Joseph Butler beroemde citaten

Dingen en daden zijn wat ze zijn, en de gevolgen ervan zullen zijn wat ze zullen zijn: waarom zouden we dan willen worden misleid?

Compassie is een oproep, een eis van de natuur, om de ongelukkigen te verlichten zoals honger een natuurlijke oproep is voor voedsel

Alles is wat het is en niet iets anders.

Zowel onze zintuigen als onze hartstochten zijn een voorziening voor de onvolmaaktheid van onze natuur; zo tonen ze aan dat we zulke schepselen zijn dat we die hulp nodig hebben die hogere orden schepselen niet hebben.

Ieder mens heeft een algemeen verlangen naar zijn eigen geluk; en evenzo een verscheidenheid aan bijzondere genegenheden, hartstochten en begeerten voor bepaalde uiterlijke voorwerpen.

Dat wat het fundament is van al onze hoop en van al onze angsten; al onze hoop en angsten die van enig belang zijn; Ik bedoel een toekomstig leven.

Elk van onze hartstochten en genegenheden heeft zijn natuurlijke stint en gebonden, die gemakkelijk kunnen worden overschreden; terwijl onze genietingen mogelijk slechts in een bepaalde mate en graad kunnen zijn.

Ieder mens moet in twee hoedanigheden worden beschouwd, het privé en het publiek; als ontworpen om zijn eigen belang na te streven en eveneens om bij te dragen aan het welzijn van anderen.

God de Almachtige is, zeker, onbewogen door hartstocht of begeerte, onveranderd door genegenheid; maar dan moet eraan worden toegevoegd dat hij dingen niet ziet, hoort of waarneemt met enige zin zoals de Onze, maar op een manier die oneindig volmaakter is.

Want gelijk wij vele leden hebben in één lichaam, en niet alle leden hebben hetzelfde ambt; alzo zijn wij, vele zijnde, één lichaam in Christus, en alle leden zijn uit elkander.

Er is een veel nauwkeuriger overeenkomst tussen de natuurlijke en morele wereld dan we geneigd zijn op te merken.

Deugd moet niet worden beschouwd in het licht van louter onschuld, of het onthouden van kwaad; maar als de inspanning van onze vermogens om goed te doen.

De som van het geheel is duidelijk dit: de natuur van de mens beschouwd in zijn enige hoedanigheid, en met betrekking tot alleen de huidige wereld, is aangepast en leidt hem tot het bereiken van het grootste geluk dat hij voor zichzelf kan bereiken in de huidige wereld.

De mens kan handelen volgens dat principe of de neiging die op dit moment het sterkst is, en toch handelen op een manier die onevenredig is aan en zijn werkelijke eigen natuur schendt.

Denk er ook aan dat er mensen zijn die van minder woorden houden, een onschuldig soort mensen, en die enige achting verdienen, hoewel ze te stil en kalm voor je zijn.

De brieven in het Nieuwe Testament hebben allemaal een bijzondere verwijzing naar de toestand en het gebruik van de christelijke wereld op het moment dat ze werden geschreven.

Er is dus geen twijfel dat het oog bedoeld was om mee te zien.

De enige duidelijke betekenis van het woord 'natuurlijk' is vermeld, vast of vastgesteld; want wat natuurlijk is, vereist en veronderstelt evenzeer een intelligente agent om het zo weer te geven, d.w.z. om het voortdurend of op bepaalde tijden te volbrengen, als wat bovennatuurlijk of wonderbaarlijk is, het voor één keer volbrengt.

De tong kan worden gebruikt om alle doeleinden van ondeugd te dienen, in verleiding en bedrog, in meineed en onrechtvaardigheid.

Deugd als zodanig brengt natuurlijk aanzienlijke voordelen voor de deugdzamen.

Mensen kunnen zichzelf liefhebben met de meest volledige en onbegrensde genegenheid, en toch uiterst ellendig zijn.

De mensen zijn ongeduldig en willen dingen bespoedigen; maar de Schepper van de natuur lijkt weloverwogen in zijn handelingen, zijn natuurlijke doelen volbrengend door langzame, opeenvolgende stappen. En er is een plan van dingen van tevoren opgesteld, dat, uit de aard ervan, verschillende systemen van middelen vereist, evenals tijdsduur, om de verschillende delen ervan in uitvoering te brengen.

Het is helemaal niet ongelooflijk dat een boek dat zo lang in het bezit van de mensheid is geweest, veel waarheden bevat die nog niet zijn ontdekt.

Zoals deze wereld niet bedoeld was om een staat van grote voldoening of hoog genot te zijn, zo was het ook niet bedoeld om slechts een toneel van ongeluk en verdriet te zijn.

Pijn, verdriet en ellende hebben recht op onze hulp: mededogen doet ons denken aan de schuld, en dat we die zowel aan onszelf als aan de noodlijdenden verschuldigd zijn.

De liefde voor vrijheid die geen echt principe is van plichtsgetrouw gedrag jegens autoriteit is net zo hypocriet als de religie die geen goed leven voortbrengt.

Mensen wennen eraan om dingen door hun geest te laten gaan, zoals men kan zeggen, in plaats van eraan te denken. Zo worden ze door het gebruik alleen maar tevreden met het zien van wat er gezegd wordt, zonder verder te gaan. Beoordeling en aandacht, en zelfs het vormen van een oordeel, wordt vermoeidheid; en om iets voor hen te leggen dat het vereist, is hen helemaal uit hun weg te zetten.

Geluk bestaat niet uit zelfliefde.

De voldoening die met goede daden gepaard gaat, is zelf niet de motivatie van de daad; voldoening is niet het motief, maar alleen het gevolg.

Zo zijn de eigenliefde als een deel van de menselijke natuur, en de verschillende bijzondere beginselen als het andere deel, zelf, hun doel en doel, verklaard en getoond.

De liefde tot onze naaste heeft dus precies hetzelfde respect voor, is niet verder verwijderd van eigenliefde dan haat tegen onze naaste, of liefde of haat tegen iets anders.

Zelfliefde betekent dan niet dat dit of dat ons belang of goed is; maar ons belang of goed dat door de natuur is gevormd en verondersteld wordt, stelt zelfliefde ons alleen op het verkrijgen en veiligstellen ervan.

Het object van zelfliefde wordt uitgedrukt in de term zelf; en elke zintuiglijke begeerte en elke bijzondere genegenheid van het hart zijn even geïnteresseerd of ongeïnteresseerd, omdat de objecten van hen allemaal even zelf of iets anders zijn.

Het principe dat we zelfliefde noemen, zoekt nooit iets uitwendig ter wille van de zaak, maar alleen als een middel tot geluk of goed: bijzondere genegenheden rusten in de uitwendige dingen zelf.

Het privébelang van het individu zou niet voldoende worden voorzien door redelijke en koele eigenliefde alleen; daarom worden de begeerten en hartstochten binnenin geplaatst als een bewaker en verdere veiligheid, zonder welke er niet naar behoren voor zou worden gezorgd.

Maar voor ons is waarschijnlijkheid De Gids van het leven.

Geluk of Tevredenheid bestaat alleen in het genieten van die voorwerpen die van nature geschikt zijn voor onze verschillende specifieke begeerten, hartstochten en genegenheden.

De eerste gedachte is vaak de beste.