Caryll Houselander beroemde citaten

Het gevoel van vreugde in alles is het gevoel van Christus.

We moeten Jezus in ons hart dragen naar waar hij heen wil, en er zijn vele plaatsen waar hij nooit heen kan gaan tenzij we hem naar hen brengen. Niemand van ons weet wanneer het mooiste uur van ons leven toeslaat. Het kan zijn wanneer we Christus voor het eerst meenemen naar dat grijze kantoor in de stad waar we werken, naar het ellendige verblijf van die arme man die een buitenstaander is, naar de kinderkamer van dat verwende kind, naar dat slagschip, vliegveld of kamp

Soms lijkt het ons misschien dat er geen doel in ons leven is, dat dag na dag jarenlang naar dit kantoor of die school of fabriek gaan niets anders is dan verspilling en vermoeidheid. Maar het kan zijn dat God ons daarheen heeft gestuurd omdat Christus er zonder ons niet zou zijn. Als ons daar zijn betekent dat Christus daar is, alleen dat maakt het de moeite waard.

De weg om te beginnen met het genezen van de wonden van de wereld is om het kind Christus in ons te koesteren; om niet het kasteel te zijn maar de wieg van Christus; en, door die wieg op het ritme van de liefde te schommelen, om de hele wereld terug te zwaaien in de beat van de muziek van het eeuwige leven.

Het lijden van Christus was een ervaring die in zichzelf elke ervaring omvatte, behalve de zonde, van elk lid van het menselijk ras. Als men dit met eerbied kan zeggen, tonen de veertien gebeurtenissen van de Kruisweg niet alleen het lijden, maar ook de psychologie van Christus. Bovenal tonen ze in detail zijn manier van het transformeren van lijden door liefde. Hij laat ons stap voor stap zien hoe dat liefdesplan vandaag door mannen, vrouwen en kinderen kan worden uitgevoerd, zowel alleen in de eenzaamheid van hun individuele leven als samen in gemeenschap met elkaar.

Christus vraagt om een thuis in je ziel, waar hij met je kan rusten, waar hij gemakkelijk met je kan praten, waar jij en hij, alleen samen, kunnen lachen en zwijgen en blij zijn met elkaar.

Wij zijn de middelmatige, wij zijn de halve gevers, wij zijn de halve geliefden, wij zijn het smakelijke zout. Breek de harde korst van zelfgenoegzaamheid. Maak in ons de scherpe genade van verlangen levend.

Het is een tijd van duisternis, van geloof. We zullen de uitstraling van Christus in ons leven nog niet zien; het is nog steeds verborgen in onze duisternis; niettemin moeten we geloven dat hij groeit in ons leven; we moeten het zo stevig geloven dat we niet kunnen helpen alles, letterlijk alles, te relateren aan deze bijna ongelooflijke realiteit.

Door zijn eigen wil was Christus afhankelijk van Maria tijdens de Advent: hij was absoluut hulpeloos; hij kon nergens heen dan waar zij hem wilde brengen; hij kon niet spreken; haar ademhaling was zijn adem; zijn hart klopte in het kloppen van haar hart.... In de seizoenen van onze Advent-waken, werken, eten, slapen, zijn - is elke ademhaling een ademhaling van Christus in de wereld.

Ik denk vaak dat het ideaal van onze volmaaktheid dat we opzetten, en vaak door martelingen gaan om te bereiken, misschien helemaal niet Gods idee is van hoe hij wil dat we zijn. Dat kan iets heel anders zijn waar we nooit aan hadden gedacht, en wat voor ons een mislukking lijkt, kan echt iets zijn dat ons dichter bij zijn wil voor ons brengt.

God is overal: ja, maar hoe zwak is het geloof, wat een verafgelegen idee is de hemel in de moderne wereld!

Er is geen andere manier om van God te leren dan door het avontuur van ons eigen hart.

Krachtig om te verlichten, te vertragen, te camoufleren, hoewel geld dat wel is, laat het ons uiteindelijk in de steek.

De liefde voor materiële dingen groeit als een schimmel in de ziel en vernietigt de lieflijkheid van het menselijk hart volkomen.

In elke voorbijganger, overal - Christus . . . Hij is in iedereen - er kunnen geen buitenstaanders zijn.

Advent is de tijd van het geheim, het geheim van de groei van Christus, van de goddelijke liefde die in stilte groeit-negen maanden lang groeide Christus in het lichaam van zijn moeder. Door zijn eigen wil vormde ze hem uit zichzelf, uit de eenvoud van haar dagelijks leven.

De meeste mensen kennen het pure wonder dat gepaard gaat met verliefd worden, hoe niet alleen alles in Hemel en aarde nieuw wordt, maar de minnaar zelf Nieuw wordt. Het is letterlijk als het sap dat in de boom opstijgt en nieuwe groene scheuten van leven voortbrengt.

Wij zijn slechts lettergrepen van het volmaakte woord.

Christus onderwierp zich aan de wet van het zaad op aarde, aan de wet van rust en groei. Hij was" een van de kinderen van het jaar", die groeide door rust, geheim in de schoot van zijn moeder, de warmte van de zon ontving door haar, het leven van afhankelijkheid, hulpeloosheid, kleinheid, duisternis en stilte leefde, dat, door een mysterie van de eeuwige Wet, het leven van natuurlijke groei is.

Christus gebruikte het vlees en bloed van Maria voor zijn leven op aarde, het woord van liefde werd uitgesproken in haar hartslag. Christus gebruikte zijn eigen lichaam om zijn liefde op aarde uit te drukken; zijn volmaakt werkelijke lichaam, met beenderen en spieren en bloed en tranen; Christus gebruikt onze lichamen om zijn liefde op aarde, onze menselijkheid, uit te drukken. Een christelijk leven is een sacramenteel leven, het is niet een leven dat alleen in de geest wordt geleefd, alleen door de ziel... Onze menselijkheid is de substantie van het sacramentele leven van Christus in ons, zoals de tarwe voor de hostie, zoals de druif voor de kelk.

We zijn verenigd met hem, we zijn één, en het is wanneer zijn passie werkelijkheid wordt voor ons, door ervaring en liefde, dat we ons bewust worden van zijn aanwezigheid in ons.

God spreekt in stilte, God spreekt in je hart; als je hart luidruchtig is, kletst, zul je niet horen.

Elk gewoon ding in je leven is een woord van Gods liefde: je huis, je werk, de kleren die je draagt, de lucht die je inademt, het voedsel dat je eet.... de bloemen onder je voeten zijn de beleefdheid van Gods hart dat op je neergeworpen is! Al deze dingen zeggen maar één ding: "zie hoe ik van je hou."

Het maakt deel uit van Gods plan voor ons dat Christus in iedereen tot ons zal komen; het is in hun specifieke rol dat we hem moeten leren kennen. Hij kan komen als een klein kind, enorme eisen stellen, enorme troost geven. Hij kan komen als een vreemdeling, zodat we de gastvrijheid moeten geven aan een vreemdeling die we zouden willen geven aan Christus...