Sabrina Ward Harrison beroemde citaten

Wat we niet loslaten, houdt ons gevangen. We denken, niemand anders voelt zich zo, Ik moet gek zijn. Dus we zeggen niets. En we worden omhuld door een diepe eenzaamheid, niet wetend waar onze gevoelens vandaan komen of wat we ermee moeten doen. Waarom voel ik me zo?

Maak wat je het meest nodig hebt om te vinden

Als je jezelf niet bent, wie dan wel?

Ik zat op de bank buiten de klas vandaag en sprak met Jon. Ik las hem voor uit mijn dagboek, Het was het deel over de accordeonist die ik afgelopen weekend op straat zag. Hij zei dat een accordeonist zo ' n perfecte metafoor is voor liefde, omdat je altijd opent, sluit, verschuift en lucht krijgt, en zo gebeurt de muziek. Ware.

We dragen allemaal zoveel dingen in ons leven en in onszelf. Vaak voelt het alsof er geen plaats is om ze neer te leggen. Waar plaats je de vragen die je meedraagt

Eer je menselijkheid en al je gevoelens - de rommelige, de groeipijnen, de pijn - omdat we het duister niet kunnen hebben zonder het licht.

Hoe meer ik om me heen kijk en luister, hoe meer ik besef dat ik niet alleen ben. We staan allemaal voor keuzes die ons definiëren. Geen keus. Maar rommelig is niet van belang in het algemene beeld van ons leven. We moeten allemaal op onze eigen leeftijd iets claimen, ook al is het alleen maar onze eigen verwarring. Ik zit midden in het opgroeien en in mezelf.

De waarheid vertellen is als het blootleggen van de onderkant van onze vleugels. Dat zien we pas als we vliegen.

Ik geloof in mezelf. Ik geloof in mijn visie, mijn leven, mijn talent, mijn kunst. Meer dan wie dan ook. Niemand kan me dat afnemen.

Je hebt dit geweldige wezen-jezelf-dat kan ademen, dansen en huilen. En je hebt een bepaald aantal momenten (misschien een paar miljoen momenten-maar momenten zijn het) en je hebt deze kans om absoluut alles te doen - om uit te reiken naar een andere kwetsbare en ware. Dansen op het dak van euforie en bidden naast de oceaan om los te laten. We hebben elk moment de kans om te leven en te geven aan deze wereld die ieder van ons zo hard nodig heeft.

May Sarton zei: "hoe dieper je gaat, hoe universeler je wordt."Het is een herinnering voor mij dat de dingen die ik mezelf probeer te overtuigen dat ik niet hoef toe te geven, meestal de dingen zijn die ik het meest moet zeggen. De waarheid spreken, in zijn meest aangrijpende details, is bevrijdend en geeft de mensen om ons heen de vrijheid om echt te zijn.

Ik voel me behoorlijk verloren in mezelf, alsof ik op zoek ben naar mijn treinsporen voor mijn leven, alsof ze gewoon zouden verschijnen en de groeiende vragen oplossen waar ik voor sta (mijn reflectie in de ochtend).

Mam en ik liepen op het strand en ik legde haar uit hoe ik wilde "over al mijn onzekerheden heen komen" en "La La... La..".... ze keek me aan en zei: "Sabrina, voelt iemand zich echt goed over zichzelf voor meer dan 5 minuten?"We lachten allebei. Ik moest weten dat ze zich zo voelde omdat ze zo sierlijk, kalm en mooi lijkt, wat ze ook is.. maar ook vol met zoveel meer. Vragen, twijfels + verwondering. Ik denk dat als we slechts vijf minuten per dag kunnen streven naar volledige acceptatie van onszelf, we het heel goed doen!

Met Barefoot travel krijg je het ware gevoel van een plek.

Met hem naar de klas rijden. Het enige waar ik aan kon denken was dat het drie dagen geleden was dat ik zijn gezicht had aangeraakt en dat hij er zo goed uitzag. Ik zei tegen hem: "Je lijkt alsof je geen beat hebt gemist."Hij keek me aan en zei Sabrina, Ik heb zoveel beats gemist, Ik heb een ritme gemaakt.

MUCKY tekening ik voel me vandaag ook helemaal mucky. iedereen op school lijkt zo veel harder + samengetrokken en niet zo emotioneel betrokken. Ik word zo boos op mezelf omdat ik 'zo diep om mezelf geef' en al die dingen in me 'handhaaf' die zo Pathectisch aanvoelen. Ik wil mijn gedachten een tijdje in HYBernation stoppen.

Proberen de lege ruimte te vullen Ik weet niet of ik deze pijn ooit zal begrijpen. Misschien is het simpel en volledig liefde en wat er gebeurt. aan het eind. Verlies 17 November, vroege ochtend

Ik heb geleerd dat vertrouwen komt en gaat en liefde komt voor haat. Elise is tien jaar oud.

Ik heb geleerd om wat meer af te nemen en wat dieper te rusten.

Ik heb geleerd dat ik genoeg ben... Ik heb geleerd dat niemand anders van ME kan houden-voor mij.

Ik heb geleerd dat opnieuw proberen belangrijk is en daadkracht goed is. Ik heb geleerd dat stilte pijn doet. Ik heb geleerd om opnieuw te beginnen en trots los te laten.

Ik heb geleerd dat frustratie toegestaan is en dat het nodig is om erover te praten.

De waarheid is dat we allemaal pijn hebben. We hebben allemaal groeipijnen en vragen ons af of we in orde zijn adn genoeg + geliefd . HET PUNT IS ... DAT ZIJN WE. ECHT. Zonder de zilveren schoenen en lepord Print vel. WE zijn genoeg zonder alle dingen die we kopen om ons veel meer te maken dan we zijn of moeten zijn we zijn eenvoudig en complex en zeldzaam zoals het is.

Ik ben bang om je te laten zien wie ik echt ben, want als ik je laat zien wie ik echt ben, vind je het misschien niet leuk-en dat is alles wat ik heb.