Jeff VanderMeer beroemde citaten

Sommige vragen zullen je ruïneren als je het antwoord lang genoeg wordt ontzegd.

Ik vind het leuk om een boodschap over te brengen, maar wat ik interessant vind, is dat ik die details in een andere context geef. Dan kunnen de lezers beslissen wat het betekent.

Niets dat leefde en ademde was echt objectief-zelfs in een vacuüm, zelfs als alles wat de hersenen bezat een zelfverbrandend verlangen naar de waarheid was.

Kruisbestuiving en" besmetting " is echt belangrijk voor de gezondheid van fictie, en soms is het ook een letterlijk gesprek, in die zin dat schrijvers die elkaar anders nooit zouden ontmoeten en praten dat doen vanwege onze bloemlezingen.

Het beste visuele boek dat ik kan bedenken is Lynda Barry ' s What It is, maar hoewel ik er de hele tijd naar verwijs, is het niet per se een creatief schrijfboek.

Zelfs een droom als inspiratie betekent niets, tenzij je dan merkt dat het een echt verhaal met een plot heeft ontketend.

Een droom die een verhaal inspireert is iets anders dan een beschrijving van een droom in een verhaal plaatsen. Wanneer je de droom van een personage beschrijft, moet deze op de een of andere manier scherper zijn dan de werkelijkheid, en betekenisvoller. Het moet op de een of andere manier spreken over plot, karakter en al de rest. Als je iets fantastisch schrijft, kan het een echt dodelijke keuze zijn omdat je verhaal al elementen bevat die dromerig kunnen lijken.

Mijn moeder is een kunstenaar en mijn eigen fictie is diep visueel.

Als de lezer een soort meeslepende ervaring in een boek leest, dan moet ik een soort meeslepende staat binnengaan om mijn beste werk te doen.

Dromen zijn echter slechts één soort inspiratie-niet meer of minder speciaal dan iets in een krantenartikel of uit de wereld om je heen dat inspiratie opwekt.

Een ding over beginnende schrijvers is dat ze niet altijd hun eigen sterke en zwakke punten kennen - je denkt misschien dat je slecht bent in karakterisering, maar dat kan echt te wijten zijn aan een probleem dat je hebt met een ander element, waardoor het moeilijk voor je is om karakter op een overtuigende manier uit te drukken.

De wereld is een mysterieuze plek en de beperking van onze zintuigen in het verkennen ervan betekent dat we ons soms bewust zijn van het feit dat er iets is buiten ons ken.

Ik ga graag door de zine-secties van lokale boekhandels als ik onderweg ben en heb op die manier veel echt geweldige ondergrondse dingen gevonden. Het voedt al het andere.

Een van de belangrijkste dingen als schrijfinstructeur is om veel verschillende toegangspunten voor onderwerpen te bieden. Om je eigen persoonlijke ervaring niet op te leggen als de enige ware weg.

In het hele universum van creatief liegen, of je nu gelooft in de kunst ervan of het entertainment ervan, of beide, een bepaalde basis in de basis stelt je in staat om een soort van sprong in het onbekende.

Het enige waar ik als schrijver altijd op terugkom, wat ik als Mijn fundament beschouw, zijn veel geladen beelden die in de tekst verschijnen.

Mijn moeder is kunstenaar en ik heb een sterk visueel gevoel. Ik kies bijna altijd de cover art voor mijn boeken.

Wat ik benijd aan muzikanten is dat ze een meer directe relatie hebben met het publiek. Ze hoeven niet door woorden heen te gaan. Natuurlijk, de teksten tellen, maar ze gaan meer direct in je hersenen. Er is zoveel meer werk dat je als schrijver moet doen - niet alleen met het eigenlijke boek, maar hoe het is verpakt en zo.

Mijn zangvaardigheid is zilch.

Als ik geen schrijver was, zou ik niet weten wat ik zou zijn. Waarschijnlijk een zeebioloog of zo.

Literaire invloeden zijn moeilijker voor mij om naar te wijzen, omdat het meestal een mulch is van al mijn eerdere lectuur.

Ik heb altijd geworsteld met het verschil tussen plot en structuur, en na het opnieuw lezen van veel boeken besefte ik dat ik niet alleen was.

Alle muzikale talenten zijn afwezig in mij, tot het punt dat ik niet in staat ben om bordspellen te spelen waarbij je een melodie moet neuriën terwijl anderen raden wat het is, omdat al mijn neuriën hetzelfde klinkt. Muziekinstrumenten hebben me altijd als buitenaardse artefacten gezien, zelfs als ik iedereen bewonder die er een kan spelen.

Als ik een instrument zou kunnen bespelen, zou het waarschijnlijk een cello of een elektrische gitaar zijn.

Mijn ouders lazen me veel voor als kind, en ik begon al heel vroeg te schrijven, waarschijnlijk aangespoord door de fabels van Aesop. Toen gaven ze me the Lord of the Rings veel te vroeg voor mij om volledig te begrijpen wat ik aan het lezen was, wat eigenlijk best cool was. Het was bijna beter - begrip wordt overschat als je leest.

Angela Carter ' s fictie blies me weg en gaf me echt een passie voor schrijven, versterkt door Vladimir Nabokov. Maar over het algemeen kan ik nergens op wijzen. Ik heb altijd van boeken en schrijven gehouden.

Je kunt diep niet-serieus zijn en nog steeds gefocust, gedisciplineerd en op taak.

Mijn beste tijd om te schrijven is direct na koffie en ontbijt-vier eieren omdat, volledige onthulling: ik ben echt een Komodovaraan - en dat is omdat ik dan energiek ben, maar niet zo wakker dat de kritische stem klikt op, de stem die soms zegt: "schrijf dat niet," of "Man, die zin is verschrikkelijk - je moet opgeven en de katten aaien."

Ik ben ook niet bijzonder risicomijdend-ik vind het niet erg om van een klif af te springen als ik de mensen vertrouw die me hebben verteld dat ze me onderaan zullen pakken.

Angela Carter, Leonora Carrington, zelfs niet-surrealisten zoals Kafka en Nabokov - schrijvers zoals deze, die paden creëren tussen het stevig gegronde en de vluchten van fantasie, zijn mijn persoonlijke Poolster.

Als je nadenkt over de complexiteit van onze natuurlijke wereld - planten die kwantummechanica gebruiken voor fotosynthese, bijvoorbeeld - begint een smartphone eruit te zien als een behoorlijk dom object.

Ik geloof dat de beste creatieve schrijflessen leven in de details.

Ik heb muziek nodig als soundtrack voor het schrijven van fictie. Ik luister er ook op andere momenten naar, maar het helpt me om te schrijven.

Dat is hoe de waanzin van de wereld je probeert te koloniseren: van buitenaf naar binnen, je dwingen om in zijn realiteit te leven.

Er zijn ook veel gritty Americana-bands. Ik heb ook veel Britpop op mijn iPod.

De muziek die ik luister tijdens het schrijven is echt scene-specifiek. Het is gewoon een geweldige motivator, een manier om mezelf in de stemming te brengen.

Mijn moeder is kunstenaar en ik heb een sterk visueel gevoel. Ik kies bijna altijd de cover art voor mijn boeken. Ik heb geleerd dat hoe meer ik samenwerk, zoals door iemand een soundtrack te laten maken voor een van mijn boeken, hoe meer ik mijn eigen werk anders zie.

Als we wakker worden, is dat omdat iets, een gebeurtenis, zelfs een speldenprik, de randen verstoort van wat we als realiteit hebben beschouwd.

Maar wat als je ontdekt dat de prijs van het doel is om zoveel andere dingen onzichtbaar te maken?

De stad zou woest kunnen zijn, zwerfhonden zouden de straten kunnen delen met Smerige egels wiens lege ogen de wetenschap weerspiegelden dat ze binnenkort zouden kunnen worden bedekt, voor altijd verblind, door dezelfde twee centen die net van een Heer werden gesmeekt, en niemand in de rokende, fulminous boulevards van de handel zou kunnen weten wie Ambergris daadwerkelijk bestuurde-of, als iemand het überhaupt bestuurde, maar, als een afvallige klok, liep hij door en verwondde zichzelf achteloos, bekrachtigd door het krankzinnige gewicht van zijn eigen traagheid, het gewicht van zijn eigen burgers.

Een buitensporige liefde voor ritueel kan schadelijk zijn voor de ziel, tenzij, natuurlijk, in tijden van grote crisis, wanneer ritueel de ziel kan beschermen tegen breuk.

Het is de aard van de schrijver om de geldigheid van zijn wereld in twijfel te trekken en toch op zijn zintuigen te vertrouwen om het te beschrijven. Uit welke andere spanning kan grote literatuur geboren worden?

Als ze je dingen geven, vraag jezelf dan af waarom. Als je dankbaar bent dat ze je de dingen hebben gegeven die je toch zou moeten hebben, vraag jezelf dan af waarom.

Wie had de grootste last? Degene die de ander moest zien verduren of degene die verdroeg?

Ik zie muziek als hulpmiddel. Het overwint mijn interne editor, vooral als de muziek het personage of de stemming oproept die ik probeer op te bouwen.

Wat gebeurt er na openbaring en verlamming?

De kaart was de eerste vorm van misleiding geweest, want wat is een kaart anders dan een manier om sommige dingen te benadrukken en andere dingen onzichtbaar te maken?

Je kunt ofwel tijd verspillen met je zorgen te maken over een dood die misschien niet komt of je concentreren op wat je nog over hebt.

Je zou voor altijd het wat van iets kunnen weten en nooit het waarom kunnen ontdekken.

Positioneer jezelf om te slagen door de andere dingen in je leven te doen die je verjongen. U kunt kleine eilanden van de tijd weg van uw roman die zal helpen uw evenwicht te behouden creëren. Uitputting zal zowel de kwaliteit van uw schrijven als uw productiviteit beïnvloeden.