Elizabeth Kostova beroemde citaten

Nooit eerder had ik de plotselinge trilling van begrip gekend die van woord naar hersenen naar hart reist, de manier waarop een nieuwe taal zich kan bewegen, zich kan wentelen, onder de ogen in het leven kan zwemmen, de bijna wilde sprong van begrip, de ogenblikkelijke, vreugdevolle bevrijding van betekenis, de manier waarop de woorden hun gedrukte lichamen in een flits van warmte en licht werpen.

Het hart gaat niet achteruit. Alleen de geest.

Het was goed om weer een bibliotheek binnen te lopen; het rook naar huis.

Als je de hele dag met boeken omgaat, is elke nieuwe een vriend en een verleiding.

Waar denk je aan als je aan het woord Transsylvanië denkt, als je er überhaupt over nadenkt? Wat in me opkomt zijn bergen van wilde schoonheid, oude kastelen, weerwolven en heksen - een land van magische duisternis. Hoe moet ik, kortom, geloven dat ik nog steeds in Europa zal zijn als ik zo ' n rijk binnenga? Ik zal je laten weten of het Europa of sprookjesland is, als ik daar ben. Eerst Snagov-ik vertrek morgen.

Ik geloof in het verlaten van een museum voordat de schilderijen die je hebt gezien samen beginnen te lopen. Hoe kun je anders iets met je meenemen in je geestesoog?

Onlangs verlaten vrouwen kunnen ingewikkeld zijn.

Ik heb gemerkt dat Dracula vaak net zo praktisch was als een smerige.

Voor het eerst was ik getroffen door de opwinding van de reiziger die de geschiedenis in haar subtiele gezicht kijkt.

Deze atheïstische culturen waren zeker ijverig in het bewaren van de relikwieën van hun heiligen.

Zoals u weet, zit de menselijke geschiedenis vol met slechte daden, en misschien moeten we er met tranen aan denken, niet met fascinatie.

Ik was vervuld van angst op de universiteit, dat ik worstelde met de vraag van mijn toekomst, de Betekenis van mijn leven - verwend beschut rijk meisje botst met grote boeken en is verwoest door haar eigen banaliteit.

Ik denk dat hij zich sommigen van mij herinnert, sommigen van ons samen, en de rest rolde van hem af als bovengrond in een plotselinge overstroming.

Ik vroeg me af waarom ze naar deze kennis verlangde en merkte dat ik me herinnerde dat ze tenslotte een antropoloog was.

...Geschiedenis het leek iets heel anders te kunnen zijn, een plons bloed waarvan de pijn niet van de ene op de andere dag of door de eeuwen heen vervaagde.

Soms beschadigen mensen schilderijen of beeldhouwwerken omdat ze er van houden. Ze gooien hun armen om een standbeeld in een aanval van hysterische passie en het valt om.

Wij zigeuners weten dat waar Joden worden vermoord, zigeuners ook altijd worden vermoord. En dan een heleboel andere mensen, meestal.

Als er iets goeds is in het leven, in de geschiedenis, in mijn eigen verleden, roep ik het nu aan. Ik roep het aan met alle passie waarmee ik heb geleefd.

Geen enkel boek dat Voor een extern doel is geschreven, zal een gepassioneerd boek zijn voor de schrijver of de lezer. Ik zie het nut niet in om dat te doen.

Mijn uitgevers zijn geweldig omdat ze me hebben laten schrijven wat ik wilde. Ze zijn wijs genoeg om dat te weten, met elke auteur die niet alleen formules schrijft - die iets nieuws probeert te creëren - die hen onder druk zet om iets voor marktdoeleinden te doen, werkt bijna altijd averechts. Ik kan me niet voorstellen onder die omstandigheden te werken.

Ik denk dat het belangrijk is om te erkennen dat 'de Da Vinci Code' een enorm nieuw publiek opende voor een algemeen lezerspubliek dat geïnteresseerd is in historische detectiveverhalen en onderzoek naar geschiedenis.

Ik blijf mezelf vertellen dat ik heel hard moet proberen om een roman van ongeveer 210 pagina ' s te schrijven... Ik ben er niet toe in staat, maar ik blijf hopen dat het zal gebeuren.

Bulgaren eten tarator elke dag in de zomer. Ze zien het als een salade, hoewel we het een soep zouden noemen. Je kunt het zo dik of dun maken als je wilt, afhankelijk van hoeveel water je toevoegt. Het is heel praktisch in de zomer omdat yoghurt het lichaam sneller koelt dan water, maar het water hydrateert je.

Ik ben niet opgevoed om verblind te worden door geld of roem.

Ik hou van koken en ik heb in de loop der jaren veel Bulgaars eten gekookt.

Voor mij is Dracula altijd geassocieerd geweest met reizen en prachtige historische plaatsen.

Elke schrijver hoopt dat zijn of haar boek zijn eigen ding zal zijn.

Natalie Bakopoulos heeft die zeldzame gave, het vermogen om zich een traumatische historische gebeurtenis voor te stellen in de vorm van individuele levens en gewone details. The Green Shore is meeslepend, persoonlijk en vol met stilletjes echte momenten,

Het is grappig; in dit tijdperk van e-mail en voicemail en al die dingen waar zelfs ik niet mee ben opgegroeid, krijgt een gewone oude papieren brief een verbazingwekkende intimiteit.

In die tijd genoot ik nog steeds van de romantiek die ik "alleen" noemde; ik wist nog niet hoe het eenzaam wordt, later een scherpe rand krijgt die af en toe een dag verpest-meer dan dat, als je niet voorzichtig bent.

Het probleem is gewoon het vinden van de juiste persoon. Vraag Het Plato. Zorg ervoor dat zij jouw gedachten afmaakt en jij de hare. Meer heb je niet nodig.

...wat zullen we ooit doen, vraag ik me altijd af, zonder de geneugten van het doorlezen van boeken en struikelen over dingen die we nooit wilden vinden?

Festina Lente (haast je langzaam)

Het ding dat me die dag het meest achtervolgde...was het feit dat deze dingen - blijkbaar-daadwerkelijk hadden plaatsgevonden...Ondanks al zijn aandacht voor mijn historische opvoeding, had mijn vader verzuimd me dit te vertellen: de verschrikkelijke momenten van de geschiedenis waren echt. Ik begrijp nu, decennia later, dat hij het me nooit had kunnen vertellen. Alleen de geschiedenis zelf kan je van zo ' n waarheid overtuigen. En als je die waarheid eenmaal hebt gezien-echt gezien - kun je niet wegkijken.

Het was niet de brutaliteit van wat er daarna gebeurde die mijn gedachten veranderde en de volledige betekenis van angst bij me thuis bracht. Het was de genialiteit ervan.

De ergste impulsen van de mensheid kunnen generaties, eeuwen, zelfs millennia overleven. En het beste van onze individuele inspanningen kan met ons sterven aan het einde van een enkel leven.

Als historicus heb ik geleerd dat niet iedereen die teruggaat in de geschiedenis het kan overleven. En het is niet alleen het teruggrijpen dat ons in gevaar brengt; soms reikt de geschiedenis zelf onverbiddelijk vooruit voor ons met haar schimmige klauwen.

Jongens verbijsterden me, hoewel ik vaag over mannen droomde.

Vandaag zal ik weer op haar gaan wachten, omdat ik het niet kan helpen, omdat mijn hele wezen nu verbonden lijkt te zijn in het wezen van iemand die zo anders is dan ik en toch zo voortreffelijk vertrouwd dat ik beangstigend kan begrijpen wat er is gebeurd.

Hij bracht zijn grote hand tot rust op een vroege editie van Bram Stoker ' s roman en glimlachte, maar zei niets. Toen ging hij rustig naar een ander deel.

Het raakte me om vertrouwd te worden met iets verschrikkelijks.

Ik heb gelezen dat er niet zoiets bestaat als een enkele traan, die oude poëtische trope. En misschien is die er niet, want die van haar was gewoon een metgezel van de mijne.

Hij kan niet echt van iemand houden, Weet je, en uiteindelijk zijn zulke mensen altijd alleen, ongeacht hoeveel andere mensen ooit van hen hielden.

Het is een schande voor de geschiedenis van vrouwen om helemaal over mannen te gaan - eerst jongens, dan andere jongens, dan mannen mannen mannen. Het doet me denken aan de manier waarop onze school geschiedenisboeken waren allemaal over oorlogen en verkiezingen, de ene oorlog na de andere, met de saaie periodes van vrede skimmed over wanneer ze zich voordeden. (Onze leraren betreurden dit en voegden extra eenheden toe over sociale geschiedenis en protestbewegingen, maar dat was nog steeds de boodschap van de boeken.)

..dan moet u tegen haar zeggen: Madame, ik zie dat uw hart gebroken is. Laat me het voor je repareren...

Uiteindelijk handel ik altijd vanuit het hart, ook al waardeer ik rede en traditie. Ik wou dat ik kon uitleggen waarom, maar ik weet het niet.

Er is niets moeilijker, op momenten, dan praten met iemand die alle kracht van stilte heeft.

En hoe kan iemand ermee instemmen om de geur van open boeken op te geven, oud of nieuw?

Het was vreemd, dacht ik na.. dat zelfs in de vreemdste omstandigheden, de meest verontrustende episodes van iemands leven, de grootste scheidslijnen van thuis en vertrouwdheid, er deze momenten van onmiskenbare vreugde waren.

Geloof is gewoon wat voor ons echt is.