Thomas Berry beroemde citaten

Het lot van de mens kan niet gescheiden worden van het lot van de aarde.

De natuurlijke wereld is de grotere Heilige gemeenschap waartoe wij behoren. Vervreemd zijn van deze gemeenschap is berooid worden in alles wat ons menselijk maakt. Deze gemeenschap beschadigen is ons eigen bestaan verminderen.

Het kind ontwaakt in een universum. De geest van het kind naar een wereld van betekenis. Verbeelding naar een wereld van schoonheid. Emoties naar een wereld van intimiteit. Er is een universum voor nodig om een kind te maken, zowel in uiterlijke vorm als in innerlijke geest. Er is een universum voor nodig om een kind op te voeden. Een universum om een kind te vervullen.

Tuinieren is een actieve deelname aan de diepste mysteries van het universum.

Het universum moet worden ervaren als het grote zelf. Elk wordt vervuld in de ander: het grote zelf wordt vervuld in het individuele zelf, het individuele zelf wordt vervuld in het grote zelf. Vervreemding wordt overwonnen zodra we deze golf van energie ervaren van de bron die het universum door de eeuwen heen heeft gebracht. Nieuwe energievelden komen beschikbaar om de menselijke onderneming te ondersteunen. Deze nieuwe energieën vinden uitdrukking en steun in viering. Want uiteindelijk kan het universum alleen verklaard worden in termen van viering. Het is allemaal een uitbundige uitdrukking van het bestaan zelf..

Het ontbreekt ons niet aan de dynamische krachten die nodig zijn om de toekomst te creëren. We leven ondergedompeld in een zee van energie die alle begrip te boven gaat.

Van een spiritualiteit van vervreemding van de natuurlijke wereld naar een spiritualiteit van intimiteit met de natuurlijke wereld van een spiritualiteit van het goddelijke zoals geopenbaard in woorden naar een spiritualiteit van het goddelijke zoals geopenbaard in de zichtbare wereld om ons heen..

We verliezen onze ziel als we de ervaring van het bos verliezen, de vlinders, het lied van de vogels, als we de sterren ' s nachts niet kunnen zien.

We kunnen soms nadenken en herinneren dat het doel van al onze wetenschap, technologie, industrie, productie, handel en financiën viering is, planetaire viering. Dit is wat de sterren door de hemelen en de aarde beweegt door haar seizoenen. De uiteindelijke norm van oordeel over het succes of falen van onze technologieën is de mate waarin ze ons in staat stellen om vollediger deel te nemen aan dit grote festival.

Het universum verhaal is de quintessentie van de werkelijkheid. We begrijpen het verhaal. Wij zetten het in onze taal, de vogels zetten het in hun taal, en de bomen zetten het in hun taal. We kunnen het verhaal van het universum lezen in de bomen. Alles vertelt het verhaal van het universum. De wind vertelt het verhaal, letterlijk, niet alleen fantasierijk. Het verhaal heeft overal zijn stempel gedrukt en daarom is het zo belangrijk om het verhaal te kennen. Als je het verhaal niet kent, ken je jezelf in zekere zin niet; je weet niets.

Het universum is een gemeenschap van subjecten, geen verzameling objecten.

De wereld van het leven, van spontaniteit, de wereld van dageraad en zonsondergang en sterrenlicht, de wereld van grond en zonneschijn, van weide en bos, van hickory en eiken en esdoorn en hemlock en pineland bossen, van wilde dieren die om ons heen wonen, van de rivier en haar welzijn-dit alles is de integrale gemeenschap waarin we leven.

Het universum bestaat uit subjecten om mee te communiceren, niet uit objecten om te exploiteren. Alles heeft zijn eigen stem. Donder en bliksem en sterren en planeten, bloemen, vogels, dieren, bomen, al deze hebben stemmen, en ze vormen een gemeenschap van bestaan die diep verwant is.

We praten alleen tegen onszelf. We praten niet met de rivieren, we luisteren niet naar de wind en de sterren. We hebben het grote gesprek verbroken. Door dat gesprek te verbreken hebben we het universum verbrijzeld. Alle rampen die nu gebeuren zijn een gevolg van dat spirituele 'autisme'.'

Als de aarde onherbergzaam wordt ten opzichte van de menselijke aanwezigheid, is dat in de eerste plaats omdat we ons gevoel van beleefdheid ten opzichte van de aarde en haar bewoners hebben verloren.

De tijd is gekomen om onze stem te laten zakken, om te stoppen met het opleggen van onze mechanistische patronen aan de biologische processen van de aarde, om weerstand te bieden aan de impuls om te controleren, te bevelen, te forceren, te onderdrukken, en om heel nederig te beginnen de leiding te volgen van de grotere gemeenschap waarvan al het leven afhankelijk is.

Het onderwijzen van kinderen over de natuurlijke wereld moet worden gezien als een van de belangrijkste gebeurtenissen in hun leven.

De echte vaardigheid is om de zeilen te heffen en de kracht van de wind te vangen terwijl deze voorbijgaat.

Want het opkomende proces, zoals de geneticus Theodore Dobzhansky opmerkte, is noch willekeurig noch bepaald, maar creatief. Net als in de menselijke orde is creativiteit noch een rationeel deductief proces, noch het irrationele dwalen van de ongedisciplineerde geest, maar het opkomen van schoonheid zo mysterieus als het ontluiken van een veld madeliefjes uit de donkere aarde.

Van een grote planeet van overweldigende omvang, onbeperkte hulpbronnen en eindeloos mysterie, is de aarde plotseling een kleine planeet geworden, grondig onderzocht, beperkt in hulpbronnen en verminderd in mysterie.

Het is allemaal een kwestie van verhaal. We zitten nu in de problemen omdat we geen goed verhaal hebben. We zitten tussen de verhalen in. Het oude verhaal, het verhaal van hoe we erin passen, is niet langer effectief. Toch hebben we het nieuwe verhaal niet geleerd.

Diversiteit is de magie. Het is de eerste manifestatie, het eerste begin van de differentiatie van een ding en van eenvoudige identiteit. Hoe groter de diversiteit, hoe groter de perfectie.

We zullen de toekomst ingaan als één heilige gemeenschap, of we zullen allemaal omkomen in de woestijn.

Als je eenmaal een kwaliteitsbeleid hebt aangenomen en gecommuniceerd, houd je eraan, leef het en bescherm het. Je krijgt maar één kans!

In relatie tot de aarde zijn we al eeuwen autistisch. Pas nu zijn we begonnen te luisteren met enige aandacht en met de bereidheid om te reageren op de eisen van de aarde dat we stoppen met onze industriële aanval, dat we onze innerlijke woede opgeven tegen de voorwaarden van ons aardse bestaan, dat we onze menselijke deelname aan de grote liturgie van het universum vernieuwen.

Als mensen zijn we geboren uit de aarde, gevoed door de aarde, genezen door de aarde.

We hoeven alleen maar te begrijpen dat het evolutieproces niet willekeurig of bepaald is, maar creatief. Het volgt het algemene patroon van alle creativiteit. Hoewel er geen manier is om het oorsprongmoment van het universum volledig te begrijpen, kunnen we de richting van evolutie in zijn Grotere ontwikkelingsboog waarderen als een beweging van minder naar grote complexiteit in structuur en van minder naar grotere bewustzijnswijzen. We kunnen de leidende principes van evolutie ook begrijpen in termen van de drie bewegingen naar differentiatie, innerlijke spontaniteit en alomvattende binding.

Wat verlangt de aarde? Ik zal het in een paar korte zinnen zetten... Om bewonderd te worden in haar lieflijkheid, om geproefd te worden in haar heerlijke vruchten, om gehoord te worden in haar onderwijs, om te worden verdragen in de strengheid van haar discipline, om verzorgd te worden als een moederlijke bron van waaruit we komen, een bestemming waarnaar we terugkeren. Het is heel eenvoudig...

De reductie van de aarde tot een object simpelweg voor menselijk gebruik/ bezit is ondenkbaar in de meeste traditionele culturen... de aarde behoort aan zichzelf en aan alle leden van de gemeenschap.

Op dit moment is een van de belangrijke historische rollen van de oorspronkelijke mensen van de wereld niet alleen om hun eigen tradities in stand te houden, maar om de hele beschaafde wereld terug te roepen naar een meer authentieke manier van zijn.

Hoe groter de diversiteit, hoe groter de perfectie.

We komen hier omdat we ook een verantwoordelijkheid voelen voor de menselijke gemeenschap. Het behoud en de ontwikkeling van een menselijke kwaliteit van leven is de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid van ons allemaal. Het is niet passend dat degenen die zich bezighouden met de verschillende aspecten van de mens van elkaar worden vervreemd. Zowel u als wijzelf vertegenwoordigen krachten die te diepgaand zijn en streven naar doelstellingen die te belangrijk zijn voor een van ons om volledig te slagen zonder de hulp van de ander. De urgentie van ons werk dwingt ons om door te gaan met onze gemeenschappelijke taak, opdat er geen nieuwe periode van rampspoed over de aarde uitbreekt.

Vegetarisme is een manier van leven waar we allemaal naartoe moeten gaan voor economische overleving, fysiek welzijn en spirituele integriteit.

De menselijke onderneming hangt absoluut af van deze kwaliteit van ontzag en eerbied en vreugde in de aarde en alles wat leeft en groeit op de aarde. Zodra we ons isoleren van deze levensstromen en van de diepe stemming die deze in ons voortbrengen, dan worden onze fundamentele levensvreugde verminderd. Geen van onze machinaal vervaardigde producten, geen van onze computergebaseerde prestaties kan die totale toewijding aan het leven oproepen.

We zien heel duidelijk dat wat er met het niet-menselijke gebeurt, ook met het menselijke gebeurt. Wat er met de buitenwereld gebeurt, gebeurt met de binnenwereld.

Als de religieuze ervaring gewoon een naïeve indruk van de onwetenden was, zou het niet hebben geresulteerd in zo 'n intellectueel inzicht, zo' n geestelijke verheffing, zo ' n spectaculair religieus ritueel, of in de immense hoeveelheid zang en poëzie en literatuur en dans die mensen hebben voortgebracht.

Toch kunnen we er zeker van zijn dat welke ficties er ook bestaan in de boekhouding van Wall Street, de aarde een trouwe schrijver is, een foutloze rekenmachine, een uitstekende boekhouder; we zullen verantwoordelijk worden gehouden voor elk stukje van onze economische dwaasheid.

We zijn inderdaad in de ruimte geweest, maar sommigen hebben de illusie dat we van de aarde zijn geweest. In werkelijkheid zijn mensen nooit van de aarde geweest. We zijn altijd op een stukje aarde in de ruimte geweest. We overleven alleen zolang we de lucht van de aarde kunnen inademen, haar wateren kunnen drinken en gevoed kunnen worden door haar voedsel. Er is geen aanwijzing dat we als mensen ooit ergens anders in het universum zullen leven. Ook de plaats wordt voortdurend getransformeerd, maar alleen binnen haar eigen mogelijkheden.

Er is een ultieme wildheid in dit alles, want het universum, zoals het bestaan zelf, is zowel een angstaanjagende als een goedaardige manier van zijn. Als het ons verbazingwekkende bevoegdheden verleent over een groot deel van zijn werking, moeten we altijd onthouden dat elke arrogantie van onze kant uiteindelijk ter verantwoording zal worden geroepen. Het begin van wijsheid in elke menselijke activiteit is een zekere eerbied voor het oorspronkelijke mysterie van het bestaan, want de wereld om ons heen is een angstaanjagende manier van zijn. Wij oordelen niet over het universum.

Het is onjuist om te zeggen dat de mensheid het meest uitstekende wezen in het universum is. Het beste wezen in het universum is het universum zelf.

Zowel onderwijs als religie moeten zich baseren op het verhaal van het universum zoals we dit verhaal nu begrijpen door empirische kennis. Binnen deze functionele kosmologie kunnen we onze vervreemding overwinnen en de vernieuwing van het leven op een duurzame basis beginnen. Dit verhaal is een numinous openbarend verhaal dat de visie en de energie zou kunnen oproepen die nodig is om niet alleen onszelf maar de hele planeet in een nieuwe orde van pracht te brengen.

Onze huidige urgentie is om een gevoel te herstellen van de primaat van het universum als onze fundamentele context, en de primaat van de aarde als de matrix waaruit het leven is ontstaan en waarvan het leven afhangt. Het herstellen van dit gevoel is essentieel voor het vaststellen van het kader voor het wederzijds verbeteren van de mens-aarde relaties voor de bloei van het leven op de planeet.

In werkelijkheid is er een enkele integrale gemeenschap van de aarde die al haar samenstellende leden omvat, hetzij menselijk of anders dan menselijk. In deze gemeenschap heeft ieder wezen zijn eigen rol te vervullen, zijn eigen waardigheid, zijn eigen innerlijke spontaniteit. Elk wezen heeft zijn eigen stem. Elk wezen verklaart zichzelf aan het hele universum. Elk wezen gaat in gemeenschap met andere wezens. In elke fase van ons fantasierijke, esthetische en emotionele leven zijn we sterk afhankelijk van deze grotere context van de omringende wereld.

De opwinding van het leven is in de numineuze ervaring waarin we aan elkaar worden gegeven in die Grotere viering van het bestaan waarin alle dingen hun hoogste uitdrukking bereiken, want het universum is per definitie een enkele prachtige feestelijke gebeurtenis.

We bevinden ons ethisch berooid net wanneer we voor het eerst geconfronteerd worden met ultimacy, de onomkeerbare sluiting van het functioneren van de aarde in haar belangrijkste levenssystemen. Onze ethische tradities weten hoe om te gaan met zelfmoord, moord en zelfs genocide, maar deze tradities storten volledig in als ze geconfronteerd worden met biocide, het doden van de levenssystemen van de aarde, en geocide, de verwoesting van de aarde zelf.

De aarde zoals wij die kennen is ontstaan door haar vier grote componenten: land, water, lucht en leven, die allemaal in wisselwerking staan in het licht en de energie van de zon. Hoewel er een volgorde was in de vorming van de landbol, de atmosfeer, de waterbol en de levensbol, zijn deze zo met elkaar in wisselwerking geweest bij de vormgeving van de aarde dat we op de een of andere manier moeten denken dat deze allemaal aanwezig zijn voor elkaar en vanaf het begin in wisselwerking zijn.

Het probleem is dat we autistisch zijn geworden. We luisteren niet meer naar wat de aarde, haar landschap, haar atmosferische verschijnselen en al haar levende vormen, haar bergen en valleien, de regen, de wind en alle flora en fauna van de planeet ons vertellen.

In onze totaliteit zijn we geboren uit de aarde. Onze spiritualiteit zelf is afgeleid van de aarde... Als er geen spiritualiteit in de aarde is, dan is er geen spiritualiteit in onszelf.

We kunnen onszelf niet ontdekken zonder eerst het universum, de aarde en de imperatieven van ons eigen wezen te ontdekken. Elk van deze heeft een creatieve kracht en een visie die veel verder gaat dan elke rationele gedachte of culturele creatie waartoe we in staat zijn.

Wat er nu gebeurt is van een geologische en biologische orde van grootte. We verstoren het hele aardsysteem dat gedurende enkele miljarden jaren en door een eindeloze opeenvolging van tasten, beproevingen en fouten, zo ' n prachtige reeks levende vormen heeft voortgebracht, vormen die in staat zijn tot seizoensgebonden zelfvernieuwing gedurende grote tijdsperioden.