Irving Babbitt beroemde citaten

Iedereen die zo omhoog kijkt, heeft een kans om op zijn beurt waardig te worden om omhoog te worden gekeken.

Want achter alle imperialisme staat uiteindelijk het imperialistische individu, net zoals achter alle vrede uiteindelijk het vreedzame individu staat.

Het commercialisme legt zijn grote vette poot op alles, inclusief de onverantwoordelijke zoektocht naar sensatie; zodat, wat democratie theoretisch ook mag zijn, men soms in de verleiding komt om het praktisch te definiëren als gestandaardiseerd en gecommercialiseerd melodrama.

Een opmerkelijk kenmerk van de humanitaire beweging, zowel van sentimentele als van Utilitaire zijde, is de bezorgdheid over het lot van de massa ' s.

Een man moet niet naar beneden kijken, maar naar normen die zo ver boven zijn gewone zelf staan dat hij het gevoel krijgt dat hij zelf geestelijk de underdog is.

Een persoon die sympathie heeft voor de mensheid in de knobbel, geloof in haar toekomstige vooruitgang, en verlangen om de grote zaak van deze vooruitgang te dienen, moet niet een humanist worden genoemd, maar een humanitair, en zijn geloofsbelijdenis kan worden aangeduid als humanitarisme.

Aangezien de maatschappij niet verder kan zonder enige vorm van discipline, werden de mensen gedwongen, bij afwezigheid van enige andere vorm van discipline, zich te wenden tot discipline van het militaire type.

Zeer weinig van de vroege Italiaanse humanisten waren echt menselijk.

Het uiteindelijke bindende element in de middeleeuwse orde was onderwerping aan de Goddelijke Wil en haar aardse vertegenwoordigers, met name de paus.

De ware humanist houdt een juist evenwicht tussen sympathie en selectie.

De humanitaire zou ons natuurlijk laten bemoeien met buitenlandse zaken als onderdeel van zijn programma van werelddienst.

Robespierre was echter niet het type leider dat uiteindelijk voorbestemd was om uit de revolutie te komen.

Als de Amerikaanse prestatie kwantitatief indrukwekkend is, is het kwalitatief iets minder bevredigend.

Als een man gewoon ging door wat hij zag, zou hij in de verleiding kunnen komen om te beweren dat de essentie van democratie melodrama is.

Een democratie, zo wordt de realistische waarnemer gedwongen te concluderen, is waarschijnlijk idealistisch in haar gevoelens over zichzelf, maar imperialistisch in haar praktijk.

De Democratische idealist is geneigd om de hele kwestie van normen en leiderschap licht te maken vanwege zijn onbegrensde geloof in de gewone mensen.

Een Amerikaan van vandaag die zijn zondagskrant leest in een staat van luie ineenstorting is een van de meest perfecte symbolen van de triomf van kwantiteit over kwaliteit die de wereld tot nu toe heeft gezien.

Bovendien lijdt Amerika niet alleen aan een gebrek aan normen, maar ook niet zelden aan een verwarring of een omkering van normen.

Het is goed om je geest te openen, maar alleen als voorbereiding om hem te sluiten ... voor de hoogste daad van oordeel en selectie.

Handel krachtig, lijkt ons geloof te zijn, en juist denken zal voor zichzelf zorgen.

We kunnen dus bevestigen dat de belangrijkste drift van de latere Renaissance weg was van een humanisme dat een vrije expansie begunstigde naar een humanisme dat in de hoogste mate disciplinair en selectief was.

Het één met de velen harmoniseren is inderdaad een moeilijke aanpassing, misschien wel de moeilijkste van allemaal, en zo belangrijk, dat Naties zijn omgekomen door hun falen om het te bereiken.

Om te zeggen dat de meesten van ons vandaag puur expansief zijn, is slechts een andere manier om te zeggen dat de meesten van ons zich meer bezighouden met de kwantiteit dan met de kwaliteit van onze democratie.

De democratie gaat nu op kruistocht tegen het imperialisme.

Als we zo ' n discipline willen hebben, moeten we normen hebben, en om onze normen onder de bestaande omstandigheden te krijgen, moeten we kritiek hebben.

De industriële revolutie heeft overal grote stedelijke massa ' s voortgebracht die steeds onzorgvuldig lijken te zijn ten aanzien van ethische normen.

Zeg hem daarentegen dat hij, in het belang van zijn eigen geluk, het pad van nederigheid en zelfbeheersing moet bewandelen en dat hij onverschillig of zelfs actief verontwaardigd zal zijn.

De humanitaire legt bijna uitsluitend de nadruk op de breedte van kennis en sympathie.

De menselijke geest moet, om zijn gezond verstand te behouden, het mooiste evenwicht bewaren tussen eenheid en pluraliteit.

Ook het pausdom, dat de traditionele eenheid van de Europese beschaving vertegenwoordigt, heeft zich niet in staat getoond de druk van het nationalisme effectief te beperken.

We moeten echter niet zijn als de leiders van de grote romantische opstand die, in hun gretigheid om zich te ontdoen van de schil van conventie, ook de menselijke aspiratie negeerden.

Aangezien ieder mens naar geluk verlangt, is het duidelijk niet onbelangrijk of hij geluk in termen van werk of van genot beschouwt.

Volgens de nieuwe ethiek is deugd niet beperkend maar expansief, een sentiment en zelfs een intoxicatie.

Misschien is een even goede indeling als een van de hoofdtypen die van de drie lusten die door het traditionele christendom worden onderscheiden - de lust naar kennis, de lust naar sensatie en de lust naar macht.

Toch wordt Aristoteles ' uitmuntendheid van inhoud, zo ver van geassocieerd met de grote stijl, geassocieerd met iets dat soms gevaarlijk in de buurt komt van jargon.

De geesteswetenschappen moeten vandaag worden verdedigd tegen de inbreuken van de natuurwetenschappen, zoals ze ooit tegen de inbreuk van de theologie moesten zijn.