-
Journalistiek stelt haar lezers in staat om getuige te zijn van de geschiedenis; fictie geeft haar lezers de gelegenheid om het te beleven.
-
Leren begint met falen; het eerste falen is het begin van onderwijs.
-
De kern van de zaak is of totale oorlog in zijn huidige vorm gerechtvaardigd is, zelfs als het een rechtvaardig doel dient. Heeft het geen materiële en geestelijke gevolgen die veel verder gaan dan het goede? Wanneer zullen onze moralisten ons een antwoord geven op deze vraag?
-
Een schrijver zijn is aan zijn bureau gaan zitten in het koude gedeelte van elke dag, en schrijven; niet wachten op de kleine straal van de blauwe vlam van het genie om te beginnen bij het borstbeen - gewoon doorgaan, in pijn en vreugde. Een schrijver zijn betekent veel weggooien, niet tevreden zijn, opnieuw typen, en dan weer, en nog eens, en steeds opnieuw....
-
De realiteit is dat er veranderingen komen... Ze moeten komen. Je moet delen in het brengen ervan.
-
Daar, in de tinfabriek, in het eerste moment van het atoomtijdperk, werd een mens verpletterd door boeken.
-
Wat de wereld sinds 1945 veilig heeft gehouden voor de bom, is niet afschrikking, in de zin van angst voor specifieke wapens, maar eerder geheugen. De herinnering aan wat er in Hiroshima gebeurde.
-
Een schrijver zijn betekent veel weggooien, niet tevreden zijn, opnieuw typen, en dan opnieuw en opnieuw, en steeds opnieuw.
-
Werk niet in de eerste plaats voor geld; doe eerst je plicht tegenover patiënten en laat het geld volgen; ons leven is kort, we leven niet twee keer; de wervelwind zal de bladeren oppakken en spinnen, maar dan zal het ze laten vallen en ze zullen een stapel vormen.
-
Het is een mislukking van de nationale visie als je kinderen beschouwt als wapens, en talenten als materialen die je kunt ontginnen, analyseren en fabriceren voor winst en verdediging.
-
De schrijver mag niet uitvinden. De legenda op de licentie moet luiden: niets hiervan is verzonnen.
-
Mijn twee grootste fouten zijn dat ik te lang roei en te veel vrouwen oppak
-
Gebeurtenissen zijn minder belangrijk dan onze reacties daarop.
-
Om precies vijftien minuten over acht in de ochtend, op 6 augustus 1945, Japanse tijd, op het moment dat de atoombom boven Hiroshima flitste, was mevrouw Toshiko Sasaki, een bediende in de personeelsafdeling van de Oost-Aziatische Tinfabriek, net bij haar thuis in het fabriekskantoor gaan zitten en draaide haar hoofd om om met het meisje aan de volgende balie te spreken.
-
De tweede fase begon tien of vijftien dagen na de bomaanslag. Het eerste symptoom was haaruitval. Diarree en koorts, die in sommige gevallen zo hoog als 106 gingen, kwamen daarna.
