Anne Michaels beroemde citaten

Houd een boek in je hand en je bent een pelgrim aan de poorten van een nieuwe stad.

Lang nadat je iemands stem bent vergeten, kun je je nog steeds het geluid van hun geluk of hun verdriet herinneren. Je voelt het in je lichaam.

Liefde zorgt ervoor dat je een plek anders ziet, net zoals je een object anders vasthoudt dat toebehoort aan iemand van wie je houdt. Als je één landschap goed kent, zul je alle andere landschappen anders bekijken. En als je van de ene plek leert houden, kun je soms ook van de andere leren houden.

Niemand wordt maar één keer geboren. Als je geluk hebt, kom je weer naar boven in iemands armen; of pech, wakker worden wanneer de lange staart van terreur de binnenkant van je schedel borstelt.

Belangrijke lessen: kijk goed; noteer wat je ziet. Vind een manier om schoonheid noodzakelijk te maken; Vind een manier om noodzaak mooi te maken.

De waarheid maakt niet uit wat we ervan denken.

Vertaling is een soort transsubstantiatie; het ene gedicht wordt het andere. U kunt uw vertaalfilosofie kiezen zoals u kiest hoe u wilt leven: de vrije aanpassing die detail opoffert aan Betekenis, de strikte wieg die betekenis opoffert aan nauwkeurigheid. De dichter gaat van het leven naar de taal, de vertaler gaat van taal naar het leven; beide proberen, net als de immigrant, het onzichtbare te identificeren, wat er tussen de regels zit, de mysterieuze implicaties.

Sommige stenen zijn zo zwaar alleen stilte helpt je ze te dragen!

Het lezen van een gedicht in vertaling is als het kussen van een vrouw door een sluier.

Ik ben naïef genoeg om te denken dat liefde altijd goed is, ongeacht hoe lang geleden, ongeacht de omstandigheden.

Het schaduwverleden wordt gevormd door alles wat nooit is gebeurd. Onzichtbaar, smelt het heden als regen door karst.

Maar soms kleedt de wereld zich uit, glijdt zijn jurk van een schouder, stopt de tijd voor een beat. Als we op dat moment omhoog kijken, is het niet te wijten aan enig vermogen van ons om de duisternis te doorboren, het is de korte zelfschenking van de wereld. De catastrofe van genade.

Net als andere geesten fluistert ze; niet voor mij om zich bij haar aan te sluiten, maar zodat, als ik dichtbij genoeg ben, ze me terug in de wereld kan duwen.

De doden laten ons verhongeren met een mond vol liefde.â € van â € œMemoriam

Als de liefde je wil; als je tot sterren bent gesmolten, zul je liefhebben met longen en kieuwen; met veren en schubben; met warm bloed en kou.

Als een man sterft, verbinden zijn geheimen zich als kristallen, als vorst op een raam. Zijn laatste adem verduistert het glas.

Bomen dragen bijvoorbeeld de herinnering aan rainfal. In hun ringen lezen we oude weersomstandigheden - stormen, zonlicht en temperaturen, de groeiseizoenen van eeuwen. Een bos heeft een geschiedenis die elke boom zich herinnert, zelfs nadat hij is gekapt.

Elk gegeven moment - hoe toevallig, hoe gewoon-is evenwichtig, vol Gapend leven.

Toen mijn ouders werden bevrijd, vier jaar voor mijn geboorte, ontdekten ze dat de gewone wereld buiten het kamp was uitgeroeid. Er was geen eenvoudige maaltijd, niets was minder dan buitengewoon: een vork, een matras, een schoon hemd, een boek. Om nog maar te zwijgen van dingen die iemand kunnen laten huilen: een sinaasappel, vlees en groenten, warm water. Er was geen gewoonheid om naar terug te keren, geen toevluchtsoord voor de verblindende kracht van dingen, een appel die zijn zoete sap schreeuwde.

Nu zijn we als planeten, die elkaar van een grote afstand vasthouden. [... Nu we honderden kilometers van elkaar verwijderd zijn, houden onze korte armen ons eenzaam, niemand hoort wat er in mijn hoofd zit. [... Het is Maart, zelfs de vogels weten niet wat ze met zichzelf moeten doen.

Ik wilde dat een regel in een gedicht De Holle ney zou zijn van het derwisjorkest wiens klaagzang een oproep tot God is. Maar het enige wat ik bereikte was ongemakkelijk schreeuwen. Zelfs niet de pure kreet van een riet in de regen.

...als we zeggen dat we op zoek zijn naar een spirituele adviseur, zijn we echt op zoek naar iemand die ons vertelt wat we met ons lichaam moeten doen. Beslissingen van het vlees. We vergeten te leren van plezier en pijn.

Ik zie dat ik moet geven wat ik het meest nodig heb.

Geschiedenis is het geleidelijke moment

Geschiedenis en geheugen delen gebeurtenissen; dat wil zeggen, ze delen tijd en ruimte. Elk moment is twee momenten.

De geest in het lichaam is als wijn in een glas; wanneer het morst, sijpelt het in lucht en aarde en licht.Het is een vergissing om te denken dat het de kleine dingen zijn die we controleren en niet de grote, het is andersom! We kunnen het kleine ongeluk niet stoppen, het kleine detail dat samenzweert in het lot: het extra moment dat je terugloopt voor iets vergeten, een moment dat je redt van een ongeluk-of veroorzaakt. Maar we kunnen de grootste orde, de grote menselijke waarden dagelijks doen gelden, de enige orde die groot genoeg is om te zien.

Het schaduwverleden wordt gevormd door alles wat nooit is gebeurd. Onzichtbaar, smelt het heden als regen door karst. Een biografie van verlangen. Het stuurt ons als magnetisme, een geest-koppel. Zo wordt men ongedaan gemaakt door een geur, een woord, een plaats, de foto van een berg schoenen. Door liefde die zijn mond sluit voordat hij een naam roept.

Zelfs als kind, zelfs toen mijn bloedverleden van mij werd afgevoerd, begreep ik dat als ik sterk genoeg was om het te accepteren, mij een tweede geschiedenis werd aangeboden.

De beste leraar legt een intentie niet in de geest, maar in het hart.

Wanneer je alleen bent-op zee, in het pooldonker - kan een afwezigheid je in leven houden. Degene van wie je houdt, houdt je geest in stand. Maar als ze aan de andere kant van de stad is, is dit een afwezigheid die je tot op het bot opeet.

Er is een moment dat liefde je voor het eerst in de dood doet geloven. Je herkent degene wiens verlies, zelfs overwogen, je voor altijd zult dragen, als een slapend kind. Alle verdriet, van iedereen grief...is het gewicht van een slapend kind.

Ooit was ik verdwaald in een bos. Ik was zo bang. Mijn bloed bonsde in mijn borst en ik wist dat de kracht van mijn hart snel uitgeput zou zijn. Ik heb mezelf gered zonder na te denken. Ik greep de twee lettergrepen die het dichtst bij me stonden en verving mijn hartslag door jouw naam.

Hoewel de tegenstrijdigheden van de oorlog plotseling en gelijktijdig lijken, sluipt de geschiedenis voort voordat ze toeslaat. Iets dat getolereerd wordt, wordt al snel iets goeds.