China Mieville beroemde citaten

Een deel van de aantrekkingskracht van het fantastische Is het heel serieus nemen van belachelijke ideeën en doen alsof ze niet absurd zijn.

Ik heb met de spin gedanst. Ik heb een caper gemaakt met de dansende gekke god.

Ik heb echter redelijk sterk het gevoel dat de taak van een stuk argumentatieve wetenschappelijke non-fictie niet hetzelfde is als de taak van een stuk fictie.

Het woord verspreidt zich, want het woord verspreidt zich. Verhalen en geheimen vechten, verhalen winnen, werpen nieuwe geheimen, die nieuwe verhalen vechten, en op.

We zouden nooit onverklaarbare kleine inzichten ingevingen noemen, uit angst de aandacht van het universum te trekken. Maar ze gebeurden, en je wist dat je in de nabijheid was geweest van een die was doorgekomen als je een detective zag zijn of haar vingers kussen en zijn of haar borst aanraken waar een hanger aan Warsha, patroonheilige van onverklaarbare inspiraties, theoretisch zou hangen.

Ik ben een vriendelijke socialist.

In elk boek dat ik schrijf, probeer ik de meest prominente invloeden te benoemen, of de meest prominente bewuste invloeden.

Persoonlijk vind ik het niet leuk als schrijvers overdreven proscriptief worden over de manier waarop mensen hun boeken lezen.

Er zijn genoeg dingen waar ik me niet dissident over voel: ik hou echt van thee, daar heb ik geen probleem mee. Ik hou van veel schilderijen.

Ik denk dat de rol van science fiction helemaal niet is om te profeteren. Ik denk dat het is om interessante, levendige, vreemde verhalen te vertellen die op hun best dromerige intense versies en visies van vandaag zijn.

Ik ben een science fiction en fantasy geek.

Ik was nog nooit naar een sciencefictionconventie geweest totdat ik een professionele schrijver werd.

Ik denk dat science fiction erg slecht is in voorspellen.

Fantastische fictie omvat fantasy, horror en science fiction - en het krijgt niet de aandacht die het verdient van de literairen.

De zomer strekte het daglicht uit als op een rek. Elk moment werd uitgerekt tot zijn anatomie instortte. De tijd brak. De dag verliep in een eindeloze opeenvolging van dode momenten.

Veel geeks zijn bleek, hebben een bril, dragen donkere kleding en komen er niet veel uit - het stereotype bestaat omdat het heel vaak waar is. Ik zou kunnen doorgaan voor een niet-geek, maar het zou onjuist zijn.

Ik vind het leuk om een boek te schrijven in elk genre.

Sinds ik twee was, hou ik van octopussen, monsters, verlaten gebouwen.

Ik hou niet van allegorie.

Ik hou ervan als mensen mijn boeken willen interpreteren.

Ik herinner me nog levendig hoe het is om als 10-jarige te lezen-dat gepassioneerde bewonen van een boek.

Maar ik denk dat het belangrijk is om te onthouden dat schrijvers geen monopolie hebben op wijsheid in hun boeken. Ze kunnen het mis hebben over hun eigen boeken, ze kunnen vaak leren over hun eigen boeken.

Elk boek dat ik schrijf, het eerste wat ik moet doen is in de stem komen, en de stem varieert van boek tot boek - dat is een deel van wat voor mij interessant is.

Geeks runnen de wereld. Condoleezza Rice is een geek, Bill Gates is duidelijk een geek, veel van de grote filmmakers en schrijvers zijn geeks, veel militairen zijn geeks. Iedereen die Donald Rumsfeld heeft horen praten over Militaire hardware weet dat ze in de aanwezigheid van een geek zijn.

Socialisme en SF zijn de twee meest fundamentele invloeden in mijn leven.

Als ik een boek schrijf, begin ik meestal met de stemming en de setting, samen met een paar specifieke beelden—dingen die in mijn hoofd zijn gekomen, volledig geabstraheerd van elk verhaal, waarop ik gefixeerd ben. Daarna construeer ik een wereld, of een gebied, waarin die algemene omgeving, die sfeer en de specifieke beelden waarop ik me heb gericht, kunnen passen.

Mijn ouders waren hippies, en het verhaal is dat ze door een woordenboek gingen op zoek naar een mooi woord om mij te noemen. Ze noemden me bijna Banyan, maar bladerden een paar pagina ' s door en bereikten "China", gelukkig. De andere reden waarom ze het leuk vonden is dat "china" Cockney is die rijmt op slang voor "mate". Mensen zeggen "mijn oude china", wat" mijn oude maat "betekent, omdat" china plate "rijmt op "maat".

Zolang het voorbestemd was, kon het het lot niet schelen wat het voorbestemd was.

Mijn taak is niet om lezers te geven wat ze willen, maar om lezers te laten willen wat ik geef.

De reden dat ik van SF en fantasy en horror hou is dat het voor mij de pulpvleugel van het surrealisme is. Dat is de esthetiek van ondermijning en creatieve vervreemding waar ik echt voor ga.

Elk moment dat nu wordt genoemd, is altijd vol mogelijkheden.

Er zijn maar zoveel manieren om pijn te ervaren. Er zijn een bijna onbeperkt aantal manieren om het toe te brengen, maar de pijn zelf, aanvankelijk levendig verschillend in al zijn SPECIFICATIES, wordt onvermijdelijk gewoon pijn.

Een stad als Londen zou altijd een paradox zijn, het beste ervan zo doorzeefd met het tegenovergestelde, zo Zwitsers-cheesed met morele gaten.

Londen is een eindeloze schermutseling tussen hoeken en leegte.

Je kunt de toekomst niet zien, zoiets bestaat niet. Het zijn allemaal weddenschappen. Je krijgt nooit hetzelfde antwoord van twee zieners. Maar dat betekent niet dat ze het mis hebben.

Er is geen kennis voorbij dat membraan, de meniscus van de dood. Wat hier te zien is, is vervormd, gebroken. Alles wat we kunnen weten zijn die onbetrouwbare glimpen-dat en geruchten. Het geklets. De dode roddel: het is de weergalming van die roddel tegen de oppervlaktespanning van de dood die de betere mediums horen. Het is als luisteren naar gefluisterde geheimen door een toiletdeur. Het is een ruwe en gedempte susurrus.

Ik heb altijd medelijden gehad met de sidekick als kind. Ze kregen nooit hun recht en het liet een zeer slechte smaak in de mond - ze worden gedefinieerd door een ondergeschikte relatie met iemand anders. Ik voelde me altijd een beetje een sidekick toen ik een kind was en het voelde niet eerlijk.

Kraken ' is een zeer ongedisciplineerd boek. Dat is een gok. Als het niet loskomt, is het rampzalig. Maar er zijn genoegens, denk ik, aan een meanderend gebrek aan discipline dat je niet de andere kant op kunt krijgen, en vice versa.

Op het gebied van fantastische fictie is de kwestie van wereldopbouw niet onbetwistbaar. Maar ik ben opgegroeid met' Dungeons and Dragons', dus dat hele wereldbouw ding is heel dicht bij mijn hart.

Ik zal je vertellen, Ik ben nooit echt een 'Trek' persoon geweest. Ik voel me over 'Trek' zoals men zich voelt over bekende, vaag geliefde, maar nogal afstandelijke leden van zijn familie.

Ik denk dat er iets heel interessants is aan de bijna tragische kwaliteit van veel overdreven proza, omdat het een veel meer zelfbewust bewustzijn heeft van zijn eigen falen om het echte te raken.

Om de keuze van een ander te maken ... om hun concrete realiteit te vergeten, om ze te abstraheren, om te vergeten dat je een knooppunt in een matrix bent, dat acties gevolgen hebben. We moeten niet kiezen voor een ander wezen. Wat is Gemeenschap maar een middel ... voor iedereen die we hebben ... onze keuzes.

Hoewel we het er allebei over eens zijn dat het plotselinge herstel van deze beelden niet een beetje ruikt, en dat we stukjes tinfoil-on-string lijken te zijn voor een kwaadaardig overheidskatje, ja ja ja maar, Borlu, hoe ze ook aan dit bewijs komen, dit is de juiste beslissing.

Ik had het bevel nooit begrepen om nergens spijt van te hebben, kon niet zien hoe dat geen lafheid was...

Boeken hebben natuurlijk altijd gesprekken met andere boeken, en soms zijn ze vriendelijk en soms niet.

Misschien is het raam geen zon maar een asterisk, die de grammatica van de hemel onderbreekt, met mij eronder als een voetnoot.

Mijn Google-fu is sterk.

Mijn voeding is informatie. Mijn interventies zijn verborgen. Ik groei naarmate ik leer. Ik reken, dus ik ben.

De Wever is echt een goddelijke kracht. Het is niet eens een blinde idiote god, een soort Lovecraft ding, het is gewoon een puur grillige god. Het is een intelligentie die je niet kunt begrijpen, dus je kunt het niet vertrouwen."- Amazon.com interview

Fantasy en science fiction kunnen zowel letterlijk als allegorisch zijn en er is niets mis met genieten van een monster als een reuzeninktvis voor wat het is, evenals het zoeken naar metaforen.