Alberto Moravia beroemde citaten

Onze idealen, wetten en gebruiken moeten gebaseerd zijn op de stelling dat elke generatie op zijn beurt de bewaarder wordt in plaats van de absolute eigenaar van onze hulpbronnen - en elke generatie heeft de verplichting om deze erfenis in de toekomst door te geven.

En we weten allemaal dat liefde een glas is waardoor zelfs een monster fascinerend lijkt.

..mijn verveling kan worden omschreven als een ziekte die externe objecten aantast en bestaat uit een verwelkend proces; een bijna onmiddellijk verlies van vitaliteit-net alsof men een bloem in een paar seconden zag veranderen van een knop in verval en stof.

De verhouding tussen geletterdheid en analfabetisme is constant, maar tegenwoordig kunnen analfabeten lezen en schrijven.

De roman zoals we die in de negentiende eeuw kenden werd gedood door Proust en Joyce.

Als ik aan mijn tafel zit om te schrijven, Weet ik nooit wat het zal zijn totdat ik onderweg ben. Ik vertrouw op inspiratie, die soms komt en soms niet. maar ik zit er niet op te wachten. Ik werk elke dag.

Hoe minder men geluk opmerkt, hoe groter het is.

Ik voorzie geen tijd dat ik het gevoel heb dat ik niets te zeggen heb.

In het leven zijn er geen problemen, dat wil zeggen objectieve en externe keuzes; er is alleen het leven dat we niet oplossen als een probleem, maar dat we leven als een ervaring, wat het eindresultaat ook mag zijn.

Je kunt niet expres aan iets of iemand denken. Of je denkt er natuurlijk aan of je denkt er helemaal niet aan.

Loyaliteit, Signor Molteni, geen liefde. Penelope is loyaal aan Ulysses, maar we weten niet in hoeverre ze van hem hield...en zoals je weet kunnen mensen soms absoluut loyaal zijn zonder lief te hebben. In bepaalde gevallen is loyaliteit in feite een vorm van wraak, van black-mail, van het herstellen van iemands zelfrespect. Loyaliteit, geen liefde.

Er zijn vele redenen om een dagboek bij te houden: om een notitie te maken van feiten die men belangrijk vindt; om iemands hart te openen, om zijn gevoelens te ventileren, om biechten te doen; van het instinct van economie dat een schrijver soms aanmoedigt om zelfs de kleinste kruimels van zijn leven goed te gebruiken, zodat hij nog een boek kan publiceren; of opnieuw van ijdelheid en zelfgenoegzaamheid.

Een schrijver overleeft ondanks zijn geloof.

De moderne mens-hetzij in de schoot van de massa, hetzij met zijn collega ' s, hetzij met zijn familie, hetzij alleen-kan nooit een moment vergeten dat hij leeft in een wereld waarin hij een middel is en waarvan het doel niet zijn zaak is.

Deze gedachte versterkte in mij mijn geloof dat alle mensen, zonder uitzondering, medelijden verdienen, al was het maar omdat ze leven.

Elke echte schrijver is als een vogel; hij herhaalt zijn hele leven hetzelfde lied, hetzelfde thema. Voor mij was dit thema zoals altijd opstand.

Ik vergelijk mijn methode graag met die van schilders eeuwen geleden, van laag tot laag.

Ik denk niet dat het mogelijk is om een goede roman te schrijven rond een negatieve persoonlijkheid.

Ja, men gebruikt wat men weet, maar autobiografie betekent iets anders. Ik zou nooit in staat moeten zijn om een echte autobiografie te schrijven; ik eindig altijd met het vervalsen en fictionaliseren-Ik ben in feite een leugenaar. Dat betekent dat ik per slot van rekening een romanschrijver Ben. Ik schrijf over wat ik weet.

Oorlog is een zaak van machines geworden...en soldaten zijn weinig meer dan slimme monteurs.

Als je niet oprecht bent, moet je doen alsof, en door te doen alsof je uiteindelijk jezelf gelooft; dat is het basisprincipe van elk geloof.

Een onzeker kwaad veroorzaakt angst omdat men in het diepst van zijn hart tot het laatste moment blijft hopen dat het misschien niet waar is; een bepaald kwaad daarentegen geeft een tijdlang een soort sombere rust.

Goede schrijvers zijn eentonig, net als goede componisten. Ze blijven proberen het enige probleem te perfectioneren waarvoor ze geboren zijn om het te begrijpen.

Het is wat we gedwongen worden te doen dat ons karakter vormt, niet wat we uit eigen vrije wil doen.

Omdat de wereld van vandaag zo geconstrueerd is dat niemand kan doen wat hij zou willen doen, en hij in plaats daarvan gedwongen wordt te doen wat anderen hem wensen te doen. Omdat de kwestie van geld altijd opdringt-in wat we doen, in wat we zijn, in wat we willen worden, in ons werk, in onze hoogste aspiraties, zelfs in onze relaties met de mensen van wie we houden!

Dictaturen zijn eenrichtingsverkeer. Democratie kent tweerichtingsverkeer.