Haim Ginott beroemde citaten

Als je wilt dat je kinderen beter worden, laat ze dan de leuke dingen horen die je over hen zegt tegen anderen.

Behandel een kind alsof hij al de persoon is die hij kan worden.

Ik ben tot de angstaanjagende conclusie gekomen dat ik het beslissende element ben in de klas. Het is mijn persoonlijke benadering die het klimaat creëert. Het is mijn dagelijkse humeur dat het weer maakt. Als leraar bezit ik een enorme kracht om het leven van een student ellendig of vreugdevol te maken. Ik kan een instrument van marteling zijn of een instrument van inspiratie. Ik kan vernederen of humor, pijn doen of genezen. In alle situaties is het mijn reactie die beslist of een crisis zal worden geëscaleerd of de-geëscaleerd en een student gehumaniseerd of de-gehumaniseerd.

Alleen als een kind zich goed voelt, kan hij goed denken.

Wanneer kinderen zich begrepen voelen, nemen hun eenzaamheid en pijn af. Wanneer kinderen worden begrepen, wordt hun liefde voor hun ouders verdiept. De sympathie van een ouder dient als emotionele eerste hulp bij gekneusde gevoelens. Wanneer we de benarde situatie van een kind oprecht erkennen en haar teleurstelling uiten, verzamelt ze vaak de kracht om de realiteit onder ogen te zien.

Om zichzelf te zijn, moet men vrij zijn van de druk van evaluatieve lof

Als we mensen behandelen zoals ze zijn, maken we ze erger. Als we mensen behandelen zoals ze zouden moeten zijn, helpen we ze te worden wat ze kunnen worden.

Als een kind een kind slaat, noemen we dat agressie. Als een kind een VOLWASSENE slaat, noemen we dat vijandigheid. Als een VOLWASSENE een VOLWASSENE slaat, noemen we dat mishandeling. Als een VOLWASSENE een kind slaat, noemen we dat discipline.

Ouderschap is een eindeloze reeks van kleine gebeurtenissen, periodieke conflicten en plotselinge crises die om een reactie vragen. De reactie is niet zonder gevolgen: het beïnvloedt de persoonlijkheid ten goede of ten kwade.

Geluk... het is geen bestemming, het is een manier van reizen. Geluk is geen doel op zich. Het is een bijproduct van werken, spelen, liefhebben en leven.

Wangedrag en straf zijn geen tegenpolen die elkaar opheffen - integendeel, ze broeden en versterken elkaar.

Ouders praten vaak over de jongere generatie alsof ze er niets mee te maken hebben.

Van leraren wordt verwacht dat ze onbereikbare doelen bereiken met onvoldoende hulpmiddelen. Het wonder is dat ze soms deze onmogelijke taak volbrengen.

Terwijl ouders de originele sleutel tot de ervaring van hun nakomelingen bezitten, hebben leraren een reservesleutel. Ook zij kunnen de geest en het hart van kinderen openen of sluiten.

Ik heb veel vertrouwen in 'gewone ouders'."Wie heeft het welzijn van een kind meer ter harte dan zijn gewone ouder? Het is mijn ervaring dat wanneer ouders de vaardigheden krijgen om hulpvaardiger te zijn, ze niet alleen deze vaardigheden kunnen gebruiken, maar ze ze ook een warmte en een stijl geven die uniek is voor hen.

Wanneer ik hoor dat een kind iets nodig heeft, vraag ik me af: 'is het wat hij nodig heeft of wat hij wil?"Het is niet altijd gemakkelijk om onderscheid te maken tussen de twee. Een kind heeft veel echte behoeften die kunnen en moeten worden bevredigd. Zijn wensen zijn een bodemloze put. Hij wil bijvoorbeeld met zijn ouders naar bed. Hij moet in zijn eigen bed liggen. Met Kerstmis wil hij dat elk speelgoed op televisie wordt geadverteerd. Hij heeft er maar één of twee nodig.

Hoe kunnen we een kind helpen veranderen van onbetrouwbaar naar betrouwbaar, van een middelmatige student naar een bekwame student, van iemand die niet veel zal bedragen naar iemand die voor iets zal tellen. Het antwoord is zowel eenvoudig als ingewikkeld: we behandelen een kind alsof het al is wat we willen dat het wordt.

Ieder van ons draagt in zich een verzameling van onmiddellijke beledigingen.

Wanneer zachte overreding [van kinderen] in dovemansoren valt, nemen wij onze toevlucht tot spot en berisping. Dan keren we terug naar bedreigingen en straffen. Dit is de modus operandi van een Wederzijdse frustratiemaatschappij.

Het zoeken naar een persoonlijke identiteit is de levensopdracht van een tiener.

Verantwoordelijkheid wordt bevorderd door kinderen een stem te geven en waar aangegeven een keuze te maken in zaken die hen raken.

Tieners verlangen naar onafhankelijkheid. Hoe meer zelf-suf-Bekwaam we ze laten voelen, hoe minder vijandig ze tegenover ons zijn.

Veel tieners worden gekweld door verschrikkingen die zij als privé en persoonlijk beschouwen. Ze weten niet dat hun angsten en twijfels universeel zijn.

Een moderne leraar leert kinderen om hun emoties te waarderen.

Ik kan een instrument van marteling zijn of een instrument van inspiratie. Ik kan vernederen of genezen. In alle situaties is het mijn reactie die beslist of een crisis zal worden geëscaleerd of de-escaleerd en een kind gehumaniseerd of ontmenselijkt.

Voelen wanneer een tiener begrip nodig heeft en wanneer misverstanden een moeilijke en delicate taak zijn. De trieste waarheid is dat hoe wijs we ook zijn, we in de ogen van onze tieners niet lang gelijk kunnen hebben.

De adolescentie kan een tijd van onrust en turbulentie zijn, van stress en storm. Rebellie tegen autoriteit en conventie is te verwachten en te tolereren ter wille van leren en groei.

Wijze ouders weten dat vechten tegen een tiener, net als vechten tegen een riptide, doem oproept.