Jane Jacobs beroemde citaten

Ingewikkelde vermenging van verschillende toepassingen in steden is geen vorm van chaos. Integendeel, ze vertegenwoordigen een complexe en hoogontwikkelde vorm van orde.

Een regio is een gebied dat veilig groter is dan het laatste gebied waarvoor we geen oplossing hebben gevonden.

Waar en wanneer samenlevingen bloeiden en bloeiden in plaats van stagneerden en vervallen, waren creatieve en werkbare steden de kern van het fenomeen. Vervallen steden, dalende economieën en toenemende sociale problemen reizen samen. De combinatie is geen toeval.

Je kunt niet liegen tegen een buurtpark, noch ermee redeneren. 'Artist' s conceptions ' en overtuigende weergaven kunnen beelden van het leven in voorgestelde buurtparken of park malls zetten, en verbale rationalisaties kunnen gebruikers oproepen die ze zouden moeten waarderen, maar in het echte leven hebben alleen diverse omgevingen de praktische kracht om een natuurlijke, voortdurende stroom van leven en gebruik te induceren.

Net als in de pseudowetenschap van het bloedvergieten, net zo in de pseudowetenschap van de wederopbouw en planning van steden, zijn jaren van leren en een overvloed aan subtiele en ingewikkelde dogma ' s ontstaan op een fundament van onzin.

Steden hebben de mogelijkheid om iets voor iedereen te bieden, alleen omdat, en alleen wanneer, ze door iedereen zijn gemaakt.

Straten en hun trottoirs-de belangrijkste openbare plaatsen van een stad-zijn de meest vitale organen.

Nieuwe ideeën moeten oude gebouwen gebruiken

Hoe succesvoller een stad de dagelijkse diversiteit van toepassingen en gebruikers in haar dagelijkse straten vermengt, hoe succesvoller, nonchalant (en economisch) haar mensen daardoor goed gelegen parken verlevendigen en ondersteunen die zo gratie en genot aan hun buurten kunnen teruggeven in plaats van leegte.

Je kunt er niet op vertrouwen om mensen naar het centrum te brengen, je moet ze daar plaatsen.

Het ballet van de goede stad stoep herhaalt zich nooit van plaats tot plaats, en op één plaats is het altijd vol met nieuwe improvisaties.

Mensen moeten een beetje publieke verantwoordelijkheid voor elkaar nemen, zelfs als ze geen banden met elkaar hebben.

Nederig, zinloos en willekeurig als ze lijken, zijn trottoircontacten de kleine verandering waaruit de rijkdom van het openbare leven van een stad moet groeien.

De eerste basis voor een succesvol stadsleven: mensen moeten een beetje verantwoordelijkheid voor elkaar nemen, zelfs als ze geen banden met elkaar hebben. Dit is een les die niemand leert door verteld te worden. Het wordt geleerd uit de ervaring dat andere mensen zonder banden van verwantschap of hechte vriendschap of formele verantwoordelijkheid voor jou een beetje verantwoordelijkheid voor jou nemen.

Redundantie is duur, maar onmisbaar.

Het punt van steden is veelheid van keuze.

Saaie, inerte steden, het is waar, bevatten de zaden van hun eigen vernietiging en weinig anders. Maar levendige, gevarieerde, intense steden bevatten de zaden van hun eigen regeneratie, met energie genoeg om over te dragen voor problemen en behoeften buiten zichzelf.

Het probleem met paternalisten is dat ze onmogelijk diepgaande veranderingen willen aanbrengen, en ze kiezen onmogelijk oppervlakkige middelen om dat te doen.

...frequente straten en korte blokken zijn waardevol vanwege het ingewikkelde kruisgebruik dat ze toestaan onder de gebruikers van een stadsbuurt.

Oude ideeën kunnen soms nieuwe gebouwen gebruiken. Nieuwe ideeën moeten oude gebouwen gebruiken.

Van nature biedt de metropool wat anders alleen door reizen zou kunnen worden gegeven; namelijk het vreemde.

Er is een kwaliteit die nog gemeener is dan regelrechte lelijkheid of wanorde, en deze gemeener kwaliteit is het oneerlijke masker van de zogenaamde orde, bereikt door de echte orde te negeren of te onderdrukken die worstelt om te bestaan en gediend te worden.

Er is geen logica die op de stad kan worden gelegd; mensen maken het, en het is aan hen, niet aan gebouwen, dat we onze plannen moeten aanpassen.

Op deze manier "oorzaken" van armoede zoeken, is een intellectuele doodlopende weg ingaan, omdat armoede geen oorzaken heeft. Alleen welvaart heeft oorzaken.

Hervormers hebben lang gezien dat stadsbewoners op drukke hoeken rondhangen, rondhangen in snoepwinkels en bars en frisdranken drinken, en hebben een oordeel uitgesproken, waarvan de kern is: "dit is betreurenswaardig! Als deze mensen fatsoenlijke huizen hadden en een meer privé of bosky buitenplaats, zouden ze niet op straat zijn!"Dat oordeel vertegenwoordigt een diepgaand misverstand over steden. Het is niet logischer dan bij een getuigenisbanket in een hotel te komen en te concluderen dat als deze mensen vrouwen hadden die konden koken, ze thuis hun feesten zouden geven.

Steden hebben oude gebouwen zo hard nodig dat het waarschijnlijk onmogelijk is voor krachtige straten en wijken om zonder hen te groeien.... voor echt nieuwe ideeën van welke aard dan ook-het maakt niet uit hoe uiteindelijk winstgevend of anderszins succesvol sommige van hen zouden kunnen blijken te zijn-is er geen ruimte voor dergelijke chancy trial, error en experimenten in de high-overhead economie van nieuwbouw. Oude ideeën kunnen soms nieuwe gebouwen gebruiken. Nieuwe ideeën moeten oude gebouwen gebruiken.

Kunstenaars, ongeacht hun medium, maken selecties uit de overvloedige materialen van het leven en organiseren deze selecties in werken die onder de controle van de kunstenaar staan.... In relatie tot de inclusiviteit en letterlijk eindeloze complexiteit van het leven, is kunst willekeurig, symbolisch en geabstraheerd. Dat is haar waarde en de bron van haar eigen orde en samenhang.

Het kan Romantisch zijn om te zoeken naar de zalven van de kwalen van de samenleving in een langzaam bewegende rustieke omgeving, of onder onschuldige, ongerepte provincialen, als die bestaan, maar het is tijdverspilling.

Er zijn modes in de bouw. Achter de mode liggen economische en technologische redenen, en deze mode sluit alle, behalve een paar, echt verschillende mogelijkheden in de bouw van stadswoningen op een bepaald moment uit.

Voor de wetenschap is zelfs de schors van een boom of een druppel vijverwater niet saai of een handvol Vuil banaal. Ze wekken allemaal ontzag en verwondering op.

Steden zijn een enorm laboratorium van vallen en opstaan, falen en succes, in stadsbouw en stadsontwerp.

Detroit bestaat vandaag de dag grotendeels uit schijnbaar eindeloze vierkante mijlen van storingen met een lage dichtheid.

Buurt is een woord dat klinkt als een Valentijn. Als sentimenteel concept is' buurt ' schadelijk voor de stadsplanning. Het leidt tot pogingen om het stadsleven te vervormen tot imitaties van het stadsleven of het voorstedelijke leven. Sentimentaliteit speelt met zoete bedoelingen in plaats van gezond verstand.

Een grens-de omtrek van een enkel massief of uitgestrekt gebruik van grondgebied-vormt de rand van een gebied van 'gewone' stad. Vaak worden grenzen gezien als passieve objecten, of feitelijk gewoon als Randen. Een grens oefent echter een actieve invloed uit.

Het ontwerpen van een droomstad is eenvoudig; het herbouwen van een levende kost verbeelding.

Terwijl je kijkt, kun je net zo goed luisteren, blijven hangen en nadenken over wat je ziet.

Nieuwe ideeën hebben vaak oude gebouwen nodig.

het is immoreel voor machteloze mensen om deze machteloosheid te accepteren. Ze slagen er misschien niet in om macht te krijgen, maar ze kunnen ervoor vechten, en als er genoeg voor vechten, maakt het het erg moeilijk voor de mensen met de grote stokken.

Sentimentaliteit over de natuur denatureert alles wat het aanraakt.

Sommige mannen hebben de neiging zich vast te klampen aan oude intellectuele opwinding, net zoals sommige belles, als ze oude dames zijn, zich nog steeds vastklampen aan de mode en kapsels van hun opwindende jeugd.

Vrijwel alle ideologen, van welke aard dan ook, zijn angstig en onzeker, daarom worden ze aangetrokken tot ideologieën die geprefabriceerde antwoorden beloven voor alle omstandigheden.

In ellendige uitkomsten zit de duivel in de details.

Buurten die in één keer zijn opgebouwd, veranderen in de loop der jaren in de regel weinig fysiek...[Bewoners] betreuren het dat de buurt is veranderd. Maar het feit is, fysiek is het opmerkelijk weinig veranderd. De gevoelens van mensen hierover zijn eerder veranderd. De buurt toont een vreemd onvermogen om zichzelf te updaten, zichzelf te verlevendigen, zichzelf te repareren, of te worden gezocht, uit keuze, door een nieuwe generatie. Het is dood. Eigenlijk was het dood vanaf de geboorte, maar niemand merkte dit tot het lijk begon te ruiken.

Auto ' s worden vaak gemakkelijk bestempeld als de schurken die verantwoordelijk zijn voor de kwalen van steden en de teleurstellingen en nutteloosheid van stadsplanning. Maar het destructieve effect van auto ' s is veel minder een oorzaak dan een symptoom van onze incompetentie bij het bouwen van steden.

Verkeersopstoppingen worden veroorzaakt door voertuigen, niet door mensen zelf.

[Steden] zijn niet als voorsteden, alleen dichter. Ze verschillen in de basis van steden en voorsteden, en een daarvan is dat steden per definitie vol vreemden zijn.

Iedereen is zich ervan bewust dat enorme aantallen mensen zich concentreren in de binnensteden van de stad en dat, als ze dat niet deden, er geen Centrum zou zijn om iets op te leveren-zeker niet een met veel diversiteit in het centrum.

Mens zijn is op zichzelf moeilijk, en daarom hebben allerlei nederzettingen (behalve droomsteden) problemen. Grote steden hebben moeilijkheden in overvloed, omdat ze mensen in overvloed hebben.

Ik was zo dankbaar dat ik onafhankelijk was van het academische establishment. Ik dacht, hoe vreselijk zou het zijn om mijn toekomst te laten afhangen van zulke mensen en dergelijke beslissingen.

Erosie van steden of uitputting van auto ' s?