Allan Bloom beroemde citaten

Onderwijs is de beweging van duisternis naar licht.

Het falen om goede boeken te lezen verzwakt de visie en versterkt onze meest fatale neiging - het geloof dat het hier en nu alles is wat er is.

De rede kan geen waarden vaststellen, en haar geloof dat het dat wel kan is de domste en meest verderfelijke illusie.

De wet kan voorschrijven dat de mannelijke tepels gelijk worden gemaakt aan de vrouwelijke, maar ze zullen nog steeds geen melk geven.

Authentieke waarden zijn die waarmee een leven kan worden geleefd, dat een volk kan vormen dat grote daden en gedachten voortbrengt.

De vrijgevig opgeleide persoon is iemand die in staat is om de gemakkelijke en geprefereerde antwoorden te weerstaan, niet omdat hij koppig is, maar omdat hij anderen kent die het overwegen waard zijn.

Het onderwijs in onze tijd moet proberen te vinden wat er in studenten is dat naar voltooiing zou kunnen verlangen, en het leren te reconstrueren dat hen in staat zou stellen autonoom die voltooiing te zoeken.

De utilitarist gedraagt zich verstandig in alles wat nodig is voor behoud, maar houdt nooit rekening met het feit dat hij moet sterven...Zijn hele leven is in beslag genomen door het vermijden van de dood, die onvermijdelijk is, en daarom zou men hem als de meest irrationele van de mensen kunnen beschouwen, als rationaliteit iets te maken heeft met het begrijpen van de doeleinden of het begrijpen van de menselijke situatie als zodanig. Hij geeft zonder terughoudendheid toe aan zijn krachtigste passie en de wensen die het voortbrengt.

Our Nation, een groot podium voor het acteren vanuit grote gedachten, presenteert de klassieke confrontatie tussen Locke 's opvattingen over de toestand van de natuur en Rousseau' s kritiek daarop... De natuur is grondstof, waardeloos zonder de vermenging van menselijke arbeid;toch is de natuur ook het hoogste en heiligste. Dezelfde mensen die worstelen om de slakkendarter te redden, zegenen de pil, maken zich zorgen over het jagen op herten en verdedigen abortus. Eerbied voor de natuur, beheersing van de natuur - wat het ook uitkomt.

De belangrijkste functie van de universiteit in een tijdperk van de rede is om de rede tegen zichzelf te beschermen.

De studenten [van de jaren zestig] vervangen opvallend mededogen voor hun ouders opvallend consumptie.

De rede die in vooroordeel is veranderd, is de ergste vorm van vooroordeel, omdat de rede het enige instrument is voor bevrijding van vooroordeel.

Zodra traditie erkend is als traditie, is ze dood.

Toewijding is een woord dat in onze abstracte moderniteit is uitgevonden om de afwezigheid van echte motieven in de ziel voor morele toewijding aan te duiden.

De geesteswetenschappen zijn als de grote oude Parijse vlooienmarkt waar, te midden van massa ' s rommel, mensen met een goed oog weggeworpen schatten vonden...Ze zijn als een vluchtelingenkamp waar alle genieën die door onvriendelijke regimes uit hun banen en landen zijn verdreven, niets doen.

Dwaling is inderdaad onze vijand, maar alleen zij wijst op de waarheid en verdient daarom onze respectvolle behandeling.

Rock geeft kinderen, op een zilveren schotel, met alle publieke autoriteit van de entertainmentindustrie, alles wat hun ouders altijd zeiden dat ze moesten wachten tot ze opgroeiden en later zouden begrijpen.

We zijn als onwetende herders die leven op een plek waar grote beschavingen ooit bloeiden. De herders spelen met de fragmenten die naar de oppervlakte komen, zonder enig idee te hebben van de prachtige structuren waarvan ze ooit deel uitmaakten.

Het onderscheid tussen privé en openbaar ondermijnt de eenheid van spirituele kracht, waardoor het publiek van de transcendente energieën wordt ontdaan terwijl ze worden bagatelliserd omdat het louter privéleven geen juiste fase voor hun actie biedt.

Ik heb nooit gedacht dat de universiteit behoorlijk ministerieel was voor de samenleving eromheen. Ik dacht en denk eerder dat de samenleving ministerieel is voor de universiteit, en ik zegen een samenleving die een eeuwige jeugd voor sommigen tolereert en ondersteunt, een jeugd waarvan speelsheid op zijn beurt een zegen voor de samenleving kan zijn.

Intellectuelen ... adverteren hun superioriteit ten opzichte van de politieke praktijk, maar zijn absoluut in zijn greep. ... Het is geen toeval dat de marxistische theorie en praktijk de intellectuelen als werktuigen gebruiken en hen in brute onderdanigheid houden.

Het onderscheid tussen de wereld van de handel en die van de "cultuur" werd al snel het onderscheid tussen infrastructuur en bovenbouw, waarbij de eerste duidelijk de laatste bepaalde.

Leven, vrijheid en het nastreven van eigendom waren precies waar Aristoteles niet over sprak. Het zijn de voorwaarden van geluk; maar de essentie van geluk, volgens Aristoteles, is deugd. Dus besloten de Modernen om met de omstandigheden om te gaan en het geluk voor zichzelf te laten zorgen.

De eerste discipline die de grondleggers van de moderniteit zichzelf oplegden, was die van zelfbeheersing, leren leven met vulgariteit. Hun hoge verwachtingen voor effectiviteit werden mogelijk gemaakt door lage verwachtingen van wat er zou gebeuren.

Pas wanneer de ware doelen van de maatschappij niets met het sublieme te maken hebben, wordt 'cultuur' noodzakelijk als een vernis om de leegte te bedekken. De cultuur kan op zijn best de monumenten van het vroegere geloof waarderen; zij kan ze niet voortbrengen.

Erkennen dat sommige van de dingen waarvan onze cultuur gelooft dat ze niet waar zijn, legt ons de plicht op om uit te vinden welke waar zijn en welke niet.

Ik ben nu nog meer overtuigd van de dringende noodzaak om te bestuderen waarom Socrates werd beschuldigd. De afkeer van de filosofie is eeuwigdurend en de zaden van de veroordeling van Socrates zijn te allen tijde aanwezig, niet in de boezems van plezierzoekers, die er geen reet om geven, maar in die van hoogmoedige en idealistische personen die hun aspiraties niet aan onderzoek willen onderwerpen.

Socrates' manier van leven is het gevolg van zijn erkenning dat we kunnen weten wat het is dat we niet weten over de belangrijkste dingen en dat we van nature verplicht zijn om die kennis te zoeken.

Er zijn twee bedreigingen voor de rede, de mening dat men de waarheid over de belangrijkste dingen kent en de mening dat er geen waarheid over is. Beide meningen zijn fataal voor de filosofie; de eerste beweert dat het zoeken naar de waarheid onnodig is, terwijl de tweede beweert dat het onmogelijk is. De Socratische kennis van onwetendheid, die ik als het beginpunt van alle filosofie beschouw, definieert de zinnige middenweg tussen twee uitersten.

Naarmate de westerse landen welvarender werden, begon de vrije tijd, die al enkele eeuwen was uitgesteld ten gunste van het nastreven van eigendom, de middelen tot vrije tijd, eindelijk van primair belang te zijn. Maar intussen was elk idee van het serieuze leven van de vrije tijd, evenals de smaak en het vermogen van de mens om het te leven, verdwenen.

Universiteitsconventie dompelt de natuur onder. Het geeft vergunningen af en het is verboden om zonder vergunning te jagen.

Er is één ding waar een professor absoluut zeker van kan zijn: bijna elke student die de universiteit binnengaat, gelooft, of zegt dat hij gelooft, dat de waarheid relatief is.

De werkelijke gemeenschap van de mens, te midden van alle zelfcontraditieve simulacra van de Gemeenschap, is de gemeenschap van hen die de waarheid zoeken, van potentiële kenners... van alle mensen voor zover zij het weten.

Plato ... zegt dat een menigte nooit kan filosoferen en daarom nooit de ernst van filosofie kan erkennen of wie werkelijk filosofeert. Pogingen om de menigte te beïnvloeden leiden tot gedwongen prostitutie.

Bacon, Locke , Descartes, Hume en alle anderen wisten dat ze rechten gaven aan vulgariteit. Maar door dit te doen, naast het zorgen voor het welzijn van de mens, gaven ze zichzelf rechten.

Eigenbelang is vijandig tegenover het algemeen welzijn, maar verlicht eigenbelang niet. En dit is de beste sleutel tot de Betekenis van verlichting.

Sociale wetenschappen en geesteswetenschappen ... hebben een Wederzijdse minachting voor elkaar, de eerste kijken neer op de laatste als onwetenschappelijk, de laatste beschouwen de eerste als Filistijn. ... Het verschil komt neer op het feit dat de sociale wetenschap echt voorspellend wil zijn, wat betekent dat de mens voorspelbaar is, terwijl de geesteswetenschappen zeggen dat hij dat niet is.

Locke had onwettig die delen van de mens geselecteerd die hij nodig had voor zijn sociale contract en alle rest onderdrukt, een theoretisch onbevredigende procedure en een praktisch kostbare. De bourgeois is de maatstaf voor de betaalde prijs, hij die het zich vooral niet kan veroorloven om naar zijn werkelijke zelf te kijken, die het bestaan van de dun beklede kelder in hem ontkent, die het meest is gemaakt voor de doeleinden van een samenleving die hem zelfs geen perfectie of redding belooft, maar hem alleen maar afkoopt.

Continentale denkers zijn geobsedeerd door de burgerlijke mens als vertegenwoordiger van de ergste en meest verachtelijke mislukking van de moderniteit, die koste wat kost moet worden overwonnen. Nihilisme in zijn meest tastbare betekenis betekent dat de bourgeois heeft gewonnen, dat de toekomst, alle voorzienbare toekomsten, hem toebehoren, dat alle hoogten boven hem en alle diepten onder hem illusoir zijn en dat het leven niet de moeite waard is om op deze voorwaarden te leven.

[Rock en de intellectuele linkerzijde] moeten beide worden geïnterpreteerd als Delen van het culturele weefsel van het late kapitalisme. Hun succes komt voort uit de behoefte van de bourgeois om te voelen dat hij niet bourgeois is.

In Amerika hebben we alleen de bourgeoisie en de liefde voor het heldhaftige is een van de weinige tegenpolen die ons ter beschikking staan. In ons is de minachting voor het heldhaftige slechts een verlengstuk van de perversie van het democratische principe dat grootheid ontkent en wil dat iedereen zich op zijn gemak voelt in zijn huid zonder onaangename vergelijkingen te hoeven ondergaan. Studenten hebben niet het minste idee van wat een prestatie het is om zichzelf te bevrijden van openbare leiding en middelen voor leiding in zichzelf te vinden.

Nietzsche zei dat de krant het gebed in het leven van de moderne bourgeois had vervangen , wat betekende dat de drukke, de goedkope, de vluchtige, alles wat over was van de Eeuwige in zijn dagelijks leven had geusurpeerd.

Historicisme en cultureel relativisme zijn eigenlijk een middel om te voorkomen dat we onze eigen vooroordelen op de proef stellen en ons bijvoorbeeld afvragen of mensen werkelijk gelijk zijn of dat die mening slechts een democratisch vooroordeel is.

American ... pas de term "bourgeois" natuurlijk niet toe op zichzelf, of op iemand anders. Ze noemen zichzelf wel graag middenklasse, maar dat brengt geen bepaalde spirituele inhoud met zich mee. ... De term "middenklasse" heeft geen van de vele tegenstellingen die bourgeois heeft, zoals aristocraat, Heilige, held of kunstenaar allemaal goed.

Het zelf moet een gespannen boog zijn. Het moet worstelen met tegenstellingen in plaats van ze te harmoniseren, in plaats van de spanning over te dragen aan de grote instrumenten van de laatste mannelijkheid de bekwame boog-onbuigers en jezuïeten van onze dagen, de psychiaters, die, in dezelfde geest en als onderdeel van dezelfde samenzwering van de moderniteit als de vredesvirtuozen, conflicten verminderen.

Een goede opvoeding zou gewijd zijn aan het aanmoedigen en verfijnen van de liefde voor het schone, maar een pathologisch misleide moralisme verandert in plaats daarvan zo ' n verlangen in een zonde tegen het hoge doel om iedereen zich goed te laten voelen, om de natuur te overwinnen in naam van gelijkheid. ... Liefde voor het mooie is misschien wel het laatste en mooiste offer aan radicaal egalitarisme.

De de-eroticisering van de wereld, een metgezel van zijn ontgoocheling ... het lijkt het resultaat te zijn van een combinatie van oorzaken van ons democratisch regime en zijn neigingen tot nivellering en zelfbescherming, een reductionistisch-materialistische wetenschap die eros onvermijdelijk interpreteert als seks, en de sfeer die wordt gegenereerd door "de dood van God" en van de ondergeschikte god, Eros.

We zien een vreemde omkering: aan de ene kant het streven om het sociale contract om te zetten in een minder berekenende en meer voelende verbinding tussen zijn leden; aan de andere kant het streven om de erotische relatie om te zetten in een contractuele.

Romeo en Julia hadden een ... "relatie"? De term 'relatie'... een kuis egalitarisme dat verschillende rangen en graden van gehechtheid nivelleert.

De oude opvatting was dat de fijnheid van de taal deel uitmaakte van de natuur, de Heilige natuur, van eros en dat het verkeerd zou zijn om er op een andere manier over te spreken. Wat is verdwenen is het risico en de hoop op menselijke verbondenheid ingebed in eros. De onze is een taal die het verlangen naar een ander reduceert tot de behoefte aan individuele, privé bevrediging en veiligheid.