Christopher Dawson beroemde citaten

Zodra mensen besluiten dat alle middelen zijn toegestaan om een kwaad te bestrijden, dan wordt hun goed niet te onderscheiden van het kwaad dat ze wilden vernietigen.

Want humanisme spreekt ook de mens aan als mens. Het tracht de universele kwaliteiten van de menselijke natuur te bevrijden van de enge beperkingen van bloed en bodem en klasse en een gemeenschappelijke taal en een gemeenschappelijke cultuur te creëren waarin de mensen hun gemeenschappelijke menselijkheid kunnen realiseren.

Elke grote beweging in de geschiedenis van de westerse beschaving van het Karolingische tijdperk tot de negentiende eeuw is een internationale beweging geweest die haar bestaan en haar ontwikkeling te danken had aan de samenwerking van vele verschillende volkeren.

De belangrijkste waarborg van de persoonlijke vrijheid in een democratische samenleving is de anarchie en wanorde van het kapitalistische individualisme.

Als de mens zich beperkt tot een tevreden dierlijk bestaan en van het leven alleen vraagt wat zo ' n bestaan kan geven, verdwijnen de hogere waarden van het leven onmiddellijk.

Het grootste obstakel voor internationaal begrip is de taalbarrière

De man die van boeken houdt, is gewoonlijk een man van verheven gedachten en van verheven meningen.

Het is de religieuze impuls die de samenhangende kracht levert die een samenleving en een cultuur verenigt... Een samenleving die haar religie heeft verloren, wordt vroeg of laat een samenleving die haar cultuur heeft verloren.

Bovendien, achter deze vage neiging om religie als een bijzaak in het moderne leven te behandelen, bestaat er een sterke mening die actief vijandig is tegenover het christendom en die de vernietiging van positieve religie als absoluut noodzakelijk beschouwt voor de vooruitgang van de moderne cultuur.

Toch is humanisme geen zuiver christelijke beweging, net zomin als een zuiver humanistische.

De kerk als goddelijke samenleving bezit een innerlijk levensbeginsel dat in staat is de meest uiteenlopende materialen te assimileren en er haar eigen beeld op te drukken.

Het gesublimeerde idealisme van de verlichting, de geest van de Volkenbond en van het Handvest van de Verenigde Naties zijn niet sterk genoeg gebleken om de agressieve dynamiek van het nationalisme te beheersen.

Het christelijk humanisme is dus even onmisbaar voor de christelijke levenswijze als de christelijke ethiek en de christelijke sociologie.

De huidige tijd heeft een grote daling van de humanistische waarden gezien.

Het moderne dilemma is in wezen een spiritueel dilemma en elk van zijn belangrijkste aspecten, moreel, politiek en wetenschappelijk, brengt ons terug bij de behoefte aan een religieuze oplossing.

Zoals Ik heb opgemerkt, is de christelijke traditie het meest fundamentele element in de westerse cultuur. Het ligt niet alleen aan de basis van de westerse religie, maar ook van de westerse moraal en het westerse sociale idealisme.

Maar het Westen hield het niet lang genoeg vol. De volksmythen en helden werden toneeleigenschappen van Hollywood voordat de dichters er aan begonnen te werken.

Elke samenleving berust in laatste instantie op de erkenning van gemeenschappelijke beginselen en gemeenschappelijke idealen, en als ze geen moreel of geestelijk beroep doet op de loyaliteit van haar leden, moet ze onvermijdelijk in stukken vallen.

De wet beschrijft hoe dingen zouden werken als mensen engelen waren.

De mens kan zijn wereld kennen zonder terug te vallen op openbaring; hij kan zijn leven leiden zonder zijn volkomen afhankelijkheid van bovennatuurlijke krachten te voelen.

We zijn een nieuwe fase van de cultuur ingegaan - we kunnen het het tijdperk van de Cinema noemen - waarin de meest verbazingwekkende perfectie van de wetenschappelijke techniek wordt gewijd aan puur vluchtige objecten, zonder enige overweging van hun uiteindelijke rechtvaardiging. Het lijkt alsof er een nieuwe samenleving opkomt die geen hiërarchie van waarden, geen intellectueel gezag en geen sociale of religieuze traditie zal erkennen, maar die voorlopig in een chaos van pure sensatie zal leven.

Geen enkele beschaving, zelfs niet die van het oude Griekenland, heeft ooit zo ' n voortdurend en diepgaand veranderingsproces ondergaan als West-Europa de afgelopen 900 jaar heeft ondergaan. Het is onmogelijk om dit feit in zuiver economische termen te verklaren door een materialistische interpretatie van de geschiedenis. Het principe van verandering is een spiritueel principe geweest en de vooruitgang van de westerse beschaving is nauw verbonden met het dynamische ethos van het westerse christendom, dat de westerse mens geleidelijk bewust heeft gemaakt van zijn morele verantwoordelijkheid en zijn plicht om de wereld te veranderen.

Als de mens probeert de dierlijke kant van zijn natuur te onderdrukken door een pure inspanning van bewuste wil, vindt de natuur honderd onverwachte en onaangename manieren om wraak te nemen.

De ware scheppingen van de geschiedenis zijn de geestelijke mensen die de wereld niet kende, de ongereguleerde agenten van de scheppende werking van de geest. Het hoogste voorbeeld hiervan - de sleutel tot het christelijke begrip van de geschiedenis-is te vinden in de Menswording - de aanwezigheid van de maker van de wereld in de wereld die de wereld onbekend is. ... De Menswording zelf is in zekere zin de goddelijke vrucht van de geschiedenis-van de volheid van de tijd-en vindt haar uitbreiding en voltooiing in het historische leven van de kerk.

De rede leeft van de systematisering van het verleden, maar geloof is de belofte van de toekomst.

En dus, vandaag, als de staat niet langer een beroep kan doen op de oude morele principes die behoren tot de christelijke traditie, zal hij gedwongen worden een nieuw officieel geloof en nieuwe morele principes te creëren die bindend zullen zijn voor zijn burgers.

De Amerikaanse literatuur is nooit tevreden geweest om slechts één van de vele literatuur van de westerse wereld te zijn. Het heeft altijd de literatuur willen zijn, niet alleen van een nieuw continent, maar van een nieuwe wereld.

In tegenstelling tot andere volkeren vonden de Verenigde Staten hun oorsprong in een opzettelijke daad van collectieve zelfbevestiging, en sinds de revolutie is elke kleine Amerikaan geleerd zich persoonlijk met deze creatieve daad te associëren.

Het is onmogelijk voor ons om de kerk te begrijpen als we haar beschouwen als onderworpen aan de beperkingen van de menselijke cultuur. Want zij is in wezen een bovennatuurlijk organisme dat menselijke culturen overstijgt en ze voor haar eigen doeleinden transformeert.

Je kunt Mannen voedsel en vrije tijd en amusement geven en goede arbeidsvoorwaarden, en toch zullen ze ontevreden blijven. Je kunt ze al deze dingen ontzeggen, en ze zullen niet klagen zolang ze het gevoel hebben dat ze iets hebben om voor te sterven

Het is waar dat het christendom niet verbonden is met een bepaald ras of een bepaalde cultuur. Het is noch van het Oosten noch van het Westen, maar heeft een universele missie voor het menselijk ras als geheel.

Het is duidelijk dat deze essentiële christelijke leer een nieuwe waarde geeft aan de menselijke natuur, aan de menselijke geschiedenis en aan het menselijk leven, die niet te vinden is in de andere grote Oosterse religies.

Het verkeer tussen de Middellandse Zee en het noorden of tussen de Atlantische Oceaan en Midden-Europa was nooit zuiver economisch of politiek; het betekende ook de uitwisseling van kennis en ideeën en de invloed van sociale instellingen en artistieke en literaire vormen.

Humanisme en goddelijkheid zijn even complementair aan elkaar in de theorie van de cultuur, als natuur en genade in de Orde van het zijn.

Geen enkele samenleving staat dichter bij het cyclonische pad van de krachten van wereldverandering dan de Verenigde Staten, en weinig samenlevingen zijn zich meer intellectueel bewust van de aard van de problemen waarmee ze worden geconfronteerd

Deze vrijheid van politieke discussie op het hoogste niveau is iets dat de westerse beschaving gemeen heeft met die van de klassieke oudheid, maar met geen enkele andere.

Ongetwijfeld is de westerse beschaving in het verleden vol oorlogen en revoluties geweest, en de nationale elementen in onze cultuur, zelfs als ze werden genegeerd, leverden altijd een onbewuste drijvende kracht van passie en agressieve zelfbevestiging.

De mens is een middel en geen doel, en hij is een middel tot economische of politieke doeleinden die niet werkelijk doel op zich zijn, maar middelen tot andere doeleinden die op hun beurt middel zijn en dus tot in het oneindige