar je dingen langer maakt. Het coolste was toen De Coen broers een director 's cut Van' Blood Simple ' maakten, en ze maakten het korter.

Opgroeien is klote, hè? Ik begrijp waarom mensen niet oud willen worden-maar het zou één ding zijn als we een cultuur zouden worden die geobsedeerd is door goed eten, yoga doen, naar therapie gaan en één worden met onszelf. Dat is geweldig. Maar dat doen we niet. We lijken geobsedeerd te zijn door alle verkeerde manieren om jong te blijven.

Als Ik kijk naar 'Napoleon Dynamite' s stijl, word ik herinnerd aan hoe ik sprak toen ik een achtjarige jongen was. Het was net als het vastleggen van de essentie van, 'Duh! Het was net als de dingen die ik zou zeggen toen ik acht, negen, tien jaar oud was.

Ik ben opgegroeid op filmsets, ik voel me comfortabel op sets. Een filmset is als een circus. Ik begrijp niet waarom film maken zo ' n krankzinnige omgeving moet zijn.

Ik vind mezelf niet bazig, maar ik weet wel wat ik wil. Weet je, Ik heb een onderbuikgevoel over een stuk materiaal, maar ik heb mezelf nooit voorgesteld als de regisseur op de top van de heuvel met een megafoon in mijn hand, schreeuwend naar 1000 figuranten.

Opgroeien als zoon van een regisseur heeft me erg bewust gemaakt van de verschillende wendingen die een regiecarrière kan nemen. Soms draaien je films precies zoals je wilt. Soms niet. Ik heb een groot deel van mijn jeugd op de set doorgebracht. Ik denk dat als een grap, mijn vader gaf me een lijn van de dialoog in elk van zijn films tijdens de ergste momenten van mijn puberteit.

Heeft niet elke generatie het gevoel dat degene die achter hen opkomt niet weet hoe hij moet opgroeien? Ik weet niet zeker of we steeds slechter worden of dat je perspectief verandert.

Als iemand anders 'in de lucht' of 'Bedankt voor het roken' of 'Juno' had verzonnen, had ik hun hoofd eraf willen rukken. Ik heb dezelfde passie nodig voor elk project dat ik aanneem.

Ik haat films die mensen vertellen wat ze moeten denken. Ik ben er trots op dat Democraten dachten dat 'Thank You For Smoking' hun film was en Republikeinen dachten dat het van hen was. Ik ben er trots op dat pro-choice mensen dachten dat 'Juno' hun film was en pro-life mensen dachten dat het van hen was.

En de grootste verbetering die ik zie tussen 'Up In The Air' en 'Juno' en 'Thank You for Smoking' is dat 'Up in the Air' zich bezighoudt met de ingewikkelde menselijke dingen op een manier die mijn andere films niet hebben. Het is een meer gearticuleerde film, en daarom ben ik er het meest trots op.

Ik herinner me toen ik 19 jaar oud was en ik een kantoorkalenderbedrijf oprichtte om mijn eerste korte film te betalen, zodat ik op een dag kon zeggen dat mijn vader mijn eerste korte film niet betaalde. En ik heb me echt gevestigd in de filmfestivalwereld.

Ik lach veel in horrorfilms. Als ik bang ben in een horrorfilm, probeer ik na te denken over wat me bang maakt... vooral als het een slechte film is, maar iets wat ze doen werkt nog steeds. Zo kijk ik ook naar comedy. Ik heb altijd een intellectuele kijk gehad op komedie, en wat mensen aan het lachen maakt, en hoe het werkt.

Ik heb een vreemde fascinatie voor het Midden-Oosten. Ik wacht tot ik erachter kom dat mijn ouders eigenlijk uit het Midwesten komen. Ik ben opgegroeid in Beverly Hills, in de straat, en ik voel me daar gewoon op mijn gemak. Ik heb geschoten in Minneapolis, in Detroit, in St.Louis, in Omaha - ze zouden zeggen dat ze de vlakten zijn, niet het Midwesten - en ik hou ervan.

Ik wil dat mijn films publiekservaringen zijn. Hoe leuk Ik Michael Haneke ook vind, ik ga geen Haneke-film maken. Dat zit gewoon niet in mijn DNA.

Ik denk dat we door middel van komedie soms dingen mogen bespreken waar je nooit over zou kunnen praten in een drama.

Ik geniet echt van theater. Ik ging naar 'Death of a Salesman' en het sloeg me op mijn kont.

Ik heb een van de originele' Ghostbusters ' wapens in mijn huis.

Ik vind aardige mensen nogal saai.

Ik weet niet waarom ik me aangetrokken voel tot antihelden, maar dat ben ik zeker.

Ik ben zelf een obsessieve vlieger.

Ik heb altijd geloofd dat je uitdagende films kunt maken, maar ze moeten fiscaal verantwoordelijk zijn.

'Election' is een film die ik zou willen gebruiken om de naam van de regisseur eruit te steken en de mijne erin te stoppen.